Kimdir ? Nobel ödüllü bilim adamları

BiYOGRAİİ

 

  • KimdirgİRİŞ
  • Rüya ?
  • Tabir ?
  • Kabus ?

 

Alfabetik Ödüllü kişi arama

ABCDEFGHİJKLMNOPRSTUVWYZ

 

Léon Bourgeois 

Léon Bourgeois 

Burjuva Leon Victor Auguste (21 Mayıs 1851 29 Eylül 1925), Milletler Cemiyeti'nin «manevi babası», olağanüstü bir yetenekleri ve çeşitli çıkarları bir adamdı. Bir devlet adamı, hukukçu, sanatçı ve bilim adamı, Léon Bourgeois, uzun kariyeri sırasında, Üçüncü Cumhuriyet Fransız hükümeti mevcut hemen hemen her büyük ofis tuttu.

Burjuva Jurassian ve Burgundian iniş, bir saat yapımcısı oğlu rue Palatine bir onsekizinci yüzyıl konağında Paris hayatının en yaşadı. O coşkulu doymak bilmeyen bir öğrenci, yansıtıcı, çalışkan, mutlu bir eğilimi yaptı neyse dahil olmak için sahipti. Eğitim yoluyla insanın durumunun iyileştirilmesi, hukukta adalet, tıbbi bakım ve savaş kaldırılması ile hayatı boyunca endişeli, o Cumhuriyeti'nin başkanlığı için iki kez çalıştırmak için reddetti siyasal anomali, kişisel hırs olmadan bir politikacı oldu o kolayca yakalamak olabilir güvencelere rağmen.

 Paris'te Massin Kurumu, Burjuva görüntülenir zekası, liderlik ve hitabet yetenek başlarında bir okul gibi. O Lisesi Charlemagne eğitimine devam etti ve Fransız-Prusya Savaşı sırasında bir topçu alayı çarpıştıktan sonra, Paris Üniversitesi Hukuk Fakültesi kayıtlı. Onun eğitim önemli ölçüde geniş oldu. O, Hinduizm ve Sanskritçe eğitimi, güzel sanatlar, müzik konusunda bilgili ve usta heykel olma çalıştı - aslında, siyasi kariyerinin zirvesindeyken o, onun yetenekli bir zanaatkar olarak icra yüzden arkadaşları karikatürler çizerek rapor kabine toplantıları.

1876 ??yılında, birkaç yıldır avukatlığının sonra, Bayındırlık Bakanlığı Hasar Bölümü başkan yardımcısı olarak ilk kamu görevi üstlendi. Peş peşe yılında Reims (1880), kaymakam altında Tarn (1882), Seine genel sekreteri (1883), kaymakam, kaymakam Marne idari sekreteri genel (1877), Haute-oldu Garonne (1885), İçişleri Bakanlığı personel müdürü (1886), bölüm ve ortak işleri müdürü (1887). 1887 Kasım ayında, otuz altı yaşında, o Paris polis şefi komiser olarak atandı.

Şubat, 1888, Burjuva Marne milletvekili olmak için müthiş bir Genel Boulanger yendi, onun siyasi geleceğini güvence oldu. Radikal Sosyalist Partisi kongrelere katılan ve hızla en ünlü hatip olma Odası Sol katıldı. O, Floquet kabinesi devlet müsteşarı (1888) adlı Reims milletvekili seçildi (1889), Tirard dolap (1890) İçişleri bakanı seçilmiştir.

1890 den üniversitelerin, fakültelerin yeniden örgütleyecek Primer ve sekonder sistemleri hem de reform, ve lisansüstü durumu genişleterek yeniden oluşturmak Brisson altında 1898 yılında 1892 ve tekrar, eğitim yapısı Burjuva tesis büyük reformlar, Freycinet Kullanıcı kabinesi kamu talimat bakanı olarak talimat. 1892 yılında eğitim portföyü vazgeçti, o iki yıl için Adalet Bakanlığı'nın kabul.

1 Kasım 1895 tarihinde, Burjuva kendi hükümeti kurdu. Onun siyasi programı genel gelir vergisi, çalışanlar için bir emeklilik planı kurulması, kilise ve devletin birbirinden ayrılması için planlar uygulanması ve yürürlüğe girmesi, ancak onun hükümet maliyesi üzerinde anayasal bir mücadele için, yenik değil, oldukça altı aylık .

