gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Roger Guillemin
Fransa'da Dijon, Burgundy sermaye küçük bir kasaba olan 11 Ocak 1924 tarihinde doğdu. Ben, kamu okulları ve lise orada eğitim gördü. Dijon, 1943 yılında tıp fakültesine girdi ve 1949 yılında Lyon Faculté de Medicine'e MD derecesi aldı - iki okul daha sonra idari Lyon derece verilmesi daha büyük bir okul ile bağlı idi. Tüm tıbbi çalışmalar ve eğitim, staj dönen ne diyebiliriz üç yıl, tamamen klinik odaklı. Brüt anatomi hariç, herhangi bir tür Dijon bölgesindeki hiçbir laboratuar tesisi vardı. Hiç eğlenceli gençlik karanlık yıllarda bu; Fransa, 1940 yılında Almanlar düşmüştü; Dijon 1944 yılında kurtuluş gün kadar sonra Alman ordusu tarafından işgal oldu.
Tıbbi çalışmalar, bu beş yıl boyunca, hep iki klinik tıp benim en iyi öğretmen, S. Etienne-Martin ve J. Charpy kendilerini o günlerde endokrinoloji erken kavramları ne ilgi, çünkü muhtemelen endokrinoloji ilgi vardı ve başında mantıklı bir tedavi sunmak için çıktı. Ben her zaman ümit ettiklerini nasılsa ben bir gün işe bir laboratuvar. Fransa'da müfredat 5 yıl sonra tıbbi çalışmalar sona erer; sonra hekimliği uygulamasının biraz zaman yaptığı. Doktor Tıp derecesi elde etmek için, bir tez tez yazmak ve savunmak zorunda kaldı; genellikle Proforma oldu. Ben bir laboratuvarda gerçekleştirdiği bazı çalışmalar umarım, dalabilir MD derecesi için bir tez yazmak için, ancak karar verdi.
Bir gün, ben Hans Selye onun alarm reaksiyonu ve genel uyum sendromu endokrinoloji Paris'te ders olacağını öğrendim. Onu duymak gitti. Manyetizma adamın olağanüstü bir şeydi. Ben ona bir ders sonra konuşmak için gitti. Birkaç ay sonra Selye fonları mütevazı bir dostluk, Montreal Üniversitesi Deneysel Tıp ve Cerrahi Selye yeni oluşturulan Enstitüsü oldu. Bir yıl içinde bilateral nephrectomized sıçanlarda periton diyalizi ile birkaç hafta boyunca canlı olarak muhafaza desoxycorticosterone indüklenen hipertansiyon bazı deneysel çalışmaları tamamlandı; üzerine Lyon elde MD derecesi elde etmek için Fransız sisteminde gerekli tez için malzeme oluşturdu 1949 yılında bu tez savunma. , Sonra benim için açık olan Fransız sistemi içinde bir araştırma kariyerinin academism ve biçimcilik çok ilgi değil, Selye Enstitüsü döndü ve üç yıl sonra sonunda bir doktora elde 1953 yılında fizyoloji derecesi. Bu dört yıl içinde dikkat çekici bir program McGill Üniversitesi ve Montreal Üniversitesi arasında ortaklaşa yürütülen deneysel endokrinoloji öğrenilen vardı. 1953 yılında, ben genç bir yardımcı doçent olarak, Houston, Teksas Baylor Üniversitesi Tıp Koleji'nde Fizyoloji Anabilim Dalı personeli katıldı. 18 yıl boyunca 1970 yılına kadar, Baylor College of Medicine de fizyoloji öğretti. Selye Bölümü'nde, ben, akut strese yanıt olarak yer aldı olarak hipofiz bezinin salgılanmasını fizyolojik kontrol sorunu ilgi varken. Bu özellikle Claude Fortier ile dostane ilişkiler ve Londra Geoffrey W. Harris tarafından uzun bir ziyaret nedeniyle oldu.
