gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Karl Landsteiner
Karl Landsteiner 14 Haziran 1868 tarihinde Viyana'da doğdu. Babası Leopold Landsteiner, hukukun bir doktor, Karl altı yaşında iken ölen tanınmış bir gazeteci ve gazete yayıncısı oldu. Karl, annesi Fanny Hess tarafından gündeme getirildi o kadar kime ölünceye kadar onu bir ölüm maskesi onun duvarda asılı ayrıldı. Landsteiner, okuldan ayrıldıktan sonra, 1891 yılında mezun oldu, Viyana Üniversitesi'nde tıp okudu. O bir öğrenci bile, biyokimyasal araştırma yapmaya başladı ve 1891 yılında da diyet kan kül kompozisyonu üzerine etkisi üzerine bir bildiri yayınladı. Kimya daha fazla bilgi sahibi için, Zürih, Würzburg az Emil Fischer, E. Münih Bamberger Hantzsch laboratuarlarında önümüzdeki beş yıl geçirdim.
Viyana'ya dönüşünde, Landsteiner Viyana Genel Hastanesi tıp öğrenimini devam etti. 1896 yılında Viyana'da Hıfzısıhha Enstitüsü, Max von Gruber altında bir asistan oldu. Şu anda bile o bağışıklık mekanizmaları ve antikor doğada ilgilendi. 1898 yılından 1908 yılına kadar Viyana, bakteriyel menenjit nedeni bulduklarını Profesör A. Weichselbaum edildiği Başkanı Üniversitesi Patolojik Anatomi Bölümü'nde asistan sonrası düzenlenen ve Fraenckel pnömokok bulmuşlardı. Burada Landsteiner morbid fizyoloji ziyade morbid anatomisi üzerinde çalıştı. Bu Enstitüsü başkalarının eleştirilere rağmen, o Weichselbaum tarafından teşvik edildi. 1908 yılında Weichselbaum, 1919 yılına kadar kaldı Viyana, Wilhelminaspital Prosector görevine atanmasını sağladı. 1911 yılında Viyana Üniversitesi Patolojik Anatomi Profesörü oldu, ama karşılık gelen ücret olmadan.
1919 yılı, patolojik anatomi, Landsteiner işbirlikçileri bir dizi çalışma yirmi yıl sonra morbid anatomi ve immünoloji bulgular üzerine birçok makale yayınladı. O, frengi immünoloji hakkında yeni gerçekler keşfetti Wassermann reaksiyon bilgi ekledi ve o (o, bu reaksiyon kullanılan normal organlarının özleri içindeki etkin maddeler olduğu ortaya çıktı hapten adında immünolojik faktörler keşfetti Aslında, hapten). Paroksismal haemoglobinuria bilgimizin temel katkılar yaptı.
Ayrıca, çocuk felci nedeni, onların içine daha fazla deneyler için Viyana maymunlar eksik, bu hastalıktan öldü ve çocukların omurilik taşlama tarafından hazırlanan malzeme enjekte maymunlar iletilen olabileceğini gösterdi, o Pasteur Enstitüsü'ne gitti Paris'te, maymunlar mevcut idi. Orada yaptığı çalışmalar, bağımsız Flexner ve Lewis tarafından yapılması ile birlikte, neden ve çocuk felci bağışıklık bilgimizin temellerini attı.
Landsteiner, sadece gözlem ve açıklama yaptığı titiz bakımı, aynı zamanda onun biyolojik anlayış gösterdi, bütün bunlar hem de patolojik anatomi, histoloji ve immünoloji, sayısız katkılarda bulundu. Ama onun adını, 1901 yılında buluşu için onur herhangi daima şüphe ve olağanüstü çalışma, kan grupları ve bunun için 1930 yılında Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü verildi.
1875 Landois insanın diğer hayvanlardan kan nakliyle verildiğinde, bu yabancı kan hücreleri, hemoglobin kurtuluş kümesinin ve insanın kan damarlarında kırık, bildirmişti. 1901-1903 yılında Landsteiner bir insan bireyin kan başka bir hayvanın kanı ile değil, transfüzyon zaman benzer bir reaksiyon oluşabilir dikkat çekti, ancak başka bir insan, ve bu şok, sarılık nedeni olabilir ve kan transfüzyonu önceki bazı girişimleri izlemişti haemoglobinuria.
