gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Paul J. Flory
Huguenot-Alman Ebeveyni Sterling, Illinois, 19 Haziran 1910, doğdu, benim Amerika'ya özgü altıncı nesil. Babam Ezra Flory, dindar-eğitimci; annem, nee Martha Brumbaugh, bir öğretmen olmuştu. Her ikisi de Yeni Dünya çiftçiler nesiller soyundan gelen. Onlar üniversite katıldı kayıt aileleri ilk.
Bilime ilgim ve özellikle kimya alanında, olağanüstü bir öğretmen, 1931 yılında mezun oldu Carl W. Holl, Manchester College Kimya Profesörü, Indiana liberal arts college, tutuşturulmuş edildi. Onun teşviki ile ben, İlgi alanıma fiziksel kimya döndü Ohio State Üniversitesi Graduate School girdi. Tezim Araştırma fotokimya ve spektroskopi alanında oldu. Bilimsel araştırma için sınırsız bir şevk, öğrenciler üzerinde kalıcı bir etki yaptı merhum Prof Herrick L. Johnston rehberliği altında gerçekleştirildi.
Doktora tamamlayan 1934 yılında, ben, DuPont firması Merkez Araştırma Dairesi katıldı. Bu benim iyi, küçük bir grup, naylon ve neopren mucidi Dr. Wallace H. Carothers başkanlığında atanacak servet ve olağanüstü genişliği ve özgünlük bir bilim adamı vardı. Ben ilk polimerizasyon ve polimerik maddeler temel keşif ilgilenmeye başladı onunla ilişki ile oldu. Polimerler bilimsel araştırma geçerli nesneler olduğunu mahkumiyet bulaşıcı olduğunu kanıtladı. Polimerler Aslında kovalent bağlanan makromoleküllerin Staudinger ve sadece bir kaç yıl önce Carothers çalışmaları ile kurulmuş olan bu hipotez, merhametli idi.
Carothers zamansız ölümünden bir yıl sonra, 1937 yılında, iki yıllık bir süre için Cincinnati Üniversitesi Temel Bilimler Araştırma Laboratuvarı katıldı. Dünya Savaşı'nın patlak vermesi ve sentetik kauçuk ile ilgili araştırma ve geliştirme aciliyeti ile tehlikeye kaynağı olan, Esso Standard Oil Development Company (şimdi Exxon) Laboratuvarları (1940-1943) ilk sanayi ile geri döndü ve daha sonra Goodyear Tire and Rubber Company (1943-1948) Araştırma Laboratuvarı. Kez ağır baskılara izin vereceğini sınırı bu iki sanayi laboratuvarlar tarafından temel araştırma devamı için fırsatlar ve yayın liberal politikalar, aksi takdirde boğulacağız olabilir bilimsel bir kariyer başlangıcı izin devamı sağlanması bu zor yıllar gereklerine.
1948 baharında, Cornell Üniversitesi Kimya George Fisher Baker Sigara Resident Öğretim Görevlisi tutmak için ayrıcalık oldu. Kimya Bölümü adına davet merhum Profesör Peter JW tarafından ihale edilmişti Debye, sonra bu Anabilim Dalı Başkanı. Bu okutmanlık ve Cornell fakülte ile uyarıcı asociations deneyim, bana, hiç tereddüt etmeden, Sonbahar 1948 yılında başlayan profesörlük teklifini kabul açtı. Orada, bir araştırma ve öğretim 1953 yılında Cornell University Press tarafından yayınlanan "Polimer Kimyası, İlkeleri" en verimli ve tatmin edici bir süre takip Baker Dersler bir sonucudur.
Bu polimer zincirleri yapılandırma hariç hacim etkisi tedavi için bir yol algılanan Baker Öğretim Görevlisi sırasında oldu. Ben uzun etki zincirinin uzunluğu olmayan asimtotik olacağını şüphesi vardı; sınırı olmadan başka bir program tarafından işgal edilen alanı zincirinin bir kesimi dışlama yapılandırma pertürbasyon zincir olarak artacağı, uzatılmış. Tedavi etkisi nispeten basit bir "düzeltti yoğunluğu" modeli çare bu beklenti doğruladı ve zincir uzunluğu ve etkili bir zincir segmentinin hacmi yapılandırma pertürbasyon ilgili bir ifadedir. Makromoleküllerin Çözeltiler fiziksel özellikleri uygun şekilde tedavi ve makromolekül pertürbasyon bu moleküller arası etkileşimler dikkate alınarak olmadan kavramış olamazdı ortaya oldu. Seyreltik polimer çözeltilerinin hidrodinamik teorileri Kirkwood tarafından bir veya iki yıl önce geliştirilen ve bu nedenle Debye tarafından dışlanan hacim etkisi ışığında yeniden yorumlanması. Viskozite, difüzyon katsayıları ve sedimantasyon hızları geniş bir deneysel bilgi ile anlaşma hemen sonra gösterilmiştir.
