gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Robert E. Lucas Jr.
Yakima, Washington, en eski çocuk, Robert Emerson Lucas ve Jane Templeton Lucas, 1937 yılında doğdu. Kızkardeşim Jenepher 1940 yılında 1939 ve kardeşimin Peter doğdu. Annem ve babam, küçük bir restoran, Lucas Ice Creamery açmak için, Seattle Yakima taşınmıştı. Restoran 1937-1938 krizin bir kaza oldu ve İkinci Dünya Savaşı sırasında ailesi babam tersaneler steamfitter olarak iş buldu ve annem bir moda sanatçı olarak önceki kariyerine devam etti Seattle taşındı. Kardeşim Daniel, 1948 yılında Seattle'da doğdu.
Ailem, Başkan Roosevelt'in New Deal hayranlar. Onların aileleri ve akrabaları ve komşularının çoğu Cumhuriyetçiler, bu nedenle onlar kendi liberalizm bilinçli kendini ve kendileri için düşünme kabiliyetlerinde gibi sembolik aldı. Biri kendisi için karar verebilir düşüncesi tür kişi ve bir siyasete sınırlı değildi, bu kararlar hakkında düşünmek için gereken ne. Ben dekor bile nasıl seçmek için ne tür sigara dumanına özellikle din annem ile tartışmalar, (o bir liberal protestan), (o, parke zeminler ve oryantal kilimleri tercih), hatırlıyorum.
Savaştan sonra, babam bir ticari soğutma şirketi, Lewis Soğutma kaynakçı olarak iş buldu. O bir usta, bir satış mühendisi, daha sonra satış müdürü, ve sonunda şirketin başkanı oldu. O, herhangi bir üniversite derecesi ve hiçbir mühendislik eğitimi vardı, ve o ve el kitapları ile çalışmış kişilerden gerekli mühendislik öğrendim. Ben onunla çok teknik ve idari tartışmaların yanı sıra devam eden siyasi argümanlar hatırlıyorum. Lise hesabı aldığında, o, o çalışan bir soğutma tasarım sorunu benim yardım Ilan-ve aslında benim hesaplamalarda kullanılan! Bu benim gerçek uygulamalı matematik ilk tat ve heyecan verici idi.
Roosevelt Lisesi (annem ve babam 1927 yılında mezun olduğu) 1955 yılında mezun olan, Seattle Devlet Okulları katıldı. Matematik ve fen iyi ve Seattle'daki Washington Üniversitesi katılmak ve bir mühendis olacağı bekleniyordu. Ama ben on yedi yaşındaydı zaman ben, annem ve babam ben burs almak eğer destek vermeyi kabul bir karar evi terk etmeye hazır. MIT biri bana hibe etmedi ancak Chicago Üniversitesi'nde yaptı. Chicago'da bir mühendislik okulu olmadığından, bu benim mühendislik kariyeri sona erdi. Ama Chicago "geri doğu", 44 saatlik bir tren yolculuk başladı, ben ilginç bir şey açmak oldukça emin.
Yerine ne yapmalı? Chicago bazı matematik aldı, ama benim derslerin yarısı lise öğrendiği malzeme geçmiş aldıktan sonra kısa sürede ilgi kaybetti. Ben size bunu yapmak düşündüm eğer o günlerde Chicago ne Fizik, önemli sinir yoktu. Chicago College, Batı Medeniyeti ve Organizasyon, Yöntem ve Bilgi İlkeleri Tarihi gibi isimler ile Hutchins dönemin ders liberal sanatlar çekirdek benim için gerçek bir heyecan oldu. Bu derslerden her şey benim için yeniydi. Hepsi Platon ve Aristoteles okumaları ile başladı ve Yunanlılar hakkında öğrenmek istedim. Eskiçağ Tarihi bir dizi aldı ve büyük bir geçmişi oldu. Ben profesyonel bir tarihçi ne gerçek bir fikir olmasına karşın, ben bir kişinin fikri çıkarlarının peşinde ve onlar hakkında yazılı bir yaşam yapabilirsiniz öğrenmişti. Akademik kariyer hakkında düşünmeye başladı.
