Kimdir ? Nobel ödüllü bilim adamları

BiYOGRAİİ

 

  • KimdirgİRİŞ
  • Rüya ?
  • Tabir ?
  • Kabus ?

 

Alfabetik Ödüllü kişi arama

ABCDEFGHİJKLMNOPRSTUVWYZ

 

Karl Gjellerup 

Karl Gjellerup 

Præstø Roholte papaz, 2 Haziran 1857 tarihinde doğdu. Babam, annem Papaz Carl Adolf Gjellerup, Anna Fibiger. 1860 yılında babamın ölümünden sonra, Lolland (Ben yine de bir dizi anıları var hangi) landet papaz, annemin kuzeni, Papaz Johannes Fibiger, garnizon kilise kilise bakanı evinde aynı yılın Kasım ayında gitti Kopenhag ve Johannes den Dober (1857) [John the Baptist] Nogle sagn (1865) [Bazı Stories] Kors og kaerlighed (1858) [Cross ve Sevgi], Den evige strid (1878) [The Eternal Strife yazarı ], ve Mit liv og levned [My Life (1898)]. Haerslevs Gramer Okulu summa cum laude 1874 yılında mezun oldu. Bundan önce yazılı birkaç deneme yapmış; mezun olduktan sonra hemen bir trajedi, Scipio Afrikalı ve beni teşvik amcam, Profesör Edvard Holm, gösterilir ve Hıristiyan Molbech ikincisi gösterdi, her ikisi de bir dram, Arminius yazdı . Yine de ben, teoloji eğitimi aldı ve çok ülkede yaşamış (Güney Sjælland, Fibiger bakanı olarak ve sonra 1881 yılında Falster üzerinde Ønslev Vallensved), on my mind silinmez bir izlenim yapılan bir ülkede yaşam ve iz bıraktı benim roman. Kazanılan benim B.D. 1878 yılının Haziran ayında (summa cum laude). En idealist (1878) [Bir İdealist] Kasım ayında, bir takma ad altında Den evige strid, hem de aynı gün yayımlandı hemen yazmaya başladı. Kitap hem bir sansasyon bir şey yarattı, çünkü o zaman Hoffding, Drachmann, Schandorph, Borchsenius, kardeşler Brandes, JP Jacobsen, ve birçok sanatçı ile irtibata geçti. Aralıksız devam eden üretim geçici olarak Arvelighed og moral (1881) [Kalıtım ve Ahlak] Üniversitesi Altın Madalyası'na layık görülmüştü evrimsel bir bakış açısı, bir kitap, bilimsel bir yön izledi. Romanı Germanernes laerling (1882) [Cermenler The Apprentice (onun çok başlık varlığı için bir program), şiir Rødtjørn başlıklı bir koleksiyon (1881) [Hawthome], sonunda Aander og tider (1882) [Spirits ve Times] Darwin, bir Requiem, bu andan itibaren en dikkat çekici eserlerdir. Küçük bir miras bana 1883 yılında yurt dışında uzun bir yolculuk üstlenmek mümkün. Roma'da üç aylık bir süre boyunca, Kronberg ile sulu boya çalışmaları yapmıştır; sonra okudu pastel ve yağlı boya. Benim dönüş, İsviçre, Yunanistan, ve Rusya ile gitti ve Stockholm yoluyla Ben Noel eve geldi. Bu arada iki kısa hikayeler, «Romulus» (1883) ve «G-Dur» (1883) [G-Major], gelmişti. Seyahat izlenimlerini, En klassisk maaned (1884) [Klasik Ay] ve Vandreaaret (1885) [Wander Yıl] izledi. Ben bu iki ikincisi Georg Brandes takipçileri kesti. Sonra heyecanla aldı benim ilk iş çıktı, lirik trajedi zaten benim öğrencilik yıllarında kabataslak olmuştu Brynhild (1884), ve Eugenia ithaf edilmiştir. 1885 yazından itibaren 1887 yılının sonbaharında Saint Just (1885) (1913 yılında Alman sahne için yeniden ve hala yayınlanmadı) ve dramatik lirik şiir, devrim sahneler yazdı Dresden, yaşadı «Thamyris» (1887). Brynhild ile birlikte ikinci hayatım boyunca bir devlet aylığı almak için sorumlu oldu. Ekim ayında 1887 Eugenia Bendix, evli, kızlık soyadı Heusinger ve Hellerup yerleşti. Lirik trajedi Hagbard og Signe (1888) [Hagbard ve Signe], roman Minna (1889), şiir koleksiyonu Min kaerligheds bataklık (1889) [Kitap], ve benim Sevgi, Herman Vandel (1891) ve Wuthhorn oynar ( 1893) (100 katından fazla Dagmar Tiyatrosu'nda gerçekleştirilen) Hellerup yazılmıştır. Ben de Wagner Nibelungenring hakkında bir kompozisyon yazdı ve Edda tanrıların şarkıları tercüme.

