Kimdir ? Nobel ödüllü bilim adamları

BiYOGRAİİ

 

  • KimdirgİRİŞ
  • Rüya ?
  • Tabir ?
  • Kabus ?

 

Alfabetik Ödüllü kişi arama

ABCDEFGHİJKLMNOPRSTUVWYZ

 

Lester Bowles Pearson

Lester Bowles Pearson 

Lester Bowles Pearson (23 Nisan 1897-1972) dört yıl için diplomatik hassasiyet, onun siyasi dirayet, ve şahsi popülerlik görülmüştür. O sevgiyle denir «Mike», «Lester atılır yeterince savaşçı olarak I. Dünya Savaşı, onun uçuş öğretmeni tarafından kendisine verilen bir takma.

Ailesinin her iki tarafta İrlanda stok Toronto doğumlu, babası, bir Metodist bakanı ve annesi liberal muhafazakar konumunu öğrenme, dengeli bir siyaset eğitimi aldı. Pearson, onaltı yaşındayken 1913 yılında Toronto Üniversitesi'nde Victoria College girdi. Kanada, 1914 yılında savaş ilan ettiğinde özel olarak askere çok genç, o Üniversitesi tarafından desteklenen bir hastane ünitesi ile hizmet vermeye gönüllü oldu. İngiltere, Mısır ve Yunanistan iki yıl sonra, o devreye alınmış ve Royal Flying Kolordu sonunda, ancak, iki kaza, bir uçak kazasında biri bazı yaralanmalar sürdürme, eve çürüğe oldu. O arada Üniversitesi'nde yaptığı çalışmalar devam ediyor, savaş geri kalanı için bir eğitim öğretim görevlisi olarak görev yaptı. 1919 yılında onun derecesi aldı ve ardından Zırh ve Şirket, bir et işleme şirketi için iki yıl boyunca çalıştı; yıl sonra Ruslar keresinde bir silahlanma üretici için çalıştı iddia olduğunu, o ünlü hangi zekâ dedi.

Akademik hayatın geri dönersek, Pearson, iki yıllık bir burs kazandı ve Oxford Üniversitesi'nde kaydoldu. Orada o lisans ve master derecelerini aldı, tarihin onun seçtiği alanda sadece mükemmel, ama aynı zamanda o lacrosse ve buz hokeyi onun mavi kazandı atletizm.

1924 yılında Pearson, 1928 yılında Kanada Dış İlişkiler Bölümü birinci sekreteri olarak görev kabul etmek ve akademik yaşamı bırakarak, Toronto Üniversitesi Tarih Bölümü personeli katıldı. Bu yazı 1935 yılına kadar, Pearson, iç ekonomik ilişkiler bir eğitim aldı «kredi», 1931 yılında buğday vadeli bir komisyon sekreteri olarak ve 1934-1935 sırasında emtia fiyatlarının araştıran bir komisyon sekreteri olarak aynı yazı ile kendisine sağlanan bir uluslararası diplomaside, Uluslararası Hukuk (1930), Londra Deniz Konferansı (1930), Cenevre Dünya Silahsızlanma Konferansı (1933-1934), bir başka Londra Deniz Konferansı (1935) sistematikleştirilmesi Lahey Konferansı'na katıldı çıraklık ve Milletler Cemiyeti (1935) oturumları.

Pearson hızla ilerledi. 1935 ile 1941 yılları arasında Londra'da Kanada Yüksek Komiserliği bürosunda görev yaptı; Mayıs, 1941 yılında, o Ottawa Dış İlişkiler devlet yardımcısı müsteşar atandı; Kanada Elçilik bakanı danışmanı adlı Haziran 1942 Washington, Temmuz, 1944, elçi rütbe ve Ocak 1945 yılında Büyükelçisi rütbesine terfi. Onun Washington Otelde kaldığınız süre boyunca, Pearson, Birleşmiş Milletler Yardım ve Rehabilitasyon İdaresi (UNRRA), 1943 yılında Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü (FAO) 1943-1945 kurulmasına katıldı; bir organizasyon için ön tartışma Dumbarton Oaks Konferansı birleşmiş milletler (1944) ve BM (1945) kurulmasına ilişkin San Francisco Konferansına.

