gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Wilhelm Ostwald
Wilhelm Ostwald, ana-bakır Gottfried Wilhelm Ostwald ve Elisabith Leuckel oğul olarak, 2 Eylül 1853, Riga, Letonya, tarihinde doğdu.
"Gerçek bir spor salonu" orada eğitim gördü ve 1872 yılında kimya okumak Dorpat Üniversitesi'ne kabul edildi. Üç yıl sonra onun final sınavları aldıktan sonra, o Profesör Arthur von Oettingen altında Fizik Enstitüsü'nde asistan sonrası elde edilen ve daha sonra Carl Schmidt altında Kimya Laboratuvarı benzer bir pozisyon aldı. Ostwald kendini o onun bilimsel eğitim için bu iki öğretmen için en borçlu olduğunu ilan etti. 1877 yılında Dorpat Üniversitesi ödenmemiş akademik öğretim görevlisi olarak kabul edildi ve bu randevu Riga Polytechnicum tam zamanlı Kimya Profesörü (1881) izledi. Altı yıl sonra, Leipzig Üniversitesi Fizik Kimya Profesörü olarak daveti kabul etti. Onun daha sonra ünlü öğrencileri arasında Arrhenius (Nobel Ödülü 1903), Van 't Hoff (Nobel Ödülü 1901), Nernst (Nobel Ödülü 1920), Tammann ve Wislicenus. O, 1904-1905 yılında Harvard Üniversitesi, Cambridge (Mass) ilk "Exchange Profesör" olarak bir dönem için kısa bir kesinti ile, 1906 yılında emekli olana kadar Ostwald Leipzig'de kaldı.
Ostwald kimyasal afinite sorunları, elektrokimya ve kimyasal dinamikleri özel bir vurgu ile ilgili su kitlesel eylem yasası bir araştırma, 1875 yılında yaptığı deneysel çalışmalar başladı.
Ostwald, özellikle de onun adını seyreltme hukuk keşfi, organizasyon için bir yazar ve onun hediye olarak yaptığı faaliyetler açan elektrokimya, alanında yaptığı öncü çalışmalar sonucunda, klasik fiziksel kimyanın kurucularından biri oldu. 1884 yılında Lehrbuch der Allgemeinen Chemie (genel kimya Ders Kitabı) ile başlayarak, çok sayıda ders kitapları yayınladı. Bu, 1889 yılında Grundriss der Allgemeinen Chemie (genel kimya Taslağı) tarafından takip ve El-und 1893 yılında Hilfsbuch zur Ausführung Physikalisch-chemischer Messungen (fiziko-kimyasal ölçümler için El Kitabı ve manuel). , Analitik kimya, elektrokimya, anorganik kimya üzerine sayısız diğer bilimsel çalışmaları takip etti.
Ostwald da kurulmuş ve 1887 yılında Zeitschrift für physikalische Chemie Saat Ostwald kendisi 1922, 100 cilt kadar düzenlenebilir.
O, Leipzig Üniversitesi Fizik Kimya Bölümü örgütün sorumlu olduğunu ve 1894 yılında, 1902 yılında, "Deutsche Bunsen-Gesellschaft für angewandte physikalische Chemie olmak için genişletilmiş" Deutsche Elektrochemische Gesellschaft "(Almanca Elektrokimyasal Derneği) kuruldu "(Almanca Uygulamalı Fizik Kimya Bunsen-Toplum).
Ostwald kataliz, kimyasal denge ve reaksiyon hızları konusundaki çalışmaları için 1909 yılında Nobel Kimya Ödülü'ne layık görüldü. Almanya, İngiltere ve ABD'de çeşitli üniversitelerden fahri doktora aldı ve Almanya, İsveç, Norveç, Hollanda, Rusya, İngiltere ve ABD öğrenilen toplumların fahri üyesi yapıldı. 1899 yılında Saksonya Kralı tarafından "Geheimrat" yapıldı.
Ostwald, 1906 yılında emekli olduktan sonra, onun bilimsel ve organizatorial yetenekleri için yeni bir küre bulundu. Moderne Naturphilosophie (Modern doğa felsefesi), Die Pyramide der Wissenschaften (bilimler piramit), Der energetische Imperativ (enerjik bir zorunluluk) felsefesi üzerine yaptığı çalışmalar ve yayın devam yanı sıra, aynı zamanda kamu hayatında aktif bir rol aldı. O, orta sınıf bir pasifist hareketini destekledi, eğitim reformları ve monizm ilgilendi. O görevinden görünümünde kararlı doğa bilimleri alanında Kilisesi iddiası iktidara mücadele ve modern bilimsel ideolojisini yaymak için inanıyordu. Bu amaç o yazdıklarının Monistische Sonntagspredigten (monizme Pazar vaazlar) ve Arbeiten zum Monismus (monizm çalışır) izlemiştir.
Ostwald 1902 yılında 1921 Annalen der Naturphilosophie ve düzenlenemez 14 cilt kurdu. Ayrıca yaklaşık 250 cilt yayımladı edildiği, 1889 yılında Klassiker der exakten Wissenschaften kurdu.
Sağ hayatının sonuna kadar renkler için bilimsel bir standardizasyon bulmak için çaba içinde, çalışılan renkler ve şekiller Ostwald. Onun bu alandaki başlıca eserleri Die Farbenfibel (yumusadiklarinda astar), Die Farbenlehre (Renk teorisi), Die Harmonie der Farben (renk uyumu). Ayrıca, bir dergi Die Farbe (Renkli) yayınladı.