1892 Mart ayında Dresden yerleşti. Trajedi Kong Hjarne (1893) [Kral Hjarne] ve ayet komedi Hediyelik og modgift (1898) [Toksin ve Antitoksin] Dagmar Tiyatrosu'nda yapıldı. Daha sonra Fabler [Fables], Fra vaar ev sahibi til] [Sonbahar Bahar ve fragmenter [İki Fragments] Danimarka şiir vedalaştı. Møllen (1896) [The Mill], Ved graensen (1897)], Tankelaeserinden (1901) [[Sınır Soothsayer], ve Rudolf Stens Landpraxis veya Reif für das Leben (I9I3) [Yaşam için Ripe] yazılmıştır romanları Almanca ve Pastor Mors (1894) ile ilk olan bu dil, şimdi gerçek bir sanat ortamı haline geldi. Opferfeuer dramalar Die (1903) [Kurbanlık Yangınlar] (mahkeme tiyatrolarda Dresden ve Dessau üretilen) ve Das Weib des Vollendeten (1907) (Stuttgart mahkeme tiyatro üretilen) ve [Mükemmel Bir Eşi] şiirsel bir roman Der Pilger Kamanita (1906) [The Pilgrim Kamanita], Die Weltwanderer (1910) [Dünya seyahat edenler], Der Goldene Zweig (1917) [The Golden Bough], Die Gottesfreunde (1916) [Allah Dostları] ait başta Alman edebiyatı ve Reif für das Leben gibi gerçek anlayış ve Almanya'da neredeyse sadece takdir bulduk. Kırk yıl önce ilk kitabı çıktığında, Alman idealizmi etkilenmiştir. Sadece üç yıl sonra (tez altın madalya kazandı) Ben, zodyak benim haklı bir yaşam alanı oluşturan bu yükseltilmiş işaretleri altında bir pozisyonda geri döndü, daha sonra, İngilizce natüralizm bir izleyicisi oldu, sadece bu sefer yol gösterici yıldız Hegel değildi En idealist olarak, ama Kant ve Schopenhauer.

Karl Gjellerup 1919 yılında, Dresden yakınında, Klotzsche öldü.

Nobel Anlatım, Edebiyat 1901-1967, Editör Horst Frenz, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1969

Bu otobiyografi / biyografi ödülü anda yazılı ve kitap serisi Les Prix Nobel ilk kez yayımlandı. Daha sonra düzenlenebilir ve Nobel Anlatım yayınlanamaz. Bu belge alıntı için, yukarıda gösterildiği gibi her zaman kaynak belirtiniz.

 

Karl Gjellerup 11 Ekim 1919 tarihinde öldü.

 

 

