gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Paul Greengard
Benim baba tarafından büyük büyük dedesi, 1850'ler boyunca Orta-Batı Amerika Birleşik Devletleri St Louis, Kaliningrad, şu anda Königsberg'de gelen Almanlar, Alman Yahudileri de dahil olmak üzere büyük ölçekli hareketinin bir zaman göç etti. Benim baba tarafından dedesi, Binghamton, New York, babamın doğduğu taşındı. Babam bir şarkıcı / dansçı / komedyen olarak vodvil başarı vardı. Sonunda kozmetik alanında toptan ve perakende sonra ilk iş bir işadamı oldu.
Trajik koşullar altında 11 Aralık 1925 tarihinde New York City'de doğdu - annemin kızlık soyadı Pearl Meister, bana doğumdan öldü. Babam, ben 13 aylık iken yeniden evlendi. Yahudi olmuştu annemin aksine, beni kaldırdı benim üvey anne, Episkopal oldu. O zamandan beri, Hıristiyan geleneğinde vs Ben sadece çok yakın bir tanıdık oldu kimin benim biyolojik annenin ailesi, erişimi engelledi Paskalya, Noel kutlayan kadar getirildi. Ben bu ailenin birçok üyesi, bilimin çeşitli alanlarında çalışan, son derece yaratıcı bireyler, devlet vs olduğunu öğrenmek için memnun olmuştur
Brooklyn ve Queens kamu okulları katıldı. Dünya Savaşı sırasında, bir elektronik teknisyeni olarak Deniz Kuvvetleri üç yıl geçirdim. Uygun bir eğitimden sonra, Massachusetts Teknoloji Enstitüsü, ABD filosunun gemi ulaşabilir önce Japon kamikaze uçağının yolunu kesmek için bir erken uyarı sistemi geliştirilmesi dahil oldu bir takım atandı.
Savaştan sonra, Hamilton College, matematik ve fizik alanında ihtisas Clinton, New York, bulunan küçük bir liberal arts üniversite katıldı ve 1948 yılında mezun oldu. Teorik fizik okul mezun olacak, ama o zaman sadece burs desteği gibi lisansüstü çalışmalar için Atom Enerjisi Komisyonu geldi, çünkü bunu yapmak için değil karar vermişti. Bu, sadece üç yıl Japonya'ya atom bombaları bıraktıktan sonra, ben daha güçlü bir kitle imha silahları oluşturmak için katkıda bulunabilecek olan meyve araştırma katkıda bulunmak istemiyordu. Çeşitli seçenekleri hakkında düşünme, ben sonra doğmakta olan biyofizik alanında yerleşti. O zaman akademik fizikçinin iki grup vardı. University of California, biyolojik ve tıbbi uygulamalarda radyoizotop meşgul oldu. Diğer Pennsylvania Üniversitesi, Detlev W. Bronk başkanlığında sinir fonksiyonu çalışma elektrofizyolojik teknikler kullanılır. Ben ikincisini seçtim. Philadelphia geldi Bronk, kısa bir süre sonra, o Johns Hopkins Üniversitesi Başkanlığı kabul olduğunu ilan etti ve onunla birlikte hareket ve biyofizik yeni bir bölüm oluşturmak için bize bir grup davet etti. Grubun en kıdemli üyesi H. Keffer Hartline, Johns Hopkins, Biyofizik Anabilim Dalı Başkanı oldu ve daha sonra vizyonu üzerine çalışmaları için Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü kazanmak için oldu. Hartline gözetimi altında benim ilk laboratuvar araştırma yaptım.
Daha sonra Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü tarafından tanındı iş, kısa bir süre Hopkins taşıdıktan sonra, Allen Hodgkin, kendisinin ve Andrew Huxley, sinir uyarılarının iyonik bazında yürütülen olduğunu hala yayınlanmamış çalışma konulu bir konferans verdi. Bu iş, sadece biyofiziksel teknikler ile yürütülen hayranlıkla beni doldurdu. Aynı zamanda, bu çalışmanın zerafet kendileri tarafından biyofiziksel teknikler sinir hücre fonksiyonu anlayışımızı daha da önemli katkılar yapacak kadar uzun bir süre olabilir bana hissettirdi. Bu yüzden bana biyofiziksel ve biyokimyasal tekniklerle birleştirerek moleküler ve hücresel temeli, sinir hücrelerine nasıl çalıştığını anlamak için düşünmeye başladı Hodgkin ders oldu. O zaman, nörolojik bir alan yaratılmış değil olduğu gibi bu yana, doktora tez Frank Brink, Biyofizik Anabilim Dalı seçkin bir biyofizikçi, ve Sidney Colowick, Biyoloji Bölümü profesörü olan önde gelen bir biyokimyacı ortak gözetiminde gerçekleştirildi - Ben kendi beslemek için bu güne kadar çok minnettar kalır ve destek .
