gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Robert Fogel
Ben, annem ve babam ve ağabeyim, Rusya Odessa kenti, Amerika Birleşik Devletleri'ne göç dört yıl sonra, 1926 yılında New York'ta doğdu. Beş parasız New York geldi rağmen, annem ve babam ben doğmadan hemen sonra ilk birkaç küçük işletmeler kurmak için bir araya yeterince tasarruf kazınır. Büyük Buhran ve içinde yaşadığı mütevazı mali koşullar zor zamanlar rağmen, keyifli bir ev yarattı ve onlar benim kardeşim ve benim gelecekle ilgili iyimser olmak için teşvik etti.
Ailem öğrenme saygı ilmî doğru benim kardeşim ve bana hem de teşvik etti. 1941 yılında silahlı kuvvetler katıldı kadar birçok yönden, ancak, bana ana fikri etkisi oldu benim kardeşim. Okulda önümde yaş ve dokuz yıl neredeyse altı yıl kıdemli, o onun fikri parlak bana ilham verdi. Ben yan odada, uykuda, güya benim yatakta yatıyordu ben kulak misafiri oldum Depresyon, sosyal ve ekonomik konularla ilgili benim kardeşim ve onun kolej sınıf arkadaşları tarafından yoğun tartışmalar hala hatırlıyorum.
1932 ve 1944 yılları arasında New York City devlet okullarında eğitim, bilim bir yaşam için mükemmel bir hazırlık oldu. Depresyon nedeniyle, bu okullarda öğretmenlerin öğrencilerin en yüksek seviyede başarı için çaba göstermeye teşvik bir derece yetenekli ve özel toplama çekmeyi başardı. Bu ortamda bilim alanında kariyer talip götürdü, hem de edebiyat ve tarih için my love tutuşturulmuş.
Benim mesleki eğitim, Cornell Üniversitesi (BA 1948) başladı ve Columbia Üniversitesi'nde devam etti benim doktora elde Johns Hopkins Üniversitesi'nde yüksek lisans (1960), ve nerede elde (1963). Cornell Üniversitesi'nde bilimsel çıkarları fizik ve kimya, ekonomi ve tarih kaymıştır oldu. Büyük Buhran kitlesel işsizlik yakın geri dönüşü hakkında tahminler dolaşıyordu odak anahtarı, 1940'ların ikinci yarısında ekonominin geleceği ile ilgili yaygın bir karamsarlık çöktürülmüş.
Ben tarih ve ekonomi çabuk çağlar boyunca teknolojik ve kurumsal değişiklikler ve böyle bir bilgi tespit eden temel güçler keşfetmek çalışma birleştirerek, ekonomik istikrarsızlık ve mevcut sorunların çözüm noktası olan saf inancı ile yüksek lisans eğitimi almaya başladı ve eşitsizlik. Ben aslında bu büyük süreçleri ve bunların bağlantıları hakkında ne kadar az bilinen haberdar oldu, ben daha ayrık konular üzerinde yoğunlaşmaya başladı: biz gerçekten, ondokuzuncu yüzyılda, ekonomik ve kurumsal değişim fabrika sisteminin rolü hakkında neler biliyor muydunuz? Ekonomik büyüme için doğa ve özellikle demiryolları ya da çelik fabrikaları gibi yeni teknolojiler, katkı büyüklüğü ne oldu? Ben de çok daha fazla nicel kanıtların yapılması gerekiyordu, bu tür sorulara cevap veren sonucuna vardı, bu yüzden sonra ekonomi bölümünde öğretilen en gelişmiş analitik ve istatistiksel yöntemler ana yola çıktı. Ben kendim için çalışmış olan eğitim programı, ekonomik bir tarihçi için alışılmışın dışında olduğunu keşfetti ancak daha sonra oldu.
Columbia Üniversitesi'nde yıl boyunca bana en çok etkileyen iki öğretmen lisansüstü mikroekonomi sırası öğretti George J. Stigler ve Carter Goodrich, Amerikan ekonomi tarihinin dizisi öğretti. Stigler mikroekonomik teorisinin canlanıyor. O ekonomik politika sorunları geniş bir zarafeti ama uygulanabilirliği vurguladı. O sürekli teorisyenler eğim veya tuş işlevleri şekli diğer yönleri hakkında yapılan varsayımları ampirik geçerliliğini dikkatlice göz önünde bulundurarak, teori ve kanıtlar arasında taşındı. Ne modeli, ne altında örtülü varsayımları ile bir veri belirli bir cisim belli bir çıkarım çizebilirsiniz zaman, O, genellikle kabul.
