gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Randal Cremer
Fareham, İngiltere'de küçük bir kasaba olan William Randal Cremer (Mart 18, 18281-22 Temmuz 1908), çok uzak olmayan Portsmouth, bir anda yoğun bir sefalet işçisinin çok bir işçi sınıfı bir ailenin çocuğu olarak doğdu. Babası, bir koç ressam, çocuk hala bir bebek iken ailesi terk. Annesi, yılmaz bir kadın, oğlu ve iki kızı sıkı yoksulluk rağmen kaldırdı ve hatta oğlunu okula gönderdi - bir kilise okulunda, o güçlü bir Metodist oldu. Onbeş sonunda tam teşekküllü bir marangoz olma, inşaat sektöründe bir amca çırak oldu. Bu süre zarfında onun yetersiz örgün eğitim dersler katılıyor tarafından desteklenmelidir. Bir keresinde de, hoparlör, uluslararası uyuşmazlıkların tahkim, Cremer unuttum asla bu bir fikir yoluyla çözülecektir önerdi hangi barış konulu bir konuşma duydum.
Cremer 1852 yılında Londra'ya taşındı. Yönetimi için kendi kapasitesi, otuz yaşında, o dokuz saatlik işgünü için bir kampanya çalıştıran bir konseyine seçildi, 1858 yılında kabul edildi, daha sonra o yıl içinde lokavt süresince iş yönettiği yedi 70.000 erkek. O kendi ticareti için tek bir birlik oluşturan vesile oldu: Marangozlar ve Mutfak Amalgamated Derneği, Uluslararası İşçi Birliği'nin oluşumuna katıldı ama Derneği daha devrimci düşünürler tarafından ele alındığında verdiği desteği geri çekti.
Kaçınılmaz olarak, emek aktif Meclis'te temsil edilmesi gerektiğini Cremer oluştu. O oy, zorunlu eğitim, İrlanda kiliseyi devletten ayırma, doğrudan vergilendirme, toprak reformu, işçi sendikaları düzenleyen yasa değişikliği, işçi-yönetim anlaşmazlıkları ele uzlaşma mahkemelerinin oluşturulması ve oy için çağıran liberal bir platform üzerinde, 1868 yılında Warwick durdu uluslar arasındaki anlaşmazlıkları karara bağlamak için uluslararası tahkim kurulları. 1874 yılında ve daha sonra tekrar yenildi. Ama 1885 üçüncü Reformu Tasarısını sonra işçilerin neredeyse tamamen oluşuyordu banliyö Londra Haggerston yeni seçim, 1885, 1886, ve 1892 yılında Parlamentoya seçildi. 1895 yılında yendi, o ölümüne kadar koltuğunu koruyarak, 1900 yılında seçildi.
Cremer, insanlık ve tahkim sağlanabilir hangi yöntem için barış sadece kabul edilebilir bir devlet olduğunu tutkulu inanç önceden Parlamentosu üyesi ve bir işçi lideri olarak onun itibarını gücünü kullandı. O Fransa-Prusya çatışma sırasında İngiltere'nin tarafsızlık desteklemek için 1870 yılında kurdu işçilerin komitesi, 1871 yılında İşçi Kullanıcı Barış Derneği oldu ve sırayla, hangi o bundan sonra hem kendi katkıda için Uluslararası Tahkim Ligi, bir dernek için kilit taşı sağlanan zaman ve parasını.
Meclis'e girmeyi iki yıl sonra, 1887 yılında Cremer, İngiltere hükümeti ile öngören bir anlaşmayı sonuçlandırmak için onları çağıran Amerika Birleşik Devletleri Başkanı ve Kongre hitaben bir karar Avam 234 üyelerinin imzaları güvenli ikisi arasında doğan uyuşmazlıkların diplomasi yerleşim meydan okudu hükümetler tahkime sevk edilmelidir. Aynı yıl Cremer, İngiliz devlet adamlarından bir heyet başlığı Başkan Cleveland çözünürlük sundu.