 Ilk Lahey Barış Konferansı, 1899 yılında Fransız delegasyonu Başkanı, Burjuva, İngiliz ve Amerikan heyetleri başkanları ile birlikte, uluslararası tahkim ile uğraştı ve Üçüncü Komisyonu, başkanlık tarafından kabul edilen teklifin başarısı için sorumlu olan Daimi Tahkim Mahkemesi kurulması için Konferansı. Mahkeme, bir gerçeklik olduktan sonra, 1903 yılında erken, o üye tayin edildi.

 Burjuva 1902 yılında Temsilciler Meclisi başkanı oldu; İspanya, İtalya bir süre için seyahat ve Yakın Doğu;; kısaca kötü sağlık nedeniyle 1904 yılında kamu hayatından çekildi başkanlığı için çalıştırmak için arkadaşlarının ısrarıyla direndi; aranan 1905 yılında senatör olarak Marne seçim, o sürekli ölümünden kadar seçildi bir ofis kazandı; Sarrien altında 1906 yılında dışişleri bakanı oldu.

 1907 yılında, Burjuva, tahkim kurulları, soruşturma ve anlaşmazlıkların barışçı yerleşim ile ilgili sorular üzerine Birinci Komisyonu Başkanı olarak görev yaptı ikinci Lahey Barış Konferansı ülkesini temsil ediyordu. Lahey'de ve diğer barış konferanslarda yaptığı konuşmalar la Société des Nations dökün başlığı altında 1910 yılında yayımlandı.

 Yüzyılın başından kısa bir süre sonra, Burjuva iki kez Cumhuriyeti hükümetleri oluşturmak için başkanın daveti reddetti ama diğer mesajlar millete yaptığı hizmetler devam. O savaş, kamu işleri bakanı (1917) sırasında Ribot (1914), devlet bakanı altında Poincaré (1912), dışişleri bakanı altında kamu işleri bakanı oldu.

1918 Ocak ayında, Milletler Cemiyeti'nin soru üzerine, resmi bir soruşturma komisyonu başlığı böyle bir organizasyon için bir taslak sundu. Milletler Cemiyeti için yeni kurulan bir Fransız Derneği Başkanı, 1919 uluslararası kongre katıldı Ligi kurmak isteyen çeşitli kuruluşlar, Paris'te toplanan ve aynı yıl Fransız temsilcisi olarak görev yapan Milletler Cemiyeti Komisyonu'nun başkanlık Woodrow Wilson. O, şu anda konuşmalarında başka bir toplama, Le Pacte de 1919 et la Société des Nations çıkardı.

 'Burjuva kariyerinin doruk noktası, 1920 yılında Fransız Senatosu'nun başkanlığını devraldı geldi Milletler Cemiyeti Konseyi oybirliğiyle ilk cumhurbaşkanı seçildi ve Nobel Barış Ödülü'ne layık görüldü.

Çünkü sağlığını bozan ve yaklaşan körlük, o kişi ödülü kabul etmek Oslo seyahat edemez, ve 1923 yılında da Senato'dan emekli. Yetmiş dört yaşında üremik zehirlenme, Epernay yakın Château d'Oger öldü. Fransız halkı onu halka açık bir cenaze töreni ile onurlandırılmıştır.

 

 

Léon Victor Auguste Bourgeois (May 21, 1851-September 29, 1925), the «spiritual father» of the League of Nations, was a man of prodigious capabilities and diversified interests. A statesman, jurist, artist, and scholar, Léon Bourgeois, in the course of a long career, held almost every major office available in the French government of the Third Republic.

The son of a clock-maker of Jurassian and Burgundian descent, Bourgeois lived most of his life in Paris in an eighteenth-century townhouse on the rue Palatine. He was an insatiable student, reflective, diligent, enthusiastic, and possessed of a happy propensity for becoming involved in whatever he did. Concerned throughout his life with the improvement of man's condition through education, justice under the law, medical care, and the abolition of war, he was that political anomaly, a politician without personal ambition, who twice refused to run for the presidency of the Republic despite assurances that he could easily capture it.

