gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Ryoji Noyori
Kobe (şimdi Ashiya), Japonya, Kaneki ve Suzuko Noyori ilk oğlu bir banliyösünde, 3 Eylül 1938 tarihinde doğdu. Ailemiz, kısa süre sonra Kobe taşındı. Iki genç erkek ve hoş bir şehir güzel doğal çevresini mübarek bir kız kardeşi ile birlikte büyüdü. Dünya Savaşı sonunda kısa bir süre hariç olmak üzere, altı ila on iki yaş Kobe Üniversitesi'ne bağlı bir ilköğretim okulu katıldı ve daha sonra 12-18 yaş Nada, Orta ve Lise taşındı. Benim gençlik birçok out-door etkinlikleri keyif aldım.
Babam, Kaneki, bir kimya şirketi yetenekli bir araştırma direktörü ve mesleğini güçlü hayatımın yol etkilemiştir. Evde yaptığı bilimsel dergiler ve kitaplar ve çeşitli plastik ve sentetik elyaf örnekleri tarafından çevriliydi ve ticarileştirilmesi için geliştirme aşamasında olan ürün kalitesini test etmek için sık sık soruldu. Ben ortaokul girdiğinde, babam, halka açık bir konferans götürdü, konunun "naylon" idi. Öğretim üyesi, bu yeni fiber, kömür, hava, ve su (DuPont şirketin sonra ünlü sloganı) sentezlenmiş olabilir gururla açıkladı. Endüstriyel teknoloji hakkında hiçbir şey bilmesine rağmen, kimya güç tarafından derinden etkilendi. Kimya neredeyse hiçbir şey önemli şeyler yaratabilirsiniz! Japonya kadar kötü olduğu, İkinci Dünya Savaşı'ndan kısa bir süre sonra, 1951 yılında, çünkü olay, 12 yaşındaki okul üzerinde muazzam bir etkisi vardı. Biz çok açtık. Bu faydalı ürünler icat ederek topluma katkıda bulunmak için önde gelen bir kimyager olmak benim rüya haline geldiğini, bu noktada oldu.
Kimya iştahını daha benim ilk kimya dersi verdi Dr. Kazuo Nakamoto (Osaka Üniversitesi ve sonrasında Illinois Institute of Technology ve Marquette Üniversitesi) dahil olmak üzere, yüksek / orta okul coşkulu öğretmenler tarafından yönetilen sınıf çalışmaları ile ıslatılmış oldu. Ben de diğer bilimler ve matematik sevdim. "Judo" (Japonya'nın geleneksel spor bir) düzenli olarak okul ile birlikte, şu anda büyük bir tutku oldu. Nada Okulu ve Kodokan Judo Okulu aynı aile tarafından kuruldu, çünkü aramızda çok popüler oldu. Ben çok, pek çok okulda öğretmenlerle eğitim çabalarının yanı sıra güçlü bir kişisel karakter oluşumunu etkiledi o günlerde sınıf arkadaşları, sıcak bir dostluk için teşekkür ederiz.
1957 yılında, 18 yaşındayken, Kyoto Üniversitesi, polimer kimyası araştırma en etkin kurum olduğu bilinen girdi. SSCB uzaya ilk kez böylece sciencebased teknolojinin gücünü gösteren bir yapay uydu Sputnik Bu arada, bu yıl oldu. Ben bu başarıyı büyük ölçüde Japonya'da genç bir bilim öğrencilerine şok hatırlıyorum. Üç yıl sonra, yerine, organik kimya, polimer kimyası, Prof. Keiiti Sisido rehberliği altında çalışmaya başladı. Laboratuvar ortamında çok misafirperver olduğunu ve 1961 yılında lisans derecesini aldı. 1963 yılında yüksek lisans derecesini tamamlayan, ben hemen Kyoto Üniversitesi Öğretim Görevlisi Prof. Hitosi Nozaki laboratuvarları olarak atandı ve 1967 yılında doktora (Deng) aldı. Eğitmen olmadan bir doktora için randevu kariyer, biraz sıradışı ama bu Japon ve Batılı eğitim / öğretim sistemleri arasındaki fark kısmen. Profesör Nozaki gelişen fiziksel organik kimya çalışan alt grup lideri olarak görev yaparken güçlü, bize geleneksel konular izleme yerine, yeni, özgün kimya sürdürmeye teşvik etti. 1966 yılında, biz daha sonra bir ömür boyu bir ilgi oldu ilginç bir asimetrik kataliz keşfedilen bu koşullar altında oldu. Bu bulgu karben reaksiyonlarda geçiş metal etkileri bir soruşturma seyri sırasında ortaya çıktı. Kiral Schiff baz Cu (II) kompleksi küçük bir miktar varlığı stiren ve etil diazoacetate reaksiyonu <% 10 ee olsa, optikçe aktif siklopropan türevleri verdi. Enantioselectivity sentetik olarak anlamlı olmamasına rağmen, bu muhtemelen asimetrik kataliz yapısal iyi tanımlanmış moleküler organometalik kompleksler kullanarak ilk örneği oldu. 1960'lı yılların başında, homojen kataliz (genellikle Reppe kimya) zaten iyi bilinen, ancak, daha olumlu moleküllerin yapısal ve elektronik özellikleri kullanır "moleküler kataliz" kavramını açıkça belgelenmiş değildi. Bu keşif, araştırma perspektif açtı. Herhangi bir olay, ben yurt dışında seçkin bir kimyager gözetiminde bilimsel arka planını genişletmek için ilk amaçlanan ve Profesör EJ Harvard'da Corey lütfen bana bir post-doktora öğrencisi olarak onun laboratuvarlarda karşılamak için kabul etti. Bu plan, ancak, aşağıda belirtilen nedenlerden dolayı ertelendi.