Çözünürlük Cremer ve arkadaşları, 1888 yılında Paris'teki bir keşif toplantıya davet Frédéric Passy ve diğer Fransız milletvekilleri faiz heyecanlandırdı. Bu toplantı Arası Union2 kuruldu ve ilk toplantısında katılan sekiz ülke temsilcileri, 1889 yılında Paris'te düzenlenen bir sonucu. Cremer Birliği ve İngiliz bölümün sekreteri başkan yardımcısı seçildi.
Cremer yalnız bir adamdı: ilk eşi 1884 yılında ikinci kez, 1876 yılında öldü; çocuk vardı. O, sadece yaşadığı doğa zevk, uzun saatler boyunca çalıştı. Ayrıca, cömert bir insandı. 1903 yılında Nobel Barış Ödülü nakit değeri yaklaşık £ 8,000 oldu. O hemen o sekreter ve daha sonra bir ek £ 1.000 olduğu Ligi £ 7.000 verdi.
Pnömoni tarafından kapılmış, o 22 Temmuz 1908 tarihinde öldü.
William Randal Cremer (March 18, 18281-July 22, 1908) was born in the small town of Fareham, England, not far from Portsmouth, into a working class family at a time when intense misery was the workingman's lot. His father, a coach painter, deserted the family while the boy was still an infant. His mother, an indomitable woman, raised her son and two daughters despite stringent poverty and even sent her son to school - a church school, for she was a strong Methodist. At fifteen he was apprenticed to an uncle in the building trades, eventually becoming a full-fledged carpenter. During this time he supplemented his meager formal education by attending lectures. On one occasion he heard a lecture on peace in which the speaker suggested that international disputes be settled by arbitration, an idea that Cremer never forgot.
Cremer moved to London in 1852. There his capacity for administration was recognized in 1858 when, at the age of thirty, he was elected to a council of those running a campaign for the nine-hour day; later in that year he was one of seven who directed labor during a lockout of 70,000 men. He was instrumental in forming a single union for his trade: the Amalgamated Society of Carpenters and Joiners; he participated in the formation of the International Working Men's Association but withdrew his support when the Association was taken over by more revolutionary thinkers.
Inevitably, it occurred to Cremer that labor should be actively represented in Parliament. He stood for Warwick in 1868 on a liberal platform calling for the vote by ballot, compulsory education, Irish disestablishment, direct taxation, land reform, amendment of the laws governing labor unions, creation of courts of conciliation to handle labor-management disputes and of international boards of arbitration to adjudicate disputes among nations. He was defeated then and again in 1874. But after the third Reform Bill of 1885 created the new constituency of Haggerston in suburban London, which consisted almost entirely of workingmen, he was elected to Parliament in 1885, 1886, and 1892. Defeated in 1895, he was reelected in 1900, retaining his seat until his death.
Cremer used his power as a member of Parliament and his prestige as a labor leader to advance his passionate belief that peace was the only acceptable state for mankind and arbitration the method by which it could be achieved. A committee of workingmen which he formed in 1870 to promote England's neutrality during the Franco-Prussian conflict became the Workmen's Peace Association in 1871 and it, in turn, provided the keystone for the International Arbitration League, an association to which he thereafter contributed both his time and his money.
In 1887, two years after entering Parliament, Cremer secured 234 signatures of members of Commons to a resolution addressed to the President and the Congress of the United States urging them to conclude with the government of Great Britain a treaty stipulating that disputes arising between the two governments which defied settlement by diplomacy should be referred to arbitration. In that same year Cremer, heading a delegation of British statesmen, presented the resolution to President Cleveland.
The resolution excited the interest of Frédéric Passy and other French deputies who invited Cremer and his colleagues to an exploratory meeting in Paris in 1888. As a result of this meeting the Interparliamentary Union2 was formed and its first meeting held in Paris in 1889, with representatives from eight nations in attendance. Cremer was elected vice-president of the Union and secretary of the British section.
Cremer was a lonely man: his first wife died in 1876, his second in 1884; there were no children. He lived simply, enjoyed nature, worked long hours. He was also a generous man. The cash value of the Nobel Peace Prize in 1903 was about £8,000. He immediately gave £7,000 to the League of which he was secretary and later an additional £1,000.
Stricken by pneumonia, he died on July 22, 1908.