gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Pablo Neruda
Asıl adı Neftalí Ricardo Reyes Basoalto Pablo Neruda (1904-1973), Şili Parral kentinde, 12 Temmuz 1904 tarihinde doğdu. Babası, doğduğu, bir öğretmenin kısa bir süre sonra öldü bir demiryolu çalışanı ve annesi oldu. Birkaç yıl sonra babası, sonra Temuco şehre taşınmıştı Dona Trinidad Candia Malverde yeniden evlendi. Şair, o da ona bir sevme aldı Gabriela Mistral, kız lise başkanı, bilmek lazım Temuco, onun çocukluk ve gençlik geçirdim. Onüç erken yaşta, Entusiasmo y Perseverancia, aralarında bazı makaleler, günlük "La Manana" katkıda bulunmaya başladı ilk yayın ve ilk şiirini. 1920 yılında, o kalem adı altında, Çekoslovak şair Jan Neruda (1834-1891) anısına kabul edilen Pablo Neruda, edebiyat dergisi "Selva Austral" bir katkı oldu. Crepusculario (1923): Neruda o zaman yazdığı şiirlerin bazıları ilk yayınlanan kitap bulunabilir. Ertesi yıl Veinte Poemas de amor y una cancion desesperada, onun en iyi bilinen ve en tercüme eserler bir yayın gördüm. Edebi faaliyetlerin yanı sıra, Neruda, Santiago, Şili Üniversitesi'nde Fransızca ve pedagoji okudu.
1927 ve 1935 yılları arasında, hükümet, Burma, Seylan, Java, Singapur, Buenos Aires, Barselona ve Madrid götürdüler Fahri Konsoloslukları, bir dizi sorumlu onu. Diğer eserleri arasında, bu zor dönemde şiirsel üretim ezoterik sürrealist şiirler toplanması, onun edebi atılım işaretli Residencia en la tierra (1933), dahil.
İspanyol İç Savaşı ve García Lorca, Neruda biliyordu cinayeti kuvvetle onu etkilemiş ve onu daha sonra Fransa'da, İspanya'da ilk Cumhuriyetçi hareket katılmak ve o şiirler España en el Corazón toplama (1937 üzerinde çalışmaya başladı .) Aynı yıl o hatırlattı olmuştu, memleketi ülkeye döndü ve şu dönemde onun şiir, siyasi ve sosyal konularda doğru bir yönlendirme ile karakterize edilmiştir. España en el Corazón, iç savaş sırasında ön ortasında basılmaya sayesinde büyük bir etkisi vardı.
1939 yılında, o onun Canto General de Chile rewrote nerede Neruda, bütün Güney Amerika kıtasının yaklaşık bir epik şiir dönüştürülmesi, Meksika'da Başkonsolosu doğası, kısa bir süre sonra Paris'te yaşayan İspanyol göç konsolosu atandı. , kendi halkına ve onun tarihsel kaderi. Canto General adlı bu eser, Meksika, 1950 yılında yayınlanan ve Şili'de de yeraltı oldu. Bu onbeş edebi döngüler halinde bir araya getirdiği yaklaşık 250 şiirlerinden oluşur ve Neruda üretim merkezi bölümünü oluşturmaktadır. Canto General yayımı kısa bir süre sonra, yaklaşık on dilde tercüme edildi. Neruda yurtdışında yaşarken hemen hemen bütün bu şiirler, zor bir durum yaratılmıştır.
1943 yılında, Neruda, Şili döndü ve 1945 yılında Cumhuriyeti, aynı zamanda Şili Komünist Partisi'ne katılarak senatör seçildi. Başkan Gonzalez Videla, 1947 yılında çarpıcı madenciler karşı baskıcı politikalarına karşı protestolar nedeniyle, 1949 yılında ayrılmayı başardı kadar iki yıl boyunca kendi ülkesinde yeraltı yaşamak vardı. Farklı Avrupa ülkelerinde yaşayan sonra 1952 yılında yurda döndü. O dönemde yayınlanan bir büyük, onun siyasi faaliyetler damgasını taşır; bir örnek Neruda sürüldüğünü günlük olarak kabul edilebilir Las Uvas y el Viento (1954). ODAS elementales (1954 - 1959) - şeyler, olaylar ve ilişkiler - usulüne uygun olarak alfabetik şeklinde sunulmaktadır onun mesajı ilahileri nesneleri daha geniş bir açıklama, bir dünya içine alacak şekilde genişlemiştir.