1953 yılında Johns Hopkins Üniversitesi'nden mezun olduktan sonra, doktora sonrası çalışmaları için Avrupa'ya gitti. Benim ilk yıl University of London, Maudsley Hastanesi, Henry McIlwain ile oldu. Benim ikinci yıl sonra ilk olarak Cambridge Üniversitesi Amsterdam Üniversitesi, Avrupa Komisyonu Slater ve. Amsterdam benim altı aylık sürenin sonunda, Mill Hill, London Tıbbi Araştırmalar Ulusal Enstitüsü Farmakoloji Anabilim Dalı Başkanı Wilhelm Feldberg, laboratuvarda çalışmak üzere Londra'ya döndü. O zaman, elektrofizyolojik ve biyokimyasal hem de tesisleri vardı sadece bölümlerin farmakoloji departmanları. Feldberg büyük bir bilim adamı ve harika bir insan ve ben, sinir sistemi biyokimya ve elektrofizyoloji arasındaki ilişkileri keşfetmek için devam edebilir bir atmosfer oluşturdu. Ben ciddiye o zaman nispeten saklıdır kişilik, özellikle uyumlu bulundu, İngiltere'de kalmak kabul. Ancak, İngiltere'de bilimsel araştırmalar için mali destek en düşük seviyede, karmaşık İngiliz eğitim sistemi (iki oğlu, İngiltere'de doğmuş) ve merkezi ısıtma eksikliği nüansları benim cehalet Amerika Birleşik Devletleri'ne döndükten yönelik komplo . Benim döner dönmez, Geigy Araştırma Laboratuvarları Biyokimya Bölümü müdürü oldu NIH aşağıdaki Sidney Udenfriend laboratuarda çalışan bir yıl geçirdi. Geigy gidiyor için birincil motivasyon, nörolojik ve psikiyatrik bozuklukların tedavisi için yeni ilaçların geliştirilmesi için temel bilimsel ilkeleri uygulayarak umudu oldu. Ne yazık ki, o zaman, Geigy, çoğu, hepsi değilse de, diğer ilaç firmaları gibi, kabul edilebilir bulundu araştırma programlarının doğası konusunda çok muhafazakar. Bu yenilikçi araştırma yaklaşımları üzerine atılmak için yetki elde etmek için son derece zordu. 1967 yılında, ben Geigy bıraktı. Bir Misafir Profesör, Tıp Albert Einstein College Farmakoloji Alfred Gilman Kullanıcı Bölümü birinci dönem ve Tıp Vanderbilt Üniversitesi Okulu Sidney Colowick ve Earl Sutherland ile ikinci dönem olarak bir yıl harcama sonra, ben, Doçent olarak görev aldı Yale Üniversitesi'nde Farmakoloji Anabilim Dalı. Yale Üniversitesi'nde yıllarda sinir sistemi sinyal iletimi üzerine çalışma erken gelişim gördüm. Yale Üniversitesi'nde 15 yıl boyunca çok mutlu olmasına karşın, Rockefeller Üniversitesi taşımak için teklif dayanılmaz olduğunu ve bu yüzden, ben bu yana yer 1983 yılında New York'a taşındı. Bu benim Nobel konuşmasını açıklanan çalışma yapıldı Rockefeller olmuştur.
Les Prix Nobel. Nobel Ödülleri 2000, Editör Frängsmyr, [Nobel Vakfı], Stockholm, 2001 Tore
My paternal great, great grandfather emigrated from Koenigsberg, currently Kaliningrad, to St. Louis during the 1850s, a time of large-scale movement of Germans, including German Jews, to the Mid-Western United States. My paternal grandfather moved to Binghamton, New York, where my father was born. My father had success in vaudeville as a singer/dancer/comedian. He eventually became a businessman working first in retail and then in wholesale in the cosmetics field.
I was born on December 11, 1925 in New York City under tragic circumstances - my mother, née Pearl Meister, died giving birth to me. My father remarried when I was 13 months old. In contrast to my mother, who had been Jewish, my stepmother, who raised me, was Episcopalian. From that time on I was brought up in the Christian tradition, celebrating Easter, Christmas, etc. I was prevented access to my biological mother's family with whom I became familiar only very recently. I have been delighted to learn that many members of that family are highly creative individuals working in various fields of science, government, etc.
