gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
William D. Phillips
Ben sadece, Kingston, annem ve babam benim bir ve bir buçuk yaşındaki kız kardeşi Maxine ile birlikte yaşıyordu ilçesine nehrin karşısına, Wilkes-Barre, Pennsylvania, 5 Kasım 1948 tarihinde doğdu. Annem ve babam, birbirinden uzak ve henüz oldukça benzer yerlerde ve geçmişlere sahip bu küçük Pennsylvania kasabasına gelmişti.
Annem, Mary Catherine Savino (daha sonra, Savine), 1913 yılında Ripacandida, İtalya'nın güneyindeki bir köyde doğdu. Onun eski anıları arasında bir at çekilmiş sepeti dedesinin üzüm bağlarının içine sürme. Babası ABD'ye göç etti ve 1920 yılında aile Altoona, Pennsylvania getirdi. Onun yeni Amerikan okul, İngilizce konuşmak onun yetersizlik için onu alay ve onu İtalyan mirası için bir "Wop" olarak onu alay. O excel çözüldü ve bu yüzden, onu sınıfının en yakın Altoona Yüksek Okulu'ndan mezun.
Babam, William (Bill) Cornelius Phillips, Juniata Altoona kenarında bir topluluk, 1907 yılında doğdu. Babası, bir marangoz ve annesi, aile geliri artırmak için bir yatılı ev işletilmektedir. Büyükbabası müşterinin önünde bitmiş varil üzerine atlayarak kendi ürün kalitesini göstermek bir varil yapımcısı oldu. Baba Galler Amerikan Devrimi savaşan atalarının onun mirası iz olabilir.
Annem ve babam üniversiteye gitmek için aileleri her ilk, her Juniata Koleji, Huntingdon, Pennsylvania, Kardeşleri pasifist Kilisesi tarafından kurulan ve oldukça etkilenmiş olan küçük bir okul katılıyor. Annem ve babam, sırasıyla 1930 ve 1936 yıllarında Juniata mezun olmuş, ancak ikisini de o genç bir Juniata kız öğrenci arama ve onu isteyebilir babam için önerilen bilen bir Juniata profesörü kadar hiç karşılaşmadım. Bu İtalyan Katolik genç bir kadın ve bu Galce-Amerikan Methodist genç adam, bir araya geldi aşık oldu, evlendi, Master derecesi kazandı ve Pennsylvania taşkömürü ülkede profesyonel sosyal hizmet uzmanları oldu.
Ben aile ve arkadaşlar, kilise ve okul, ve fiziksel ve zihinsel aktivite ile çevrili büyüdü. Ben annem ve babam okuma ve eğitime verdiği değeri açıkça hatırlıyorum. Annem ve babam bize okuma ve bizi okumaya teşvik. En kısa sürede kendimi okuyabiliyordu olarak, şehir genelinde kütüphaneye yürüme düzenli bir aktivite haline geldi. Neredeyse kadar geri ben hatırlıyorum, ben bilime ilgi oldu. Ben benim "kimya seti" gibi ev maddelerin şişe toplama monte edilmiş ve neredeyse ben, annem ve babam bana verdi mikroskop ile bulabildiğim her şeyi inceledi. Bilim belirli bir bilgi ya da özel bir ilgi olmasına rağmen, onlar benim destekledi. Bilim balıkçılık, beyzbol, bisiklet sürme ve ağaç tırmanışı ile birlikte, sadece benim çocukluk tutkularından biri oldu. Ama zaman geçtikçe, Dikleştirici setleri, mikroskoplar, ve kimya, beyzbol sopaları, balıkçılık çubuklar ve futbol kask daha benim dikkat çekilen daha ayarlar. 1956 yılında Pittsburgh yakınlarındaki ailem, Kingston Butler taşındı. Ben bu süre içinde o bilim hayatım boyunca çalışma olacak karar verdi ve bazen geç 1950'li yıllarda, ben, bir çok eksik ve naif bir şekilde, fizik basitlik ve güzellik takdir geldi bu hatırlıyorum.
