gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Nikolaas Tinbergen
Lahey, Hollanda, 15 Nisan 1907, Dirk C. Tinbergen ve Jeannette kamyonet Eek beş çocuğundan üçüncüsü olarak doğdu. Biz mutlu ve uyumlu bir aileydik. - Hollandaca dil ve tarih bir lise ana ailesine adamış olan, çok sert bir işçi, ince, sessiz bir mizah ve yaşam sevinci dolu entelektüel uyarıcı bir adam, babam, annem sıcak, itici bir kişi idi.
Okulda derslere çok fazla ilgi yoktu, hem de lise ve Üniversite, ben sadece başarısız olmadan mümkün değerlendirilecektir olduğunca az çabayla aracılığıyla kazınır. Leiden Üniversitesi Profesör, H. Boschma ve geç CJ van der Klaauw hüküm ve hikmet sahibidir öğretmenler de dahil olmak üzere, çim hokeyi oynarken sol-kanat kamp hobiler, kuş gözlemciliği, paten ve oyunlar meşgul, bana bol özgürlük izin ekipleri bana benim neredeyse sınırsız genç enerjiler için ücretsiz dizgin verdi.
Hayatım boyunca, Fortune bana gülümsedi. Bizim kentsel ev bir saatlik yürüyüş içinde, geniş kumlu kıyılarında, onun muhteşem kıyı kumulları, onun her yerde iç sularda bol miktarda yaban hayatı, bütün - - bana mutluluk, ve ben çok sayıda uyarıcı erişim büyük ölçüde ayrıcalıklı oldu Hollanda'da sonra eşsiz doğal zenginlikleri bulunuyor - Hollanda'da hala ev adları oldukça istisnai iki Hollandalı Doğacı, E. Heimans ve Jac P. Thijsse yazıları.
Ben bir çocuk olarak, iki küçük izledim bizim arka bahçede akvaryumları, her ilkbahar, yuva bina ve Dikenli balıkgillerin diğer ilginç davranışları vardı. Lisesi, Dr. A. Schierbeek, doğal tarih ana haklı kimse için gerekli, böylece, bol temiz hava var Başkanı Master savunarak, sınıfta üç deniz suyu akvaryumları sorumlu bize bazı koydu benim harcama sabah sonu kapalı hakkında endişelenmeyin.
Daha sonra Leiden öğretilen akademik Biyoloji söylenseydi ne korkmuş olması, benim de ilk başlarda Üniversitesi'ne gitmek istemeyenler oldu. Ama bir aile dostu, Profesör Paul Ehrenfest, ve Dr. Schierbeek Profesör J. Thienemann, ünlü 'Vogelwarte Rossitten' kurucusu ve kuş zil başlatıcı, 1925 yılında, babam beni göndermeye çağırdı. Thienemann oldukça bu garip gençlik ile ne yapacağını bilmiyordu ederken, fotoğrafçı Rudy Steinert ve eşi Lucy, kuşların büyük sonbahar göçü gördüm Kurische Nehrung, benzersiz zengin kıyıları ve tepeleri boyunca bana yürüyüşlere birlikte aldı vahşi Moose ve ünlü Wanderdünen. Hollanda, 1925 Noel benim döner dönmez, ben sonra Leiden Üniversitesi Biyoloji okumaya karar verdi. Burada ben, onu örnek, bana aşılanan Hollanda'nın en yetenekli doğa bilimci Dr. Jan Verwey, arkadaş olmak için iyi bir servet vardı, hayvan davranışları (profesyonel bir ilgi, o da doğaçlama bir maç, benim aşağılanma, çok beni dövdü boyunca ıssız Noordwijk sahil iki coşkulu Çıplak Maymunlar). Ben, çok uzak olmayan Lahey küçük bir korumalı Herring Gull koloni erken imprinting martılar benim ilgi borçluyum ve babacan iki arkadaş, geç GJ Tijmstra ve Dr. H. örnek c. A. F. J. Portielje.
