gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Walter Gilbert
Boston, Massachusetts 21 Mart 1932 tarihinde doğdu. Babam, Richard V. Gilbert, bir ekonomist, Harvard Üniversitesi, o zaman oldu. İkinci Dünya Savaşı sırasında Fiyat İdaresi Office için çalıştı ve daha sonra Pakistan hükümeti bildiren bir planlama grubu başkanlığında. Annem, Emma Cohen, benim için veren zeka testleri ve benim kız kardeşi uygulanan bir çocuk psikoloğu, oldu. O ablam tutmak için, ilk birkaç yıl boyunca evde bize eğitimli ve beni eğlendirdi. Biz okuma sevdi ve halk kütüphanesi yetişkin bölümünde bastı. Washington DC, 1939 yılında ailem taşındı, ben daha sonra Sidwell Arkadaş lise, devlet okullarında eğitim gördü.
Ben her zaman (minerolojik bir toplumun bir üyesi ve bir çocuk gibi astronomik bir toplum idi) bu yıl mineroloji ve astronomi, bilim bir ilgi vardı. Ben lise inorganik kimya ilgilenmeye başladı. Benim geçen yıl lise, 1949 yılında, nükleer fizik hayran oldu ve Kongre Kütüphanesi Van de Graaf jeneratörler ve basit atom Smashers hakkında bilgi almak için aşağı gitmek için uzun süre okul atlayın. Harvard'a gitti ve kimya ve fizik alanında ihtisas. Teorik fizik ilgilenmeye başladı ve yüksek lisans öğrencisi olarak, temel parçacıklar, alanların kuantum teorisi teorisi çalıştı. 1957 yılında doktora derecesi aldı, ardından iki yıl için Cambridge Üniversitesi'ne gitti, Harvard Üniversitesi'nde ilk yüksek lisans yıl geçirdi. Benim tez danışmanı Abdus Salam, temel parçacık saçılması için dağılım ilişkileri üzerine çalıştı: saçılma genliği Analyticity matematiksel bir özellik olarak formüle edilmiş bir nedensellik kavramını, temel parçacıkların etkileşim bazı yönlerini tahmin etmek için bir çaba. Ben bu dönemde Jim Watson araya geldi. Harvard'a döndü ve doktora sonrası Julian Schwinger asistanı olarak bir yıl ve bir yıl sonra, Fizik asistan profesör oldu. Ellili yılların sonlarına doğru ve erken altmışlı sırasında, geniş bir teorik fizik dersleri öğretti ve teoride sorunları lisansüstü öğrencileri ile çalıştı. Ancak, birkaç yıl sonra çıkarlarını teorik fiziğin matematiksel formülasyonlar deneysel bir alana kaymıştır.
1960 yazında, Jim Watson, kendisinin ve Francois Gros ve talebeleri üzerinde çalışan olduğunu bir deney anlattı. Fikirlerin heyecan verici ve yaz için katıldı. Biz genom ribozomlar, proteinler yapmak fabrikalar bilgi taşıyıcısı olarak gören mesajcı RNA, DNA gen kısa ömürlü bir RNA kopyası tespit etmeye çalışıyoruz. Her haberci bir protein yapısı dikte etmek için birkaç kez kullanıldıktan sonra bozuldu ve diğer haberci RNA molekülleri geri dönüşümlü. Deneyleri, biz nihayet pin yönetilen bir kısacık yeni bir bileşen çalıştı. Deneysel çalışma heyecan verici buldum ve o zamandan beri moleküler biyoloji devam eden araştırmalar var.
Mesajcı RNA çalışmaları bir yıl sonra, ben daha sonra fizik kısaca döndü proteinler sentezlenir nasıl çalışma biyoloji geri geldi. Ben tek bir haberci molekül, bir defada ve birçok ribozomlar hizmet olduğunu gösterdi büyüyen polipeptid zinciri her zaman bir transfer RNA molekülü bağlı kalır. Bu son keşif, protein sentezi mekanizması aydınlattı: büyüdükçe protein zincirinin başka bir amino asit taşıyan bir transfer RNA da aktarılır, DNA üzerindeki genetik kod sırasına sonuçta mesajcı RNA tarafından dikte ve. Orta altmışlı, Benno Müller-Hill ve laktoz repressör izole genetik bir kontrol elemanı ilk örneği. Repressör ürün istedim olmadığında kapatarak ikinci bir gen kontrol etmek için bir bakterinin gen tarafından yapılan bir protein ürünüdür. Bu kontrol fonksiyonu, Jacob ve Monod çalışmaları ile genetik olarak tanımlanmıştır vardı, ama bir repressör bu olağanüstü zor bir biyokimyasal bir varlık olduğu gibi küçük miktarlarda yapılır. Biz karakterize, belirlenen ve bir saflaştırılmış. Biz birkaç bin kat daha fazla protein yapılan bakteri suşları geliştirilmiştir ve bu repressör nasıl işlev gösterdi. David Dressler ve altmışlı yılların sonlarında, DNA molekülleri kendilerini çoğaltmak iki yoldan birini açıklamaktadır yuvarlanma daire modeli icat etti. Yetmişlerin başında izole DNA parçası lac repressör bağlı ve etkileşim, bakteri RNA polimeraz ve DNA ile lak repressör okudu. Allan Maxam ve orta Yetmişli yıllarda, hızlı bir kimyasal DNA dizi analizi geliştirdi. Şu anda, ben de ilgilenmeye başladı ve özellikle künt uç ligasyonu DNA parçalarının bir araya koyarak etkili olduğunu gösteren bazı rekombinant DNA teknikleri geliştirdi. Lydia Villa Komaroff ve Argiris Efstratiadis geç yetmişli bir memeli gen ürünü, insülin ifade bakteri suşlarının çalıştı. Şu anda, diğer yandan, bir yandan, yararlı bakteriler proteinlerin yapımında ilgileniyorum ve yapısı, genler ve DNA dizilerinin evrimi.