 Pearson, 1946 yılının sonbaharında Dış İlişkiler devlet müsteşarı sonrası devraldı, ama iki yıl sonra, daha büyük bir arenada eylem olasılığı o kadar verdi. Aynı yıl, Louis S. St Laurent, devlet sekreteri, onun emekli lideri, Mackenzie King yerine, Liberal hükümetin başbakanı oldu. Pearson, Ontario Algoma Doğu sürme temsil Avam bir koltuk için başarılı bir kampanya yürüten John Diefenbaker Muhafazakar hükümetin gelişine kadar dokuz yıl boyunca tutarak, Dış İlişkiler portföyü verildi.

 Pearson, Başbakan St Laurent, Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü (NATO) kurulmasını önerdi sağlayan anlaşma 1949 yılında imzalanmış, 1957 yılına kadar NATO Kanada heyet başkanlığında, 1951 yılında NATO Konseyi başkanı olarak görev konuşma hazırladı -1952. Pearson ayrıca Yedinci Oturum 1952-1953 Genel Meclisi başkanlığına seçilerek, 1946 den 1956 ya kadar BM Kanada heyeti başlı. Genel Kurul Filistin Özel Komitesi Başkanı olarak, 1947 yılında İsrail devletinin kurulması için zemin hazırlamıştır. , 1956, İngiltere, Fransa ve İsrail, Mısır topraklarının işgal Süveyş krizi, Pearson önerilen ve o bölgede polis için bir Birleşmiş Milletler Acil Kuvveti oluşturulan çözünürlüğü sponsorluğunda, böylece işgalci ülkelerin en az kaybı ile çekmek için izin karşı karşıyadır.

Liberaller 1957 seçimlerinde yenilgiye uğratıldı, Pearson, Muhalefet lideri, partinin yeniden başladı olduğunu kabul, kabinedeki görevinden feragat ama. Altı yıl sonra, Muhafazakar hükümeti, özellikle Küba, Amerika Birleşik Devletleri ve Rusya arasındaki çatışmalar tarafından gündeme getirilen konularda seçmenlerin güvenini kaybetti, ve ne zaman Pearson, ulusal savunma üzerine felsefi konumunu dikkatli bir gözden geçirdikten sonra, onun istekli duyurdu Amerika Birleşik Devletleri nükleer savaş başlığı kabul etmek, Liberal Parti, başbakan olarak Pearson ile bir hükümet kurmak için yeterli gücü seçildi.

Beş yıl için kontrol Pearson enternasyonalizmin bir felsefe dayalı iki partili bir dış politika izlemiştir. , Aralarında sosyal mevzuat alanında; iç politika uzun zamandır tartışılan ama asla kabul programlar uyguladı: yaşlılık emekli maaşları, tıbbi bakım ve yoksulluk genelleştirilmiş bir «savaş» için ayrılan karşılıkların, eğitim, yüksek eğitim ve teknik için toplum yardım ve mesleki eğitim, devlet operasyonlarında: yasal prosedürlerin seçim ilçe ve Reformasyon yeniden dağıtılması. Ofis üvey on yılın en sert tartışma, Türkiye için yeni bir bayrak oluşturmak için mevzuat üzerinde yoğunlaştı. Bu mevzuat tarihsel semboller ortadan kaldırmak istedim Liberaller, karşı, geçmişin geleneklerini tanımak için tasarım kısmını istedim Muhafazakarlar, savaş oldu. Liberaller kazandı ve yeni bir bayrak, 15 Şubat 1965 tarihinde büyüdü.

Pearson, 1968 yılının bahar aylarında partisinin liderliğini emekli oldu ve 1972 yılında öldü

 

 

For four decades Lester Bowles Pearson (April 23, 1897-1972) has been noted for his diplomatic sensitivity, his political acumen, and his personal popularity. He is affectionately called «Mike», a nickname given to him by his flying instructor in World War I, who discarded «Lester» as being insufficiently bellicose.

Born in Toronto of Irish stock on both sides of his family, he received a balanced education in politics, learning the conservative position from his father, a Methodist minister, and the liberal from his mother. Pearson entered Victoria College at the University of Toronto in 1913 at the age of sixteen. Too young to enlist as a private when Canada declared war in 1914, he volunteered to serve with a hospital unit sponsored by the University. After two years in England, Egypt, and Greece, he was commissioned and transferred eventually to the Royal Flying Corps, but, sustaining some injuries from two accidents, one of them a plane crash, he was invalided home. He served as a training instructor for the rest of the war, meanwhile continuing his studies at the University. He received his degree in 1919 and then worked for two years for Armour and Company, a meat processing firm; years later he said, with the wit for which he is renowned, that the Russians were claiming he had once worked for an armament manufacturer.