Benim finallere kadar onur olmadan vasıtasıyla kazınarak sonra, ailesi sık sık Zuiderzee pateni gezileri katıldı Elisabeth Rutten ile meşgul oldu; bu bana bir gün bir geçim olacağını fark yaptı. Karl von Frisch çalışmalarından etkilenen ve J.-H. , Olağanüstü homing yetenekleri bir çalışma için Fabre böceklerle yazıları, Beewolves bir koloni şansı keşif (bir kazıcı yabanarısı Philanthus) kullanmaya karar verdi. 32 sayfa baskı yeterince etkileyici değil; Bu kuşkusuz kıt ama yine de oldukça ilginç bir küçük tez, Leiden Fakültesi (Daha sonra söylendi) sadece ciddi şüpheler sonra geçen yol açtı. Ama Sidney Van den Bergh cömertliği ile arkamda bu kilometre taşı almak için kaşıntı, ben kendi tabanına sahip olan Uluslararası Kutup Yılı 1932-1933, Hollanda küçük bir şarta bağlı katılma fırsatı teklif edilmişti Angmagssalik, küçük, izole Eskimo kabilenin vatanı. Eşim ve ben, iki yazlar ve batılılaşmış hemen önce bir kış için bu büyüleyici kişi ile yaşadı. Atalarının İnsan hayatının en olası yolu yeniden çalıştığımda bu ilkel avcı-toplayıcı topluluk arasında hayatın ilk elden deneyim iyi yerine kırk yıl Laters durdu.
Hollanda'ya döner dönmez, Leiden Üniversitesi, 1935 yılında onun genç personeli streç nasıl biliyordu Profesör CJ van der Klaauw, karşılaştırmalı anatomi öğretmek ve hayvan bir öğretim kursu düzenlemek için bana küçük bir öğretim üyesinin iş verildi lisans öğrencileri için davranış. Ben de, saha içine benim ilk araştırma mezunları almak ve böylece saha çalışması yıllık iki aylık süre için resmi 12 günlük yıllık tatil genişletmek olabilir izin verildi. Bu nedenle, Beewolves ve diğer böceklerin ve kuşların davranış çalışmaları homing daha ileri çalışmalar için kullanılır.
Van der Klaauw 'İçgüdü' küçük bir sempozyum için 1936 yılında Leiden Konrad Lorenz davet ve Konrad ve ben ilk kez bir araya geldi sonra. Biz bir kez 'tıklanan'. Lorenzes ikinci öğrenci (Seitz Reizsummenregel ilk olan Dr. Alfred Seitz,) fourmonths 'Lorenz oldu Viyana yakınlarındaki Altenberg ebeveyn evde kalmak için, bizim küçük oğlu ile, bizi davet etti. Ama başlangıç ??'öğrenci' ve 'ana' birbirlerini etkilemiştir. Konrad olağanüstü bir vizyon ve coşku desteklenmiş ve deney 'önsezi' eleştirel anlamda yoluyla fikirlerini düşünmek eğim ve önlenemez bir dürtü kontrol etmek için döllenmiş neredeyse çocuksu bir hayranlık olduğu bir hediye. Bu boyunca sık sık komik eğlenceli nöbetleri içine patlaması - Konrad sözleri, Lausbuberei.
Bu ay bizim gelecekteki işbirliği ve yaşam boyu sürecek dostluk için belirleyici olmuştur. Hollanda'ya geri dönerken, ben utanarak Münih zaten ünlü Rockefeller inşa edilmiş laboratuvar koyabilirdik soran büyük Von Frisch yazdı. Sanırım bir şey ama sessiz bir Gruss Gott bir öğrencinin agresif Heil Hitler cevap vermek için reddetti görünce bu ziyaretin anısı adam Von Frisch ile zevk ve onun adına bir kaygı bir karışımı.
