gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
René Cassin
Bir hukukçu, insani, enternasyonalist, René Samuel Cassin (5 Ekim 1887 -) * insanın haklarının yasal yanı sıra ahlaki tanınması, dünyanın önde gelen savunucularından biridir. 1968 yılında ödüle layık karamsar ne bir iyimser, barış ödülü sahibi, seksen bir yaşında, ne "erkekler her zaman iyi değildir" diye itiraf etti ama o insan tepkileri yapıcı olabilir öncül hayatını çalışmaları çok devletlerin cins hasta insanın onurunu tanımak içine koşulları dönüştürecek.
Cassin Bayonne (Pyrénées-Atlantiques), Gabrielle (Dreyfus) Cassin ve Henri Cassin, bir tüccarın oğlu olarak doğdu. Nice Lisesi'nde kurulan fikri parlaklık bir kayıt olduktan sonra, 1908 yılında, o hukuk ile birlikte, beşeri bir derece aldı Aix-en-Provence Üniversitesi'nde yaptığı ileri çalışmalarda ekledi. O Hukuk Fakültesi tarafından verilen yarışma sınavı, ilk sırada yer aldı ve 1914 yılında, hukuki, ekonomik ve politik bilimler alanında doktorasını aldı.
Cassin, pratisyen hekim, profesör, bilim adamı, yönetici ve organizatörü olarak hukuk kariyerini yaptı. 1914 yılında piyade içine müzeye Paris, Paris Mahkemesi bir avukat, 1909 yılında başlayan hukuk kariyerini sona getirildi. 1916 yılında Alman şarapnel tarafından ağır yaralı kurtuldu, ama o yapılan olmuştu sahra hastanesinde hemşire olarak hizmet veren annesi, ameliyat yapmak için doktorları ikna etti çünkü. Diye sürekli yaralanma ona hayatı boyunca akut rahatsızlık vermek olmasına rağmen, o iyileşti Simone, Marsilya Yzombard, evli ve bir hukuk profesörü olarak kariyerine 1916 yılında geç Aix üzerine girdi.
O, o, 1960 yılında örgün öğretim emekli olana kadar devam etti Paris Üniversitesi, mali ve medeni hukuk sandalyeye Lille hukuk profesörlük 1920 yılında ve 1929 yılında taşındı. Onun öğretmenlik mesleğine, diğer ülkelerde götürdü çeşitli bilimsel atamaları dahil. Avrupa'da akademik görevleri, Fransız Afrika, Orta Doğu ve Uzak Doğu üstlendi; Denizaşırı Toprakları Ulusal Okulu'nda dersler Lahey Uluslararası Hukuk Akademisi'nde dersler ve Cenevre Üniversitesi İleri Uluslararası Çalışmalar Enstitüsü .
Bu arada, teknik ilmi yazılı sözleşmeleri, miras, konut anlayışı ve sivil mevzuat erkekler ve kadınlar arasındaki eşitsizliği, hukuki burs büyük katkılar yaptı; o da bu uğraşan gibi birçok topikal endişe, onlarca makale yayınladı insan hakları yönleri ile.
Cassin akademik işlerinin yanı sıra bir yönetici olmuştur. Embriyonik Fransız hükümeti, sürgündeki Dünya Savaşı sırasında, o kamu öğretim komiseri oldu. Için 1945 yılında Fransa'nın kurtuluşu ile, o İdaresi [Conseil de l'Ecole nationale d'yönetimi] ve 1960 Fransız Ulusal İleri Araştırmalar Yurtdışı Merkezi başkan [Merkez ulusal des Ulusal Okul Konseyi başkanı Hautes-oldu eğitim diploması de la France d'outre-mer].
Eğitim (1942-1945) Müttefik Bakanları Daimi Konferansı'nın bir üyesi olarak, o, Fransız dili ve Fransız kültürünün dünya çapında yayılması eğitim tutma teşvik etti. Önümüzdeki iki yıl ya da öylesine, o çok sayıda örgütün başkanı olarak hizmet veren eğitim ve hukuk terfi, aralarında Demokratik Hukukçular Dünya Federasyonu (1949), Karşılaştırmalı Mevzuat Derneği (1952-1956) Fransız şube, Uluslararası İdari Bilimler Enstitüsü (1953-1956), Uluslararası Diplomasi Çalışmaları ve Araştırma Enstitüsü (1956) ve Fransız Uluslararası Hukuk (1962-1967) Kalkınma Derneği.
