Kimdir ? Nobel ödüllü bilim adamları

BiYOGRAİİ

 

  • KimdirgİRİŞ
  • Rüya ?
  • Tabir ?
  • Kabus ?

 

Alfabetik Ödüllü kişi arama

ABCDEFGHİJKLMNOPRSTUVWYZ

 

Koichi Tanaka

Koichi Tanaka 

Japonya'da 3 Ağustos 1959 tarihinde doğdu. Benim doğal annesi ileri yaşta doğum yapan nedeniyle görünüşe göre, ben doğmadan bir ay sonra öldü. Babam da fiziksel olarak düşkün olduğu için, amcası ve halası tarafından gündeme getirildi. Ben şimdi "baba" ve "anne" sözlerini kullanırken, beni kaldırdı, baba ve anne için kastediyorum. Belki de ailem bu şartlar beni bilgilendirdi, 18 yaşında kadar erken koşullar cahil kaldı, çünkü bu benim yumuşak başlı bir karakter oldu. Daha büyük olasılıkla, ancak, benim mutlu cahillik, annem, babam, ablası ve kardeşleri, akrabaları ve komşuları tarafından alınan tamamen adil fikirli yetişmesi nedeniyle oldu.

Annem ve babam bir iş Toyama Prefecture marangozluk aletleri satış ve tamir işletilmektedir. Ben babamın görüntüleri testere bıçağı dişlerinin ve uçaklar keskinleştirme, o elleriyle sessizce çalışan görünüşte her zaman meşgul edildiği görüntüleri ile büyüdü. Annem sadece meşgul performans ev işleri değil, aynı zamanda ay sonu tahsilat yapan ve gece geç saatlere kadar aile şirketi kitaplar tutmak. Ben, annem ve babam bana, 'çalışma' veya gibi kelimeler ile teşvik bir belleğe sahip 'başarılı' Hiç şüphesiz onlar bana aşılanan değerleri şu sözlerle tarafından önerilen dışında çok daha önemli olduğunu, ancak vardır. Babam, ben kendimi işlediği şeyler içtenlikle çalışma önemini öğrendim ve hatta biraz ilerleme karşısında untiringly sebat. Annem de detaylara dikkat ihmal etmeden, sessizce hayatımda görevlerin başarılması yönünde çalışma önemini vurguladı. Babam (1999) üç yıl önce vefat etti.

Annem ve babam dışında, ben de anneannem tarafından etkilenmiştir. Diye sık sık ifade kullanarak, beni azarladı "Ne bir atık!" ("Mottai-nai!" Japonca). Bu sözler bu gün yok yaklaşıyor olsa da, bu Japonya'da kültürel değerlerin bir parçası olması için kullanılır. Büyükannem, en küçük şeyler bile değerli. Sonra, o bana atmak için bir yaprak kağıt kadar ezilmeye fark edince, o öfkeyle söyleyerek, beni eleştiren "Bunu kağıt düzeltmek ve burnunuzu darbe için kullanmak ne bir atık." Bu kavram hiç merak "ne israf!" Ruhum çok kökleşmiş.

Vilayetin adı "Toyama" "dağlar zengin." Anlamına gelir. Toyama, güney ve batı, doğu, diğer dağlar Tateyama Dağları, kuzeyinde Japon Denizi ile çevrilidir. Tateyama Dağları görme beni sakin bir anlam getiriyor. Bu alan, tüm canlıların karşı huşu ve zorlayıcı bir faiz, doğanın gizemlerini kentsel ayarları bulmak için çok zor bir duygu bana davranıyorsa, cömert doğa ile kutsanmış.


 Japonya'nın Osaka kentinde düzenlenen Expo '70
Toyama City Hachininmachi İlköğretim Okulu 1966 yılında girdi. Ben, özellikle alt sınıflarda sırasında özellikle çalışkan öğrencisi olduğunu söyleyemeyiz. Bir olay, ancak, bana kalıcı bir etki yaptı, ve bu Expo '70, 1970 yılında Japonya'nın Osaka düzenlenen ilk dünya fuarı, oldu. Fuarı sitesinde teknolojinin geleceği, aslında 20 ila 30 yıl sonra fark olurdu görüntülenir. Ben gerçekten bilim ve teknoloji gücünü hissettim. Son üç yıldır ilkokul öğretmeni Mr. Kyosei Sawagaki oldu. O bize ders kitapları ezberlemek değil öğretti, ama bilimsel deneyler yapan ve kendi gözleri ile fenomen keşfetmek sevinç. Bir gün hocamız bize bir deney, borik asit, suda çözünmüş edildiği ve yeniden kristalize gösterdi. Ben izledim ve bu inanılmaz olay yaşandığı gibi, ben bağırdı, "Bu kar yağışı başladı!" Bu bir test bir cevap olarak yanlış olurdu iken, benim öğretmenim, bu yanıt aziz. Bu sadece acı bir deneyim değil, öğrenme keyifli olabileceğini keşfetti, ve.