Woodrow Wilson Doktora Bursu elde Tarih ve California Üniversitesi'nde yüksek lisans programına girdi. Yunan ya da Fransız ve minimal hiçbir Latince ve Almanca, benim klasik çıkarlarımızı hiçbir pozisyonda, bu yüzden biraz daha açık bir zihin ile Berkeley çalışmaya başladı ile. Chicago okumuştu en heyecan verici, modern tarihçi olan hesabı Roma döneminin sonunda, büyük siyasi kesintileri karşısında, ekonomik yaşamın sürekliliğini vurguladı Belçikalı tarihçi Henri Pirenne, olmuştu. Benim için, imparator ve kasvetli Merovingian kralları ve özel vatandaşlarının günlük yaşamlarında odak Pirenne vardiya yeni ve heyecan verici ve önemli olduğunu ne anlamda uygun. Berkeley, Ekonomi Tarihi dersleri aldı ve bir iktisat teorisi ders denetlenecek. Seferde ekonomi sevdim, ama bir tarih öğrencisi olarak yan pick up daha çok daha fazla bilmesi gerekir herhangi bir güven ile uygulamak için belliydi. Berkeley'in İktisat Bölümü mali destek hiçbir umut var gibi görünmektedir beri ben, ekonomi içine taşınmaya karar verdi ve ben Chicago'ya döndü. O akademik yılın geri kalanı boyunca bir sonraki güz yüksek lisans öğrencisi olarak benim gerçek bir başlangıç ??için hazırlamak, Chicago ve bir veya iki lisansüstü derslerin bazı lisans ekonomi aldı.
Bu benim lisans metinlerinin biri olarak, Ekonomik Analiz, Paul Samuelson Vakıflar atıfta benim için şanslıydım "savaştan bu yana ekonomi alanında en önemli kitap." Vakıflar matematik ve ekonomi de başımın üstünde yolu, ama ekonomi alanında en önemli ikinci kitap yaz geçirmek benim için çok iddialı olduğunu ve Samuelson, kendine güvenen ve çekici stili bana devam etti. Yaz ben gerektiğinde benim hesabı kitapları geri dönüyor, ilk dört bölüm, satır satır ile çalışmaya gitti benim yedek zaman. Güz döneminde başında Chicago öğretim herkes gibi bir ekonomik teknisyeni olarak iyiydi. Daha da önemlisi, düzgün bir ekonomik soru yöneltilen vardı ve cevap olmuştu Samuelson standartlarını içselleştirmiş ve kendi ekonomik, eğitim ücret almak için bir pozisyon oldu vardı.
1960 sonbaharında, Milton Friedman, fiyat teorisi dizisi başladı. Ben bu ünlü Tabii bütün yaz ileriye dönük olmuştur, ama ben hayal etmişti şey çok daha heyecan vericiydi. Bunu ne yaptı? Birçok Chicago, öğrencilerin bu soruya cevap vermeye çalışmış. Kesinlikle Friedman parlaklık ve yoğunluk ve nereye götürürse oraya kendi ekonomik mantığını takip etmek hevesi bir rol oynadı. Sonra, her sınıf Friedman Ben Samuelson öğrendiği matematik içine yaptıklarını tercüme etmeye çalıştı. Ben Friedman gibi hızlı düşünebilen asla biliyordu, ama aynı zamanda ekonomik sorunlar yaklaşan, sistematik ve güvenilir bir şekilde geliştirdi, doğru yerde sonuna kadar olacağını biliyordu.
I was born in 1937, in Yakima, Washington, the oldest child of Robert Emerson Lucas and Jane Templeton Lucas. My sister Jenepher was born in 1939 and my brother Peter in 1940. My parents had moved to Yakima from Seattle, to open a small restaurant, The Lucas Ice Creamery. The restaurant was a casualty of the 1937-38 downturn, and during World War II our family moved to Seattle, where my father found work as a steamfitter in the shipyards and my mother resumed her earlier career as a fashion artist. My brother Daniel was born in Seattle in 1948.
