gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Sully Prudhomme
Rene Francois Armand Prudhomme (1839-1907) bir Fransız dükkan sahibinin oğluydu. O bir mühendis olmak istiyordu, ancak bir göz hastalığı politeknik bir enstitüde eğitim sonlandırıldı. O edebiyatı okudu ve sektöründe kısa ve başarısız bir ara sonra, o kadar inanç olmaksızın olsa, hukuk aldı ve bir avukat ofisinde çalıştı. Sully Prudhomme «Konferans La Bruyere» bir üyesi, seçkin bir öğrenci toplum, ve onun arkadaşı üyeleri, katiplik, onu şiir yazmaya devam teşvik verdiği olumlu bir resepsiyon oldu. İlk hacmi, Pozisyonları et Poèmes (1865) [stanzas ve Şiirler] Sainte-Beuve tarafından yorumlanan ve ününü kazandırdı. Sully Prudhomme Lucretius'un 'De Rerum Natura (1878-1879) ilk kitabın çeviri, örneğin, ortaya felsefi ve bilimsel çıkarları ile resmi mükemmellik ve zarafet için bir Parnassian konuda kombine. Onun diğer şiirsel eserlerin bazıları şunlardır: Kroki Italiens (1866-1868) [İtalyanca Dizüstü]; Solitudes (1869); İzlenimler de la guerre (1870) [Savaş İzlenimler]; Les Destins (1872) [kader]; La Ayaklanması'na des fleurs (1872) [Çiçek İsyanı]; La France (1874), Les Vaines Tendresses (1875) [Vain sevgi sözcükleri, La Justice (1878) ve Le Bonheur (1888) [Mutluluk]. Les Epaves (1908) [Flotsam], ölümünden sonra yayınlanan muhtelif şiirlerinden bir koleksiyon oldu. 1900-01 yılları yazdıklarının beş cilt halinde toplanan bir baskı çıktı. Ayrıca, deneme ve Pascal, La Vraie Din selon Pascal (1905) [Pascal gerçek Din] bir kitap yazdı. Sully Prudhomme, 1907 yılında ölümüne kadar 1881 Fransız Akademisi üyesi oldu.
Nobel Anlatım, Edebiyat 1901-1967, Editör Horst Frenz, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1969
Bu otobiyografi / biyografi ödülü anda yazılı ve kitap serisi Les Prix Nobel ilk kez yayımlandı. Daha sonra düzenlenebilir ve Nobel Anlatım yayınlanamaz. Bu belge alıntı için, yukarıda gösterildiği gibi her zaman kaynak belirtiniz.
Sully Prudhomme 7 Eylül 1907 tarihinde vefat etti.
Rene Francois Armand Prudhomme (1839-1907) was the son of a French shopkeeper. He wanted to become an engineer, but an eye disease terminated his training at a polytechnic institute. He studied literature, and after a brief and unsuccessful interlude in industry, he took up law, though without much conviction, and worked in a solicitor's office. Sully Prudhomme was a member of the «Conference La Bruyère», a distinguished student society, and the favourable reception that his fellow members gave to his juvenilia encouraged him to go on writing poetry. His first volume, Stances et Poèmes (1865) [Stanzas and Poems], was well reviewed by Sainte-Beuve and established his reputation. Sully Prudhomme combined a Parnassian regard for formal perfection and elegance with philosophic and scientific interests, which are revealed, for instance, in his translation of the first book of Lucretius' De Rerum Natura (1878-79). Some of his other poetic works are: Croquis Italiens (1866-68) [Italian Notebook]; Solitudes (1869); Impressions de la guerre (1870) [Impressions of War]; Les Destins (1872) [Destinies]; La Révolte des fleurs (1872) [Revolt of the Flowers ]; La France (1874); Les Vaines Tendresses (1875) [Vain Endearments]; La Justice (1878); and Le Bonheur (1888) [Happiness]. Les Epaves (1908) [Flotsam], published posthumously, was a collection of miscellaneous poems. A collected edition of his writings in five volumes appeared in 1900-01. He also wrote essays and a book on Pascal, La Vraie Religion selon Pascal (1905) [Pascal on true Religion]. Sully Prudhomme was a member of the French Academy from 1881 until his death in 1907.
From Nobel Lectures, Literature 1901-1967, Editor Horst Frenz, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1969
This autobiography/biography was written at the time of the award and first published in the book series Les Prix Nobel. It was later edited and republished in Nobel Lectures. To cite this document, always state the source as shown above.
Sully Prudhomme died on September 7, 1907.