gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Robert C. Merton
New York, New York, 31 Temmuz 1944, Stephanie ve Vanessa adlı iki kız kardeş arasında orta bir çocuk doğdu. Vanessa ve ailesi, bugün içinde yaşadığımız bir evde, Hastings-on-Hudson, şehir dışında yaklaşık 8000 bir köyde büyüdüm. Philadelphia göçmeni bir ailenin oğlu olarak doğdu Babam, Columbia Üniversitesi'nde sosyoloji profesörü oldu. O arada, bilim sosyolojisi kurucu ve, kendi kendini gerçekleştiren kehanet ve odak grup gibi sosyolojik bilgisine katkılarından dolayı Ulusal Bilim Madalyası'na layık olan, şimdi Columbia University at profesörü. Annem, bir multigenerational güney New Jersey'de Methodist / Quaker bir ailenin, evde kaldı. O 1992 yılında öldü. Annemin annesi ve birçok (bir kez 25) kediler benim çocukluk paylaştı ev tamamladı.
Hastings, bir tel ve kablo şirketi ve kimya tesisi hakim yerel istihdam ile karışık bir orta sınıf ve mavi yakalı bir şehir oldu. Bu kompozisyon ve kasabanın küçük boyutlu olmasına rağmen, yerel kamu okulu iyi bir eğitim fırsatı sağladı. Sadece bazı 90 mezun sınıf, ben yine de matematik hesabı ve beş yıllık (MIT tasarlanmış bir kurs da dahil olmak üzere fizik iki) bilim aracılığıyla alabilecek. Ben değil, benim sınıf üst kısmında iyi bir öğrenci oldu. Varsity futbol oynadı ve ne büyük ayrım, parça koştu. Sınıf arkadaşlarım arasında Columbia fizikçi ve Nobel ödüllü James Yağmursuyu ve Jack Steinberger oğulları vardı. Diğer uzun süre Hastings sakinleri, tıp ödülü sahibi, Max Theiler, ekonomi, William Vickrey yanı sıra heykeltıraş Jacques Lipchitz ödüllü.
Okul çalışmaları ve benim en sevdiğim konu, matematik, eğlenceli olmasına rağmen, büyürken, müzik ve sanat gibi entelektüel çıkarları, özellikle benim için önemli değildi. Beyzbol benim ilk tutkusu vardı: kum lot ve Little League oynadı ve Brooklyn Dodgers için köklü. 11 yaş civarında, o tutku, araba doğru dönmeye başladı. Yatak odamda duvarda, 1800 artı numaraları ile büyük bir yaprak kağıt koydu: ehliyet için yeterli olacaktır kadar her gün geçilebilir. Ben tüm vuruş ortalamaları bilinen ve büyük lig beysbol oyuncu kayıtları yunuslama vardı, bu yüzden beygir gücü, motorları kübik inç boyutu ve diğer savaş sonrası dönemin hemen her otomobil ayrıntılı özellikleri bilmek için geldi. 15 yaşında, ben aldım ve benim ilk araba yeniden kadar otomobil fuarlarında ve stok araba yarışlarına gitmek ve üstü araçlar teslim araçlarda çalışan amatör meraklıları tutkumu çıkışları vardı. Ehliyet aldıktan sonra, New York'un Long Island sürükle şeritler yarıştı sokak sıcak çubuklar inşa etti. Ben büyüdüğüm zaman ben bir otomobil mühendisi olacağını düşündüm. İngilizce Ford için en uygun ithal desen anlamaya çalışıyorum Lincoln Merkür bölümü gelişmiş araç tasarımı ve diğer bir mühendis olarak: Gerçekten de, üniversitede iken, ben Ford Dearborn, Michigan'da bulunan merkez binasında çalışan iki yaz geçirdim. Okuldan sonra lise ve bilgi teknolojisi IBM geçirilen bir yaz, yaz aylarında yerel bir mezarlıkta çalışma dışında, bu otomotiv işleri vardı sadece tam zamanlı akademik olmayan olanları.