Kardeşim Tom 1957 yılında doğdu somut bir onay, ablam ve ben dua güç inanıyordu. Bizim anne karar verebilir habersiz, bir kardeş için dua edilmişti ve iki çocuk yeterli olduğunu karar vermişti. Görünüşe göre dualarımızı etkili olmuştur. Sonuç olarak, hepimiz için çok heyecan verici ve büyük bir nimet oldu. Başka bir nimet benim deneysel bir "hızlandırılmış" sınıfı içine konuyor. Orada, kendini adamış ve ilgili öğretmenler bize Fransız ve gelişmiş matematik gibi sıradan bir ilkokul müfredat, bir parçası değildi şey öğretti. Ailem 1959 yılında Harrisburg yakınlarındaki Camp Hill, taşındığında, ilgili öğretmenler ileri talimatı ile beni sağlamak için devam etti ve 1960 yılında Camp Hill Lisesi 7. sınıf girdiğinde, başka bir hızlandırılmış bir program oldu.
Bu süre zarfında, ailesinin evinin bodrumunda bir laboratuvar vardı. Cahil ve gafil, asbest, elektrik ve ultraviyole ışık tehlikeleri, yangın, patlayıcılar, roket ve karbon yaylar denemeye pek çok zaman harcadık. Ama hayat tüm bilim değildi. Ben parça takım için koştu ve okulda tenis takımı için oynadı. Yaz aylarında, tenis kortu veya topluluk yüzme havuzu ya da tüm gün boyunca ve bir tenis serseri olarak yaşam avantajları dikkate.
Annem ve babam benim bilimsel çıkarları doğrudan yer almaz iken, devre kesiciler, çünkü benim aşırı takıldı bile, benim deneyler tolere. Onlar her zaman cesaret verici olduğunu ve herhangi bir fikri stimülasyon eksikliği yoktu. Akşam yemeği masada konuşmalar siyaset tartışmaları, tarih, sosyoloji, ve güncel olaylar dahil. Biz çocuklar duydum ve saygı duyar, ama biz görüşlerini ifade ayrıcalığı için rekabet vardı. Bu tartışmalarda bizim ebeveynler, onların kültürlerini, kendi etnik kökenden, kendi inanç ve inançlar için, diğer insanlara saygı konusunda önemli değerler iletilen bile kendi çok farklı. Biz, bizden daha az şanslı olan diğerleri endişe öğrendim. Bu değerler desteklenen ve olgunlaşan bir dini inanç ile güçlendirilmiştir.
Lisede, zevk ve iyi yetiştirmiş bir bilim ve matematik dersleri yararlandı, ancak geçmişe bakıldığında, dil ve yazma becerilerini vurguladı sınıfları, fen ve matematik gibi bilimsel kariyer gelişimi için önemli olduğunu görebilirsiniz. Ben kesinlikle yazılı tarzı sınıfları beni daha iyi bildiri yazmak için yardımcı olduğu, münazara yarışmaları benim lise tutulumu daha iyi bilimsel görüşmeler vermek için daha sonra bana yardımcı olduğunu hissediyorum, ve çalışma Fransız Claude ile sahip oldu derece verimli bir işbirliği büyük ölçüde gelişmiş Cohen-Tannoudji araştırma grubu.
I was born on 5 November 1948 in Wilkes-Barre, Pennsylvania, just across the river from the town of Kingston, where my parents lived with my one and a half year old sister, Maxine. My parents had come to this small Pennsylvania town from places and backgrounds that were far apart and yet quite similar.
My mother, Mary Catherine Savino (later, Savine), was born in the southern Italian village of Ripacandida in 1913. Among her earliest memories are riding into her grandfather's vineyards in a horse-drawn cart. Her father emigrated to the US and brought the family to Altoona, Pennsylvania in 1920. Her new American schoolmates teased her for her inability to speak English and taunted her as a "Wop" for her Italian heritage. She resolved to excel, and so she did, graduating near the top of her class from Altoona High School.
