gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Sidney Altman
Montreal 1939, yoksul göçmenlerin ikinci oğlu doğdu. Annem tanıştı ve evlendi önce bir bakkal bir tekstil fabrikası ve babam çalıştı. Hatta infinitesimally sadece küçük artışlarla, istikrarlı bir ortamda zor iş ödülleri getirebilimektedir öğrendim onlardan.
Kanada, yakın aile ve yakınları için, fırsat bir yerdi. Ancak, bu fırsat yolu eğitim yoluyla Kanada doğumlu çocukların ilk nesil açık yapıldı. Yok kurban eğitim ve neyse ki, kitap ve çalışma geleneği ailemizin bilinmeyen iletmek için çok büyük oldu.
Ben bilim benim erken faiz, A-bomba görünümü olan ilk ateşleyen iki olay bilinçli. Bomba, bilim adamları içinde oynadığı rolü, ve genel önemi ile ilgili gizemi hatta altı yaşındaki etkilemek edemezdi. Yaklaşık yedi yıl sonra elementlerin periyodik tablosu hakkında bir kitap verildi. Ben ilk kez bilimsel bir teori ve öngörü gücü zerafet gördüm. Ben büyürken, Einstein'ın yaptığı çalışmalar iyi olan genç bir çocuk için değerli bir rol model olarak sunulan olduğunu belirtmek gerekir. Ben kurgu ve buz hokeyi ve beyzbol benim panteonunun yıldızlı çeşitli yazarlar ekledi.
Ben lise ulaştığı zaman babamın bakkal bizim yaşam yeterince rahat yapmıştı ve ben herhangi bir pratik mükellefıyetleri, üniversitede devam etmek istiyordu konular olmadan seçebileceksiniz. Benim niyetim McGill Üniversitesi'nde kayıt oldu ama beklenmedik bir olaylar serisi, bana Massachusetts Institute of Technology'de fizik okumaya açtı. Aşırı stimülasyon, parlak, kibirli ve zany arkadaşları ve seçkin öğretmenler arasında dört yıl yaşadı. Lee Grodzins nükleer fizik üst düzey tez denetimli ve harika bir araştırma deneyimi ile olan arkadaşlığını sağladı. MIT'de benim son dönem boyunca, moleküler biyoloji alanındaki tüm heyecanını hakkında ne öğrenmek için kısa bir giriş ders aldı. Cyrus Levinthal tarafından öğretilen bu ders, nükleik asitler ve moleküler genetik beni anlayan ve bana bu konularda gelecek karşılaşmalar için hazırladı.
Columbia Üniversitesi'nde fizik alanında yüksek lisans öğrencisi olarak, ben mutsuz bir laboratuar çalışması için bir fırsat bekleyen ve fizik devam etmelidir merak onsekiz ay geçirdim. Sekiz ay sonra, Columbia sol, ben bir yaz programı fizik okuyan ve biyofizik yüksek lisans öğrencisi olarak kaydolmaya karar verdiğinde Colorado çalışıyor. George Gamow, fizikçi, sonra Colorado Üniversitesi Tıp Merkezi DNA'sına acridines ardalanmasından çalışan Leonard Lerman beni Yönlendirilebilir vardı. Lerman Theodore T. Puck başkanlığında mükemmel departmanı, moleküler biyoloji verimli bir şekilde bana zevk için etkin rehberlik, dostluk ve eleştirel analizi. Bakteriyofaj T4 DNA replikasyon acridines etkileri üzerinde çalıştıktan sonra, Harvard Üniversitesi, T4 DNA replikasyonu ve rekombinasyon yer DNA endonükleaz çalışma Mathew Meselson laboratuar katıldı. İki yıl sonra Tıp Araştırma Konseyi Cambridge Moleküler Biyoloji Laboratuvarı, İngiltere Sydney Brenner ve Francis Crick tarafından liderliğindeki grubun bir üyesi olmak ayrıcalıklı. 1920 yılında Kopenhag'da Bohr'un grup eşdeğer katılmadan sanki eski bir fizikçi gibi hissettim. Bu bilimsel bir cennet olduğu ortaya çıktı.
MRC laboratuvarda RNaz P keşfi ve bu enzim RNA subunit enzimatik özellikleri çalışmaya başladı. John D. Smith, post-doktora yanı sıra çok sayıda arkadaşları, bana, bana fikirleri test etmek için etkin çok iyi tavsiye sağladı. , Ilk radiochemically saf habercisi bir tRNA molekülüne keşfi 1971 yılında Yale Üniversitesi'nde yardımcı doçent, hiç bir iş elde etmek için zor bir zaman olarak bir iş elde etmek için bana olanak sağladı.
1980 yılında Profesör oldu kadar Yale Üniversitesi'nde kariyer saflarını üzerinden promosyon ile standart bir akademik desen izledi. 1983 ile benim departmanı Başkanı - 1985 ve 1985 yılında dört yıl için Yale College Dekan, sadece çoğunlukla bilimleri dışında, birçok yeni arkadaşlar edinme fırsatı bana bir deneyim oldu, ama aynı zamanda bana açıkladı Tam panorama, bir üniversite camiasının mevcut insan ve akademik sorunlar. 1 Temmuz 1989 tarihinde bir tam zamanlı olarak Profesör sonrası döndü.