Onun önerileri, ancak, 1909 yılına kadar çok az ilgi aldı, o artık iyi bilinen A, B, AB, ve O grupları içine insanın kanını sınıflandırılmış ve grupların bireyler arasında transfüzyon A ya da B yol açmaz olduğunu gösterdi bu felaketi ve yeni kan hücrelerinin yıkımı, sadece bir kişi farklı bir gruba ait bir kişinin kan transfüzyon zaman oluşur. Daha önce, 1901-1903 yılında Landsteiner, kan grubu, kan grupları belirleyen özellikleri miras çünkü şüpheli babalık durumlarda karar vermek için kullanılır, öne sürmüştü. Landsteiner ve öğrencileri kan grupları ve immünolojik onları kullanır sonraki çalışma Viyana'da değil, yapılabilir, ama New York'ta. Viyana'da 1919 koşulları böyle bu laboratuar çalışması Avusturya için hiçbir geleceği görerek, çok zordu ve Landsteiner Prosector, Lahey'de küçük bir Roma Katolik Hastanesi randevu almış. İşte o anafilaksi indükleyici ve buna bağlı sorunlar yeteneğine sahip olan proteinler ile konjugatları, 1919-1922, bulduğu yeni hapten on iki bildiri yayınladı ve aynı zamanda, farklı hayvan türlerinin haemoglobins serolojik özgüllüğü. New York'taki Rockefeller Tıbbi Araştırmalar Enstitüsü'nde bir görevi teklif ve onun ailesi ile birlikte oraya taşındı iken Hollanda'da yaptığı çalışmalar sona erdi. Levine ve Wiener, kan grupları, büyük ölçüde bu grupların sayısı genişletilmiş daha fazla çalışma ile işbirliği yaptı ve keşfine yol açan Wiener ile işbirliği içinde, yeni doğan kanama okudu kan, insan kanı kan rhesus maymun ilişkilendiren Rh faktörü.
Landsteiner hayatının sonuna kadar, kan grupları ve antijenler, antikorlar ve kan meydana gelen diğer immünolojik faktörler kimyasını araştırmak için devam etti. Onun seroloji hizmetine kimya tanıttı onun büyük meziyetlerinden biriydi.
Landsteiner, kendisi üzerinde yapılan talepleri titizlikle titiz, yorulmaz enerji sahipti. Yaşamı boyunca hep onun ana çalışma yapılmıştır (örneğin, spiroket çalışma karanlık alan aydınlatma için sorumlu) dışında pek çok alanda gözlem yapıyordu. Biraz karamsar doğası gereği, o insanlardan uzakta yaşamayı tercih.
Landsteiner 1916 yılında Helen Wlasto evlendi. Dr. E. Landsteiner Bu evlilikten bir oğlu.
1939 yılında Rockefeller Enstitüsü Emekli profesör oldu, ama bilimin ilerlemesi ile temas hevesle tutmak gibi enerjik eskisi gibi çalışmaya devam etti. Elindeki pipet öldüğünü onu özelliğidir. 24 Haziran 1943 tarihinde, o onun laboratuvarda kalp krizi vardı ve böyle seçkin bir çalışma yapmıştı Enstitüsü hastanede iki gün sonra öldü.
Nobel anlatım, Fizyoloji veya Tıp 1922-1941, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1965 itibaren
Bu otobiyografi / biyografi ödülü anda yazılı ve kitap serisi Les Prix Nobel ilk kez yayımlandı. Daha sonra düzenlenebilir ve Nobel Anlatım yayınlanamaz. Bu belge alıntı için, yukarıda gösterildiği gibi her zaman kaynak belirtiniz.
Karl Landsteiner 26 Haziran 1943 tarihinde öldü.
Karl Landsteiner was born in Vienna on June 14, 1868. His father, Leopold Landsteiner, a doctor of law, was a well-known journalist and newspaper publisher, who died when Karl was six years old. Karl was brought up by his mother, Fanny Hess, to whom he was so devoted that a death mask of her hung on his wall until he died. After leaving school, Landsteiner studied medicine at the University of Vienna, graduating in 1891. Even while he was a student he had begun to do biochemical research and in 1891 he published a paper on the influence of diet on the composition of blood ash. To gain further knowledge of chemistry he spent the next five years in the laboratories of Hantzsch at Zurich, Emil Fischer at Wurzburg, and E. Bamberger at Munich.
Returning to Vienna, Landsteiner resumed his medical studies at the Vienna General Hospital. In 1896 he became an assistant under Max von Gruber in the Hygiene Institute at Vienna. Even at this time he was interested in the mechanisms of immunity and in the nature of antibodies. From 1898 till 1908 he held the post of assistant in the University Department of Pathological Anatomy in Vienna, the Head of which was Professor A. Weichselbaum, who had discovered the bacterial cause of meningitis, and with Fraenckel had discovered the pneumococcus. Here Landsteiner worked on morbid physiology rather than on morbid anatomy. In this he was encouraged by Weichselbaum, in spite of the criticism of others in this Institute. In 1908 Weichselbaum secured his appointment as Prosector in the Wilhelminaspital in Vienna, where he remained until 1919. In 1911 he became Professor of Pathological Anatomy in the University of Vienna, but without the corresponding salary.
