gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Kenichi Fukui
Nara, Japonya, 4 Ekim 1918 tarihinde, Ryokichi Fukui, bir dış ticaret tüccar ve fabrika müdürü ve Chie Fukui üç oğlundan en büyüğü doğdu. Benim lise yıllarında, kimya, benim favori konunuz değildi, ama babam almam gereken dersin ilişkin Kyoto İmparatorluk Üniversitesi Profesör Gen-itsu Kita tavsiye sorulduğunda eğitim kariyerinde en belirleyici meydana geldi. Prof Kita Ryokichi onun küçüklerin, aynı ana ilden biri bana, o da bağlı olduğu Sanayi Kimya Bölümü göndermesi gerektiğini önerdi.
1941 yılında Kyoto İmparatorluk Üniversitesi mezun olduktan sonra birkaç yıl için, Ordu Yakıt Laboratuvarı sentetik yakıt kimyası deneysel araştırma meşgul oldu. Bunun sonucunda 1944 yılında bana bir ödül getirdi. 1943 yılında, Kyoto İmparatorluk Üniversitesi Yakıt Kimya Bölümü öğretim görevlisi, 1945 yılında doçent, ve 1951 yılında profesör oldu. 1947 yılında Tomoe Horie ile evlendi. Tetsuya (oğlu) ve Miyako (kızı) isimli iki çocukları var.
Bir experimentalist orijinal olarak başlamış olsa da, 1956 öncesinde bir alt Grubuma teorisyenlerin inşa etmişti. Deneysel organik kimya çalışmaları ile birlikte devam etti ve sonuçları çoğunlukla Japon kağıtları, 1944 dönemi boyunca 137 olarak gerçekleşmiştir sayısı yayımlandı - 1972, reaksiyon mühendisliği ve katalitik mühendisliği benim kağıtları ile birlikte.
Ama 280'den fazla İngilizce yayınlar kimya benim ana iş doğasını daha iyi temsil, hangi endişe yaklaşık 200 kimyasal reaksiyonlar ve Hayvancılık teorisi olabilir Diğer İngilizce kağıtları gellation tarafından anorganik tuzlar, organik sentez ve polimerizasyon kinetiği ve katalizörler istatistiksel teorisi ile ilgilidir.
Benim ilk bilimsel zevk sınır elektron yoğunluğu ve aromatik hidrokarbonlar kimyasal reaktivite arasında bir korelasyon bulundu, 1952 yılında geldi. Bu başarı, daha fazla ve daha yaygın olarak tartışıldı bileşik ve reaksiyonlar aralığında uzanan kimyasal reaktivite teorisi, teorik grup açtı.
Benim 1952 kağıt yayınlandığı yıl olduğu gibi, donör-alıcı kompleksleri chargetransfer kuvveti önemli kağıt Profesör Mulliken yayın aynıydı. Bu çalışmada etkilenerek, ben yukarıda bahsedilen bulguların teorik bir temel verdi. Temel fikir aslında reaktant türlerin sınır orbitalleri arasındaki elektron delocalization önemini dikkate oldu. Sınır orbital yaklaşım teorik ve deneysel hem benim kendi grubu ve diğer birçok bilim adamı, daha çeşitli yönlerde geliştirilmiştir.
Ben de kimyasal reaksiyonların yol formüle ilgi oldu. 1970 yılında ilk kağıt çıktı. Bu basit bir fikir tepki moleküllerin geometrik şekli hakkında bilgi sağlamak için hizmet ve ben kendi diyagramları çizerek, görselleştirme yoluyla daha farklı kimyasal reaksiyonlar sınır orbitalleri rol yapmak mümkün oldu.
Bunu itiraf etmeliyim, 1952 kağıt yazarken, ben, 30 yıl sonra Nobel ödülü almak için Stockholm gelen olacağını hayal bile etmemişti. Ama zaten o zaman Profesör Gen-itsu Kita teorisinin bir gün beni bu yüce ödül önde gelen büyüme olasılığı önererek beni teşvik eklemeniz gerekir. Öğretmenler, çalışma arkadaşlarıma ve öğrencileri, ve tabii ki, ailem ve aile olasılığı kendimi bulduğu iyi koşullar ile bir gerçeklik haline geldi.
I was born the eldest of three sons of Ryokichi Fukui, a foreign trade merchant and factory manager, and Chie Fukui, in Nara, Japan, on October 4, 1918. In my high school years, chemistry was not my favourite subject, but the most decisive occurrence in my educational career came when my father asked the advice of Professor Gen-itsu Kita of Kyoto Imperial University concerning the course I should take. Prof. Kita suggested that Ryokichi, one of his juniors from the same native province, should send me to the Department of Industrial Chemistry with which he was then affiliated.
For a few years after my graduation from Kyoto Imperial University in 1941, I was engaged in experimental research on synthetic fuel chemistry in the Army Fuel Laboratory. The result brought me a prize in 1944. I became lecturer in the Fuel Chemistry Department of Kyoto Imperial University in 1943, assistant professor in 1945, and professor in 1951. In 1947 I married Tomoe Horie. I have two children, Tetsuya (son) and Miyako (daughter).
While I started originally as an experimentalist, I had built up a subgroup of theoreticians in my group before 1956. My work on experimental organic chemistry continued along with this, and the results were mostly published in Japanese papers, the number of which amounted to 137 during the period 1944 - 1972, together with my papers on reaction engineering and catalytic engineering.
But the nature of my main work in chemistry can be better represented by more than 280 English publications, of which roughly 200 concern the theory of chemical reactions and related subjects. Other English papers relate to statistical theory of gellation, organic synthesis by inorganic salts, and polymerization kinetics and catalysts.
My first scientific delight came in 1952 when I found a correlation between the frontier electron density and the chemical reactivity in aromatic hydrocarbons. This success led my theoretical group to the chemical reactivity theory, extending more and more widely the range of compound and reactions that were discussed.
The year in which my 1952 paper was published was the same as that of Professor Mulliken's publication of the important paper on the chargetransfer force in donor-acceptor complexes. Influenced by this paper, I gave a theoretical foundation for the findings mentioned above. The basic idea was essentially the consideration of the importance of the electron delocalization between the frontier orbitals of reactant species. The frontier orbital approach was further developed in various directions by my own group and many other scientists, both theoretical and experimental.
I was also interested in formulating the path of chemical reactions. The first paper appeared in 1970. This simple idea served to provide information on the geometrical shape of reacting molecules, and I was able to make the role of the frontier orbitals in chemical reactions more distinct through visualization, by drawing their diagrams.
I must confess that, when I was writing the 1952 paper, I never imagined I would be coming to Stockholm to receive the Nobel Prize 30 years later. But I have to add that already at that time Professor Gen-itsu Kita encouraged me by suggesting the possibility of the growth of my theory leading me one day to this supreme prize. The possibility became a reality through the good circumstances in which I found myself: with my teachers, my colleagues and students, and, of course, my parents and family.