gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Victor Grignard
Cherbourg François Auguste Victor Grignard 6 Mayıs 1871 tarihinde doğdu. O, 1883-1887 yılları arasında yerel okullar katıldı ve 1889 yılında Ecole Normale Cluny Spécial bir burs kazandı. , Modern orta dereceli okullarda öğretmenlerin üretmek için düşünülmüştü okul, iki yıl sonra, "klasik" destekçileri ve ortaöğretim "modern" yöntemler arasında bir anlaşmazlık nedeniyle kapatıldı. Grignard ve sınıf arkadaşları, burs hakkı bitirmek için diğer kuruluşlara aktarılan ve Grignard kendini o Faculté des Sciences bağlı olduğu Lyons, University of katılmak için iyi bir servet vardı. O öğrenimini tamamlamış kimse matematik sınavında başarısız oldu ve 1892 yılında askerlik görevini yerine getirmek için ayrıldı. 1893 sonuna doğru terhis oldu ve 1894 yılında derecesi Licencié Es Bilimler Mathématiques kazanmak için Lyons döndü.
Aralık 1894 yılında, bazı ikna sonra, o, Louis Bouveault ile çalışma sonrası bir genç Faculté des Sciences kabul O, daha sonra préparateur terfi ve o Philippe Barbier ile olan uzun süreli o zaman değişmeye başladı. O derece Licencié-Es-Bilimler Physiques elde edilen ve 1898 yılında şef des travaux pratiques oldu ve aynı zamanda Barbier ile ortaklaşa yaptığı ilk kağıt yazdı. 1901 yılında organik magnezyum bileşikleri Sur les Combinaisons organomagnésiennes mixtes onun parlak Tez ve derecesi Docteur es Bilimler de Lyons verildi.
1905 yılında Maître de Konferanslar, Besançon Üniversitesi atandı ama 1908 yılında Professeur eş de Chimie Generale olarak seçilmesinin kadar benzer bir pozisyonda işgal Lyons, ertesi yıl geri döndü. 1909 yılında Paris'e taşındı olan Blaise için art arda, Nancy, Organik Kimya Anabilim Dalı sorumlu aldı ve ertesi yıl o Organik Kimya Profesörü oldu. Birinci Dünya Savaşı'nın başında, Grignard eski onbaşı rütbe seferber, ancak o Nancy, benzols çatlama, çalışma ve daha sonra Paris kimyasal savaş sorunlar üzerinde çalışmak için devreye yakında. O Tardieu Komitesi kimyasal temsilcisi olarak 1917-1918 döneminde Amerika Birleşik Devletleri ziyaret etti ve Mellon Enstitüsü'nde bir konuşma yaptı. Savaştan sonra Nancy döndü ve 1919 yılında o Lyons Genel Kimya Profesörü olarak Barbier başardı. 1921 yılında Üniversite Konseyi üyesi olma, l'Ecole de Chimie Industrielle de Lyons Direktörü olarak ek bir yazı aldı ve 1929 yılında Bilimler Fakültesi Dekanı oldu.
Grignard Kullanıcı ilk soruşturma "etil b-isopropylacetobutyrate ve stereoisomeric diisopropylbutenedicarboxylic asitler" ve dallı doymamış hidrokarbonları çalışmalar söz konusu. 1899 yılında, Barbier önerisi, o organomagnesium bileşikler ve keşfi May 11, 1900 tarihinde ilk Henri Moissan Académie des Sciences tarafından iletildi magnezyum alkil halojenür klasik hazırlık okudu. O hızla, 1935 yılında ölümünün anda literatürde 6.000 referanslar vardı, organik sentez böyle önemli bir parçası çalmak için mukadder olan bu şık ve basit reaktifler, hemen uygulamalar geliştirdi. O daha egzotik alkoller, ketonlar, keto-esterleri, nitriller ve terpen bileşikleri hazırlamak ve incelemek için kullanılan ajanlar ve o fulvenes sentezi için bir yöntem geliştirdi. Ayrıca doymamış bileşiklerin kantitatif ozonizasyon, aldehit ve ketonlar yoğuşma, üçüncül alkolleri keton bölme, alüminyum klorür ve düşük basınç altında katalitik hidrojenasyon ve dehidrojenasyon süreçlerin varlığı hidrokarbonların çatlama anayasa çalışmaları ile ilgili olmuştur.
Grignard 170 yayınlar yaptığı araştırmalar bazı yazar ve onun ölüm, o hırs Fransızca dil büyük bir kimyasal referans çalışma görmek için onun yerine getirmeye çalışıyordu. İki cilt zaten onun Traité de Chimie Organique (organik kimya İnceleme) yayımlanan olmuştu, iki veya daha fazla basın için hazır ve başka iki editoryal çalışmanın iyi gelişmiş onun işbirlikçileri tarafından daha sonra tamamlanacak. 1937 yılında, talebeleri iki Jean Köln ve PRECIS de Chimie Organique (organik kimya Anketi) Grignard, organik kimya ders ders dayalı yayınlanan Roger Grignard.