Nagoya Üniversitesi'nden tamamen beklenmedik bir teklif aldı, 1967 yılı sonbaharında durum büyük ölçüde değişti. Ben yeni oluşturulan organik kimya laboratuar başkanlık istendi. Bu davet beni şaşırttı. Ben bazı genç öğrenciler ile günlük araştırma çalışmaları zevk Kyoto sadece bir 29 yaşındaki Öğretim Görevlisi oldu. Hiçbir şey büyük bir ulusal üniversitede Profesör bana hazırlamıştı. Profesör olmak için çok genç ve tecrübesiz olan ilk Kimya Doçent olarak atandı. Ben, kendi araştırma grubu, Prof. Yoshimasa Hirata, doğal ürünler, organik kimya, onun üstün başarıları için bilinen bir kıdemli öğretim başlattı Şubat, 1968, kendi alanında farklı, Nagoya, organik kimya yeni bir akım yaratmak için bana sordu , böylece Kimya Bölümü daha görünür hale. Ben hemen sonra inorganik kimya dalında oluşan organometalik kimya kullanılarak organik sentez, odaklanmaya karar verdi. Pek çok araştırmacı, organik sentez yüksek yarar farkında olmasına rağmen, bu bilimsel alanda parlak bir gelecek sezgisel emindim. Profesör Hirata sürekli Nagoya Üniversitesi'nde yaptığı süre içinde pek çok açıdan bana yardımcı oldu.
1969 yılında, daha önce planlandığı gibi, Harvard'a gitti. Yaşam ve bilim standart ABD ve annem ülke arasında muazzam bir fark şaşırdım. Profesör Corey zaten önde gelen bir organik kimyacı ve ben ondan çok şeyler öğrendik. Buna ek olarak, pek çok gelecek vaat eden öğrenciler ve doktora sonrası arkadaşlarının da dahil olmak üzere Profesör Konrad Bloch ile çalışan K. Barry Sharpless ile tanıştı. Daha sonra, onların bilimsel yakınları ile birlikte, bu güvenilir bir arkadaş birçok bilimsel topluluğun önde gelen araştırmacı olmak için büyüdü ve pek çok yönden bana yardımcı oldu. Prostaglandin sentezi (PG), Corey grup araştırma temalarından biriydi. Çeşitli çalışmaları tamamladıktan sonra, seçici, tek bir C = C bağı sahip bir PGF1a bileşik iki C = C bağları olan bir PGF2a türevi hydrogenate istendi. Bu hidrojenasyon benim üç-on yıl süren bir çalışmanın başlangıcı oldu. Bu çok yeni bir konu ve ayrıca Geoffrey Wilkinson laboratuvarı, Londra Imperial College Harvard Kimya Bölümü katıldı Yardımcı Doçent John A. Osborn, kişisel etkileşim yoluyla hemen hemen tüm mevcut literatürü okuyarak homojen hidrojenasyon ilgim geliştirilmiş oldu. Rh katalize homojen hidrojenasyon Osborn, bir otorite, bana pek çok açıdan organometalik kimya öğretti. Zaman W.S., 1968 yılında Knowles ve L. Horner kiral fosfin Rh catalyts kullanarak düşük optik verimi de olsa, bağımsız ilk homojen asimetrik hidrojenasyon bildirdi. , 1966 yılında daha önceki asimetrik cyclopropanation ile birleştiğinde verimli Harvard deneyimi, asimetrik hidrojenasyon benim ömür boyu araştırma açtı.