Cassin, Fransa ve Avrupa'da adli yüksek mevkilere. , 1944 - 1960 yılları arasında, Danıştay, idari personel ve idare hukuku ile ilgili durumlarda nihai yargı yetkisini bir vücut başkan yardımcısı oldu. Önümüzdeki on yıl boyunca Anayasa Konseyi, bir mahkemenin, kanunların anayasaya sorular üzerine Amerikan Yüksek Mahkemesi benzer kuralları, yasama organı tarafından kabul edildi. Strasbourg Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi 1950 ile 1960 yılları arasında Lahey ve bir üyesi (1959-1965) ve Başkanı (1965-1968) Tahkim Mahkemesi Başkanı oldu.
Dünya Savaşı'ndan sonra, Cassin, onun insani içgüdüleri için pratik çıkışları geliştirmiştir. 1918 yılında Fransız Engelli Savaş Gazileri Federasyonu (L'Union Federale des dernekler des mutilés et d'anciens Combattants) kurdu ve 1940 yılına kadar başkanı ve onursal başkanı sıfatıyla görev yaptı. Savaş yüzünden yetim kalan çocukların yararı için, o Milleti Wards için Yüksek Konseyi Başkan Yardımcısı ofis kabul [Conseil Superieur des pupilles de la millet]. 1926 yılında kurulan ve İkinci Dünya Savaşı patlak kadar Engelli Savaşı Dernekleri Uluslararası Konferansı için kalıcı muhabiri Gaziler [Konferans internationale des dernekler de mutilés et d'anciens Combattants].
Cassin çeşitli şekillerde seçmeli ofis arayan ya da olağan bir lideri veya bir siyasi parti temsilcisi gibi hareket ülkesinin siyasi hayatında katıldı, ama vardır. O aynı zamanda bir yurtsever ve enternasyonalist bir. 1924 ile 1938 yılları arasında, Silahsızlanma Konferansında hizmet ve Meclis çatışan ulusal çıkarların ortaya çıkan sorunları makul bir konaklama için uluslararası prosedürler oluşturulması ve uygulama geliştirmek için çeşitli hamleler destekleyen, Milletler Cemiyeti'ne bir Fransız delegesi oldu.
Cassin, Bordeaux, Haziran 1940, Almanya ve teslimiyet gösteren Fransız hükümeti arasında ateşkes sonrasında, Londra'da yaptığı itiraz tepki General de Gaulle katılmaya bırakmak ilk sivil olduğu söyleniyor. De Gaulle için bir dayanak noktası, o onun yeni başlayan hükümetin tüm yasal metinleri hazırladı ve Fransız kuvvetleri "Şartı" oldu Churchill de Gaulle anlaşması da dahil olmak üzere, Büyük Britanya ile hassas müzakereler gerçekleştirilmiştir. O önemli pozisyonlarında aralarında Empire (1940-1941), Ulusal Adalet Komiseri ve Halkla Talimatı (1941-1943), Geçici Hükümet Hukuki Komitesi Başkanı (1943-1945 Savunma Konseyi daimi sekreteri ) ve Üst Meclis başkan yardımcısı [Haute Assemblee], kendisinin bir parçası olarak kurulmuş, Savaş Suçları (1943-1945) ve Danışma Meclisi yasama komitesi başkanı (1944) içine Soruşturma Birleşmiş Milletler Komisyonu'nun bir temsilci oldu 1943 yılında Cezayir'de hükümet-sürgün.
İkinci Dünya Savaşı sonrası dönemde, Cassin, daha önce de belirttiğim yargı mesajları işgal etti, aynı zamanda sadece o Milletler Cemiyeti'ne başlamıştı uluslararası çalışmalarını sürdürdü. Beş defa 1946, 1948, 1950, 1951, 1968 - Birleşmiş Milletler Meclisi, Fransız delegesi oldu ve uzun yıllar, 1945 ve 1960 UNESCO konferanslar için bir temsilci arasında.