Neruda üretim son derece geniş kapsamlıdır. Örneğin, sürekli yayınlanamaz OBRAS Completas, 1951 yılında 459 sayfa oluşmaktadır; sayfa sayısı 1962 yılında 1925 ve 1968 yıllarında iki cilt, 3237 ulaşmıştır. Eşi vesilesiyle yayınlanan Matilde Urrutia, Memorial de Isla Negra, beş cilt olarak otobiyografik bir karakter şiirsel bir çalışma, adanmış şiirler içerir cien sonetos de amor (1959), son birkaç yıldır yaptığı eserler arasında sayılabilir onun altmışıncı doğum günü, Arte de Pajaros (1966), La Barcarola (1967), oyun FULGOR y muerte de Joaquín Murieta (1967), Las manos del día (1968), Fin del mundo (1969), Las Piedras del cielo (1970 ), ve La espada encendida.
Pablo Neruda (1904-1973), whose real name is Neftalí Ricardo Reyes Basoalto, was born on 12 July, 1904, in the town of Parral in Chile. His father was a railway employee and his mother, who died shortly after his birth, a teacher. Some years later his father, who had then moved to the town of Temuco, remarried doña Trinidad Candia Malverde. The poet spent his childhood and youth in Temuco, where he also got to know Gabriela Mistral, head of the girls' secondary school, who took a liking to him. At the early age of thirteen he began to contribute some articles to the daily "La Mañana", among them, Entusiasmo y Perseverancia - his first publication - and his first poem. In 1920, he became a contributor to the literary journal "Selva Austral" under the pen name of Pablo Neruda, which he adopted in memory of the Czechoslovak poet Jan Neruda (1834-1891). Some of the poems Neruda wrote at that time are to be found in his first published book: Crepusculario (1923). The following year saw the publication of Veinte poemas de amor y una cancion desesperada, one of his best-known and most translated works. Alongside his literary activities, Neruda studied French and pedagogy at the University of Chile in Santiago.
Between 1927 and 1935, the government put him in charge of a number of honorary consulships, which took him to Burma, Ceylon, Java, Singapore, Buenos Aires, Barcelona, and Madrid. His poetic production during that difficult period included, among other works, the collection of esoteric surrealistic poems, Residencia en la tierra (1933), which marked his literary breakthrough.
The Spanish Civil War and the murder of García Lorca, whom Neruda knew, affected him strongly and made him join the Republican movement, first in Spain, and later in France, where he started working on his collection of poems España en el Corazón (1937). The same year he returned to his native country, to which he had been recalled, and his poetry during the following period was characterised by an orientation towards political and social matters. España en el Corazón had a great impact by virtue of its being printed in the middle of the front during the civil war.
In 1939, Neruda was appointed consul for the Spanish emigration, residing in Paris, and, shortly afterwards, Consul General in Mexico, where he rewrote his Canto General de Chile, transforming it into an epic poem about the whole South American continent, its nature, its people and its historical destiny. This work, entitled Canto General, was published in Mexico 1950, and also underground in Chile. It consists of approximately 250 poems brought together into fifteen literary cycles and constitutes the central part of Neruda's production. Shortly after its publication, Canto General was translated into some ten languages. Nearly all these poems were created in a difficult situation, when Neruda was living abroad.
In 1943, Neruda returned to Chile, and in 1945 he was elected senator of the Republic, also joining the Communist Party of Chile. Due to his protests against President González Videla's repressive policy against striking miners in 1947, he had to live underground in his own country for two years until he managed to leave in 1949. After living in different European countries he returned home in 1952. A great deal of what he published during that period bears the stamp of his political activities; one example is Las Uvas y el Viento (1954), which can be regarded as the diary of Neruda's exile. In Odas elementales (1954- 1959) his message is expanded into a more extensive description of the world, where the objects of the hymns - things, events and relations - are duly presented in alphabetic form.
Neruda's production is exceptionally extensive. For example, his Obras Completas, constantly republished, comprised 459 pages in 1951; in 1962 the number of pages was 1,925, and in 1968 it amounted to 3,237, in two volumes. Among his works of the last few years can be mentioned Cien sonetos de amor (1959), which includes poems dedicated to his wife Matilde Urrutia, Memorial de Isla Negra, a poetic work of an autobiographic character in five volumes, published on the occasion of his sixtieth birthday, Arte de pajáros (1966), La Barcarola (1967), the play Fulgor y muerte de Joaquín Murieta (1967), Las manos del día (1968), Fin del mundo (1969), Las piedras del cielo (1970), and La espada encendida.