gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Luigi Pirandello
Luigi Pirandello (1867-1936), Sicilya Girgenti doğdu. Roma ve Bonn filoloji okudu ve memleketi şehir (1891) diyalekt üzerine bir tez yazdı. 1897 - 1922 o Roma'nın Real Istituto di Magistere Femminile estetik ve Stilistlikle profesör oldu. Pirandello çalışma hacmi ile oldukça etkileyici. O başlık Novelle başına un anno (15 cilt, 1922-1937) altında toplanmıştır noveller çok sayıda yazdı. Onun altı romanın en iyi bilinen Il fu Mattia Pascal (1904) [Geç Mattia Pascal, I vecchi ei Giovani (1913) [Eski ve Si GIRA (1916) Genç] | [Shoot] ve Uno Nessuno e centomila (1926) [Tek, Yok, Yüz bin].
Ama Pirandello en büyük başarısı, onun çalış. O Maschere'nin Çıplak çıplak [Maskeler] kolektif başlığı altında, 1918 ve 1935 yılları arasında yayınlanmış çok sayıda dramalar yazdı. Başlık programlı. Pirandello kimlik sorunu ile her zaman meşguldür. Kendini sadece başkalarına onun için vardır; esrarlı bir uçurumun gizlemek yönü değişen oluşur. Gibi bir oyun Cosi é (se vi pare) (1918) [Sağ (You Think You Are)], iki kişi üçüncü bir kişinin kimliği hakkında çelişkili kavramlar tutun. Vestire gli ignudi kahramanı (1923), gittikçe onu elimden çeşitli kimlikler, varsayarak ona bireysellik kurmaya çalışır [Çıplak Çamaşır için]; o yavaş yavaş toplumsal düzenin onun gerçek konumunu fark eder ve sonunda «çıplak» ölür sosyal bir maske olmadan, kendi ve arkadaşları gözlerini. Benzer Enrico IV (1922) [Henry IV] ortaçağ o bir imparator olduğunu sözde deli bir adam hayal, ve onun hayal ve gerçeklik garip karıştırılıyor. Yanılsama ve gerçeklik arasındaki çatışmanın merkezi La vita che ti diedi (1924) Anna'nın uzun zamandır kayıp olan oğlu eve döner ve onu akıl anlayışı ile çelişmektedir [Seni Bıraktım Yaşam]. Ancak, ölümünden Anna çatışma giderir; o yanılsama ziyade gerçeğe tutunur. Birleşik bir benlik analizi ve kapatılması Sei personaggi ara: d'Autore (1921) aşırı bir yapılır [An Yazar Arama Altı Karakterler] sahne kendisi, sembol, gerçekliğine karşı görünüm ayarı olur oynamaktadır.
Tutum L'Umorismo ifade [Mizah], erken bir deneme (1908), Pirandello tüm oyunlarının, temel. Onun karakterleri, kendi kendini arayan rolleri yerine getirmek için çalışır ve her zaman değişen yaşamın kendisi tarafından yenilmiş, kendi sapkınlığı görmelerini sağlar. Bu Pirandello mizah, hayatın içsel çelişkiler ortaya çıkar bir ironi.
Nobel Anlatım, Edebiyat 1901-1967, Editör Horst Frenz, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1969
Bu otobiyografi / biyografi ödülü anda yazılı ve kitap serisi Les Prix Nobel ilk kez yayımlandı. Daha sonra düzenlenebilir ve Nobel Anlatım yayınlanamaz. Bu belge alıntı için, yukarıda gösterildiği gibi her zaman kaynak belirtiniz.
Luigi Pirandello, 10 Aralık 1936 tarihinde vefat etti.
Luigi Pirandello(1867-1936) was born in Girgenti, Sicily. He studied philology at Rome and at Bonn and wrote a dissertation on the dialect of his native town (1891). From 1897 to 1922 he was professor of aesthetics and stylistics at the Real Istituto di Magistere Femminile at Rome. Pirandello's work is impressive by its sheer volume. He wrote a great number of novellas which were collected under the title Novelle per un anno (15 vols., 1922-37). Of his six novels the best known are Il fu Mattia Pascal (1904) [The Late Mattia Pascal], I vecchi e i giovani (1913) [The Old and the Young], Si gira (1916) | [Shoot!], and Uno, nessuno e centomila (1926) [One, None, and a Hundred thousand].
But Pirandello's greatest achievement is in his plays. He wrote a large number of dramas which were published, between 1918 and 1935, under the collective title of Maschere nude [Naked Masks]. The title is programmatic. Pirandello is always preoccupied with the problem of identity. The self exists to him only in relation to others; it consists of changing facets that hide an inscrutable abyss. In a play like Cosí é (se vi pare) (1918) [Right You Are (If You Think You Are)], two people hold contradictory notions about the identity of a third person. The protagonist in Vestire gli ignudi (1923) [To Clothe the Naked] tries to establish her individuality by assuming various identities, which are successively stripped from her; she gradually realizes her true position in the social order and in the end dies «naked», without a social mask, in both her own and her friends' eyes. Similarly in Enrico IV (1922) [Henry IV] a man supposedly mad imagines that he is a medieval emperor, and his imagination and reality are strangely confused. The conflict between illusion and reality is central in La vita che ti diedi (1924) [The Life I Gave You] in which Anna's long-lost son returns home and contradicts her mental conception of him. However, his death resolves Anna's conflict; she clings to illusion rather than to reality. The analysis and dissolution of a unified self are carried to an extreme in Sei personaggi in cerca d'autore (1921) [Six Characters in Search of An Author] where the stage itself, the symbol of appearance versus reality, becomes the setting of the play.
The attitudes expressed in L'Umorismo [Humour], an early essay (1908), are fundamental to all of Pirandello's plays. His characters attempt to fulfil their self-seeking roles and are defeated by life itself which, always changing, enables them to see their perversity. This is Pirandello's humour, an irony which arises from the contradictions inherent in life.
From Nobel Lectures, Literature 1901-1967, Editor Horst Frenz, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1969
This autobiography/biography was written at the time of the award and first published in the book series Les Prix Nobel. It was later edited and republished in Nobel Lectures. To cite this document, always state the source as shown above.
Luigi Pirandello died on December 10, 1936.