Ostwald Helene von Reyher 1880 yılında evlendi. Onlar iki kızı ve üç oğlu, Dr Karl Wilhelm Wolfgang (bilimsel literatürde Wo. Ostwald olarak da bilinir), Leipzig Üniversitesi Öğretim Üyesi ve Zeitschrift für Chemie und Industrie der Kolloide, Editör Kolloid-Zeitschrift öncüsü.
Son derece aktif bir yaşam sonra, Ostwald 4 Nisan 1932 tarihinde, Leipzig yakınlarındaki ülkesinin evinde öldü.
Nobel anlatım, Kimya 1901-1921, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1966
Wilhelm Ostwald was born on September 2, 1853, in Riga, Latvia, as the son of master-cooper Gottfried Wilhelm Ostwald and Elisabith Leuckel.
He was educated at the "Real gymnasium" there and in 1872 was admitted to Dorpat University to read chemistry. After taking his final examinations three years later, he obtained the post of assistant at the Physics Institute under Professor Arthur von Oettingen, and subsequently took a similar position in the Chemistry Laboratory under Carl Schmidt. Ostwald himself declared that he was most indebted to these two teachers for his scientific training. In 1877 he was admitted as unpaid academic lecturer at Dorpat University, and this was followed (1881) by the appointment of full time Professor of Chemistry at the Polytechnicum in Riga. Six years later he accepted an invitation as Professor of Physical Chemistry at Leipzig University. Among his later famous pupils are Arrhenius (Nobel Prize 1903), Van 't Hoff (Nobel Prize 1901), Nernst (Nobel Prize 1920), Tammann and Wislicenus. Ostwald remained in Leipzig until he retired in 1906, with the short interruption for one term as first "Exchange Professor" at Harvard University, Cambridge (Mass.) in 1904-1905.
Ostwald started his experimental work in 1875, with an investigation on the law of mass action of water in relation to the problems of chemical affinity, with special emphasis on electrochemistry and chemical dynamics.
In consequence of his pioneering work especially in the field of electrochemistry, which also led to the discovery of the law of dilution named after him, his activities as a writer and his gift for organization, Ostwald became one of the founders of classical physical chemistry. He published numerous textbooks, starting with the Lehrbuch der Allgemeinen Chemie (Textbook of general chemistry) in 1884. This was followed by Grundriss der Allgemeinen Chemie (Outline of general chemistry) in 1889 and Hand- und Hilfsbuch zur Ausführung physikalisch-chemischer Messungen (Handbook and manual for physicochemical measurements) in 1893. Numerous other scientific works on analytical chemistry, electrochemistry, inorganic chemistry followed.
Ostwald also founded and edited the Zeitschrift für physikalische Chemie in 1887; Ostwald himself edited 100 volumes, up to 1922.
He was also in charge of the organization of the Department of Physical Chemistry at Leipzig University, and in 1894 he founded the "Deutsche Elektrochemische Gesellschaft" (German Electrochemical Society) which in 1902 expanded to become the "Deutsche Bunsen-Gesellschaft für angewandte physikalische Chemie" (German Bunsen-Society for Applied Physical Chemistry).
In 1909 Ostwald was awarded the Nobel Prize for Chemistry for his work on catalysis, chemical equilibria and reaction velocities. He received honorary doctorates from several universities in Germany, Great Britain and the USA, and was made an honorary member of learned societies in Germany, Sweden, Norway, the Netherlands, Russia, Great Britain and the USA. In 1899 he was made a "Geheimrat " by the King of Saxony.
After his retirement in 1906, Ostwald found a new sphere for his scientific and organizatorial talents. Besides continuing his studies and publication on philosophy, such as Der energetische Imperativ (The energetic imperative), Moderne Naturphilosophie (Modern natural philosophy), Die Pyramide der Wissenschaften (The pyramid of the sciences), he also took an active part in public life. He supported the middle-class pacifist movement, was interested in educational reforms and in monism. He believed that in view of his position he could decisively fight the Church's claim to power in the field of natural sciences and to spread a modern scientific ideology. This aim he pursued in his writings Monistische Sonntagspredigten (Monistic Sunday sermons) and Arbeiten zum Monismus (Works on monism).
In 1902 Ostwald founded Annalen der Naturphilosophie and edited 14 volumes up to 1921. He also founded Klassiker der exakten Wissenschaften in 1889, of which some 250 volumes have been published.
Right up to the end of his life Ostwald studied colours and shapes, in the endeavour to find a scientific standardization for colours. His main works in this field are Die Farbenfibel (The coulour primer), Die Farbenlehre (Colour theory), Die Harmonie der Farben (Harmony of the colours). He also published a periodical Die Farbe (Colour).
Ostwald was married to Helene von Reyher in 1880. They had two daughters and three sons, one of whom, Dr. Karl Wilhelm Wolfgang (known in the scientific literature as Wo. Ostwald), was Lecturer in the University of Leipzig, and Editor of the Zeitschrift für Chemie und Industrie der Kolloide, the forerunner of the Kolloid-Zeitschrift.
After an extremely active life, Ostwald died at his country home near Leipzig on April 4, 1932.
From Nobel Lectures, Chemistry 1901-1921, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1966