Returning to academic life, Pearson won a two-year fellowship and enrolled at Oxford University. There he excelled not only in his chosen field of history where he received the bachelor and master degrees, but also in athletics where he won his blues in lacrosse and ice hockey.

In 1924 Pearson joined the staff of the History Department of the University of Toronto, leaving it and academic life in 1928 to accept a position as first secretary in the Canadian Department of External Affairs. In this post until 1935, Pearson received an education in domestic economic affairs while «on loan»; in 1931 as secretary to a commission on wheat futures and during 1934-1935 as secretary of a commission investigating commodity prices; the same post provided him with an apprenticeship in international diplomacy when he participated in the Hague Conference on Codification of International Law(1930), the London Naval Conference (1930), the Geneva World Disarmament Conference (1933-1934), another London Naval Conference (1935), and in sessions of the League of Nations (1935).

Pearson moved forward rapidly. From 1935 to 1941 he served in the office of the High Commissioner for Canada in London; in May, 1941, he was appointed assistant undersecretary of state for External Affairs at Ottawa; in June, 1942, named minister-counselor at the Canadian Legation in Washington; in July, 1944, promoted to the rank of minister plenipotentiary and in January, 1945, to the rank of ambassador. During his Washington stay, Pearson participated in the establishment of the United Nations Relief and Rehabilitation Administration (UNRRA) in 1943 and the United Nations Food and Agriculture Organization (FAO) 1943-1945; in the Dumbarton Oaks Conference on preliminary discussion for an organization of united nations (1944); and in the San Francisco Conference on the establishment of the UN (1945).

Pearson took over the post of undersecretary of state for External Affairs in the fall of 1946, but gave it up two years later for the possibility of action in a larger arena. In that year, Louis S. St. Laurent, the secretary of state, became prime minister of a Liberal government, replacing his retiring leader, Mackenzie King. Pearson, having conducted a successful campaign for a seat in the Commons to represent the Algoma East riding of Ontario, was given the External Affairs portfolio, holding it for nine years until the advent of John Diefenbaker's Conservative government.

Pearson drafted the speech in which Prime Minister St. Laurent proposed the establishment of the North Atlantic Treaty Organization (NATO), signed the enabling treaty in 1949, headed the Canadian delegation to NATO until 1957, and functioned as chairman of the NATO Council in 1951-1952. Pearson also headed the Canadian delegation to the UN from 1946 to 1956, being elected to the presidency of the Seventh Session of the General Assembly in 1952-1953. As chairman of the General Assembly's Special Committee on Palestine, he laid the groundwork for the creation of the state of Israel in 1947. In the Suez crisis of 1956, when the United Kingdom, France, and Israel invaded Egyptian territory, Pearson proposed and sponsored the resolution which created a United Nations Emergency Force to police that area, thus permitting the invading nations to withdraw with a minimum loss of face.

When the Liberals were defeated in the elections of 1957, Pearson relinquished his cabinet post but, accepting that of leader of the Opposition, began to rebuild the party. Six years later, when the Conservative government lost the confidence of the electorate, especially on the issues raised by the Cuban confrontations between the United States and Russia, and when Pearson, after a careful review of his philosophical position on national defence, announced his willingness to accept nuclear warheads from the United States, the Liberal Party was voted enough strength to establish a government with Pearson as prime minister.

In control for five years, Pearson pursued a bipartisan foreign policy based on a philosophy of internationalism. In domestic policy he implemented programs long discussed but never adopted; among them, in the field of social legislation: provisions for old age pensions, medical care, and a generalized «war on poverty»; in education: governmental assistance for higher education and technical and vocational education; in governmental operations: redistribution of electoral districts and reformation of legislative procedures. The most acrimonious debate of his half-decade in office centered on legislation to create a new flag for Canada. This legislation became the battlefield of the Conservatives, who wanted some portion of the design to recognize the traditions of the past, versus the Liberals, who wanted to eliminate historical symbols. The Liberals won and the new flag was raised on February 15, 1965.

Pearson retired from the leadership of his party in the spring of 1968 and died in 1972

>