gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Robert F. Curl Jr.
Alice, Teksas 23 Ağustos 1933 tarihinde doğdu. Babam bir Metodist bakanı vardı ve annem o zaman bir ev hanımı dediği oldu. Ben, birkaç yıl benim yaşlı bir kız kardeşi Mary, var. O günlerde, Methodist bakanlar sık ??sık taşınmış ve bir çocuk olarak ben çoğunlukla güney Texas küçük kasabalarda bir arkaya yaşadı: Alice, Brady, San Antonio, Kingsville, Del Rio, Brownsville, McAllen, Austin, San Antonio. Bu süre zarfında kilise hiyerarşisi babam şeyler yapılır ve çatışmaların çözümünde az yetenekli insanları örgütleme yeteneğine sahip yetenekli bir yönetici olduğunu kabul etti. Ben yaklaşık dokuz zaman babam artık bir kilisenin papazı değil, bir bölge üzerinde kilise faaliyetleri bir danışman oldu. Gibi yargılayıcı ilgi merkezi olma kurtulmuş olarak bu benim için büyük bir rahatlama oldu "vaizin evlat."
Yetişkinliğe ulaşıldığında zaman babam evrensel, adil, nazik ve akut bir zihin ile nazik adam gibi saygıyla karşılandı. O gerçekten merkezinde başladı Methodist Hastanesi başlatmak için sert ve etkili bir şekilde çalıştı olarak onun en kalıcı anıt San Antonio Medical Center olacak.
Ben dokuz yaşındaydım, annem ve babam bana bir kimya seti verdi. Bir hafta içinde, ben bir kimyager olmaya karar vermişti ve bu seçim titriyordu asla. Ben büyüdükçe, daha sofistike değil, kimya ilgim daha yoğun büyüdü. Tabi ki okul programında hiçbir kimya lise kadar vardı.
Ben bir çocuk olarak, özellikle seçkin bir öğrenci değildi. Benim notları iyiydi ama benim herhangi bir parlaklık daha kararlı çalışması ile daha elde. Ben canlı babam benim ilkokul öğretmenlerinin parlak değildi ama istikrarlı bir işçiydi söyledim bana hatırlıyorum. Her nasılsa daha okulda, o kadar kolay iyi oldu ilerledi.
Ben son olarak lise kimya çalışmaları aldığımda büyük bir zevk oldu. Hocam, Bayan Lorena Davis, ben yakından ilgilenmektedir ve bu ilgi teşvik ve beslemek için elinden geleni yaptı gördüm. Kimya sadece bir yıl sonra teklif edildi, ben lise son sınıfta almak konusunda resmi bir ders vardı. Bayan Davis kimya benim iştahını tatmin etmek için bana özel projeler sundu. Ben en Cottrell çökeltici inşa hatırlıyorum. Ben işe yaradığını göstermek için çöktürücü bir sigara ve bir darbe duman ışık, Bayan Davis, sigara içmediği görmek için şok oldu.
Bir üniversite seçmek için zamanı geldiğinde, ben Pirinç Enstitüsü ile ilgilenen var. Bu özel bir öğrenci için iyi bir okul olarak mükemmel bir üne sahipti. Kendi futbol takımının ne kadar iyi yaptığını ben de etkilendim. Annem ve babam, o zaman Rice hiçbir ders ücret ve onlar bana sert bir üniversiteye göndermek için baskı olurdu, çünkü benim seçimim sevdi. Babam Piskopos saymazsak, en yüksek idari görev yapmış olsa da, Southwest Texas Konferansı, o çok para kazanmak değildi.
O zaman bir yüksek başarısızlık oranı Rice vardı. Herhangi bir ders ile öğrenciler kendilerini layık kanıtlamak veya bir başkası için yol yapmak için bekleniyor. Ancak, Rice sunulan ve akademik zenginleşti meydan okuma için hazır oldu. Sosyal arkadaşım öğrencilere sunulan ve oldukça düz bağcıklı, ciddi erkek etrafında stand biri haline dönüştürmek için çok çalıştı, mücadele için hazır.