(40 c 1938 yılında Hollanda-Amerika Vakfı, bana ve New York, dört ay kalmak için kullanılan serbest geçiş verdi YMCA'lar bir gün bir dolar için yaşayan, İngilizce durdurmanın verilen dersler için ücret eked bir oda, bir günlük yiyecek ve metro için 2 Paranın) için 50, c ve Greyhound ile seyahat. Bu ziyaret esnasında Ernst Mayr, Frank A. Beach, Ted Schneirla, Robert M. Yerkes (Yale ve Orange Park hem de bana misafirperverlik sundu kim, Florida) ve diğerleri ile bir araya geldi. Ben açıkçası Amerikan Psikoloji gördüklerini şaşkın oldu. Ben önde yatıyorlardı biliyordu karanlık yıl için, kendimi hazırlayarak, kısa bir süre Münih krizi sonra eve gitti.
Orada yoğun bir çalışma bir yıl sonra savaş patlak tarafından kırıldı Lorenz, canlı yazışma. İkimiz de bir felaket olarak gördü. A. Nazizm şeytani güçleri Hollanda indi önce Wir hatten soviel Gutes vor, Lorenz yazdı.
Karım zor zamanlar boyunca ailemizin gördüm savaşta Alman rehine kampında iki yıl boyunca; Lorenz bir ordu doktoru olarak askere ve Witebsk savaş sırasında kayboldu, o 1947 yılına kadar Rus esir kamplarında meydana gelmemiştir. Bizim birleşimi, 1949 yılında, Cambridge WH Thorpe misafirperver ev, derin bir hareket vesilesiyle ikimiz için.
I was born in The Hague, Netherlands, on 15th April 1907, the third of five children of Dirk C. Tinbergen and Jeannette van Eek. We were a happy and harmonious family. My mother was a warm, impulsive person; my father - a grammar school master in Dutch language and history - was devoted to his family, a very hard worker, and an intellectually stimulating man, full of fine, quiet humour and joie de vivre.
I was not much interested in school, and both at secondary school and at University, I only just scraped through, with as little effort as I judged possible without failing. Wise teachers, including my University Professors in Leiden, H. Boschma and the late C. J. van der Klaauw, allowed me plenty of freedom to engage in my hobbies of camping, bird watching, skating and games, of which playing left-wing in grass hockey teams gave me free rein for my almost boundless youthful energies.
Throughout my life, Fortune has smiled on me. Holland's then unparalleled natural riches - its vast sandy shores, its magnificent coastal dunes, the abundant wildlife in its ubiquitous inland waters, all within an hour's walk of our urban home - delighted me, and I was greatly privileged in having access to the numerous stimulating writings of the two quite exceptional Dutch naturalists, E. Heimans and Jac P. Thijsse - still household names in the Netherlands.
As a boy, I had two small aquaria in our backyard, in which I watched, each spring, the nest building and other fascinating behaviours of Sticklebacks. My natural history master at our High School, Dr. A. Schierbeek, put some of us in charge of the three seawater aquaria in the classroom, rightly arguing to the Head Master that I got plenty of fresh air, so that no one needed to worry about my spending the morning break indoors.
Having been frightened off by what I had been told of academic Biology as it was then taught in Leiden, I was at first disinclined to go to University. But a friend of the family, Professor Paul Ehrenfest, and Dr. Schierbeek urged my father to send me, in 1925, to Professor J. Thienemann, the founder of the famous 'Vogelwarte Rossitten', and the initiator of bird ringing. While Thienemann did not quite know what to do with this awkward youth, the photographer Rudy Steinert and his wife Lucy took me along on their walks along the uniquely rich shores and dunes of the Kurische Nehrung, where I saw the massive autumn migration of birds, the wild Moose, and the famous Wanderdünen. Upon my return to Holland, Christmas 1925, I had decided to read Biology at Leiden University after all. Here I had the good fortune to be befriended by Holland's most gifted naturalist Dr. Jan Verwey, who instilled in me, by his example, a professional interest in animal behaviour (he also beat me, much to my humiliation, in an impromptu running match along the deserted Noordwijk seashore - two exuberant Naked Apes!). I owe my interest in seagulls to early imprinting on a small protected Herring Gull colony not far from the Hague, and to the example of two fatherly friends, the late G. J. Tijmstra and Dr. h. c. A. F. J. Portielje.