I was born on June 2, 1857, in the Roholte vicarage at Praestö. My father was Pastor Carl Adolph Gjellerup, my mother, Anna Fibiger. After my father's death in 1860, in Landet vicarage on Lolland (from which I still have a number of memories), I went in November of the same year to the home of my mother's cousin, Pastor Johannes Fibiger, parish minister of the garrison church in Copenhagen, and author of Johannes den Døber (1857) [John the Baptist], Nogle sagn (1865) [Some Stories], Kors og kaerlighed (1858) [Cross and Love], Den evige strid (1878) [The Eternal Strife], and Mit liv og levned (1898) [My Life]. I was graduated summa cum laude from Haerslevs Grammar School in 1874. Before this I had made several attempts at writing; immediately after graduation I wrote a tragedy, Scipio Africanus, and a drama, Arminius, both of which were shown to my uncle, Professor Edvard Holm, who encouraged me and showed the latter to Christian Molbech. Nevertheless, I studied theology and lived much in the country (in Vallensved on South Sjaelland, where Fibiger was the minister, and after 1881 in Ønslev on Falster), a country life which made an indelible impression on my mind and has left its mark in all of my novels. I earned my B.D. (summa cum laude) in June of 1878. I immediately began writing En idealist (1878) [An Idealist], which was published in November on the same day as Den evige strid, both under a pseudonym. Because both books created something of a sensation, I then came into contact with Høffding, Drachmann, Schandorph, Borchsenius, the brothers Brandes, J. P. Jacobsen, and many artists. Ceaseless production followed, temporarily taking a scientific direction in Arvelighed og moral (1881) [Heredity and Morals], a book with an evolutionary viewpoint, which was awarded the University Gold Medal. The novel Germanernes laerling (1882) [The Apprentice of the Teutons] (in its very title a program for existence), a collection of poems entitled Rødtjørn (1881) [Hawthome], end Aander og tider (1882) [Spirits and Times], a requiem on Darwin, are the most noteworthy works from this time. A small inheritance made it possible for me to undertake a longer trip abroad in 1883. During a three-month stay in Rome, I pursued studies in water colour with Kronberg; later I studied pastel and oil painting. My return trip went through Switzerland, Greece, and Russia, and via Stockholm I arrived home at Christmastime. In the meantime two short stories, «Romulus» (1883) and «G-Dur» (1883) [G-Major], had come out. The travel impressions, En klassisk maaned (1884) [A Classical Month] and Vandreaaret (1885) [Wander Year], followed. In the latter of these two I broke off from the followers of Georg Brandes. Then appeared the first work of mine which was received with excitement, the lyrical tragedy Brynhild (1884), which had already been sketched during my student years, and which was dedicated to Eugenia. From the summer of 1885 to the fall of 1887 I lived in Dresden, where I wrote the scenes from the revolution, Saint Just (1885) (reworked for the stage in German in 1913 and still not published), and the dramatic-lyrical poem «Thamyris» (1887). The latter along with Brynhild was responsible for my receiving a state pension for life. In October of 1887 I married Eugenia Bendix, née Heusinger, and settled in Hellerup. The lyrical tragedy Hagbard og Signe (1888) [Hagbard and Signe], the novel Minna (1889), the poetry collection Min kaerligheds bog (1889) [The Book of my Love], and the plays Herman Vandel (1891) and Wuthhorn (1893) (performed at the Dagmar Theatre over 100 times) were written in Hellerup. I also wrote an essay about Wagner's Nibelungenring and translated the songs of the gods in the Edda.

In March of 1892 I settled in Dresden. The tragedy Kong Hjarne (1893) [King Hjarne] and the verse comedy Gift og modgift(1898) [Toxin and Antitoxin] were performed at the Dagmar Theatre. After Fabler [Fables], Fra vaar til høst [From Spring to Autumn], and To fragmenter [Two Fragments] I bade farewell to Danish poetry. The novels Møllen (1896) [The Mill], Ved graensen (1897) [At the Border], Tankelaeserinden (1901) [The Soothsayer], and Rudolf Stens Landpraxis or Reif für das Leben ( I9I3) [Ripe for Life] were written in German, and this language, in which I had made my debut with Pastor Mors (1894), now became my true artistic medium. The dramas Die Opferfeuer (1903) [The Sacrificial Fires] (produced at the court theatres in Dresden and Dessau) and Das Weib des Vollendeten ( 1907) [The Wife of the Perfect One] (produced at the court theatre in Stuttgart) and the poetic novels Der Pilger Kamanita (1906)[The Pilgrim Kamanita], Die Weltwanderer (1910) [The World Travellers], Der goldene Zweig (1917) [The Golden Bough], and Die Gottesfreunde (1916) [The Friends of God] belong chiefly to German literature and - like Reif für das Leben - have found their true understanding and appreciation almost exclusively in Germany. When my first book appeared forty years earlier, it had been influenced by German idealism. Just three years later (in the thesis awarded the gold medal) I was a follower of English naturalism, after which I returned to a position under those elevated signs of the zodiac which constitute my rightful habitat, only this time the guiding star was not Hegel as in En idealist, but Kant and Schopenhauer.

Karl Gjellerup died in Klotzsche, near Dresden, in 1919.

From Nobel Lectures, Literature 1901-1967, Editor Horst Frenz, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1969

This autobiography/biography was written at the time of the award and first published in the book series Les Prix Nobel. It was later edited and republished in Nobel Lectures. To cite this document, always state the source as shown above.



Karl Gjellerup died on October 11, 1919.

>