Kaderin bir cilvesi olarak, benim ilk yıllarında karşılaşılan en renkli profesörler dışında kimya öğretilen konular. Ben, benim ilk ve ikinci yıl kimya profesörleri (Aslında ben daha sonra ikinci yıl profesörü John T. Smith ile daha yakın bir ilişki geliştirdi) sevdim ama özellikle renkli değildi. Kimya bölümü renkliliği yarışı önde çekmeye başladı, Organik Kimya, Fizikokimya ve George Holmes Richter John E. Kilpatrick vardı benim üçüncü yıla kadar değildi. John Kilpatrick, sınıf geldi önündeki masanın ortasına oturdu, bir sigara yaktı, muazzam bir nefes aldı ve konuşmaya başladı. Yok duman çıktı! Richter çeşitli organik kimyasallar farmakolojik etkileri anlatan onun ders kattılar. Richter, Organik Kimya, iyi bir öğretmen oldu, ama ben Organik Kimya neredeyse doğal olmayan bir kaçınma beri bana az kullanılır oldu. Kilpatrick, şimdiye kadar, o bir öğrenci ile harcanan süreyi için kesinlikle hiçbir konuda karşılaşılan herhangi bir kişi öğrenciler için en sevindirici oldu. Ben onu görmeye bırakarak önce yedek bir veya iki saat olup olmadığını düşünmek, çünkü bu, mutlu ona, o kendi kendini sınırlayan ayrılan zaman yaptı.
Benim sahip olduğum en etkileyici kimya öğretmeni Richard Turner, ilk kez bir üst düzey Doğal Ürünler içerisinde karşılaşılan oldu. (Organik Kimya ile ikinci bir karşılaşma önlemek için mümkün değildi, böylece müfredat akıllıca inşa edilmiştir.) Iç rotasyon ve bana Üniversitesi gitmek çözmek, alanında Kenneth Pitzer öncü çalışmalar önündeki engelleri onun coşkulu tartışması Kaliforniya, Berkeley ve Pitzer ile çalışmak. Bu pişmanlık hiç bir karardır.
Berkeley iken, Pitzer Kimya ve çok meşgul bir adam Fakültesi Dekanı oldu. Yine de o zaman onun yüksek lisans öğrencileri için tamamen erişilebilir, ve her zaman gerçekten işini yarıda zaman beni görmek mutluluk. Bizim konuşma ve sonuca ulaştığında, o nezaketle beni ofisine çıktı. John Kilpatrick Ziyaret ile ilgili benim yorum görebilirsiniz, çünkü zamanında ben de bunun için minnettar olduğunu, terk-Borçlar sorun vardı. Ben Pitzer araştırma nasıl mükemmel bir eğitim aldığını düşünüyorum. Berkeley'deki yaptığım en önemli iş Pitzer Sorumlu Devletleri Teorisi uzantısı oldu. Yıllar geçtikçe, Ken ve Jean Pitzer ile temas halinde kalmıştır. Gerçekten de, biz o Rice Üniversitesi başkanı iken birkaç yıl sonra tekrar araştırma işbirliği yapmayı başardık.
Eşim, Jonel tanıştı ve evlendi bu dönemde öncelikle çünkü Berkeley yıl hayatımın en mutlu bazılarıydı. Bizim sendika biz atalarımızın Center Point, Teksas (300 nüfus:) küçük bir kasabadan geldiğini keşfetti önceden belirlenmiş gibiydi.
O zaman, Pitzer öğrencileri deney olarak iyi teori olarak yapması gerektiğini yazılı olmayan bir kural var gibi görünüyordu. Ben her zaman deneylerde ilgi çünkü bu bana uygun. Pitzer SiO-Si bağ doğrusal veya bükülmüş olup olmadığını belirlemek amacıyla disiloxane matris yalıtım kızılötesi spektrumu araştırmasını önerdi. Yardımı olmaksızın, sıvı hidrojen içeren bu deneyler yapmaya çalıştım olsaydı, ben, iyi bir şans, bir patlamaya neden olacaktı olduğuna inanıyorum. Ancak, bir öğrenciyle, Dolphus Milligan, bu deneyler muazzam bana yardımcı oldu ve onun yardımı ile Si-O-Si biraz linearty eğilmiş olduğu belirtilen gerekli verileri toplamak mümkün.