Having scraped through my finals without much honour, I became engaged to Elisabeth Rutten, whose family I had often joined on skating trips on the Zuiderzee; this made me realise that some day I would have to earn a living. Influenced by the work of Karl von Frisch, and by J.-H. Fabre's writings on insects, I decided to use the chance discovery of a colony of Beewolves (Philanthus - a digger wasp) for a study of their remarkable homing abilities. This led to an admittedly skimpy but still quite interesting little thesis, which (as I was told later) the Leiden Faculty passed only after grave doubts; 32 pages of print were not impressive enough. But I was itching to get this milestone behind me, for, through the generosity of Sidney Van den Bergh, I had been offered the opportunity of joining the Netherlands' small contingent for the International Polar Year 1932-33, which was to have its base in Angmagssalik, the homeland of a small, isolated Eskimo tribe. My wife and I lived with these fascinating people for two summers and a winter just before they were westernised. Our first-hand experience of life among this primitive community of hunter-gatherers stood us in good stead forty years laters when I tried to reconstruct the most likely way of life of ancestral Man.
Upon our return to Holland, I was given a minor instructor's job at Leiden University, where in 1935 Professor C. J. van der Klaauw, who knew how to stretch his young staff members, told me to teach comparative anatomy and to organise a teaching course in animal behaviour for undergraduates. I was also allowed to take my first research graduates into the field and so could extend my official 12-day annual holiday to an annual two months' period of field work. This we used for further studies of the homing of Beewolves and behaviour studies of other insects and birds.
In 1936 Van der Klaauw invited Konrad Lorenz to Leiden for a small symposium on 'Instinct', and it was then that Konrad and I first met. We 'clicked' at once. The Lorenzes invited us, with our small son, for a fourmonths' stay in their parental home in Altenberg near Vienna, where I became Lorenz' second pupil (the first being Dr. Alfred Seitz, of the Seitz's Reizsummenregel). But from the start 'pupil' and 'master' influenced each other. Konrad's extraordinary vision and enthusiasm were supplemented and fertilised by my critical sense, my inclination to think his ideas through, and my irrepressible urge to check our 'hunches' by experimentation - a gift for which he had an almost childish admiration. Throughout this we often burst into bouts of hilarious fun - in Konrad's words, in Lausbuberei.
These months were decisive for our future collaboration and our lifelong friendship. On the way back to Holland, I shyly wrote to the great Von Frisch asking whether I could call at his already famous Rockefeller-built laboratory in Munich. My recollection of that visit is a mixture of delight with the man Von Frisch, and an anxiety on his behalf when I saw that he refused to reply to a student's aggressive Heil Hitler by anything but a quiet Grüss Gott.
In 1938 the Netherlands-America Foundation gave me free passage to and from New York, which I used for a four months' stay, eked out by fees for lectures given in halting English, by living for one dollar a day in YMCAs (40 c for a room, 50 c for a day's food, and 2 nickels for the subway), and travelling by Greyhound. During that visit I met Ernst Mayr, Frank A. Beach, Ted Schneirla, Robert M. Yerkes (who offered me hospitality both in Yale and Orange Park, Florida) and many others. I was frankly bewildered by what I saw of American Psychology. I sailed for home shortly after the Munich crisis, bracing myself for the dark years that we knew were lying ahead.
There followed a year of intense work, and of lively correspondence with Lorenz, which was broken off by the outbreak of war. Both of us saw this as a catastrophe. Wir hätten soviel Gutes vor, wrote Lorenz before the evil forces of nazism descended on Holland.
In the war I spent two years in a German hostage camp while my wife saw our family through the difficult times; Lorenz was conscripted as an Army doctor and disappeared during the battle of Witebsk; he did not emerge from Russian prison camps until 1947. Our reunion, in 1949, in the hospitable home of W. H. Thorpe in Cambridge, was to both of us a deeply moving occasion.