Ben üstün akıl hocaları, kişisel arkadaş oldu, bilim adamı ve insan olarak nitelikleri gibi entelektüel güç, uzmanlık insan yaratıcılığının benim için pek çok yönü aydınlatılmış olan insanlar mübarek olmuştur. Özellikle, Leonard Lerman, Mathew Meselson, Sydney Brenner ve Lee Grodzins. , Tabii ki, isimleri ben burada bir liste değildir diğerleri vardır. Hayatım son derece, 1972 yılında evlilik Ann Korner zenginleştirilmiş olmuştur. Karım benim meslektaşım, her yönüyle akıl hocası ve arkadaşı. O ve iki harika çocuk, 1974 ve 1977 doğumlu Leah doğumlu Daniel, ne olursa olsun başarı elde ettik ölçülemeyecek kadar katkıda bulunmuştur.
Les Prix Nobel. Nobel Ödülleri 1989, Editör Frängsmyr, [Nobel Vakfı], Stockholm, 1990 Tore
I was born in Montreal in 1939, the second son of poor immigrants. My mother worked in a textile mill and my father in a grocery store before they met and married. It was from them that I learned that hard work in stable surroundings could yield rewards, even if only in infinitesimally small increments.
For our immediate family and relatives, Canada was a land of opportunity. However, it was made clear to the first generation of Canadian-born children that the path to opportunity was through education. No sacrifice was too great to forward our education and, fortunately, books and the tradition of study were not unknown in our family.
I am conscious of two events that sparked my early interest in science, the first being the appearance of the A-bomb. The mystique associated with the bomb, the role that scientists played in it, and its general importance could not fail to impress even a six-year old. About seven years later I was given a book about the periodic table of the elements. For the first time I saw the elegance of scientific theory and its predictive power. I should mention that while I was growing up, Einstein was presented as a worthy role model for a young boy who was good at his studies. I added various writers of fiction and stars of ice hockey and baseball to my pantheon.
By the time I reached high school my father's grocery store had made our life adequately comfortable and I was able to choose, without any practical encumbrances, the subjects that I wanted to pursue in college. My intention was to enroll at McGill University but an unexpected series of events led me to study physics at the Massachusetts Institute of Technology. There I experienced four years of over-stimulation among brilliant, arrogant and zany peers and outstanding teachers. Lee Grodzins supervised my senior thesis in nuclear physics and provided me with a wonderful research experience and with his friendship. During my final semester at MIT, I took a short introductory course in molecular biology to find out what all the excitement was about. That course, taught by Cyrus Levinthal, familiarized me with nucleic acids and molecular genetics and prepared me for future encounters with these topics.
I spent eighteen months as a graduate student in physics at Columbia University, waiting unhappily for an opportunity to work in a laboratory and wondering if I should continue in physics. Eight months later, having left Columbia, I was studying physics in a summer program and working in Colorado when I decided to enroll as a graduate student in biophysics. George Gamow, the physicist, had steered me to Leonard Lerman, then working on the intercalation of acridines into DNA at the University of Colorado Medical Center. In the excellent department chaired by Theodore T. Puck, Lerman provided the guidance, friendship and critical analysis that enabled me to enjoy molecular biology in a productive manner. After working on the effects of acridines on the replication of bacteriophage T4 DNA, I joined Mathew Meselson's laboratory at Harvard University to study a DNA endonuclease involved in the replication and recombination of T4 DNA. Two years later I was privileged to become a member of the group led by Sydney Brenner and Francis Crick at the Medical Research Council Laboratory of Molecular Biology in Cambridge, England. As an ex-physicist, I felt as if I was joining the equivalent of Bohr's group in Copenhagen in the 1920's. It turned out to be scientific heaven.
At the MRC laboratory I started the work that led to the discovery of RNase P and the enzymatic properties of the RNA subunit of that enzyme. John D. Smith, as well as several post-doctoral colleagues, provided me with much good advice that enabled me to test my ideas. The discovery of the first radiochemically pure precursor to a tRNA molecule enabled me to get a job as an assistant professor at Yale University in 1971, a difficult time to get any job at all.
My career at Yale followed a standard academic pattern with promotion through the ranks until I became Professor in 1980. I was Chairman of my department from 1983 - 1985 and in 1985 became the Dean of Yale College for four years, an experience that not only provided me with the opportunity to make many new friends, mostly outside the sciences, but also revealed to me the full panorama of human and academic problems that exist in a university community. On July 1, 1989 I returned to the post of Professor on a fulltime basis.
I have been blessed with outstanding mentors, people who became personal friends and who have illuminated so many aspects of human creativity for me with their intellectual power, expertise as scientists and qualities as human beings. In particular, they are Leonard Lerman, Mathew Meselson, Sydney Brenner and Lee Grodzins. There are, of course, many others whose names I cannot list here. My life has been enormously enriched by my marriage to Ann Korner in 1972. My wife is my colleague, mentor and friend in every respect. She and our two wonderful children, Daniel, born in 1974 and Leah, born in 1977, have contributed immeasurably to whatever success I have achieved.
From Les Prix Nobel. The Nobel Prizes 1989, Editor Tore Frängsmyr, [Nobel Foundation], Stockholm, 1990