gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Paul J. Crutzen
Aralık 3, 1933, Anna Gurk ve Jozef Crutzen oğlu Amsterdam'da doğdu. Ben hala ailesiyle birlikte Amsterdam'da yaşayan bir kız kardeşi var. Annemin anne Doğu Prusya, geçen yüzyılın sonuna doğru, Almanya'da sanayi Ruhr bölgesi taşındı. Onlar, karışık Alman ve Polonyalı kökenli. 1929 yılında 17 yaşındayken, annem, bir kahya olarak çalışmak için Amsterdam'a taşındı. O benim babam araya geldi. O, Vaals, Hollanda güneydoğu köşesinde küçük bir kasaba,, Belçika ve Almanya ile sınırdaş gelen ve tarihsel Alman Aachen kenti çok yakın. 1977 yılında öldü. O, Hollanda, Almanya ve Belçika'da akrabaları vardı. Böylece, hem anne hem dünyanın kozmopolit bir miras. Annem şimdi 84 yaşında, hala zihinsel olarak çok uyanık, Amsterdam'da yaşıyor, ancak bir kaç ay önce bu yana, tekerlekli sandalye bağlı. 1958 yılından bu yana Hollanda dışında çeşitli ülkelerde çalışmış olmasına rağmen, bir Hollanda vatandaşı kalmıştır.
Mayıs 1940 yılında, Hollanda, Alman ordusu tarafından işgal edildi. Halk olarak adlandırılan, aynı yılın Eylül ayında, "de grote okul" (okul) ilkokul girdi. Benim altı yıl ilkokul 2. Dünya Savaşı ile büyük ölçüde çakışıyordu. Okulumuz sınıf, Alman ordusu orijinal okul binasında el konulan sonra Amsterdam farklı binalar arasında hareket etmek için vardı. 1944 ve Kurtuluş Günü, 5 Mayıs 1945 tarihinde sonbahar arasındaki savaşın son aylarında, özellikle korkunç edildi. 1944-1945 soğuk "hongerwinter" (kıtlık kış) sırasında, yiyecek ve ısıtma yakıtları ciddi bir eksikliği vardı. Ayrıca su içme, yemek pişirme ve yıkama, kötü hijyen koşulları neden sadece sınırlı miktarlarda günde bir kaç saat için kullanılabilir. Birçok benim okul birkaç dahil olmak üzere, açlık ve hastalıktan öldü. İsveç Kızıl Haç uçaktan paraşüt gıda malzemeleri düştü biraz rahatlama, 1945 yılı başında geldi. Onları karşılamak için sokaklarda, kırmızı, beyaz ve mavi Hollanda bayraklarını salladılar. Tabii İsveç hayatımda ne kadar önemli olduğunu daha sonra olacaktı en ufak bir fikrim vardı. Biz her hafta sadece birkaç saat okul vardı, ancak öğretmenlerinden birinin özel yardım, çünkü, ben ilkokul, bir sonraki ve son sınıf devam etmek için diğer iki okul ile birlikte izin verildi, ne yazık ki, tüm diğerleri bir yıl kaybetti . Daha az ya da çok normal bir okul eğitimi, sadece 1945 yılı sonbaharında yeni eğitim-öğretim yılının başlaması ile birlikte tekrar mümkün hale gelmiştir.