Nöroendokrinoloji, J. Meites (ed.), Plenum Basın Yayınları, 1978, ben nasıl daha fazla hipotalamik kökenli kimyasal mediyatörler için arama dahil oldu Öncüler, Cilt 2 bölüm, bazı ayrıntıları anlattı Hipofiz bezinin işlevlerini kontrol şüphesi; orada doktorasını elde etmiş hemen sonra nasıl Schally Murray Saffran McGill laboratuvar Baylor bana geldi biyokimya derecesi - biz de, biz hiçbir zaman doğası CRF (kortikotropin salgılatıcı faktör) sorunu çözmek olacağını düşündüğü gibi, ben 1960 yılında Fransa'ya geri döndü - gerçekleşmedi akademik sözlerini, böylece geri döndü Houston 1963 yılında ve daha sonra, 1970 yılında, bugünkü Laboratuvarları Nöroendokrinoloji kurmak için Salk Enstitüsü'nden gitti. , Hipotalamik serbest faktör, TRF (Vitaminler ve Hormonlar, 29, 1-39, 1971), diğer izolasyon ile ilgili ilk izolasyonu ve karakterizasyonu ile ilgili bir iki değerlendirmeleri ile birlikte, hafif bir anekdot şekilde yazılmış bu bölümde, luteinizan hormon salgılatıcı faktör (Am J. Obs ve Gynecol, 129, 214-218, 1977) ilgilenen okuyucu, gerçekten bu yıl başlarında iyi bir tarihsel açıklamasını, Nöroendokrinoloji içinde gerçek bir öncü verecektir.
Sağlık Ulusal Sağlık Enstitüleri (NIH), çeşitli danışma grupları (Çalışma Bölüm) üzerinde 11 yıldır hizmet yorucu olduğu gibi ödüllendirici bir deneyim, 1969-1973 Amerikan Endokrin Derneği Konseyi'nin bir üyesi olarak.
1974 yılında ABD Ulusal Bilimler Akademisi, 1976 yılında Fen-Amerikan Akademisi üyesi bir üyesi seçildi. Bunların arasında birçok ulusal ve uluslararası bilimsel tespitler tarafından onurlandırıldı: Gairdner Uluslararası Ödülü, Toronto, Kanada, 1974; Dickson Tıp Ödülü, University of Pittsburgh, Pennsylvania, 1976; Tıp Bilimleri, Baltimore Passano Ödülü, Maryland, 1976, Temel Bilimler, New York, 1975 Lasker Ödülü ve son zamanlarda, ABD Başkanı tarafından sunulan Bilim Ulusal Madalyası.
1973 yılında Fransız hükümetinin Légion d'Honneur; Chicago Üniversitesi (D.Sc.), 1977; Rochester Üniversitesi (D.Sc.), 1976, onursal derece aldık.
Harvey Ders özellikle büyük onur, çok sayıda anıt konuşmalar istenmiştir olarak düşünün, Rockefeller Üniversitesi, New York, 1974; Jane Russell Wilhelmi Memorial Anlatım, Emory Üniversitesi, Atlanta, Georgia, 1976; Geoffrey W. Harris Memorial Anlatım, Endokrinoloji, Hamburg, Almanya, 1976 Uluslararası Kongresi, Gregory Pincus Memorial Anlatım, Laurentian Hormon Konferansı, 1976; Herbert M. Evans, Memorial Lecture, San Francisco'daki California Üniversitesi, 1977.
Houston, Paris, La Jolla, ben dükkanı kurmak bazen aynı anda Paris ve Houston arasındaki ulaşım gün gibi harika bir ortak ile çalışmak olağanüstü ayrıcalık oldu, bazıları çok daha bilgili kendi alanında daha Ben, (ya da hala:) coşku ve ortak bilim etiği paylaşan tüm tam. Bu Nobel Ödülü tanınan bir grup çaba ve başarı oldu. Ben bu arkadaşları, işbirlikçileri, benimle çalıştı, 1953 yılında başlayan öğrencilerin listesini yazmaya başladı; fazla yüz isimler dahil edildi görünce durdum. Ben de dahil olduğu hipotalamik hormonlar destan eşsiz rol ve önemi, ben şimdi yüksek lisans öğrencisi olarak bana geldi La Jolla, Wylie Vale, şimdi Paris, Roger Burgus kireç ışık Edvart Sakız çağırmalısınız , La Jolla, Nicholas Ling ve Jean Rivier, hem şimdi La Jolla. Onlar, kendi öğrencileri, ve bu gelişen bir alan ya da araştırma geleceği olacak.