Cassin insan hakları üzerine yazdığı bir eserinde, onun hukuki bilgi, onun insani içgüdüsü ve enternasyonalizm inancını erimiş. O Birleşmiş Milletler 1946 yılında kuruluşundan itibaren İnsan Hakları Komisyonu üyesi, tekrar başkan 1955 1946 başkan yardımcısı başkan, Eleanor Roosevelt'in başkanlığı (1946-1953) bir süre; 1955 - 1957 Yönetim Kurulu Başkanı 1959 yılında. Beygir, Komisyon, 10 Aralık 1948,1 tarihinde yapılan Genel Kurul tarafından onaylanan İnsan Hakları Bildirgesi taslağında en çok sorumlu bir
Lahey Uluslararası Hukuk Akademisi'nde 1951 yılında teslim dersler bir dizi, 2 Cassin Deklarasyonu ve Sözleşmelerinde hazırlanması sorunların başında kapsamlı bir tartışma sağlar: o, BM Şartı'nda yetki ilişkin hükümler analiz Komisyonu, Bildirgesi'nin hazırlanması ve kabulü; o sonra haklarının tanımı içine bir avukat içgörü sağlar sınırlamalar empoze, önerilen Sözleşmelerinde uygulanmasına sorunlarını, olası şikayetlerin incelenmesi için gerekli önlemler, ve prosedürleri, uluslararası gözetim için gerekli ve yapıcı bir kontrol. Cassin, 1968 Yılı Uluslararası İnsan Hakları işaretlemek için yazılmış bir makalede, basit bir öğüt şu sonuca varmaktadır: "Şimdi biz kaldırma ya da dünyada zulüm ve adaletsizlik yükünün hafifletilmesi yeteneğine sahip bir araç sahip olduğu, bunu kullanmayı öğrenmeleri gerekir
A jurist, humanitarian, and internationalist, René Samuel Cassin (October 5, 1887- )* is one of the world's foremost proponents of the legal as well as the moral recognition of the rights of man. Neither a pessimist nor an optimist, the peace laureate, eighty-one years old when awarded the prize in 1968, confessed that "men are not always good" but he has based much of his life's work on the premise that human responses can be constructive if states will transform the conditions that breed ill will into those that recognize the dignity of man.
Cassin was born in Bayonne (Pyrénées-Atlantiques), the son of Gabrielle (Dreyfus) Cassin and Henri Cassin, a merchant. Having established a record of intellectual brilliance at the Lycée of Nice, he added to it in his advanced studies at the University of Aix-en-Provence where, in 1908, he received a degree in the humanities, along with one in law. He took first place in the competitive examination given by the Law Faculty and in 1914 received the doctorate in juridical, economic, and political sciences.
Cassin has made his career in law as practitioner, professor, scholar, administrator, and promoter. The legal career which he began in 1909 in Paris, where he was a counsel at the Court of Paris, was brought to an end when he was inducted into the infantry in 1914. Severely wounded in 1916 by German shrapnel, he survived, but only because his mother, serving as a nurse in the field hospital to which he had been carried, persuaded the doctors to perform surgery. Although the injury he sustained was to give him acute discomfort throughout his life, he recovered, married Simone Yzombard of Marseilles, and entered upon his career as a professor of law at Aix late in 1916.
He moved to a professorship in law at Lille in 1920 and in 1929 to the chair of fiscal and civil law at the University of Paris, where he remained until his retirement from formal teaching in 1960. His teaching career included various scholarly assignments that took him to other countries. He lectured at the National School of Overseas Territories; undertook academic missions in Europe, French Africa, the Middle East, and the Far East; lectured at the Academy of International Law at The Hague, and at the University Institute of Advanced International Studies in Geneva.
Meanwhile, he made extensive contributions to legal scholarship, writing technical treatises on contracts, inheritance, the conception of domicile, and the inequality between men and women in civil legislation; he also published dozens of articles, many of topical concern, such as those dealing with aspects of human rights.
Cassin has been an administrator of academic affairs as well. For the embryonic French government-in-exile during World War II, he was the commissioner of public instruction. With the liberation of France in 1945, he became president of the Council of the National School of Administration [Conseil de l'école nationale d'administration] and in 1960 president of the French National Overseas Center of Advanced Studies [Centre national des hautes-études de la France d'outre-mer].