Goodrich, sadece Amerikan ekonomi tarihinin edebiyat bilgisine sahip, ancak önemli konularda meslek kolektif bilgi boşlukları tespit etmeye istekli beni etkiledi. Dersin sonuna kadar değil sadece Amerikan ekonomik büyüme süreci hakkında bilinen ne olduğunu iyi kavramak, ancak potansiyel projeler bir liste vardı. Ben benim master tezi tavsiye döndü Goodrich oldu. Daha sonra kitabında Yolları ve Demiryolları Devlet Teşvik için araştırma yapan ve finansmanı, risklilik ve Union Pacific Railroad yararları hakkında ona şaşkın konularda bir dizi kaldırdı. Bu sorular aynı zamanda benim ilk yayımlanan kitap, benim yüksek lisans tezi konu oldu. Goodrich kendini ekonomi yeni bir matematiksel ve istatistiksel yöntemlerin kullanımı yapmamış olmamıza rağmen, bana bunu yapmaya teşvik etti. O da benim önemli çıkarları ve ekonomik tarihine nicel yaklaşımlar verilen, Johns Hopkins Simon Kuznets, muhtemelen benim gelecekteki eğitim rehberi için en iyi ekonomist, önerdi.
Evsey makroekonomik teori ve ekonomik büyüme teorisi Domar; TC, Simon Kuznets kenara, bana en çok Johns Hopkins öğretti öğretmenler mikroekonomik teorisinin Abba Lerner ve Fritz Machlup Matematiksel iktisat, iki öğretmen ve matematiksel istatistik ve Halk Sağlığı Okulu'nda tasarım örnekleme Liu.
I was born in New York City in 1926, four years after my parents and my brother migrated to the United States from the city of Odessa in Russia. Although they arrived in New York penniless, my parents scraped together enough savings to establish the first of several small businesses just after I was born. Despite the hard times of the Great Depression and the modest financial circumstances in which we lived, they created a joyful household and they encouraged my brother and me to be optimistic about the future.
My parents' reverence for learning encouraged both my brother and me toward academic pursuits. In many ways, however, it was my brother who was the main intellectual influence on me until he joined the armed forces in 1941. Almost six years my senior in age and nine years ahead of me in school, he inspired me with his intellectual brilliance. I still remember the intense discussions by my brother and his college classmates about the social and economic issues of the Depression that I overheard as I lay in my bed, supposedly asleep, in the next room.
My education in the public schools of New York City between 1932 and 1944 was an excellent preparation for a life in science. Because of the Depression, these schools were able to attract a remarkably talented and dedicated collection of teachers who encouraged their students to strive for the highest levels of accomplishment. That environment led me to aspire to a career in science, and also kindled my love for literature and history.
My professional training began at Cornell University (BA 1948) and continued at Columbia University where I obtained my MA (1960), and at Johns Hopkins University, where I obtained my Ph.D. (1963). It was at Cornell that my scientific interests shifted from physics and chemistry to economics and history. The switch in focus was precipitated by the widespread pessimism about the future of the economy during the second half of the 1940s, when forecasts about the imminent return to the massive unemployment of the Great Depression were rife.
I began my graduate training with the naive belief that by combining the study of history and economics I would quickly discover the fundamental forces that had determined technological and institutional changes over the ages and that such knowledge would point to solutions to the current problems of economic instability and inequity. As I became aware of how little was actually known about these large processes and their interconnections, I began to focus on more discrete issues: What did we really know about the role of the factory system in economic and institutional change during the nineteenth century? What was the nature and the magnitude of the contribution of particular new technologies, such as railroads or steel mills, to economic growth? I also concluded that to answer such questions, much greater use had to be made of quantitative evidence, so I set out to master the most advanced analytical and statistical methods that were then taught in the economics department. It was only later that I discovered that the training program I had worked out for myself was unorthodox for an economic historian.
The two teachers who influenced me the most during my year at Columbia were George J. Stigler, who taught the graduate microeconomics sequence, and Carter Goodrich, who taught the sequence in American economic history. Stigler made microeconomic theory come alive. He emphasized not its elegance but its applicability to a wide range of issues in economic policy. He continually moved between theory and evidence, carefully considering the empirical validity for the assumptions that theorists made about the slope or other aspects of the shape of key functions. He often considered when, with what model, and under what implicit assumptions one could draw a particular inference from a given body of data.
Goodrich impressed me not only with his knowledge of the literature of American economic history, but with his willingness to identify the gaps in the profession's collective knowledge of key issues. By the end of the course one not only had a good grasp of what was known about the process of American economic growth, but a list of potential projects. It was to Goodrich that I turned for advice on my master's thesis. He was then engaged in research for his book, Government Promotion of Canals and Railroads and raised a number of issues that puzzled him about the financing, riskiness, and benefits of the Union Pacific Railroad. These questions became the subject matter of my master's thesis, which was also my first published book. Although Goodrich did not himself make use of the new mathematical and statistical methods of economics, he encouraged me to do so. He also suggested that, given my substantial interests and quantitative approaches to economic history, Simon Kuznets at Johns Hopkins was probably the best economist to guide my future training.
The teachers who taught me the most at Johns Hopkins, aside from Simon Kuznets, were Abba Lerner and Fritz Machlup in microeconomic theory; Evsey Domar in macroeconomic theory and the theory of economic growth; T.C. Liu in mathematical economics, and two teachers of mathematical statistics and of sampling design in the School of Public Health.