Bu gelişmeler teta denilen hidrodinamik sabit formülasyonu ve dışlanmış hacim etkileşimleri nötralize hangi Theta noktası tanınması geldi. Theta noktası deneysel belirlenmesi için kriterler kolayca uygulanır. Theta koşullar altında doğal ve sentetik polimerler, ideal davranış sonradan birçok laboratuvarda bol onay aldı. Bu bulgular en sevindirici. Daha da önemlisi, bu nedenle kantitatif makromoleküllerin karakterizasyonu için seyreltik polimer çözeltilerinin fiziksel ölçümler rasyonel yorumlanması için gerekli temeli sağlar, ve.
Mellon Enstitüsü'nde temel araştırma, geniş bir program kurmayı taahhüt ailem ve ben 1957 yılında Pittsburgh taşındı. Bu hedefe ulaşmak için bir fırsat daha sonra geri çekilmiştir, 1961 yılında Stanford Üniversitesi'nde Kimya Bölümü'nde profesörlük kabul etti. 1966 yılında, ben J.G. atandı Jackson, Stanford Üniversitesi'nde Kimya CJ Ahşap Profesörlük.
Stanford hareket üzerine durum değişikliği, yeni bir yönde araştırma çabaları recast fırsatı sağladı. Iki alanda 1961 yılından bu yana, co-işçi ve kendimi çıkarları hakim olurlar. Ilgilendiren tek zincir moleküllerin mekansal yapılandırma ve titiz matematiksel yöntemlerle tedavi yapılandırma bağımlı özellikleri; diğer eski bir konuya yeni bir yaklaşım, yani çözümler termodinamik oluşturmaktadır.
Eski alanda araştırmalar Profesör OG tarafından döşenen vakıflardan ilerledi Volkenstein ve onun işbirlikçileri, Sovyetler Birliği ve Japonya merhum Prof Kazuo Nagai büyük katkılarıyla desteklenmiştir. Teori ve geliştirme bugünkü devlet yöntemleri, zincir moleküllerin özellikleri, kimyasal anayasa ve yapısı ile gerçekçi, kantitatif korelasyon izin verir. Onlar polipeptidler ve eski bir kategori içinde polynucleotides de dahil olmak üzere, hem doğal ve sentetik makromoleküller çok çeşitli, için uygulanmıştır. Bu çabaların başarısı son on üç yıl boyunca Stanford benimle işbirliği seçkin öğrenciler ve araştırmacıların hiç de küçük bir önlem nedeniyle olmuştur. "Zincir Moleküller İstatistik Mekaniği", 1969 yılında yayınlanan, başlıklı bir kitap, o tarihe kadar teori ve uygulamaları gelişimini özetliyor.
Bayan Flory, eski Emily Catherine Tabor, ve 1936 yılında evlendiler. Biz üç çocuk var; Melinda, Profesör Donald E. eşi Utah Üniversitesi Fizik Bölümü Damat; ve Dr Paul Susan, Michigan Üniversitesi, Makina Mühendisliği Bölümü Profesörü George S. Springer eşi: John Flory, Jr henüz Stockholm Tıp Nobel Enstitüsü'nde doktora sonrası araştırma asistanı. , Mary Elizabeth Springer Springer, Susanna Damat ve Jeremy Damat: Biz dört torunum var.
Les Prix Nobel tr 1974, Editör Wilhelm Odelberg, [Nobel Vakfı, Stockholm, 1975 itibaren
Bu otobiyografi / biyografi ödülü zamanda yazılmış ve daha sonra kitap serisi Les Prix Nobel / Nobel Ders Verme yayımlandı. Bu bilgiler bazen Laureate tarafından sunulan bir zeyilname ile güncellenir.
Paul J. Flory 8 Eylül 1985 tarihinde vefat etti.
I was born on 19 June, 1910, in Sterling, Illinois, of Huguenot-German parentage, mine being the sixth generation native to America. My father was Ezra Flory, a clergyman-educator; my mother, nee Martha Brumbaugh, had been a schoolteacher. Both were descended from generations of farmers in the New World. They were the first of their families of record to have attended college.
My interest in science, and in chemistry in particular, was kindled by a remarkable teacher, Carl W. Holl, Professor of Chemistry at Manchester College, a liberal arts college in Indiana, where I graduated in 1931. With his encouragement, I entered the Graduate School of The Ohio State University where my interests turned to physical chemistry. Research for my dissertation was in the field of photochemistry and spectroscopy. It was carried out under the guidance of the late Professor Herrick L. Johnston whose boundless zeal for scientific research made a lasting impression on his students.
Upon completion of my Ph.D. in 1934, I joined the Central Research Department of the DuPont Company. There it was my good fortune to be assigned to the small group headed by Dr. Wallace H. Carothers, inventor of nylon and neoprene, and a scientist of extraordinary breadth and originality. It was through the association with him that I first became interested in exploration of the fundamentals of polymerization and polymeric substances. His conviction that polymers are valid objects of scientific inquiry proved contagious. The time was propitious, for the hypothesis that polymers are in fact covalently linked macromolecules had been established by the works of Staudinger and of Carothers only a few years earlier.