Grignard o da Berthelot Madalya kazandı tekrar Cahours 1901 yılında Ödülü (Institut de France) ve 1902 yılında paylaştı. 1905 yılında Prix Jecker ve 1912 yılında Lavoisier Madalyası ile ödüllendirildi. Nobel Kimya Ödülü, 1912 yılında, ince bölünmüş metaller aracılığıyla organik bileşiklerin hydrogenating onun yöntemi nedeniyle alınan Paul Sabatier ile ödülü paylaşan, sözde bir Grignard reaktifi keşfi hesap, ona takdim edildi. Légion d'Honneur sırasını yılında Chevalier (1912), Officier (1920) ve Commandeur (1933) atandı. Ayrıca Fahri Profesör, Nancy Üniversitesi (1931), Brüksel ve Louvain üniversitelerinde fahri doktora yaptı ve o Chemical Society (Londra) ve İsveç Kraliyet Bilimler Akademisi yabancı üyesi Onursal Üyesi oldu.
Grignard Augustine Marie Boulant 1910 yılında evlendi ve onların tek oğlu Roger, akademik babasının ayak izlerini takip onlar da bir kızı vardı. 13 Aralık 1935 tarihinde vefat etti.
Nobel anlatım, Kimya 1901-1921, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1966
François Auguste Victor Grignard was born in Cherbourg on May 6, 1871. He attended local schools during 1883-87 and in 1889 he won a scholarship to the École Normale Spécial at Cluny. After two years, the school, which was intended to produce teachers for modern secondary schools, was closed because of a dispute between supporters of the "classic" and "modern" methods of secondary education. Grignard and his classmates were transferred to other establishments in order to finish the entitlement of their scholarships and Grignard himself had the good fortune to join the University of Lyons, where he was attached to the Faculté des Sciences. He was unsuccessful in the licentiate examination in mathematics and in 1892 he left to fulfil his military service. Towards the end of 1893 he was demobilized and returned to Lyons to gain the degree Licencié ès Sciences Mathématiques in 1894.
In December, 1894, after some persuasion, he accepted a junior post in the Faculté des Sciences, working with Louis Bouveault: he was later promoted to préparateur and it was then that he began his long association with Philippe Barbier. He obtained the degree Licencié-ès-Sciences Physiques and in 1898 he became chef des travaux pratiques and also wrote his first paper, jointly with Barbier. In 1901 he submitted his brilliant thesis on organic magnesium compounds Sur les Combinaisons organomagnésiennes mixtes, and was awarded the degree Docteur ès Sciences de Lyons.
He was appointed Maître de Conférences, University of Besançon in 1905 but he returned to Lyons in the following year, occupying a similar position until his election as Professeur-adjoint de Chimie Générale in 1908. In 1909 he took charge of the Department of Organic Chemistry at Nancy, in succession to Blaise who had moved to Paris, and in the following year he became Professor of Organic Chemistry. At the beginning of the First World War, Grignard was mobilized in his former rank of corporal, but he was soon to be commissioned to study, at Nancy, the cracking of benzols and, later, to work on problems of chemical warfare in Paris. He visited the United States during 1917-18 as the chemical representative on the Tardieu Committee and he delivered a lecture at the Mellon Institute. After the war he returned to Nancy and in 1919 he succeeded Barbier as Professor of General Chemistry at Lyons. In 1921 he took an additional post as Director of l'École de Chimie Industrielle de Lyons, becoming a member of the University Council, and in 1929 he became Dean of the Faculty of Sciences.
Grignard's first investigations concerned "ethyl b-isopropylacetobutyrate and the stereoisomeric diisopropylbutenedicarboxylic acids" and studies of branched unsaturated hydrocarbons. In 1899, on Barbier's recommendation, he studied organomagnesium compounds and his discovery of the classic preparation of magnesium alkyl halides was first communicated by Henri Moissan to the Académie des Sciences on May 11, 1900. He quickly developed the immediate applications of these elegant and simple reagents, which were destined to play such an important part in organic synthesis that, at the time of his death in 1935, there were over 6,000 references to them in the literature. He used the agents to prepare and study the more exotic alcohols, ketones, keto-esters, nitriles and terpene compounds and he developed a method for the synthesis of fulvenes. He has also been concerned with work on the constitution of unsaturated compounds by quantitative ozonization, condensation of aldehydes and ketones, ketone splitting of tertiary alcohols, the cracking of hydrocarbons in presence of aluminium chloride and catalytic hydrogenation and dehydrogenation processes under reduced pressures.
Grignard was the author of some 170 publications on his researches and, at his death, he was working to fulfil his ambition to see a great chemical reference work in the French language. Two volumes of his Traité de Chimie Organique (Treatise on organic chemistry) had already been published, two more were ready for the press and the editorial work for another two was well advanced: it was later to be finished by his collaborators. In 1937, two of his students, Jean Cologne and Roger Grignard, published Précis de Chimie Organique (Survey of organic chemistry) which is based on Grignard's lecture course in organic chemistry.
Grignard shared the Cahours Prize (Institut de France) in 1901 and again in 1902, when he also won the Berthelot Medal. In 1905 he was awarded the Prix Jecker and in 1912 the Lavoisier Medal. In 1912 the Nobel Prize for Chemistry was conferred upon him, on account of his discovery of the so called Grignard reagent, sharing the prize with Paul Sabatier who received it because of his method of hydrogenating organic compounds by means of finely divided metals. In the order of the Légion d'Honneur, he was appointed Chevalier (1912), Officier (1920) and Commandeur (1933). He was also Honorary Professor, University of Nancy (1931); he held the honorary doctorate of the Universities of Brussels and Louvain, and he was Honorary Fellow of the Chemical Society (London) and foreign member of the Royal Swedish Academy of Sciences.
Grignard married Augustine Marie Boulant in 1910 and their only son, Roger, followed in the academic footsteps of his father: they also had one daughter. He died on December 13, 1935.
From Nobel Lectures, Chemistry 1901-1921, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1966