Ailemin de öğrenme yaşamın erken dönemlerinde önemli roller oynadı. Babam bana, beyzbol, poker, büyü, ve borsa (sadece sihirli kök almadı) tanıttı. Ve her türlü kitap vardı her yerde. O doğrudan beklenen akademik performansı hakkında hiçbir şey söylemedi. Hiç gerek yoktu. Sadece kendi kendine örneklendirme, o, emek ve düşünce ve ifade netliği için standartları belirler. Ben bir genç olarak normal baba-oğul gerilimler vardı, ama biz daha sonra çok yakın oldu: 30 yılı aşkın, her gün neredeyse en az bir kez, birbirlerine konuştuk. Annem beni diğerleri, hayvanlar gibi insanlar duygularını doğru bakım ve duyarlılık öğretti. Bana hayatı boyunca elde etmek için çok iyi, pratik bilgiler verdi. Özellikle sık ve çeşitli arenalarda uygulanan böyle bir öğüt: "Öncelikle bu şekilde yapmak hakkı kazanırlar ki, onların yapabileceği göstermektedir."
Bir hafta önce benim 17. doğum günü, Haziran Gül, ağ pembe diziler, bir model ve New York popüler Dick Clark'ın Cumartesi gecesi American Bandstand gösterisi düzenli bir televizyon oyuncusu ile kör bir tarih vardı. Biz beş yıl sonra evlendiler, Columbia mezun olduktan sonra bir hafta. Biz daha çok enerji adamış ve üç harika ve yetenekli çocuklar, Samantha J. Robert F., ve Paul J. Haziran yükselterek büyük zevk elde edilen ve 1996 yılında ayrılmış.
Saatimde üniversitede akademik konularda ciddi bir odak başlangıcıydı. Columbia College girdikten sonra sadece bir gün Mühendislik Fakültesi geçti. Küçük ve esnek bir program ve ince öğretim, bir lisans için, matematik ve kullanımları keşfetmek için harika bir yerdi. Ben birçok lisans ve yüksek lisans matematik dersleri, uygulamalı ve saf aldı: benim tatlar, ancak gerçek analiz ve karmaşık değişkenli fonksiyonlar varyasyon hesabı kısmi diferansiyel denklemler tercih açıktı. Çizim de dahil olmak üzere mühendislik derslerin yanı sıra, ben de Columbia ünlü Çağdaş Uygarlık Tabii, beşeri bilimler, ekonomi bir tanıtım Tabii Samuelson Kullanıcı Ekonomi kullanarak, matematiksel sosyolojinin bir lisansüstü dersin, ve muhasebe ve hisse senedi piyasasında iki genel çalışmaları gece kursları aldı yatırımları. C veya D benim not ortalaması yardımcı olmadı benim ikinci yıl İngiliz edebiyatı ders aldı. Ancak, o dersin yazılı kağıt onGulliver Seyahatler benim ilk yayımlanan bir makalede (Journal of Düşünce Tarihi) oldu.
Columbia sonra, ben doktora takip batıya gitti Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü'nde uygulamalı matematik. Benim zaman olduğu gibi kısa Cal Tech (1966-1967), matematik stoku önemli ölçüde ekledi. Bana bile daha değerli konusunda "çalan" yerine, sadece pasif malzeme öğrenme bir araştırma çerçevesinde, başlangıçtan itibaren öğrenci yerleştirerek kendi inanç oldu. Bazen yıl boyunca, ekonomi çalışma Cal Tech (matematik) ayrılmaya karar verdi. O, cömert yardım sağlanan Gerald Whitham (daire başkanı) tuhaf bir fikir olduğunu düşündüm rağmen. Ben yarım düzine iyi bölümlere başvuran, fakat yalnızca biri, MIT, beni kabul etti, ve bana tam burs verdi.
I was born in New York, New York, on July 31, 1944, the middle child between two sisters, Stephanie and Vanessa. I grew up in Hastings-on-Hudson, a village of about 8000 outside the city, in a house that Vanessa and her family live in today. My father, born in Philadelphia the son of immigrant parents, was a professor of sociology at Columbia University. He is now University Professor Emeritus at Columbia, having meanwhile been awarded the National Medal of Science for founding the sociology of science and for his contributions to sociological knowledge such as the self-fulfilling prophecy and the focus group. My mother, from a multigenerational southern New Jersey Methodist/Quaker family, stayed at home. She died in 1992. My mother's mother and many (at one time 25) cats completed the household that shared my childhood.