Ağustos 1972 yılında, 33 yaşındayken, ben Profesör terfi iken 1970 yılında Nagoya döndükten sonra, ben, organometalik kimya ile organik sentez ve homojen kataliz çalışmaya başladı. Verimli asimetrik hidrojenasyon ve diğer reaksiyonları geliştirme umuduyla, BINAP ilgi oldu [2,2 '-bis (diphenylphosphino) -1,1'-binaphthyl] güzel bir moleküler şekli sahip bir roman C2 kiral diphosphine. Sentez Optik saf diphosphine beklenmedik bir şekilde zordu. Optik saf 2,2 'Diamino-1, daha sonra Nagoya bana ve benim uzun vadeli işbirlikçi, merhum Prof Hidemasa Takaya, 1'-binaphthyl taşındı stereospesifik sentezi başladı, 1974 yılında oldu Moleküler Fen Bilimleri Enstitüsü ve Kyoto Üniversitesi. İki yıl sonra, optikçe aktif BINAP almayı başardı, ancak, sonuç hayal kırıklığı irreproducible. 1978 yılında, biz bir kiral amin-Pd kompleksi ile rasemik BINAP çözümü için güvenilir bir yöntem ulaştı. Ne yazık ki, BINAP-Rh (I) dehidro amino asit katalize asimetrik hidrojenasyon sonuçları reaksiyon şartlarına bağlı olarak oldukça değişkendir. Sonunda, 1980 yılında, altı yıl çaba sonra şaşmaz benim genç meslektaşları ve öğrencilerinin çabaları sayesinde, biz bu BINAP kimya ile amino asitlerin asimetrik sentez ilk iş yayınlamak mümkün.
I was born on September 3, 1938 in a suburb of Kobe (now Ashiya), Japan, the first son of Kaneki and Suzuko Noyori. Our family moved to Kobe soon afterwards. I grew up with two younger brothers and a sister in a pleasant city blessed by beautiful natural surroundings. Except for a short period at the end of World War II, I attended an elementary school affiliated to Kobe University from ages six to twelve, and then moved on to Nada Middle and High School from ages twelve to eighteen. I enjoyed many out-door activities in my youth.
My father, Kaneki, was a gifted research director of a chemical company, and his profession strongly influenced the path of my life. At home, we were surrounded by his scientific journals and books and various samples of plastics and synthetic fibers, and were frequently asked to test the quality of products which were under development for commercialization. When I entered middle school, my father took me to a public conference, the topic of which was "nylon". The lecturer explained proudly that this new fiber could be synthesized from coal, air, and water (the then famous catchphrase of DuPont company). Although I knew nothing about industrial technology, I was deeply impressed by the power of chemistry. Chemistry can create important things from almost nothing! The event had an enormous impact on this 12-year-old schoolboy, because it was in 1951, shortly after World War II when Japan was so poor. We were very hungry. It was at this point that it became my dream to be a leading chemist to contribute to the society by inventing beneficial products.
My appetite for chemistry was further wetted through class work led by enthusiastic teachers in middle/high school including Dr. Kazuo Nakamoto (then Osaka University and afterward Illinois Institute of Technology and Marquette University) who gave me my first chemistry lesson. I also liked other sciences and mathematics. Together with regular schoolwork, "judo" (one of Japan's traditional sports) was a major passion at this time. It was very popular amongst us because Nada School and Kodokan Judo School were founded by the same family. I highly appreciate the educational efforts of many schoolteachers as well as the warm friendship of classmates in those days, which strongly influenced the formation of my personal character.
In 1957, at the age of 18, I entered Kyoto University, which was known to be the most active institution in the research of polymer chemistry. Incidentally, this was the year when the USSR launched into space for the first time an artificial satellite, the Sputnik, thereby demonstrating the power of sciencebased technology. I recall that this success substantially shocked young science students in Japan. After three years, I started to study organic chemistry, rather than polymer chemistry, under the guidance of Professor Keiiti Sisido. The laboratory environment was very hospitable and I obtained my Bachelor degree in 1961. Upon completion of my Master's degree in 1963, I was immediately appointed Instructor of Professor Hitosi Nozaki's laboratories at Kyoto University and, in 1967, received my doctorate (DEng). My career path, that is the appointment to Instructor without a doctorate, is a little unusual but this is partly due to the difference in Japanese and Western education/teaching systems. Professor Nozaki strongly encouraged us to pursue new, original chemistry rather than tracing traditional subjects, while I served as a leader of his subgroup working on flourishing physical organic chemistry. It was under such conditions that in 1966 we discovered an interesting asymmetric catalysis that later became a life-long interest. This finding emerged during the course of an investigation of the transition metal effects in carbene reactions. Reaction of styrene and ethyl diazoacetate in the presence of a small amount of a chiral Schiff base-Cu(II) complex gave optically active cyclopropane derivatives, albeit with <10 % ee. Although the enantioselectivity was not synthetically meaningful, this was probably the first example of asymmetric catalysis using structurally well-defined organometallic molecular complexes. In the early 1960s, homogeneous catalysis (typically Reppe chemistry) was already well known, however, the notion of "molecular catalysis" that utilizes the structural and electronic characteristics of molecules more positively, was not clearly documented. This discovery opened my research perspective. In any event, I intended first to expand my scientific background under the supervision of an eminent chemist abroad, and Professor E.J. Corey at Harvard kindly agreed to accommodate me in his laboratories as a postdoctoral fellow. This plan, however, was postponed for reasons outlined below.
