gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Thomas C. Schelling
Ben doğuda üç yıl ve bir deniz subayı olan Panama Kanalı Bölgesi'nde iki, babam, California benim çocukluk geçirdim, Oakland California, 14 Nisan 1921 doğdu. 1944 yılında ekonomi alanında mezun, California, Berkeley Üniversitesi (iki yıl Şili'de) katıldı. ABD Bütçe Bürosu ile bir analist olarak bir buçuk yıl sonra 1948 yılının Haziran ayında benim doktora sınavları tamamlayarak, Harvard Üniversitesi katıldı. Fellows Derneği Junior Fellow atandı, ben, benim dostluk istifa Kopenhag ve Paris'te bir yıl ve bir buçuk yıl harcama, Marshall Planı yönetim katılmak için izin aldı. Kasım 1950 yılında, ben, 1951 yılında, Karşılıklı Güvenlik, tüm yabancı yardım programları yönetilen ofis Direktörü Bürosu oldu Başkan, Beyaz Saray Personel dış politika danışmanı katıldı. Yale Üniversitesi öğretim katılmak için 1953 sonbaharında bıraktı.
Benim deneyim ve yurtdışında Washington çoğunlukla müzakerelere dahil. 1950 yılında Avrupa Ödemeler Birliği müzakere aktif bir katılımcı; Washington'da sorumlulukları ile müzakerelerin Avrupa hükümetleri, bu hükümetlerin yeni NATO savunma kurulmasına katkıları ile bağlantılı olarak, öncelikle yardım ile ilgili. Ben, Harvard'da, pazarlık stratejisi ilgi olmuştu ve benim hükümet deneyim bana çok sonra, pazarlık teorisi, birincil kuramsal ilgi yapmaya karar verdiğinde gerekli arka plan verdi.
Yale Üniversitesi'nde Nobel seçici kurul, American Economic Review, 1956 yılında ilk ", anlayış, işbirliği ve çatışma", bir "Pazarlık Deneme" katkı olarak ve "Pazarlık, İletişim ve Sınırlı Savaş" inandığımız yayımlamaya başladı Uyuşmazlık Çözümü, 1957 Dergisi ilk sayısında. Ben resmi bir oyun teorisi ile tanıdık bir smattering daha önce İlginçtir ki, bu iki makale tamamlanmıştır. 1957 yılında kitap, Oyunlar ve Kararlar Howard Raiffa ve R. Duncan Luce tarafından yayımlanan, oyun teorisi benim profesyonel tanıtım ve saat, belki iki yüz yılda en az bir yüz geçirdi.
Agatha Christie kitapları ve tiyatro eserleri yaptık Cross Road Charing kadın tarafından yazılmış - 1958 yılının bahar ve yaz aylarında ben bir el yazması oyun teorisi kavramı olarak takip Londra, ailem aldı ve teslim Uyuşmazlık Çözümü Journal of. Bu, bu Dergisi bir bütün mesele yapmaya karar kadar uzun süre oldu. Ben yerine baskıları derginin üç yüz kopya düşünebildiğim herkese göndermek için, ücret talep etmeden, yeni bir dergi duyurmak için akıllı bir şekilde bana vermek olacağını editörü ikna etti. Oyun Teorisi Yeniden Yönlendirilmesi "İzahname", benim yazı olarak adlandırılan Ben oyun teorisyenleri almak için stratejik faaliyetleri, vaatler ve tehditler, rol pazarlık, sözsüz iletişim, koordinasyon taktikleri, uygulanabilir sözleşme ve kurallar tasarım, ajanların kullanımı, ve tüm taktikler gibi şeyler için daha fazla dikkat etmeye çalışıyordu bireyler ya da şirketler veya hükümetler tarafından inandırıcı taahhüdünde. Ben oyun teorisyenleri üzerinde herhangi bir fark etkisi olduğunu düşünmüyorum, ama ben yaptım ulaşmak sosyologlar, siyaset bilimcileri ve bazı ekonomistler.