Toyama Belediye Shibazono Orta Okulu, 1972 yılında kaydoldu. Bu özellikle elit bir orta okul değildi, ama benim çalışmalar singlemindedly kendimi uygulamak. Benim beni sınıfın en üst yüzde on bir sıralama elde etmek için çabalar sağladı.

1975 yılında, Toyama Toyama Prefecture Çubu Lisesi'nde kaydoldu. Bu lise, bir okul olarak "birinci sınıf" üniversitelerin mezunları göndermek için Toyama Prefecture rekabetçi, ilk veya ikinci sırada biliniyor. Hemen her okulda diğer öğrenci ile birlikte, üniversite giriş sınavı için eğitim için büyük bir çaba adamıştır. Ben küçük bir çocuk olduğu için sahip olduğunuz inatçı bir karakteri başarıyla bu zorluğu aşmak için bana yürür, ve ben, benim seçim üniversiteye kabul güvenle kazanmak için başardı.

 

 

I was born in Japan on August 3, 1959. My natural mother died one month after I was born, apparently due to giving birth at an advanced age. Because my father was also physically frail, I was brought up by my uncle and aunt. When I use the words "father" and "mother" now, I am referring to the father and mother who raised me. Perhaps it was because of my easygoing character that I remained ignorant of my early circumstances until I was 18 years old, when my parents informed me of these circumstances. More likely, however, my blissful ignorance was due to the completely fair-minded upbringing I received by my parents, older sister and brothers, relatives and neighbours.

My parents operated a business selling and repairing carpentry tools in Toyama Prefecture. I grew up with images of my father sharpening saw-blade teeth and planes, images in which he was seemingly always busy working quietly with his hands. My mother was not only busy performing housework, but also making end-of-month collections and keeping the books of the family business until late at night. I have no memory of my parents encouraging me with words like 'study' or 'succeed.' There is no doubt, however, that the values they instilled in me were much more important than those suggested by these words. From my father, I learned the importance of working sincerely at things to which I had committed myself, and to persevere untiringly even in the face of little progress. My mother also stressed the importance of working quietly towards achieving my missions in life, without neglecting attention to details. My father passed away three years ago (1999).

Apart from my parents, I was also influenced by my grandmother. She often admonished me, using the expression "What a waste!" ("Mottai-nai!" in Japanese). While these words are approaching extinction these days, they used to be an integral part of the cultural values in Japan. My grandmother valued even the smallest of things. Once, when she noticed me crumpling up a sheet of paper to throw it away, she angrily reproached me, saying "What a waste. You could straighten that paper out and use it to blow your nose." It is no wonder the concept "What a waste!" is so ingrained in my psyche.

The prefecture name "Toyama" means "rich in mountains." Toyama is surrounded by the Tateyama Mountains to the east, other mountains to the south and west, and the Sea of Japan to the north. Just the sight of the Tateyama Mountains brings me a sense of calm. This area is blessed with bountiful nature, eliciting in me a feeling of awe towards all living things and a compelling interest in the mysteries of nature, so difficult to find in urban settings.


Expo '70 held in Osaka, Japan
I was enrolled in the Hachininmachi Elementary School in Toyama City in 1966. I cannot say that I was a particularly diligent student, especially during the lower grades. One event, however, did make a lasting impression on me, and that was Expo '70, Japan's first world fair, held in Osaka in 1970. The Exposition site displayed the future of technology, which would actually be realized 20 to 30 years later. I truly felt the power of science and technology. Our teacher for the last three years of elementary school was Mr. Kyosei Sawagaki. He taught us not by having us memorize textbooks, but through the joy of performing scientific experimentation and discovering phenomena with our own eyes. One day our teacher showed us an experiment in which boric acid was first dissolved in water, and then re-crystallized. As I watched and experienced this incredible phenomenon, I blurted out, "It's starting to snow!" While this would have been considered incorrect as an answer in a test, my teacher cherished that response. That was when I discovered that learning could be enjoyable, and not just a painful experience.

I enrolled in Toyama Municipal Shibazono Middle School in 1972. This was not an especially elite middle school, but I did apply myself singlemindedly to my studies. My efforts enabled me to attain a ranking in the top ten percent of the class.

In 1975, I enrolled in Toyama Chubu High School in Toyama Prefecture. This high school is known for its competitive first or second ranking in Toyama Prefecture as a school for sending graduates on to "first-class" universities. Together with just about every other student in the school, I devoted a great deal of effort to studying for the university entrance examination. The tenacious character I've possessed since I was a small child propelled me to successfully meet this challenge, and I was able to safely gain acceptance to the university of my choice.

>