1946 yılında, başarılı bir giriş sınavından sonra, üniversiteye giriş için hazırlanan "Hogere Burgerschool" (HBS), "Yükseköğretim Yurttaş Okulu", 5 yıl uzun bir orta okul, girdi. Ben benim odak özneler olarak doğa bilimleri, Haziran, 1951 yılında bu okulu bitirdi. Ancak, hepimiz de 3 yabancı dil yeterliliğine vardı: Fransızca, İngilizce ve Almanca. Ben, annem ve babam dil öğrenme önemli bir yardım var: Fransız babam, annem Alman. O yıllarda, kimya, kesinlikle benim favori konulardan biri değildi. Onlar, matematik ve fizik, ama ben de üç yabancı dili çok iyi yaptı. Futbol, ??bisiklet, ve benim en büyük tutkusu, uzun mesafe Hollandalı kanallar ve göller üzerinde buz pateni: benim okul yıllarında çeşitli spor faaliyetleri ile önemli bir zaman geçirdim. Ben de Hollanda'da bir "denksport" (düşünce spor) olarak sıralanır satranç oynadı. Astronomi hakkında uzak diyarlara seyahatler yanı sıra, köprü ve tüneller hakkında çok okunan. Ne yazık ki, çünkü ağır bir ateş, HBS final sınavı notları, 2. dünya savaşının sonunda sadece 6 yıl sonra, o zaman elde etmek çok zordu bir üniversite öğrenimine nakit, hak kazanmak için yeterince iyi değildi ve Hollanda kaynaklar üzerinde büyük bir drenaj olmuştu Endonezya sömürgeci savaş sona erdikten sonra bir kaç yıl. Ben, bir 4 yıl veya daha fazla (babam, bir garson, çoğu zaman işsiz, annem bir hastanenin mutfak çalıştı) için ailem daha fazla mali yük olmak istemiyordum, ben Middelbare Technische Okuluna katılmak için seçti (MTS), orta teknik okul, şimdi bir inşaat mühendisi olarak eğitmek için, yüksek teknik okul (HTS) olarak adlandırılan. MTS 3 yıl almış olsa da, ikinci yıl yaklaşık 2 yıl için yeterli canlı, mütevazı bir maaş kazandı sırasında pratik bir yıl oldu. Hollanda'da zorunlu askerlik hizmeti için 21 aylık bir kesinti ile Şubat, 1958 yılına kadar 1954 yazında, Amsterdam Şehir Köprüsü İnşaat Bürosu çalıştı. Bu arada, İsviçre bir tatil gezisi, tatlı bir kız, Terttu Soininen Fince tarih ve edebiyat, Helsinki Üniversitesi'nde bir öğrenci araya geldi. Birkaç yıl sonra benimle evlenmek için onu ikna etmek mümkün oldu. Ne harika bir seçim yaptım! O mutlu bir aile merkezi olmuştur, onun desteği olmadan, ben, benim zaman çok çalışmaları ve bilim ayırmaya olması asla. Şubat 1958 yılında evlendikten sonra, biz, bir binanın inşaat bürosu bir iş bulmuştu Stockholm 200 km kuzeyinde, yaklaşık bir küçük kasaba Gävle yerleşti. Aynı yıl Aralık ayında kızı Ilona doğdu. Mart, 1964 yılında, küçük bir kız kardeşi, Sylvia var. Ilona kayıtlı bir hemşire. Oğlu Murat Paul, 12 yaşında. Sylvia, München, Almanya bir pazarlama asistanı. Nobel haftasında Stockholm, Uppsala ve Gävle mevcut. Biz mutlu ve unutulmaz bir zaman vardı.
Ben akademik bir kariyer için özlemi vardı bu sefer. Bir gün, 1958 yılının başında, ben bir bilgisayar programcısı için bir açılış ilan Stockholm Högskola Meteoroloji Bölümü (1961, Stockholm Üniversitesi) bir İsveç gazetesinde bir reklam gördüm. Ben bu konuda en ufak bir deneyimi olmasına rağmen, ben bu iş için uygulanan ve birçok aday arasından seçilecek en büyük şans oldu. 1 Temmuz 1959 tarihinde, biz Stockholm taşındı ve benim ikinci mesleği ile başladı. O zaman, Stockholm Üniversitesi (misu) ve ilgili Uluslararası Meteoroloji Enstitüsü (IMI) Meteoroloji Enstitüsü, Stockholm uzun süre çalıştı, meteorolojik araştırma ve birçok üst araştırmacılar ön planda idi. Enstitülerinin kurucusu Prof. Gustav Rossby, en büyük meteorologlar, sadece bir yıl önce aniden öldüğünü ve Dr. Bert Bolin, bir başka ünlü bir meteorolog, artık "emekli" Hükümetlerarası Panel müdürü olarak geçti İklim Değişikliği (IPCC). O zaman Stockholm Üniversitesi, dünyanın en hızlı bilgisayarları (BESK ve halefi FACIT) barındırdı.
I was born in Amsterdam on December, 3, 1933, the son of Anna Gurk and Jozef Crutzen. I have one sister who still lives in Amsterdam with her family. My mother's parents moved to the industrial Ruhr region in Germany from East Prussia towards the end of the last century. They were of mixed German and Polish origin. In 1929 at the age of 17, my mother, moved to Amsterdam to work as a housekeeper. There she met my father. He came from Vaals, a little town in the southeastern corner of the Netherlands, Bordering Belgium and Germany and very close to the historical German city of Aachen. He died in 1977. He had relatives in the Netherlands, Germany and Belgium. Thus, from both parents I inherited a cosmopolitan view of the world. My mother, now 84 years old, still lives in Amsterdam, mentally very alert, but since a few months ago, wheelchair-bound. Despite having worked in several countries outside The Netherlands since 1958, I have remained a Dutch citizen.