Eşim, şimdiye kadar beş altı çocuk zaten sanatsal kariyerlerinde veya sanatsal için kesin bir tercih göstermek, yetenekli bir müzisyen ve bir sadece bir biyolog, bir gün olabilir. Ve tüm bu beni iyi. 1970 yılından bu yana Salk Enstitüsü'nden geldiğinde, La Jolla, San Diego bir banliyösünde, biz dolu bir Akdeniz evde yaşamış, eğer doldurulmadığından, çoğunlukla birçok çağdaş tablolar, Fransız ve Amerikan, heykel ve çanak-çömlek öncesi gelen Kolomb, Meksika ve Yeni Gine. Birçok klavye ve yaylı çalgılar da bu mutlu evin keyifli bir yaşam ortamı bir parçası.
Les Prix Nobel. Nobel ödülleri 1977, Editör Wilhelm Odelberg, [Nobel Vakfı, Stockholm, 1978
I was born in France on January 11, 1924 in the small town of Dijon, the capital of Burgundy. I was educated there in the public schools and the lycée. I entered medical school in Dijon in 1943 and received the M.D. degree from the Faculté de Médecine of Lyon in 1949, - the two schools were then administratively connected, with the larger school of Lyon granting the degrees. All my medical studies and training were totally clinically oriented, with three years of what we could call rotating internship. There was no laboratory facility of any sort in Dijon, except for gross anatomy. Dark years of no fun youth these were; France had fallen to the Germans in 1940; Dijon was from then on occupied by the German army until liberation days in 1944.
During these five years of medical studies, I had always been interested in endocrinology, probably because two of my best teachers of clinical medicine, P. Etienne-Martin and J. Charpy were themselves interested in what were in those days the early concepts of endocrinology and the beginning logical therapy it appeared to offer. I always hoped that somehow I could one day work in a laboratory. In France you had terminated your medical studies after 5 years of curriculum; you could then practice medicine - which I did for some time. To obtain the degree of Doctor in Medicine you had to write and defend a dissertation, a thesis; that was usually pro forma. I decided, however, to write a dissertation for the M.D. degree that I would enjoy, hopefully on some work I could perform in a laboratory.
One day, I learned that Hans Selye would lecture in Paris on his alarm reaction and the endocrinology of the general adaptation syndrome. I went to hear him. The magnetism of the man was extraordinary. I went to talk to him after one of his lectures. A few months later I was in Selye's newly created Institute of Experimental Medicine and Surgery at the University of Montreal, with a modest fellowship from Selye's funds. In one year I completed some experimental work on desoxycorticosterone-induced hypertension in bilaterally nephrectomized rats kept alive for several weeks by peritoneal dialysis; that constituted the material for the thesis necessary in the French system to obtain the M.D. degree, which I obtained in Lyon upon the defense of that dissertation, in 1949. Not much interested in the academism and formalism of a research career within the French system that was then open to me, I returned to Selye's Institute, and three years later eventually obtained a Ph.D. degree in physiology in 1953. In these four years I had learned experimental endocrinology in a remarkable program jointly conducted between McGill University and the University of Montreal. In 1953, I joined the staff of the Department of Physiology at the Baylor University College of Medicine in Houston, Texas, as a young assistant professor. I taught physiology at Baylor College of Medicine for 18 years, until 1970. While in Selye's department, I had become interested in the problem of the physiological control of the secretion of the pituitary gland as it was involved in the acute response to stress. This was due particularly to friendly contacts with Claude Fortier and to a long visit by Geoffrey W. Harris from London.
