gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Sir Austen Chamberlain
Sir Joseph Austen Chamberlain (16 Ekim 1863-17 Mart 1937) Joseph Chamberlain, «Empire-builder» büyük İngiliz devlet adamı olarak bilinen en büyük oğlu, 1937 başbakanı Neville Chamberlain, bir buçuk kardeşi 1940. William Pitt gibi bir yüz yıl önce, ünlü bir babanın, Genç oğlu, o devlet için eğitilmiştir. O bir kariyer seçmedi Austen söylendi, o kabul etti. Rugby onun çocukluk çağı okul ve Cambridge'de üniversite çalışmalarını tamamladıktan sonra, Ecole des Sciences Paris'te Politiques ve Berlin'de on iki ay, dokuz ay geçirdim. 1887 yılında Birmingham döndüğünde, o, aslında, babasının özel sekreteri oldu. Sonuç olarak, 1892 yılında, Austen Chamberlain, yirmi dokuz yaşında iken, o Doğu Worcestershire, Birmingham aile evinin yakınında bir seçim, Avam Kamarası'nda temsil eden bir sandalye almak için donatılmıştır. 1914 yılında babasının ölümü üzerine, Austen, 1937 yılında kendi ölümüne kadar bu koltuğu tutarak, Batı Birmingham üyesi oldu.
Ve 1937 yılında ölümünden 1922 ikincisi 1892 yılında Lloyd George, başbakanlık görevinden istifa etmişti 1922 House içine giriş yaptığı ilk Avam Kamarası'nda Austen Chamberlain kırk beş yıllık kariyeri iki döneme ayrılabilir olabilir. Ilk dönemde öncelikle yerli soru ile ilgili, ikinci uluslararası sorular.
Chamberlain hemen onun işareti yaptı. William Gladstone, 1893 yılında yaptığı kızlık konuşma da övgüyle karşılandı; 1900 ile 1902, Hazine mali sekreteri; bir yıl süreyle, 1902-1903, postmaster genel, 1895 yılından 1900 Bahriye sivil efendisi 1903 ile 1906 Hazine başbakanı oldu.
Herbert Asquith tarafından 1915 yılında kurulan savaş koalisyon hükümeti, Chamberlain 1917 yılında istifa, Hindistan'dan sorumlu devlet sekreteri konumda kalabilir. David Lloyd George, 1918 seçimlerinden sonra koalisyon hükümeti kurdu, o Chamberlain Hazine onun şansölye yaptı. Chamberlain, savaş sırasında biriken muazzam borçlarını ödeyerek, istikrarlı bir para birimini korumak ve ulusal kredi güçlendirilmesi, ayrım ile 1919 - 1921 bu yazı dolu.
1921 yılında Muhafazakar Parti liderliğinde Bonar Law emeklilik üzerine Chamberlain, onu on sekiz ay için başardı. Bu zamana kadar Lloyd George koalisyon Sendeleyen ve Muhafazakar Parti rütbe ve dosya onu kırmak istedim. Chamberlain ilk başbakanlık ve sonra Stanley Baldwin Bonar Law yerleştirilir koalisyon çekilerek başbakan, parti, durdu.
Chamberlain 1924 1929 Baldwin hükümet, dış işlerinden sorumlu devlet sekreteri oldu. Ofis Onun parlak görev, onu getiren parlak nitelikleri yansıtıyordu. Politikası oluşturulması, felsefi, gerçekçi ve ahlaki korkusuz bir eylem peşinde o kararlı, becerikli, sabırlı, kişisel müzakere dilbilimsel bir şekilde büyüleyici, hatasız kibar, akıcı ve zarif bir görünüm.
Dışişleri bakanı olarak ilk önemli hareket, bazı diplomatik çevrelerde şok etti. Ne eylem üye devletlerin karar oldu Konseyi, çünkü zorunlu olarak uluslararası anlaşmazlıkların tahkim gerekli çünkü, 1925 yılında kendi hükümetinin adına çok önerilen Milletler Cemiyeti Konseyi, bir konuşma Cenevre Protokolü, reddetti kriz zamanında Ligi otorite uygulamak için almalıdır. O teorisi ortaya çıktı gibi durumlarla başa çıkmak için en iyi yolu olduğunu önererek bu reddedilme etkisi temperli «özel ihtiyaçlarını karşılamak için özel düzenlemeler yaparak Sözleşmesi'nin ek».