In May, 1940, The Netherlands were overrun by the German army. In September of the same year I entered elementary school, "de grote school" (the big school), as it was popularly called. My six years of elementary school largely overlapped with the 2nd World War. Our school class had to move between different premises in Amsterdam after the German army had confiscated our original school building. The last months of the war, between the fall of 1944 and Liberation Day on May, 5, 1945, were particularly horrible. During the cold "hongerwinter" (winter of famine) of 1944-1945, there was a severe lack of food and heating fuels. Also water for drinking, cooking and washing was available only in limited quantities for a few hours per day, causing poor hygienic conditions. Many died of hunger and disease, including several of my schoolmates. Some relief came at the beginning of 1945 when the Swedish Red Cross dropped food supplies on parachutes from airplanes. To welcome them we waved our red, white and blue Dutch flags in the streets. I had of course not the slightest idea how important Sweden would become later in my life. We only had a few hours of school each week, but because of special help from one of the teachers, I was allowed together with two other schoolmates to continue to the next and final class of elementary school; unfortunately, all the others lost a year. More or less normal school education only became possible again with the start of the new school year in the fall of 1945.
In 1946, after a successful entrance exam, I entered the "Hogere Burgerschool" (HBS), "Higher Citizen School", a 5 year long middle school, which prepared for University entrance. I finished this school in June, 1951, with natural sciences as my focal subjects. However, we all also had to become proficient in 3 foreign languages: French, English and German. I got considerable help in learning languages from my parents: German from my mother, French from my father. During those years, chemistry definitely was not one of my favourite subjects. They were mathematics and physics, but I also did very well in the three foreign languages. During my school years I spent considerable time with a variety of sports: football, bicycling, and my greatest passion, long distance skating on the Dutch canals and lakes. I also played chess, which in the Netherlands is ranked as a "denksport" (thought sport). I read widely about travels in distant lands, about astronomy, as well as about bridges and tunnels. Unfortunately, because of a heavy fever, my grades in the final exam of the HBS were not good enough to qualify for a university study stipend, which was very hard to obtain at that time, only 6 years after the end of the 2nd world war and a few years after the end of colonial war in Indonesia, which had been a large drain on Dutch resources. As I did not want to be a further financial burden on my parents for another 4 years or more (my father, a waiter, was often unemployed; my mother worked in the kitchen of a hospital), I chose to attend the Middelbare Technische School (MTS), middle technical school, now called the higher technical school (HTS), to train as a civil engineer. Although the MTS took 3 years, the second year was a practical year during which I earned a modest salary, enough to live on for about 2 years. From the summer of 1954 until February, 1958, with a 21-month interruption for compulsory military service in The Netherlands, I worked at the Bridge Construction Bureau of the City of Amsterdam. In the meanwhile, on a vacation trip in Switzerland, I met a sweet girl, Terttu Soininen, a student of Finnish history and literature at the University of Helsinki. A few years later I was able to entice her to marry me. What a great choice I made! She has been the center of a happy family; without her support, I would never have been able to devote so much of my time to studies and science. After our marriage in February, 1958, we settled in Gävle, a little town about 200 km north of Stockholm, where I had found a job in a building construction bureau. In December of that same year our daughter Ilona was born. In March, 1964, she got a little sister, Sylvia. Ilona is a registered nurse. Her son Jamie Paul is 12 years old. Sylvia is a marketing assistant in München, Germany. All were present in Stockholm, Uppsala and Gävle during the Nobel week. We had a happy and unforgettable time.
All this time I had longed for an academic career. One day, at the beginning of 1958, I saw an advertisement in a Swedish newspaper from the Department of Meteorology of Stockholm Högskola (from 1961, Stockholm University) announcing an opening for a computer programmer. Although I had not the slightest experience in this subject, I applied for the job and had the great luck to be chosen from among many candidates. On July 1, 1959, we moved to Stockholm and I started with my second profession. At that time the Meteorology Institute of Stockholm University (MISU) and the associated International Meteorological Institute (IMI) were at the forefront of meteorological research and many top researchers worked in Stockholm for extended periods. Only about a year earlier the founder of the institutes, Prof. Gustav Rossby, one of the greatest meteorologists ever, had died suddenly and was succeeded by Dr. Bert Bolin, another famous meteorologist, now "retired" as director of the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC). At that time Stockholm University housed the fastest computers in the world (BESK and its successor FACIT).