Hastings was a mixed middle-class and blue-collar town with local employment dominated by a wire and cable company and a chemical plant. Despite this composition and the town's small size, the local public school provided a fine education opportunity. In a graduating class of only some 90, I nevertheless was able to take mathematics through the calculus and five years of science (two in physics including a MIT-designed course). I was a good student but not at the top of my class. I played varsity football and ran track, neither with great distinction. Among my classmates were the sons of the Columbia physicists and Nobel laureates, James Rainwater and Jack Steinberger. Other long-time Hastings residents were the laureate in medicine, Max Theiler, and the laureate in economics, William Vickrey, as well as the sculptor Jacques Lipchitz.
School work and intellectual interests such as music and the arts were not especially important to me while I was growing up, although mathematics, my favorite subject, was fun. Baseball was my first passion: I played sand lot and Little League, and rooted for the Brooklyn Dodgers. Around age 11, that passion began to turn toward cars. On my bedroom wall, I put a large sheet of paper with 1800-plus numbers: one to be crossed out each day until I would be old enough for my driver's license. As I had known all the batting averages and pitching records of big league baseball players, so I came to know the horsepower, cubic inches of engines size, and other detailed specifications of just about every automobile in the post-war era. Going to auto shows and stock car races and handing tools to older, amateur buffs working on their cars were outlets for my passion until, at age 15, I bought and rebuilt my first car. After getting my driver's license, I built street hot rods which I raced at drag strips in upstate New York and Long Island. I thought that I would become an automobile engineer when I grew up. Indeed, while in college, I spent two summers working for Ford in its headquarters in Dearborn, Michigan: one as an engineer in advanced vehicle design and the other in the Lincoln-Mercury division trying to figure out optimal importing patterns for the English Ford. Other than working in a local cemetery after school and in the summer during high school and a summer spent in information technology at IBM, these automotive jobs were the only full-time, non-academic ones I have had.
Both of my parents played important roles in my early life of learning. My father introduced me to baseball, poker, magic, and the stock market (only magic didn't take root). And books of every kind were everywhere. He said nothing directly about expected academic performance. There was no need to. Simply by self-exemplification, he set the standards for work effort and for clarity of thought and expression. I had the normal father-son tensions as a teenager, but we subsequently became very close: for more than 30 years, we have talked to each other, at least once, nearly every day. My mother taught me caring and sensitivity towards the feelings of others, animals as well as humans. She gave me much good, practical advice for getting through life. One such counsel in particular I have applied often and in varied arenas: "First show them that you can do it their way, so that you earn the right to do it your way."
One week before my 17th birthday, I had a blind date with June Rose, a television actress on network soap operas, a model, and a regular on the popular Dick Clark's Saturday night American Bandstand show from New York. We were married five years later, one week after my graduation from Columbia. We devoted much energy to and derived enormous pleasure from raising three wonderful and talented children, Samantha J., Robert F., and Paul J. June and I separated in 1996.
My arrival at college marked the beginning of serious focus on academic matters. Just one day after entering Columbia College I switched to the Engineering School. With its small and flexible program and fine faculty, it was a great place for an undergraduate to explore mathematics and its uses. I took several undergraduate and graduate mathematics courses, both applied and pure: my tastes were however clear, preferring partial differential equations to real analysis and the calculus of variations to functions of a complex variable. Along with a number of engineering courses including drawing, I also took Columbia's famous Contemporary Civilization course, humanities, one introductory course in economics (using Samuelson's Economics), a graduate course in mathematical sociology, and two general studies night courses in accounting and stock market investments. The C- or D received in my English literature course in my sophomore year did not help my grade point average. The paper onGulliver's Travels written for that course, however, became my first published article (in the Journal of the History of Ideas).
After Columbia, I went west to pursue a Ph.D. in applied mathematics at the California Institute of Technology. My time at Cal Tech (1966-67), brief as it was, added significantly to my stock of mathematics. Even more valuable to me was its creed of placing students from the outset in a research framework, "playing" with their subject instead of merely passively learning the material. Sometime during the year, I decided to leave Cal Tech (and mathematics) to study economics. Although he thought it was a bizarre idea, Gerald Whitham (the department head) provided generous help. I applied to half a dozen good departments, but only one, M.I.T., accepted me, and it gave me a full fellowship.