Moleküler biyoloji fizik değişiklikten sonra, Biyofizik, Biyokimya ve Moleküler Biyoloji Daha sonra Harvard'da terfi ve oldu. 1974 yılından bu yana Moleküler Biyoloji Amerikan Kanser Derneği Profesör olmuştur.
Celia Gilbert, bir şair, evli ve iki çocuk, John Richard ve Kate var.
Les Prix Nobel. Nobel ödülleri 1980, Editör Wilhelm Odelberg, [Nobel Vakfı, Stockholm, 1981
I was born on March 21, 1932 in Boston, Massachusetts. My father, Richard V. Gilbert, an economist, was at that time at Harvard University. He worked for the Office of Price Administration during the second World War and later headed up a planning group advising the Pakistani government. My mother, Emma Cohen, was a child psychologist, who practiced giving intelligence tests to me and my younger sister. She educated us at home for the first few years, to keep my sister and me amused. We loved reading and raided the adult section of the public library. In 1939 my family moved to Washington D.C.; I was educated there in public schools, later at the Sidwell Friends high school.
I always had an interest in science, in those years minerology and astronomy (I was a member of a minerological society and an astronomical society as a child). I became interested in inorganic chemistry at high school. In my last year in high school, 1949, I was fascinated by nuclear physics and would skip school for long periods to go down to the Library of Congress to read about Van de Graaf generators and simple atom smashers. I went to Harvard and majored in chemistry and physics. I became interested in theoretical physics and, as a graduate student, worked in the theory of elementary particles, the quantum theory of fields. I spent my first graduate year at Harvard, then went to the University of Cambridge for two years, where I received my doctorate degree in 1957. My thesis supervisor was Abdus Salam; I worked on dispersion relations for elementary particle scattering: an effort to use a notion of causality, formulated as a mathematical property of analyticity of the scattering amplitude, to predict some aspects of the interaction of elementary particles. I met Jim Watson during this period. I returned to Harvard and, after a postdoctoral year and a year as Julian Schwinger's assistant, became an assistant professor of Physics. During the late fifties and early sixties, I taught a wide range of courses in theoretical physics and worked with graduate students on problems in theory. However, after a few years my interests shifted from the mathematical formulations of theoretical physics to an experimental field.
In the summer of 1960, Jim Watson told me about an experiment that he and Francois Gros and his students were working on. I found the ideas exciting and joined in for the summer. We were trying to identify messenger RNA, a short-lived RNA copy of a DNA gene, which serves as a carrier of information from the genome to the ribosomes, the factories that make proteins. After each messenger is used a few times to dictate the structure of a protein, it is broken down and recycled to make other messenger RNA molecules. The experiments sought a fleeting new component that we finally managed to pin down. I found the experimental work exciting and have continued research in molecular biology ever since.
After a year of work on messenger RNA, I returned briefly to physics then came back to biology to study how proteins are synthesized. I showed that a single messenger molecule can service many ribosomes at once and that the growing polypeptide chain always remains attached to a transfer RNA molecule. This last discovery illuminated the mechanism of protein synthesis: the protein chain is transferred in turn from one amino-acid-bearing transfer RNA to another as it grows, their order dictated by messenger RNA and ultimately by the genetic code on the DNA. In the middle sixties, Benno Müller-Hill and I isolated the lactose repressor: the first example of a genetic control element. A repressor is a protein product made by one gene in the bacterium in order to control a second gene by turning it off when its product is not wanted. This control function had been defined genetically by the work of Jacob and Monod, but a repressor is made in such small amounts that it was an extraordinarily elusive biochemical entity. We identified, characterized, and purified one. We developed bacterial strains which made several thousand fold more protein, and showed how that repressor functioned. In the late sixties, David Dressler and I invented the rolling circle model, which describes one of the two ways DNA molecules duplicate themselves. In the early seventies I isolated the DNA fragment to which the lac repressor bound and studied the interaction of the bacterial RNA polymerase and the lac repressor with DNA. In the middle seventies, Allan Maxam and I developed the rapid chemical DNA sequencing. At this time, I also became interested in and developed some of the recombinant DNA techniques, specifically showing that blunt end ligation was efficient in putting DNA fragments together. In the late seventies with Lydia Villa Komaroff and Argiris Efstratiadis I worked on bacterial strains that expressed a mammalian gene product, insulin. Currently I am interested in, on one hand, the making of useful proteins in bacteria and, on the other hand, the structure of genes and the evolution of DNA sequences.
After my change from physics to molecular biology, I was promoted at Harvard in Biophysics and later in Biochemistry and Molecular Biology. Since 1974 I have been an American Cancer Society Professor of Molecular Biology.
I am married to Celia Gilbert, a poet, and have two children, John Richard and Kate.
From Les Prix Nobel. The Nobel Prizes 1980, Editor Wilhelm Odelberg, [Nobel Foundation], Stockholm, 1981