Pitzer bana post-doktora, E. Harvard'da Parlak Wilson ile bir pozisyon almak yardımcı olmak için mümkün oldu. O zaman, Wilson mikrodalga spektroskopisi kullanarak iç rotasyon engelleri ölçmek için bir yöntem geliştirdi ve hala iç rotasyon engelleri ilgilendi. Mükemmel bir durum gibi görünüyordu. Ben bilimsel Harvard keyif aldım. Wilson kişiliğinin Pitzer gelen çok farklı oldu. Tennessee doğumlu olmasına rağmen, o dik bütünlüğü ve hayatın tüm yönleri hakkında ciddi bir endişe New England erdemleri personified. Onun tüm formları batıl ret bilinen; hiçbirimiz hepimiz onun mikrodalga spektrometre yaşadığı şüpheli Gremlinler onun varlığı söz cesaret edemez. Wilson, her şeyden önce onun öğrenciler için en iyi istedim ince, terbiyeli, yardımsever kişi idi.
Harvard'da Mallinkrodt Laboratuvar atmosfer Berkeley Lewis Hall biraz farklı oldu. Yüksek lisans ve lisansüstü öğrenciler için beklentileri farklıydı çünkü Belki de öyleydi. O zaman, bir öğrencinin, doktorasını tamamlamak için beklenen Berkeley, Harvard Üniversitesi'nde üç yıl içinde çok sayıda öğrenci beş ya da daha fazla yıl alırken. Benim günün laid-back Berkeley yüksek lisans öğrencileri ile karşılaştırıldığında, Harvard öğrencileri yoğun ve genellikle eksantrik görünüyordu. Büyük istisna Dudley, mütevazı, rahat ve samimi bir Herschbach, birisi benim kendi yaş karşılaşılan en parlak akıl edildi.
O günlerde öğretim işe birkaç formaliteleri ile yapıldı. Bir nevi-mavi, ben bir Yardımcı Doçent olarak Rice geri gelmek için bir teklif var. Sıcak bir iklim ve çok mutlu anılar dolu tanıdık çevresi dönüş umudu keyifli ve bunu seve seve kabul hiçbir müzakereler oldu.
Wilson daha duyarlı George Kuş yüksek lisans öğrencileri ve onun mikrodalga spektrometre, miras. Iyi şanslar bu iki vuruş, Kuş öğrencilerin büyük bir hazine olduğunu kanıtladı. Benim ilk öğrenci Jim Kinsey oldu. O, mezun Rice olduğu ilk yıl içinde çok başarılı. ClO2 mikrodalga spektrumu ve tedavi ince ve aşırı ince yapısı üzerinde birlikte çalışma istikrarlı serbest radikallerin spektrumları eğitim verimli bir dönem için beni.
Ben bugüne kadar 1958 Pirinç kalmıştır. Profesyonel ve araştırma kariyer, çeşitli roller oynamıştır ve çok daha tanımlamak için çeşitli Fizikokimya çeşitli alanlarda çalıştı. Benim araştırma çok sayıda Pirinç ve başka yerlerde hem de diğer ilkeleri içeren işbirliği olmuştur. Ben yıllar boyunca, pek çok çok hoş bir araştırma dernekleri keyif aldık. Pirinç dışında C.A. ile işbirliği var Coulson, Roger Kewley, Takeshi Oka, Ken Evenson, John Brown, Eizi Hirota, Shuji Saito, Anthony Merer Wolfgang Urban, Harry Kroto ve Leon Phillips. Rice Fakültesi arasında, John Kilpatrick, Frank Tittel (son 25 yıl boyunca), Phil Brooks, Rick Smalley, Graham Cam ve Bruce Weisman ile işbirliği keyif aldık. Nobel Kimya Ödülü bu işbirliklerinden biri fullerenes keşfi meyveler için Rick Smalley, Harry Kroto, ve kendimi verildi.
Biz bu keşif bizim yalnız olduğunu iddia etmiyorum ki, işaret etmek gerekir. James Heath ve zamanda lisansüstü öğrencileri Sean O'Brien, bu keşif için eşit hakka sahip. Jim ve Sean Her ikisi de, bu çalışmanın ders yönettiği ve deneyler en çok bilimsel tartışmalara eşit katılıyordu. Sean ve Jim yapmadım erken deneyler Yuan Liu ve Qing-Ling Zhang tarafından yapılmıştır. Erken bir aşamada, Frank Tittel bu işe dahil oldu. Daha sonraki bir aşamada, F.D. Weiss ve JL Elkind fulleren hipotezi için güçlü deliller arasında shrink wrap deneyler yaptı.