My father, William (Bill) Cornelius Phillips, was born in Juniata, a community on the edge of Altoona, in 1907. His father was a carpenter and his mother operated a boarding house to augment the family income. His grandfather was a barrel-maker, who would demonstrate the quality of his product by jumping onto the finished barrel in front of the customer. Dad could trace his heritage to ancestors from Wales who fought in the American Revolution.
My father and mother were each the first in their families to go to college, each attending Juniata College, a small school in Huntingdon, Pennsylvania, founded and strongly influenced by the pacifist Church of the Brethren. My father and mother graduated from Juniata in 1930 and 1936, respectively, but never met until a Juniata professor who knew them both suggested to my father that he might call a young Juniata alumna and ask her out. This Italian Catholic young woman and this Welsh-American Methodist young man met, fell in love, got married, earned Masters degrees and became professional social workers in the hard coal country of Pennsylvania.
I grew up surrounded by family and friends, church and school, and physical and mental activity. I clearly remember the value my parents placed on reading and education. My parents read to us and encouraged us to read. As soon as I could read for myself, walking across town to the library became a regular activity. Almost as far back as I can remember, I was interested in science. I assembled a collection of bottles of household substances as my "chemistry set" and examined almost anything I could find with the microscope my parents gave me. Although they had no particular knowledge or special interest in science, they supported mine. Science was only one of the passions of my childhood, along with fishing, baseball, bike riding and tree climbing. But as time went on, Erector sets, microscopes, and chemistry sets captured more of my attention than baseball bats, fishing rods, and football helmets. In 1956, my family moved from Kingston to Butler, near Pittsburgh. I remember that during that time I decided that science was going to be my life work, and sometime during the late 1950s, I came to appreciate, in a very incomplete and naive way, the simplicity and beauty of physics.
My brother Tom was born in 1957 - a concrete confirmation, my sister and I believed, of the power of prayer. We had been praying for a sibling, unaware that our parents could decide, and had decided, that two children were enough. Apparently our prayers were effective. The result was a thrill and a blessing for all of us. Another blessing was my being placed into an experimental "accelerated" class. There, dedicated and concerned teachers taught us things that were not part of the ordinary elementary school curriculum, like French and advanced mathematics. When my family moved to Camp Hill, near Harrisburg, in 1959, interested teachers continued to provide me with advanced instruction, and when I entered the 7th grade of Camp Hill High School in 1960, it was in another accelerated program.
During this time, I had a laboratory in the basement of our family home. Ignorant and heedless of the dangers of asbestos, electricity, and ultraviolet light, I spent many hours experimenting with fire, explosives, rockets and carbon arcs. But life was not all science. I ran for the track team and played for the tennis team at school. During the summer, I spent all day either on the tennis courts or in the community swimming pool, and considered the advantages of life as a tennis bum.
While my parents were not directly involved in my scientific interests, they tolerated my experiments, even when the circuit breakers all tripped because of my overloads. They were always encouraging, and there was never any lack of intellectual stimulation. Dinner table conversations included discussions of politics, history, sociology, and current events. We children were heard and respected, but we had to compete for the privilege of expressing our opinions. In these discussions our parents transmitted important values about respect for other people, for their cultures, their ethnic backgrounds, their faith and beliefs, even when very different from our own. We learned concern for others who were less fortunate than we were. These values were supported and strengthened by a maturing religious faith.
In high school, I enjoyed and profited from well-taught science and math classes, but in retrospect, I can see that the classes that emphasized language and writing skills were just as important for the development of my scientific career as were science and math. I certainly feel that my high school involvement in debating competitions helped me later to give better scientific talks, that the classes in writing style helped me to write better papers, and the study of French greatly enhanced the tremendously fruitful collaboration I was to have with Claude Cohen-Tannoudji's research group.