As a schoolboy at the Massin Institution in Paris, Bourgeois displayed his intelligence, leadership, and oratorical flair early. He continued his education at the Lycée Charlemagne, and, after fighting in an artillery regiment during the Franco-Prussian War, enrolled in the Law School of the University of Paris. His education was remarkably broad. He studied Hinduism and Sanskrit, worked in the fine arts, becoming knowledgeable in music and adept in sculpture - indeed, at the height of his political career he exercised his talent as a craftsman, so it is reported, by drawing caricatures of his colleagues in cabinet meetings.

In 1876, after having practiced law for several years, he assumed his first public office as deputy head of the Claims Department in the Ministry of Public Works. In rapid succession he became secretary-general of the Prefecture of the Marne (1877), under-prefect of Reims (1880), prefect of the Tarn (1882), secretary-general of the Seine (1883), prefect of the Haute-Garonne (1885), director of personnel in the Ministry of the Interior (1886), director of departmental and communal affairs (1887). In November of 1887, at the age of thirty-six, he was appointed chief commissioner of the Paris police.

When in February, 1888, Bourgeois defeated the formidable General Boulanger to become deputy from the Marne, his political future was assured. He joined the Left in the Chamber, attending the congresses of the Radical-Socialist Party and rapidly becoming their most renowned orator. He was named undersecretary of state in Floquet's cabinet (1888), elected deputy from Reims (1889), chosen minister of the Interior in the Tirard cabinet (1890).

As minister of public instruction in Freycinet's cabinet from 1890 to 1892 and again in 1898 under Brisson, Bourgeois instituted major reforms in the educational structure, reconstituting the universities by regrouping the faculties, reforming both the secondary and primary systems, and extending the availability of postgraduate instruction. When he gave up the education portfolio in 1892, he accepted that of the Ministry of Justice for two years.

On November 1, 1895, Bourgeois formed his own government. His political program included the enactment of a general income tax, the establishment of a retirement plan for workers, and implementation of plans for the separation of church and state, but his government succumbed, not quite six months old, to a constitutional fight over finances.

Chairman of the French delegation to the first Hague Peace Conference in 1899, Bourgeois presided over the Third Commission, which dealt with international arbitration, and, together with the chairmen of the British and American delegations, was responsible for the success of the proposal adopted by the Conference to establish a Permanent Court of Arbitration. In early 1903, after the Court had become a reality, he was designated a member.

Bourgeois became president of the Chamber of Deputies in 1902; briefly withdrew from public life in 1904 because of poor health; traveled for a time in Spain, Italy, and the Near East; resisted the urging of his friends to run for the presidency; sought and won election as senator from the Marne in 1905, an office to which he was continuously elected until his death; became minister of foreign affairs under Sarrien in 1906.

In 1907, Bourgeois represented his country at the second Hague Peace Conference where he served as chairman of the First Commission on questions relating to arbitration, boards of inquiry, and pacific settlement of disputes. His speeches at The Hague and at other peace conferences were published in 1910 under the title Pour la Société des Nations.

Soon after the turn of the century, Bourgeois twice declined the invitation of the president of the Republic to form governments, but he continued his services to the nation in other posts. He was minister of public works under Poincaré (1912), minister of foreign affairs under Ribot (1914), minister of state during the war, minister of public works (1917).

In January of 1918, heading an official commission of inquiry on the question of a League of Nations, he presented a draft for such an organization. President of a newly formed French Association for the League of Nations, he attended the 1919 international congress, convened in Paris, of various organizations interested in establishing a League, and in the same year served as the French representative on the League of Nations Commission chaired by Woodrow Wilson. He brought out another collection of his speeches at this time, Le Pacte de 1919 et la Société des Nations.

The culmination of Bourgeois' career came in 1920 when he assumed the presidency of the French Senate, was unanimously elected the first president of the Council of the League of Nations, and was awarded the Nobel Peace Prize.

Because of deteriorating health and approaching blindness, he was unable to travel to Oslo to accept the prize in person, and in 1923 he retired from the Senate. He died at Château d'Oger, near Epérnay, of uremic poisoning at the age of seventy-four. The French people honored him with a public funeral.

>