My parents were admirers of President Roosevelt and the New Deal. Their parents and most of our relatives and neighbors were Republicans, so they were self conscious in their liberalism and took it as emblematic of their ability to think for themselves. The idea that one could decide for oneself what kind of person to be, and that one ought to think about these decisions, was not limited to politics. I remember discussions, with my mother especially, of religion (she was a liberal protestant), of decor (she favored hardwood floors and oriental rugs), even on how to choose what kind of cigarette to smoke.
After the war, my father found a job as a welder at a commercial refrigeration company, Lewis Refrigeration. He became a craftsman, then a sales engineer, then sales manager, and eventually president of the company. He had no college degree and no engineering training, and learned the engineering he needed from the people he worked with and from handbooks. I remember many technical and managerial discussions with him, as well as our ongoing political arguments. When I took calculus in high school, he enlisted my help on a refrigeration design problem he was working on-and actually used my calculations! It was my first taste of real applied mathematics, and an exciting one.
I attended Seattle Public Schools, graduating from Roosevelt High School (where my parents had graduated in 1927) in 1955. I was good at math and science, and it was expected that I would attend the University of Washington in Seattle and become an engineer. But by the time I was seventeen I was ready to leave home, a decision my parents agreed to support if I could obtain a scholarship. MIT did not grant me one but the University of Chicago did. Since Chicago did not have an engineering school, this ended my engineering career. But when I began the 44 hour train trip "back east" to Chicago, I was pretty sure something interesting would turn up.
What to do instead? I took some mathematics at Chicago, but lost interest soon after my courses got past the material I had half learned in high school. I did not have the nerve to major in Physics, which is what you did at Chicago in those days if you thought you could make it. The real excitement for me was in the liberal arts core of the Chicago College, courses from the Hutchins era with names like History of Western Civilization, and Organization, Methods, and Principles of Knowledge. Everything in these courses was new to me. All of them began with readings from Plato and Aristotle, and I wanted to learn all I could about the Greeks. I took a sequence in Ancient History, and became a history major. Though I had no real idea what a professional historian does, I had learned that one can make a living by pursuing one's intellectual interests and writing about them. I began to think about an academic career.
I obtained a Woodrow Wilson Doctoral Fellowship, and entered the graduate program in History at the University of California. With no Greek or French and minimal Latin and German, I was in no position to pursue my classical interests, so I began work at Berkeley with little more than an open mind. The most exciting modern historian I had read at Chicago had been the Belgian historian Henri Pirenne, whose account of the end of the Roman era stressed the continuity of economic life in the face of major political disruptions. For me, Pirenne's shift of focus away from emperors and dreary Merovingian kings and on to the daily lives of private citizens was novel and exciting, and fit my sense of what was important. At Berkeley, I took courses in Economic History and audited an economic theory course. I liked economics at once, but it was obvious that to apply it with any confidence I would need to know much more than I could pick up on the side as a history student. I decided to move into economics and, since there appeared to be no hope of financial support from Berkeley's Economics Department, I returned to Chicago. During the rest of that academic year I took some undergraduate economics at Chicago and one or two graduate courses, to prepare for my real start as a graduate student the next fall.
It was lucky for me that one of my undergraduate texts referred to Paul Samuelson's Foundations of Economic Analysis as "the most important book in economics since the war." Both the mathematics and the economics in Foundations were way over my head, but I was too ambitious to spend my summer on the second most important book in economics, and Samuelson's confident and engaging style kept me going. All my spare time that summer went in to working through the first four chapters, line by line, going back to my calculus books when I needed to. By the beginning of fall quarter I was as good an economic technician as anyone on the Chicago faculty. Even more important, I had internalized Samuelson's standards for when an economic question had been properly posed and when it had been answered, and was in a position to take charge of my own economic education.
In the fall of 1960, I began Milton Friedman's price theory sequence. I had been looking forward to this famous course all summer, but it was far more exciting than anything I had imagined. What made it so? Many Chicago students have tried to answer this question. Certainly Friedman's brilliance and intensity, and his willingness to follow his economic logic wherever it led all played a role. After every class, I tried to translate what Friedman had done into the mathematics I had learned from Samuelson. I knew I would never be able to think as fast as Friedman, but I also knew that if I developed a reliable, systematic way for approaching economic problems I would end up at the right place.