Les Prix Nobel. Nobel Ödülleri, 1996, Editör Frängsmyr, [Nobel Vakfı], Stockholm, 1997 Tore
I was born in Alice, Texas on August 23, 1933. My father was a Methodist minister, and my mother was what we then called a housewife. I have a sister, Mary, who is some years my elder. In those days, Methodist ministers moved often, and as a child I lived in a succession of mostly small towns in south Texas: Alice, Brady, San Antonio, Kingsville, Del Rio, Brownsville, McAllen, Austin, then back to San Antonio. During this time the church hierarchy recognized that my father was an able administrator capable of organizing people to get things done and gifted at resolving conflicts. From the time I was about nine my father was no longer pastor of a church but rather a supervisor of church activities over a district. This was a great relief to me as I was spared being the center of judgmental attention as the "preacher's kid."
By the time I reached adulthood my father was universally revered as a fair, kind, and gentle man with an acute mind. His most enduring monument will be the San Antonio Medical Center as he worked hard and effectively to start the Methodist Hospital there, which really started the center.
When I was nine years old, my parents gave me a chemistry set. Within a week, I had decided to become a chemist and never wavered from that choice. As I grew my interest in chemistry grew more intense, if not more sophisticated. Of course there was no chemistry in the school program until high school.
I was not a particularly distinguished student as a child. My grades were good but obtained more by steady work than any brilliance on my part. I vividly remember my father telling me that one of my elementary school teachers had told him that I was not brilliant but I was a steady hard worker. Somehow the further I progressed in school, the easier it became to do well.
It was a great delight when I finally got to study chemistry in high school. My teacher, Mrs. Lorena Davis, saw that I was keenly interested and did her best to foster and nourish that interest. As only one year of chemistry was offered then, I had no formal course in the subject to take my final year in high school. Mrs. Davis offered me special projects to satisfy my appetite for chemistry. I remember most constructing a Cottrell Precipitator. I was shocked to see Mrs. Davis, who didn't smoke, light up a cigarette and blow smoke into the precipitator to demonstrate that it worked.
When it came time to choose a college, I got interested in Rice Institute. It had an excellent reputation as being a good school for a dedicated student. I was also impressed by how well its football team was doing. My parents loved my choice because at that time Rice charged no tuition, and they would have been hard pressed to send me to a university that did. While my father held the highest administrative office, not counting the Bishop, in the Southwest Texas Conference, he did not make much money.
At that time there was a high failure rate at Rice. With no tuition, students were expected to prove themselves worthy or make way for someone else. However, I was ready for the challenge that Rice presented and prospered academically. Socially, my fellow students were ready for the challenge that I presented and worked hard to convert a rather straight-laced, serious boy into someone they could stand to be around.
By a quirk of fate, the most colorful professors I encountered in my first years taught subjects other than chemistry. I liked my first and second year chemistry professors (in fact I later developed a closer relation with my second year professor, John T. Smith), but they were not particularly colorful. It was not until my third year when I had John E. Kilpatrick for Physical Chemistry and George Holmes Richter for Organic Chemistry that the chemistry department began to pull ahead in the colorfulness race. John Kilpatrick came to class, sat in the middle of the table in front, lit a cigarette, took an enormous drag, and began to speak. No smoke came out! Richter enlivened his lectures by describing the pharmacological effects of various organic chemicals. Richter was a fine teacher of Organic Chemistry, but that was of little use to me since I had an almost unnatural aversion to Organic Chemistry. Kilpatrick was the most welcoming to students of any person I ever encountered with absolutely no regard for the amount of time he spent with a student. This, happily for him, made the time he devoted self-limiting, because I would think about whether I had an hour or two to spare before dropping by to see him.
The most impressive chemistry teacher I had was Richard Turner, whom I first encountered in a senior Natural Products course. (The curriculum was cleverly constructed so that it was impossible to avoid a second encounter with Organic Chemistry.) It was his enthusiastic discussion of barriers to internal rotation and the pioneering work of Kenneth Pitzer in the area that made me resolve to go to University of California, Berkeley, and work with Pitzer. This is a decision I have never regretted.
While I was at Berkeley, Pitzer was the Dean of the College of Chemistry and a very busy man. Nevertheless he was always completely accessible to his graduate students, and always genuinely delighted to see me when I interrupted his work. When our conversation reached its conclusion, he graciously got me out of his office. I was grateful for this as well because at the time, as you can see from my comments about visiting John Kilpatrick, I had trouble with leave-takings. I think that I received an excellent education in how to do research from Pitzer. The most important work I did at Berkeley was on Pitzer's extension of the Theory of Corresponding States. Over the years, I have remained in contact with Ken and Jean Pitzer. Indeed, we were able to collaborate again in research some years later when he was president of Rice University.