Locarno yol artık açık yatıyordu. Gustav Stresemann, Alman dışişleri bakanı ve Fransız Dışişleri Bakanı Aristide Briand, onunla yolda seyahat etmek isteyen edildi. 1925 yaz boyunca titiz bir ön hazırlıktan sonra, yedi güçlerin temsilcileri - İngiltere, Almanya, Fransa, Belçika, İtalya, Polonya ve Çekoslovakya - 5 Ekim 1925 tarihinde Güney İsviçre Locarno araya geldi. Chamberlain doğum günü, 16 Ekim günü, dışişleri bakanları, Locarno Anlaşmaları olarak bilinen belgeler parafe. Sekiz tüm anlaşma veya sözleşmelerin, imzalayan olarak Almanya, Belçika, Fransa, İngiltere ve İtalya ile Ren Garanti Paktı (veya «Locarno Paktı»); Almanya ve eski düşman ulusların arasındaki tahkim bireysel anlaşmalar; Fransa içeren garanti antlaşmaları , Polonya ve Çekoslovakya ve Almanya Milletler Cemiyeti'ne giriş kolektif bir not.
Locarno zaferi sonra Londra'ya döndükten sonra, Chamberlain muazzam bir alkışlayarak verildi Garter Şövalyesi yapıldı ve bir yıl sonra, Stresemann ve Briand ile birlikte, diplomaside onun iki arkadaşı Nobel Barış Ödülü'ne layık görüldü.
Chamberlain yabancı ofis onun daha sonraki yıllarda Çin ve Mısır can sıkıcı sorular ile ilgilenmiştir. O Amerika Birleşik Devletleri ve Japonya ile tam bir işbirliği eksikliği İngiliz Çin Milliyetçilerinin tecavüzlerine karşı çıkarlar, fakat, savunmak için herhangi bir uzun menzilli çözümler demirhane olabilir ne sıkılığı görüntülenir. Anglo-Mısır ilişkileri için bazı kalıcı bir model sağlamak için, Chamberlain, otuzlu yaşlarının ortalarında imzalanan antlaşma beklenen 1927 yılında bir antlaşma taslağı hazırladılar.
Dışarı o Parlamentosu genç erkekler için fırsat sağlamak için seçti, onun son yıllarda kısmen ofis Chamberlain, hala Commons hakim bir sesle konuştu. Hitler potansiyel tehlike görmek için ilk arasında yer aldı, bir İtalyan zafer önlemek için başarısız olduğunda o Abyssinian kriz ve bunların ortadan kaldırılması sırasında İtalya'ya karşı yaptırım dayatılması yanaydı.
Bu yıllarda, aynı zamanda zarif bir kalem ile yazıyordu. Onun Yıllar Aşağı anımsama, karakter çalışmaları, o bilseydim büyük adam, kısmen tanıdık bir deneme parçası. İç Onun Siyaset, o, onun çekişen baba hükümet ve diplomatik olayları haberdar için 1906 ila 1914 yıllarına onun üvey yazdı harfleri esas oluşur.
17 Mart 1937 tarihinde, felç, ben başladı Dünya Savaşı'ndan bir ay önce babasının öldürdüğünü aynı ızdırap Austen Chamberlain öldü.
Sir Joseph Austen Chamberlain (October 16, 1863-March 17, 1937) was the eldest son of Joseph Chamberlain, the great British statesman known as the «Empire-builder» he was a half-brother of Neville Chamberlain, prime minister from 1937 to 1940. Like William Pitt the Younger, son of a famous father a hundred years earlier, he was trained for statesmanship. It was said of Austen that he did not choose a career, he accepted one. Having completed his boyhood schooling at Rugby and his university studies at Cambridge, he spent nine months at the École des Sciences Politiques in Paris and twelve months in Berlin. When he returned to Birmingham in 1887, he became, in effect, his father's private secretary. Consequently, in 1892, when Austen Chamberlain was twenty-nine years old, he was well equipped to take a seat in the House of Commons, representing East Worcestershire, a constituency near the family home in Birmingham. Upon his father's death in 1914, Austen became the member for West Birmingham, holding this seat until his own death in 1937.
