gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Shirin Ebadi
Ben 1947 yılında Hemedan [kuzeybatı İran] şehir doğdu. Ailem, akademisyenler ve pratik Müslümanlar. Babam benim doğum zamanda Hemedan Sicil Memurluğu başkanı oldu. Babam, Muhammed Ali Ebadi, ticaret hukuku, ilk öğretim elemanlarının biri, birkaç kitap yazmıştı. 1993 yılında vefat etti.
Şefkat ve sevgi dolu bir aile benim çocukluk geçirdi. Iki kız kardeş ve bunların hepsi son derece eğitimli bir erkek kardeşi var. Annem onun tüm zaman ve bizim yetiştirilmesinde bağlılık adamıştır.
Ben eski bir yıl oldu ve o zamandan beri başkentte ikamet etmiş ailemle Tahran'a geldi. Firuzkuhi ilköğretim okulu öğrenime başladı ve Anoshiravn Dadgar ve benim yüksek öğrenim için Rıza Şah Kebir orta dereceli okullarda devam etti. Tahran Üniversitesi giriş sınavlarına oturdu ve 1965 yılında Hukuk Fakültesi'nden bir yer kazanmıştır. Ben üç-ve-bir buçuk yıl içinde, hukuk diploması aldı ve hemen Adalet Bakanlığı için giriş sınavlarında oturdu. Yargı altı aylık bir çıraklık döneminin ardından, Mart 1969 yılında resmen bir yargıç olarak hizmet vermeye başladı. Yargıç olarak görev yaparken, benim eğitimine devam etti ve 1971 yılında Tahran Üniversitesi'nde özel hukuk alanında pekiyi derece ile doktorasını aldı.
Adalet Bakanlığı pozisyonların çeşitli düzenledi. 1975 yılında, ben [Tahran] City Court Tezgah 24 başkanı oldu. Ben bir yargıç olarak hizmet etmiş, İran adalet tarihinin ilk kadın. Inanç İslam yargıç olarak hizmet kadınların yasakladığı bu yana, Şubat 1979 yılında, İslam Devrimi'nin zaferinden sonra, ben ve diğer kadın yargıçlar, bizim mesajları işten atıldı ve büro görevleri verilmiştir. Onlar bana, ben bir zamanlar başkanlık çok mahkeme katibi yaptı. Hepimiz protesto etti. Sonuç olarak, kendim de dahil tüm eski kadın hakimler, Adalet Bakanlığı "uzmanlar" konumuna terfi. Ben artık durumun tahammül ve böylece erken emeklilik için bir istek koymak olabilir. Talebim kabul edildi. Barolar Birliği devriminden bu yana bir süre kapalı kalmıştı ve Yargı tarafından yönetilen bu yana, pratik hukuk benim uygulama oldu. Ben, aslında, uzun yıllar boyunca evde kaldım. Son olarak, 1992 yılında bir avukat lisans alma başardı ve kendi uygulama kurmak.
Ben birkaç kitap yazmak için zaman işsizlik ve İran dergilerde yayınlanmış çok sayıda makale vardı. Benim avukat lisans aldıktan sonra, birçok durumda savunmak için kabul etti. Bazı ulusal durumda. Bunların arasında, seri cinayetlerin kurbanları (Dariush ve Parvaneh Foruhar aile) ve üniversite yurt saldırı sırasında öldürüldü Ezzat Ebrahiminejad, aileleri temsil etti. Ben de bazı basın ile ilgili durumlarda katıldı. Çocuk istismarı da dahil olmak üzere, çok sayıda sosyal durumlarda aldı. Geçenlerde Bayan Zahra Kazemi, İran'da öldürülen bir foto muhabiri annesi temsil etmek için anlaştılar.
Ben de üniversitede öğretmek. Her yıl, İran dışından gelen öğrencilerin bir dizi insan hakları eğitim kurslarına katılın.
Evliyim. Kocam bir elektrik mühendisi. Biz iki kızım var. Biri 23 yaşında. Kanada'daki McGill Üniversitesi'nde telekomünikasyon alanında doktora eğitimine devam etmektedir. 20 yaşında ve hukukun okur Tahran Üniversitesi'nde üçüncü yıl.
Sosyal etkinlikler
-
UNICEF Tahran'da ofis için çeşitli araştırma projelerinde öncü.
-
Çocuk Hakları Desteği, 1995 Derneği kurucularından. 2000 yılına kadar derneğin başkanı, hukuk danışmanı olarak onlara yardımcı devam etmiştir. Şu anda dernek 500'ü aşkın aktif üyesi var.
-
Ücretsiz öğrenim, çocuk hakları ve insan hakları alanındaki çeşitli aşamalarında sağlanması.
-
Dört savunma avukatları, 2001 İnsan Hakları Savunma Merkezi kurucularından. Ben merkezi başkanı.
-
30 üniversitede dersler ve insan haklarına ilişkin akademik konferanslar ve seminerler sağlayan. İran, Fransa, Belçika, İsveç, İsviçre, İngiltere ve Amerika'da ders teslim edilmiştir.