As a member of the Permanent Conference of Allied Ministers of Education (1942-1945), he encouraged the retention of instruction in the French language and the dissemination of French culture throughout the world. In the next two decades or so, he promoted education and law by serving as the president of several organizations - among them, the French branch of the World Federation of Democratic Jurists (1949), the Society of Comparative Legislation (1952-1956), the International Institute of Administrative Sciences (1953-1956), the International Institute of Diplomatic Studies and Research (1956), and the French Association for the Development of International Law (1962-1967).
Cassin has occupied high posts in the judiciaries of France and Europe. From 1944 to 1960, he was vice-president of the Council of State, a body which exercises ultimate jurisdiction in cases involving administrative personnel and administrative law. For the next ten years he was on the Constitutional Council, a court which, akin to the American Supreme Court, rules on questions of the constitutionality of laws passed by the legislature. He was president of the Court of Arbitration at The Hague from 1950 to 1960 and a member (1959-1965) and president (1965-1968) of the European Court of Human Rights at Strasbourg.
After World War I, Cassin devised practical outlets for his humanitarian instincts. In 1918 he founded the French Federation of Disabled War Veterans (L'Union fédérale des associations des mutilés et d'anciens combattants) and until 1940 served it in the capacity of president or of honorary president. To benefit children orphaned by the war, he accepted the office of vice president of the High Council for Wards of the Nation [Conseil superieur des pupilles de la nation]. In 1926 he founded and until the outbreak of World War II was the permanent reporter for the International Conference of Associations of Disabled War Veterans [Conference internationale des associations de mutilés et d'anciens combattants].
Cassin has participated in the political life of his country in various ways, but not in the usual one of seeking elective office or of acting as the leader or representative of a political party. He is a patriot and an internationalist at the same time. From 1924 to 1938, he was a French delegate to the League of Nations, serving at the Disarmament Conference and supporting various moves in the Assembly to advance the formulation and application of international procedures for reasonable accommodation of problems arising out of clashing national interests.
Cassin is said to have been the first civilian to leave Bordeaux to join General de Gaulle in response to his appeal from London after the armistice of June, 1940, between Germany and the capitulating French government. A mainstay for de Gaulle, he drafted all of the legal texts of his incipient government and conducted delicate negotiations with Great Britain, including the Churchill-de Gaulle accord which became the "Charter" of the Free French forces. He held important positions - among them, permanent secretary of the Council of Defense of the Empire (1940-1941), National Commissioner of Justice and Public Instruction (1941-1943), president of the Juridical Committee of the Provisional Government (1943-1945) and vice-president of the Upper House [Haute Assemblée]; he was a delegate to the United Nations Commission on Inquiry into War Crimes (1943-1945) and chairman (1944) of the legislative committee for the Consultative Assembly set up as part of the government-in-exile in Algiers in 1943.
In the period following World War II, Cassin not only occupied the judicial posts already mentioned, but also continued the international work he had begun in the League of Nations. On five occasions - 1946, 1948, 1950, 1951, 1968 - he was a French delegate to the Assembly of the United Nations, and for many years between 1945 and 1960 a delegate to the UNESCO conferences.
In his work on human rights, Cassin fused his legal knowledge, his humanitarian instinct, and his belief in internationalism. He was a member of the United Nations Commission on Human Rights from its creation in 1946; vice-chairman from 1946 to 1955, a period which included Eleanor Roosevelt's chairmanship (1946-1953); chairman from 1955 to 1957; and again vice-chairman in 1959. The workhorse of the Commission, he was the one most responsible for the draft of the Declaration of Human Rights approved by the General Assembly on December 10, 1948.1
In a series of lectures delivered in 1951 at The Hague Academy of international Law,2 Cassin provides a thorough discussion of the Declaration and of the early problems of drafting the Covenants: he analyzes the pertinent clauses in the Charter of the UN, the mandate of the Commission, the preparation and acceptance of the Declaration; he then provides a lawyer's insight into definition of the rights, the limitations imposed, the problems of enforcing the proposed Covenants, measures needed for the examination of possible complaints, and procedures required for international surveillance and constructive control. In an article written to mark the International Human Rights Year of 1968, Cassin concludes with a simple admonition: "Now that we possess an instrument capable of lifting or easing the burden of oppression and injustice in the world, we must learn to use it".3