Londra'da, caydırıcılık ve sınırlı savaş teorileri de ilgilenmişlerdir çeşitli bilim adamları ve eski subay tanıdık yapmıştı. Ben takip edildi "oyun teorisi" türünün en acil ve en önemli uygulama, askeri dış politikada özellikle de nükleer silahların politikası olduğunu takdir etmeye başladı. Londra'daki Stratejik Araştırmalar Enstitüsü kurulması Alastair Buchan yakın arkadaşı, bir enstitü, bilim adamları, Batı Avrupa, Kuzey Amerika ve Japonya üzerinden tüm Oxford, yıllık toplantılar çizim derece etkili oldu, oldum Cambridge, Bonn ve diğer siteler.
Daha sonra Harvard Üniversitesi, İktisat Bölümü ve Uluslararası İlişkiler Merkezi arasında paylaşmak istiyorum bana bir pozisyon teklif etmişti yerleşmeden önce, on iki ay boyunca, California, Santa Monica, RAND Corporation'ın konuk oldu. RAND benim teorik çalışma devam etti ve küçük bir şarta prospektif Sürpriz Saldırı Karşı Korunma Önlemlerine İlişkin Cenevre Sözleşmesine hazırlanıyor personel bağlı Washington'a gitti. Cenevre gitmedi, ben, ancak iki bildiri yaptı. Bir, "Sürpriz atak ve Silahsızlanma" kavramı, savaş durumunda, nükleer sürpriz bir saldırı sorun başlatmak için yan avantaj sorun olduğunu araştırdı. Silahların kontrolü olarak adlandırılır olarak yasaklamıştır iki tarafında bir önleyici yeteneği, bir "ilk grev" yeteneği elde önlemler yönelmiştir olmalıdır. Ve bu hedefe biraz paradoksal olarak, nüfus ve sanayi varlıkları ancak misilleme nükleer silahların güvenliği için düzenlenmesi gerektiriyordu.
RAND Ben de, "olasılıklı tehdit" bir fikir geliştirdi ve başlığı altında dile "Şans için bir şey bırakır Tehdit." Ben de, o yıl RAND, "Schelling noktası" bazen "olarak adlandırılır bir fikir üzerinde çizim başladı ya da" odak noktası ", nükleer silahların kullanımı ile ilgili tek geçerli bir sözleşme" hiçbir silah olacağını iddia etmek "nicel veya nitel bazı sınırlar. (Bu fikir, kırk beş yıl sonra, Nobel Ders germ oldu.)
1960 yılında Harvard University Press, "Çatışma Stratejisi" olarak ortaya açıklanan çalışma çoğu.
Daha sonra Hükümet John F. Kennedy School, 1969 yılında kuruluşundan başlayarak, aynı zamanda Bölümü, İktisat Bölümü ve Uluslararası İlişkiler Merkezi, Harvard Üniversitesi otuz yıl geçirdim ama. Merkezi on yıl boyunca bana yazmak için ve danışmak için özgürlük verdi ve hükümeti için danışmanlık işi, özellikle yaz aylarında zamanımın daha geçirdi.
I was born April 14, 1921, in Oakland California, spent most of my boyhood in California, with three years in the east and two in the Panama Canal Zone, my father being a naval officer. I attended the University of California, Berkeley (with two years out in Chile), graduating in economics in 1944. After a year and a half as an analyst with the U.S. Bureau of the Budget I attended Harvard University, completing my Ph.D exams in June of 1948. Appointed a Junior Fellow of the Society of Fellows, I took leave to join the administration of the Marshall Plan, spending one year in Copenhagen and a year and a half in Paris, resigning my fellowship. In November, 1950, I joined the White House Staff of the foreign policy adviser to the President, which in 1951 became the Office of the Director for Mutual Security, the office that managed all foreign aid programs. I left in the fall of 1953 to join the faculty of Yale University.