The situation changed drastically in the fall of 1967, when I received a totally unexpected offer from Nagoya University. I was asked to chair a newly created organic chemistry laboratory. This invitation surprised me. I was a mere 29-year-old Instructor at Kyoto enjoying daily research work with some young students. Nothing had prepared me to be a Professor at a major national university. Being too young and inexperienced to be a Full Professor, I was first appointed Associate Professor of Chemistry. In February, 1968, when I launched my own research group, Professor Yoshimasa Hirata, a senior faculty known for his outstanding accomplishments in natural products of organic chemistry, asked me to create a new stream of organic chemistry at Nagoya, different from his own field, thereby making the Chemistry Department more visible. I immediately decided to focus on organic synthesis using organometallic chemistry, which then comprised a branch of inorganic chemistry. Although not many researchers were aware of the high utility in organic synthesis, I was intuitively confident of the bright future of this scientific field. Professor Hirata consistently helped me in many aspects during his time at Nagoya University.
In 1969, as planned earlier, I went to Harvard. I was amazed by the enormous difference in the standard of living and science between the US and my mother country. Professor Corey was then already a leading organic chemist and I learned much from him. In addition, I became acquainted with many promising students and postdoctoral fellows including K. Barry Sharpless who was working with Professor Konrad Bloch. Later many of these reliable friends, together with their scientific relatives, grew to become eminent researchers in the scientific community and helped me in many ways. Synthesis of prostaglandins (PGs) was my research theme in the Corey group. After completing several works, I was asked to selectively hydrogenate a PGF2a derivative that has two C = C bonds to a PGF1a compound possessing a single C = C bond. This was the start of my three-decade-long work on hydrogenation. My interest in homogenous hydrogenation was enhanced by reading almost all available literature on this very new topic and also through personal interaction with Assistant Professor John A. Osborn, who had joined Harvard Chemistry Department from Geoffrey Wilkinson's laboratory at Imperial College, London. Osborn, an authority of Rh-catalyzed homogeneous hydrogenation, taught me many aspects of organometallic chemistry. It was in 1968, when W.S. Knowles and L. Horner reported independently the first homogeneous asymmetric hydrogenation using chiral phosphine-Rh catalyts, albeit in low optical yields. The fruitful Harvard experience, coupled with our earlier asymmetric cyclopropanation in 1966, led to my life-long research on asymmetric hydrogenation.
After returning to Nagoya in 1970, I began to study organic synthesis and homogeneous catalysis via organometallic chemistry, while in August 1972, at the age of 33, I was promoted to Full Professor. In the hope of development of efficient asymmetric hydrogenation and other reactions, we became interested in BINAP [2,2'-bis(diphenylphosphino)-1,1'-binaphthyl], a novel C2 chiral diphosphine possessing a beautiful molecular shape. Synthesis of the optically pure diphosphine was unexpectedly difficult. It was in 1974, that I started stereospecific synthesis from optically pure 2,2'-diamino-1,1'-binaphthyl with my long-term collaborator, the late Professor Hidemasa Takaya, who was with me at Nagoya and afterwards moved to the Institute of Molecular Science and Kyoto University. After two years, we managed to obtain optically active BINAP, however, the result was disappointingly irreproducible. In 1978, we reached a reliable method for resolution of racemic BINAP with a chiral amine-Pd complex. Unfortunately, the results of BINAP-Rh(I) catalyzed asymmetric hydrogenation of dehydro amino acids were highly variable depending on the reaction conditions. Eventually, in 1980 after a six-year endeavour, thanks to the unswerving efforts of my young colleagues and students, we were able to publish our first work on asymmetric synthesis of amino acids via this BINAP chemistry.