Austen Chamberlain's forty-five year career in the House of Commons may be divided into two periods: the first from his entry into the House in 1892 to 1922 when Lloyd George resigned as prime minister; and the second from 1922 to his death in 1937. In the first period he was concerned primarily with domestic questions; in the second, with international questions.
Chamberlain made his mark quickly. His maiden speech in 1893 was praised by William Gladstone; from 1895 to 1900 he was civil lord of the Admiralty; from 1900 to 1902, financial secretary to the Treasury; for one year, 1902-1903, the postmaster general; from 1903 to 1906, he was chancellor of the Exchequer.
In the wartime coalition government formed by Herbert Asquith in 1915, Chamberlain accepted the position of secretary of state for India, resigning in 1917. When David Lloyd George formed a coalition government after the election of 1918, he made Chamberlain his chancellor of the Exchequer. Chamberlain filled this post from 1919 to 1921 with distinction, paying the enormous debts accumulated during the war, maintaining a stable currency, and strengthening the national credit.
Upon Bonar Law's retirement from the leadership of the Conservative Party in 1921, Chamberlain succeeded him for eighteen months. By this time Lloyd George's coalition was tottering and the rank and file of the Conservative Party wanted to break away from it. When Chamberlain stood by the prime minister, the party, withdrawing from the coalition, first placed Bonar Law in the prime ministry and then Stanley Baldwin.
In the Baldwin government of 1924 to 1929, Chamberlain was secretary of state for foreign affairs. His brilliant tenure in office reflected the brilliant qualities he brought to it. In establishing policy, he was philosophically realistic and morally fearless; in pursuing a course of action he was patient, determined, resourceful; in personal negotiation he was linguistically fluent, faultlessly polite, charming in manner and elegant in appearance.
His first important act as foreign secretary shocked some diplomatic circles. In 1925 on behalf of his government he rejected the proposed Geneva Protocol in a speech to the Council of the League of Nations, not so much because it required compulsory arbitration of international disputes as because it was the Council which was to decide what action member states should take to enforce the authority of the League in time of crisis. He tempered the effect of this rejection by suggesting that the best way in theory to deal with situations as they arose was to «supplement the Covenant by making special arrangements in order to meet special needs».
The road to Locarno now lay open. Gustav Stresemann, the German foreign minister, and Aristide Briand, the French foreign minister, were willing to travel the road with him. After meticulous preparation during the summer of 1925, representatives of seven powers - Great Britain, Germany, France, Belgium, Italy, Poland, and Czechoslovakia - met at Locarno in southern Switzerland on October 5, 1925. On Chamberlain's birthday, October 16, the foreign ministers initialed the documents known as the Locarno Agreements. Eight treaties or agreements in all, they included the Rhine Guarantee Pact (or «Locarno Pact») with Germany, Belgium, France, Great Britain, and Italy as signatories; individual treaties of arbitration between Germany and former enemy nations; guarantee treaties involving France, Poland, and Czechoslovakia; and a collective note on the entry of Germany into the League of Nations.
Upon his return to London after the triumph at Locarno, Chamberlain was given an immense ovation, was made Knight of the Garter, and a year later, along with Stresemann and Briand, his two companions in diplomacy, was awarded the Nobel Peace Prize.
In his later years in the foreign office Chamberlain dealt with vexing questions in China and Egypt. He displayed what firmness he could in defending British interests against encroachments of the Chinese Nationalists, but, lacking full cooperation from the United States and Japan, could forge no long-range solutions. To provide some permanent pattern for Anglo-Egyptian relations, Chamberlain drew up a draft of a treaty in 1927 which anticipated the treaty signed in the mid-thirties.
Out of office in his last years, partly because he chose to provide opportunity for the young men in Parliament, Chamberlain still spoke with a commanding voice in the Commons. He was among the first to see potential danger in Hitler; he favored both the imposition of sanctions against Italy during the Abyssinian crisis and their removal when they failed to prevent an Italian victory.
During these years he was also writing with a graceful pen. His Down the Years is part reminiscence, part character studies of great men he had known, part familiar essays. His Politics from Inside consists chiefly of letters he wrote to his stepmother from 1906 to 1914 to keep his ailing father informed of governmental and diplomatic events.
On March 17, 1937, Austen Chamberlain died of apoplexy, the same affliction that had killed his father a month before World War I began.