Up to the year 1919, after twenty years of work on pathological anatomy, Landsteiner with a number of collaborators had published many papers on his findings in morbid anatomy and on immunology. He discovered new facts about the immunology of syphilis, added to the knowledge of the Wassermann reaction, and discovered the immunological factors which he named haptens (it then became clear that the active substances in the extracts of normal organs used in this reaction were, in fact, haptens). He made fundamental contributions to our knowledge of paroxysmal haemoglobinuria.
He also showed that the cause of poliomyelitis could be transmitted to monkeys by injecting into them material prepared by grinding up the spinal cords of children who had died from this disease, and, lacking in Vienna monkeys for further experiments, he went to the Pasteur Institute in Paris, where monkeys were available. His work there, together with that independently done by Flexner and Lewis, laid the foundations of our knowledge of the cause and immunology of poliomyelitis.
Landsteiner made numerous contributions to both pathological anatomy, histology and immunology, all of which showed, not only his meticulous care in observation and description, but also his biological understanding. But his name will no doubt always be honoured for his discovery in 1901 of, and outstanding work on, the blood groups, for which he was given the Nobel Prize for Physiology or Medicine in 1930.
In 1875 Landois had reported that, when man is given transfusions of the blood of other animals, these foreign blood corpuscles are clumped and broken up in the blood vessels of man with the liberation of haemoglobin. In 1901-1903 Landsteiner pointed out that a similar reaction may occur when the blood of one human individual is transfused, not with the blood of another animal, but with that of another human being, and that this might be the cause of shock, jaundice, and haemoglobinuria that had followed some earlier attempts at blood transfusions.
His suggestions, however, received little attention until, in 1909, he classified the bloods of human beings into the now well-known A, B, AB, and O groups and showed that transfusions between individuals of groups A or B do not result in the destruction of new blood cells and that this catastrophe occurs only when a person is transfused with the blood of a person belonging to a different group. Earlier, in 1901-1903, Landsteiner had suggested that, because the characteristics which determine the blood groups are inherited, the blood groups may be used to decide instances of doubtful paternity. Much of the subsequent work that Landsteiner and his pupils did on blood groups and the immunological uses they made of them was done, not in Vienna, but in New York. For in 1919 conditions in Vienna were such that laboratory work was very difficult and, seeing no future for Austria, Landsteiner obtained the appointment of Prosector to a small Roman Catholic Hospital at The Hague. Here he published, from 1919-1922, twelve papers on new haptens that he had discovered, on conjugates with proteins which were capable of inducing anaphylaxis and on related problems, and also on the serological specificity of the haemoglobins of different species of animals. His work in Holland came to an end when he was offered a post in the Rockefeller Institute for Medical Research in New York and he moved there together with his family. It was here that he did, in collaboration with Levine and Wiener, the further work on the blood groups which greatly extended the number of these groups, and here in collaboration with Wiener studied bleeding in the new-born, leading to the discovery of the Rh-factor in blood, which relates the human blood to the blood of the rhesus monkey.
To the end of his life, Landsteiner continued to investigate blood groups and the chemistry of antigens, antibodies and other immunological factors that occur in the blood. It was one of his great merits that he introduced chemistry into the service of serology.
Rigorously exacting in the demands he made upon himself, Landsteiner possessed untiring energy. Throughout his life he was always making observations in many fields other than those in which his main work was done (he was, for instance, responsible for having introduced dark-field illumination in the study of spirochaetes). By nature somewhat pessimistic, he preferred to live away from people.
Landsteiner married Helen Wlasto in 1916. Dr. E. Landsteiner is a son by this marriage.
In 1939 he became Emeritus Professor at the Rockefeller Institute, but continued to work as energetically as before, keeping eagerly in touch with the progress of science. It is characteristic of him that he died pipette in hand. On June 24, 1943, he had a heart attack in his laboratory and died two days later in the hospital of the Institute in which he had done such distinguished work.
From Nobel Lectures, Physiology or Medicine 1922-1941, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1965
This autobiography/biography was written at the time of the award and first published in the book series Les Prix Nobel. It was later edited and republished in Nobel Lectures. To cite this document, always state the source as shown above.
Karl Landsteiner died on June 26, 1943.