My experience abroad and in Washington mostly involved negotiations. I was an active participant in negotiating the European Payments Union in 1950; in Washington my responsibilities related to aid negotiations with European governments, primarily in connection with those governments' contributions to the new NATO defense establishment. I had, at Harvard, become interested in bargaining strategy, and my government experience gave me much of the background I needed when later I decided to make bargaining theory my primary theoretical interest.
At Yale I began publishing what I believe the Nobel selection committee considered my contribution to "understanding cooperation and conflict," first an "Essay on Bargaining" in 1956, in the American Economic Review, and "Bargaining, Communication, and Limited War" in the inaugural issue of the Journal of Conflict Resolution, 1957. Interestingly, these two articles were completed before I had more than a smattering of acquaintance with formal game theory. In 1957 the book, Games and Decisions by Howard Raiffa and R. Duncan Luce was published; it was my professional introduction to game theory, and I spent at least a hundred, maybe two hundred, hours with it.
In the spring and summer of 1958 I took my family to London, where I pursued what I considered my concept of game theory in a manuscript – typed by the woman on Charing Cross Road who did all of Agatha Christie's books and plays – and submitted it to the Journal of Conflict Resolution. It was so long that that Journal decided to make it a whole issue. I persuaded the editor that a smart way to publicize the new journal would be to give me, without charge, instead of reprints three hundred copies of the journal to send to everyone I could think of. I called my article, "Prospectus for a Reorientation of Game Theory." I was trying to get game theorists to pay more attention to strategic activities, things like promises and threats, tacit bargaining, the role of communication, tactics of coordination, the design of enforceable contracts and rules, the use of agents, and all the tactics by which individuals or firms or governments committed themselves credibly. I don't think I had any noticeable influence on game theorists, but I did reach sociologists, political scientists, and some economists.
While in London I had made the acquaintance of several scholars and former military officers who were interested in theories of deterrence and limited war. I began to appreciate that the most immediate and important application of the kind of "game theory" I was pursuing was in military foreign policy, especially nuclear weapons policy. I became a close friend of Alastair Buchan, who was just establishing the Institute for Strategic Studies in London, an institute that was to be hugely influential in drawing scholars from all over Western Europe, North America, and Japan to its annual meetings at Oxford, Cambridge, Bonn, and other sites.
I then became the guest of the RAND Corporation, in Santa Monica , California, for twelve months, before settling at Harvard University , which had offered me a position I'd share between the Department of Economics and the Center for International Affairs. At RAND I continued my theoretical work, and went to Washington with a small contingent attached to the staff preparing for a prospective Geneva Convention on Measures to Safeguard Against Surprise Attack. I did not go to Geneva ; I did, however, produce two papers. One, "Surprise Attack and Disarmament," explored the concept that the problem of nuclear surprise attack was the problem of the advantage, in case of war, of being the side to start it. Arms control should be oriented toward measures that precluded either side's acquiring a pre-emptive capability, a "first-strike" capability as it was called. And this objective, somewhat paradoxically, entailed arranging for the safety not of populations and industrial assets but of retaliatory nuclear weapons.
At RAND I also developed the idea of a "probabilistic threat," and spelled it out under the title, "The Threat That Leaves Something To Chance." I also, that year at RAND, began drawing on an idea that is sometimes referred to as a "Schelling point," or "focal point," to argue that the only viable convention regarding the use of nuclear weapons would be "no weapons," not some quantitative or qualitative limits. (This idea became the germ of my Nobel Memorial Lecture, forty-five years later.)
Most of the work I have described appeared in 1960 as "The Strategy of Conflict," Harvard University Press.
I then spent thirty-one years at Harvard University, first in the Department of Economics and the Center for International Affairs, then in the Department but also, beginning with its establishment in 1969, in the John F. Kennedy School of Government. For ten years the Center gave me freedom to write and to consult, and I spent much of my time, especially during the summer, doing advisory work for the government.