A year after the untimely death of Carothers, in 1937, I joined the Basic Science Research Laboratory of the University of Cincinnati for a period of two years. With the outbreak of World War II and the urgency of research and development on synthetic rubber, supply of which was imperiled, I returned to industry, first at the Esso (now Exxon) Laboratories of the Standard Oil Development Company (1940-43) and later at the Research Laboratory of the Goodyear Tire and Rubber Company (1943-48). Provision of opportunities for continuation of basic research by these two industrial laboratories to the limit that the severe pressures of the times would allow, and their liberal policies on publication, permitted continuation of the beginnings of a scientific career which might otherwise have been stifled by the exigencies of those difficult years.
In the Spring of 1948 it was my privilege to hold the George Fisher Baker Non-Resident Lectureship in Chemistry at Cornell University. The invitation on behalf of the Department of Chemistry had been tendered by the late Professor Peter J.W. Debye, then Chairman of that Department. The experience of this lectureship and the stimulating asociations with the Cornell faculty led me to accept, without hesitation, their offer of a professorship commencing in the Autumn of 1948. There followed a most productive and satisfying period of research and teaching "Principles of Polymer Chemistry," published by the Cornell University Press in 1953, was an outgrowth of the Baker Lectures.
It was during the Baker Lectureship that I perceived a way to treat the effect of excluded volume on the configuration of polymer chains. I had long suspected that the effect would be non-asymptotic with the length of the chain; that is, that the perturbation of the configuration by the exclusion of one segment of the chain from the space occupied by another would increase without limit as the chain is lengthened. The treatment of the effect by resort to a relatively simple "smoothed density" model confirmed this expectation and provided an expression relating the perturbation of the configuration to the chain length and the effective volume of a chain segment. It became apparent that the physical properties of dilute solutions of macromolecules could not be properly treated and comprehended without taking account of the perturbation of the macromolecule by these intramolecular interactions. The hydrodynamic theories of dilute polymer solutions developed a year or two earlier by Kirkwood and by Debye were therefore reinterpreted in light of the excluded volume effect. Agreement with a broad range of experimental information on viscosities, diffusion coefficients and sedimentation velocities was demonstrated soon thereafter.
Out of these developments came the formulation of the hydrodynamic constant called theta, and the recognition of the Theta point at which excluded volume interactions are neutralized. Criteria for experimental identification of the Theta point are easily applied. Ideal behavior of polymers, natural and synthetic, under Theta conditions has subsequently received abundant confirmation in many laboratories. These findings are most gratifying. More importantly, they provide the essential basis for rational interpretation of physical measurements on dilute polymer solutions, and hence for the quantitative characterization of macromolecules.
In 1957 my family and I moved to Pittsburgh where I undertook to establish a broad program of basic research at the Mellon Institute. The opportunity to achieve this objective having been subsequently withdrawn, I accepted a professorship in the Department of Chemistry at Stanford University in 1961. In 1966, I was appointed to the J.G. Jackson - C.J. Wood Professorship in Chemistry at Stanford.
The change in situation upon moving to Stanford afforded the opportunity to recast my research efforts in new directions. Two areas have dominated the interests of my co-workers and myself since 1961. The one concerns the spatial configuration of chain molecules and the treatment of their configuration-dependent properties by rigorous mathematical methods; the other constitutes a new approach to an old subject, namely, the thermodynamics of solutions.
Our investigations in the former area have proceeded from foundations laid by Professor M.V. Volkenstein and his collaborators in the Soviet Union, and were supplemented by major contributions of the late Professor Kazuo Nagai in Japan. Theory and methods in their present state of development permit realistic, quantitative correlations of the properties of chain molecules with their chemical constitution and structure. They have been applied to a wide variety of macromolecules, both natural and synthetic, including polypeptides and polynucleotides in the former category. The success of these efforts has been due in no small measure to the outstanding students and research fellows who have collaborated with me at Stanford during the past thirteen years. A book entitled "Statistical Mechanics of Chain Molecules", published in 1969, summarizes the development of the theory and its applications up to that date.
Mrs. Flory, the former Emily Catherine Tabor, and I were married in 1936. We have three children: Susan, wife of Professor George S. Springer of the Department of Mechanical Engineering at the University of Michigan; Melinda, wife of Professor Donald E. Groom of the Department of Physics at the University of Utah; and Dr. Paul John Flory, Jr., currently a post-doctoral Research Associate at the Medical Nobel Institute in Stockholm. We have four grandchildren: Elizabeth Springer, Mary Springer, Susanna Groom and Jeremy Groom.
From Les Prix Nobel en 1974, Editor Wilhelm Odelberg, [Nobel Foundation], Stockholm, 1975
This autobiography/biography was written at the time of the award and later published in the book series Les Prix Nobel/Nobel Lectures. The information is sometimes updated with an addendum submitted by the Laureate.
Paul J. Flory died on September 8, 1985.