My years at Berkeley were some of the happiest of my life primarily because it was during this time that I met and married my wife, Jonel. Our union seemed pre-ordained when we discovered that our ancestors came from the tiny town of Center Point, Texas (pop. 300).
At that time, there seemed to be an unwritten rule that Pitzer's students should do experiment as well as theory. This suited me, because I had always been interested in experiments. Pitzer suggested that I investigate the matrix isolation infrared spectrum of disiloxane in order to establish whether the SiO-Si bond was linear or bent. If I had tried to do these experiments involving liquid hydrogen without help, I believe there is a good chance an explosion would have resulted. However, a fellow student, Dolphus Milligan, helped me tremendously with these experiments and with his aid I was able to collect the necessary data, which indicated that Si-O-Si is somewhat bent from linearty.
Pitzer was able to help me get a post-doctoral position with E. Bright Wilson at Harvard. At that time, Wilson had developed a method for measuring barriers to internal rotation using microwave spectroscopy and I was still interested in internal rotation barriers. It seemed a perfect situation. I enjoyed Harvard scientifically. Wilson's personality was very different from Pitzer's. Although he was born in Tennessee, he personified the New England virtues of upright integrity and serious concern about all aspects of life. His disapproval of superstition in all forms was well-known; none of us would dare mention in his presence the gremlins we all suspected inhabited his microwave spectrometer. Wilson above all was a fine, decent, caring person who wanted the best for his students.
The atmosphere in Mallinkrodt Laboratory at Harvard was somewhat different from that of Lewis Hall at Berkeley. Perhaps it was because the graduate system and expectations for graduate students were different. At that time, a student was expected to complete his Ph.D. at Berkeley in three years while at Harvard it took many students five or even more years. Compared with the laid-back Berkeley graduate students of my day, Harvard students seemed intense and often eccentric. The big exception was Dudley Herschbach, who was modest, relaxed, and friendly, and the most brilliant intellect I had encountered in someone my own age.
In those days faculty hiring was done with few formalities. Somewhat out-of- the-blue, I got an offer to come back to Rice as an Assistant Professor. The prospect of returning to a warm climate and familiar surroundings full of many happy memories was delightful and with no negotiations I happily accepted.
I inherited George Bird's graduate students and his microwave spectrometer, which was more sensitive than Wilson's. Of these two strokes of good luck, Bird's students proved the greater treasure. My very first student was Jim Kinsey. He accomplished so much in the first year that I was at Rice that he graduated. The work we did together on the microwave spectrum of ClO2 and the treatment of fine and hyperfine structure set me up for a productive period of studying the spectra of stable free radicals.
I have remained at Rice from 1958 until today. In my professional and research career, I have played a variety of roles and worked in several areas of Physical Chemistry, too varied to describe further. A great deal of my research has been collaborative involving other principals both at Rice and elsewhere. I have enjoyed quite a few very pleasant research associations over the years. Outside Rice I have collaborated with C.A. Coulson, Roger Kewley, Takeshi Oka, Ken Evenson, John Brown, Eizi Hirota, Shuji Saito, Anthony Merer, Wolfgang Urban, Harry Kroto and Leon Phillips. Among the Rice Faculty, I have enjoyed collaborations with John Kilpatrick, Frank Tittel (for the last 25 years), Phil Brooks, Rick Smalley, Graham Glass and Bruce Weisman. The Nobel Prize in Chemistry was awarded to Rick Smalley, Harry Kroto, and myself for the fruits of one of these collaborations, the discovery of the fullerenes.
I must point out that we do not claim this discovery is ours alone. James Heath and Sean O'Brien, who were graduate students at the time, have equal claim to this discovery. Both Jim and Sean were equal participants in the scientific discussions that directed the course of this work and actually did most of the experiments. The early experiments that Sean and Jim did not do were carried out by Yuan Liu and Qing-Ling Zhang. At an early stage, Frank Tittel became involved in this work. At a later stage, F.D. Weiss and J.L. Elkind did the shrink wrap experiments, which were among the strongest evidence for the fullerene hypothesis.
From Les Prix Nobel. The Nobel Prizes 1996, Editor Tore Frängsmyr, [Nobel Foundation], Stockholm, 1997