I attended public schools in Brooklyn and Queens. During World War II, I spent three years in the Navy as an electronics technician. After appropriate training, I was assigned to a team at the Massachusetts Institute of Technology that was involved in developing an early-warning system to intercept Japanese kamikaze planes before they could reach the ships of the U.S. fleet.
After the war, I attended Hamilton College, a small liberal arts college located in Clinton, New York, where I majored in mathematics and physics, and from which I graduated in 1948. I had been interested in going to graduate school in theoretical physics, but decided not to do so because at that time the only fellowship support for such graduate studies came from the Atomic Energy Commission. This was only three years after dropping the atomic bombs on Japan, and I didn't want to contribute to research the fruits of which might contribute to creating more powerful weapons of mass destruction. In thinking about various options, I settled on the then nascent field of biophysics. At that time there were two groups of academic biophysicists. One, at the University of California, was engaged in biological and medical applications of radioisotopes. The other, at the University of Pennsylvania, headed by Detlev W. Bronk, used electrophysiological techniques to study nerve function. I chose the latter. Shortly after I arrived in Philadelphia, Bronk announced that he was accepting the Presidency of The Johns Hopkins University and invited a group of us to move there with him and form a new department of biophysics. The most senior member of the group was H. Keffer Hartline, who became Chairman of the Department of Biophysics at Johns Hopkins and who was later to win a Nobel Prize in Physiology or Medicine for his work on vision. I did my first laboratory research under the supervision of Hartline.
Shortly after our move to Hopkins, Allen Hodgkin gave a lecture on the still unpublished work that he and Andrew Huxley had carried out on the ionic basis of the nerve impulse - work that was later recognized by the Nobel Prize in Physiology or Medicine. That work, carried out exclusively with biophysical techniques, filled me with admiration. At the same time, the elegance of that study made me feel that it might be a long time until biophysical techniques would by themselves make further major contributions to our understanding of nerve cell function. Thus it was Hodgkin's lecture that led me to consider combining biophysical and biochemical techniques to understand the molecular and cellular basis of how nerve cells work. Since, at that time, neuroscience as a field had not yet been created, my Ph.D. thesis was carried out under the joint supervision of Frank Brink, a distinguished biophysicist in our Department of Biophysics, and Sidney Colowick, a prominent biochemist who was a Professor in the Department of Biology - I remain to this day very grateful for their nurture and support.
Upon graduation from The Johns Hopkins University in 1953, I went to Europe for postdoctoral studies. My first year was with Henry McIlwain, at the Maudsley Hospital, of the University of London. My second year was with E.C. Slater, first at Cambridge University and then at the University of Amsterdam. At the end of my six-month period in Amsterdam, I returned to London to work in the laboratory of Wilhelm Feldberg, who was Head of the Department of Pharmacology at the National Institute for Medical Research at Mill Hill, London. At that time, the only departments that had both electrophysiological and biochemical facilities were pharmacology departments. Feldberg was a great scientist and a wonderful human being and provided an atmosphere in which I could continue to explore the relationships between biochemistry and electrophysiology in the nervous system. I seriously considered staying in England, which I found particularly compatible with my personality, which at that time was relatively reserved. However, the low level of financial support for scientific research in England, my ignorance of the nuances of the complex British educational system (two sons had been born in England), and the lack of central heating all conspired towards my returning to the United States. Upon my return, I spent one year working in the laboratory of Sidney Udenfriend at the NIH following which I became director of the Department of Biochemistry at the Geigy Research Laboratories. My prime motivation for going to Geigy was the prospect of applying basic scientific principles to the development of new drugs for the treatment of neurological and psychiatric disorders. Unfortunately, at that time, Geigy, like most, if not all, other pharmaceutical companies, was very conservative with regard to the nature of the research programs which they found acceptable. It was extremely difficult to obtain authorization to embark on innovative research approaches. In 1967, I left Geigy. After spending one year as a Visiting Professor, the first semester in Alfred Gilman's Department of Pharmacology at Albert Einstein College of Medicine and the second semester with Sidney Colowick and Earl Sutherland at the Vanderbilt University School of Medicine, I took a position as Professor in the Department of Pharmacology at Yale University. My years at Yale saw the early development of my work on signal transduction in the nervous system. Although I was very happy throughout my 15 years at Yale, the offer to move to The Rockefeller University was irresistible and so I moved to New York in 1983 where I have been located since. It has been at Rockefeller that most of the work described in my Nobel Lecture was performed.
From Les Prix Nobel. The Nobel Prizes 2000, Editor Tore Frängsmyr, [Nobel Foundation], Stockholm, 2001