I have recounted in some details in a chapter of Volume 2, of Pioneers in Neuroendocrinology, J. Meites (ed.), Plenum Press Publ., 1978, how I became more and more involved in the search for the chemical mediators of hypothalamic origin, suspected to control the functions of the pituitary gland; how Schally came to me at Baylor from the laboratory of Murray Saffran at McGill immediately after he had obtained there his Ph.D. degree in biochemistry - as we both thought that we would solve in no time the problem of the nature of CRF (the corticotropin releasing factor); how I went back to France in 1960, - on academic promises that did not materialize, thus returned to Houston in 1963, and later, in 1970, went to the Salk Institute to establish our present Laboratories for Neuroendocrinology. That chapter written in a light anecdotal manner, along with two reviews, one concerning the isolation and characterization of the first of the hypothalamic releasing factor, TRF (in Vitamins and Hormones, 29, 1-39, 1971), the other concerning the isolation of the luteinizing hormone releasing factor (in Am. J. Obs. and Gynecol., 129, 214-218, 1977) will give the interested reader a good historical description of these early years of, indeed, true pioneering in neuroendocrinology.
I served for 11 years on several advisory groups (Study Sections) of the National Institutes of Health (NIH) - an experience that was as rewarding as it was exhausting - as a member of the Council of the American Endocrine Society from 1969-1973.
I was elected a member of the National Academy of Sciences of the USA, in 1974, a member of the American Academy of Arts and Sciences in 1976. I have been honored by several national and international scientific recognitions: among which The Gairdner International Award, Toronto, Canada, 1974; The Dickson Prize in Medicine, The University of Pittsburgh, Pennsylvania, 1976; the Passano Award in the Medical Sciences, Baltimore, Maryland, 1976; the Lasker Award in Basic Sciences, New York, 1975; and recently the National Medal of Science presented by the President of the USA.
I have received honorary degrees, from the University of Rochester (D.Sc.), 1976; the University of Chicago (D.Sc.), 1977; and the Légion d'Honneur from the French government in 1973.
I consider as major honors to have been asked to deliver numerous memorial lectures, in particular the Harvey Lecture, The Rockefeller University, New York, 1974; the Jane Russell Wilhelmi Memorial Lecture, Emory University, Atlanta, Georgia, 1976; the Geoffrey W. Harris Memorial Lecture, International Congress of Endocrinology, Hamburg, Germany, 1976; The Gregory Pincus Memorial Lecture, The Laurentian Hormone Conference, 1976; The Herbert M. Evans, Memorial Lecture, University of California in San Francisco, 1977.
In Houston, in Paris, in La Jolla, where I set up shop - sometime simultaneously as in the days of commuting between Paris and Houston - I have had the extraordinary privilege to work with wonderful collaborators some so much more knowledgeable in their own field than I was (or still am), all full of enthusiasm and sharing common ethics of science. The work recognized in this Nobel Prize was a group effort and achievement. I started writing the list of these colleagues, collaborators, students who worked with me, starting in 1953; I stopped when I realized more than one hundred names were involved. Of unique roles and significance in the saga of the hypothalamic hormones in which I was involved, I must call to the lime light Edvart Sakiz, now in Paris, Roger Burgus, now in La Jolla, Wylie Vale who came to me as a graduate student, now in La Jolla, Nicholas Ling and Jean Rivier, both now in La Jolla. They, and their own students, are and will be the future of this expanding field or research.
My wife is a musician of talent and, so far, five of our six children are already in artistic careers or show a definite preference for artistic endeavors; one only, may be a biologist some day. And all that is fine with me. Since 1970 when we came to the Salk Institute, we have lived in La Jolla, a suburb of San Diego, in a Mediterranean house which we have filled, if not overfilled, with many contemporary paintings French and American, sculptures and potteries mostly from pre-Columbian Mexico and also from New Guinea. Several keyboards and string instruments are also part of the enjoyable living environment of that happy house.
From Les Prix Nobel. The Nobel Prizes 1977, Editor Wilhelm Odelberg, [Nobel Foundation], Stockholm, 1978