-
Birkaç gazeteci ya da ifade özgürlüğü ile ilgili olarak suçlanan veya mahkum aileleri, temsil eder. Abbas Marufi, aylık Gardoun editor-in-baş (çeşitli röportajlar ve şiirler yayın için); faraj Sarkuhi (aylık Adineh editörü-in-chief Onlar Habibollah Peyman (ifade özgürlüğü makaleler ve konuşmalar teslim yazmak için) .)
-
Seri cinayet kurbanlarının ailelerini temsil eden (Foruhar aile).
-
Aile, üniversite yurtlarında 9 Temmuz 1999 saldırıda öldürülen Ezzat Ebrahiminejad temsil eder.
-
Arın Golshani, annesi çocuğun velayet hakkı yasasının bir sonucu olarak ayrılmış bir çocuk annesi temsil. O onun üvey evinde işkence bulundu.
-
Çocuklara yönelik şiddetin tüm biçimlerini yasaklayan bir yasayı onaylamaya İslami Danışma Meclisi (Meclis) önermek; yasanın derhal tartışılan ve 2002 yılının yaz aylarında bir sonucu olarak kabul edildi.
I was born in the city of Hamedan [northwestern Iran] in 1947. My family were academics and practising Muslims. At the time of my birth my father was the head of Hamedan's Registry Office. My father, Mohammad Ali Ebadi, one of the first lecturers in commercial law, had written several books. He passed away in 1993.
I spent my childhood in a family filled with kindness and affection. I have two sisters and a brother all of whom are highly educated. My mother dedicated all her time and devotion to our upbringing.
I came to Tehran with my family when I was a one year old and have since been a resident in the capital. I began my education at Firuzkuhi primary school and went on to Anoshiravn Dadgar and Reza Shah Kabir secondary schools for my higher education. I sat the Tehran University entrance exams and gained a place at the Faculty of Law in 1965. I received my law degree in three-and-a-half years, and immediately sat the entrance exams for the Department of Justice. After a six-month apprenticeship in adjudication, I began to serve officially as a judge in March 1969. While serving as a judge, I continued my education and obtained a doctorate with honours in private law from Tehran University in 1971.
I held a variety of positions in the Justice Department. In 1975, I became the President of Bench 24 of the [Tehran] City Court. I am the first woman in the history of Iranian justice to have served as a judge. Following the victory of the Islamic Revolution in February 1979, since the belief was that Islam forbids women to serve as judges, I and other female judges were dismissed from our posts and given clerical duties. They made me a clerk in the very court I once presided over. We all protested. As a result, they promoted all former female judges, including myself, to the position of "experts" in the Justice Department. I could not tolerate the situation any longer, and so put in a request for early retirement. My request was accepted. Since the Bar Association had remained closed for some time since the revolution and was being managed by the Judiciary, my application for practising law was turned down. I was, in effect, housebound for many years. Finally, in 1992 I succeeded in obtaining a lawyer's licence and set up my own practice.
I used my time of unemployment to write several books and had many articles published in Iranian journals. After receiving my lawyer's licence I accepted to defend many cases. Some were national cases. Among them, I represented the families of the serial murders victims (the family of Dariush and Parvaneh Foruhar) and Ezzat Ebrahiminejad, who were killed during the attack on the university dormitory. I also participated in some press-related cases. I took on a large number of social cases, too, including child abuse. Recently I agreed to represent the mother of Mrs Zahra Kazemi, a photojournalist killed in Iran.
I also teach at university. Each year, a number of students from outside Iran join my human rights training courses.
I am married. My husband is an electrical engineer. We have two daughters. One is 23 years old. She is studying for a doctorate in telecommunications at McGill University in Canada. The other is 20 years old and is in her third year at Tehran University where she reads law.
Social Activities
–
Leading several research projects for the UNICEF office in Tehran.
–
Cofounder of the Association for Support of Children's Rights, 1995. I was the association's president until 2000, and have continued to assist them as legal adviser. Currently the association has over 500 active members.
–
Providing various stages of free tuition in children's rights and human rights.
–
Cofounder of the Human Rights Defence Centre with four defence lawyers, 2001. I am the centre's president.
–
Delivering over 30 lectures to university and academic conferences and seminars on human rights. The lectures have been delivered in Iran, France, Belgium, Sweden, Switzerland, Britain and America.
–
Representing several journalists or their families, accused or sentenced in relation to freedom of expression. They include Habibollah Peyman (for writing articles and delivering speeches on freedom of expression); Abbas Marufi, the editor-in-chief of the monthly Gardoun (for publishing several interviews and poems); Faraj Sarkuhi (editor-in-chief of Adineh monthly).
–
Representing families of serial murder victims (the Foruhar family).
–
Representing the family of Ezzat Ebrahiminejad, murdered in the 9 July 1999 attack on the university dormitory.
–
Representing the mother of Arin Golshani, a child separated from her mother as a consequence of the child custody law. She was found tortured to death at the home of her stepmother.
–
Proposing to the Islamic Consultative Assembly (Majlis) to ratify a law on prohibiting all forms of violence against children; as a result the law was promptly debated and ratified in the summer of 2002.