gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
John Pople
İngiltere'nin batı kıyısındaki Burnham-on-Sea, Somerset, küçük bir tatil beldesi (yaklaşık 5000 nüfus) Benim erken yaşam geçirdi. 31 Ekim 1925 tarihinde doğdu ve 1946 yılında İkinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinden sonra kısa bir süre kadar ailem ile orada yaşadı. Ailemin hiçbir üyesi, herhangi bir bilimsel ya da teknik aktivite yer aldı. Gerçekten de, ben bir üniversite eğitimi için ilk oldu.
Babam, Keith Pople, Burnham başlıca erkek giyim mağazası sahibi. Giysi dükkanda satış yanı sıra, o uzak çiftlikler ve köylerde insanlar için kıyafet dolu bir araba ile çevredeki kırsal etrafında sürmek için kullanılır. O becerikli ve 1930'lardaki depresyon sırasında ekonomik zorluklar göz önüne alınarak, adil bir gelir. Büyük büyükbabam Burnham yaklaşık 1850 geldi ve bir dizi yerel işletmeler kurmuştu. O büyük bir ailesi vardı ve bu onun çocuklar arasında ayrıldı. Sonuç olarak, ben birçok kasabasında diğer işletmeler akrabaları vardı. Dedem giyim mağazası miras ve Birinci Dünya Savaşı'nın sonunda ordu döndüğünde bu benim babam geçti.
Annem, Mary Jones, tarım arka plan geldi. Babası genç bir adam olarak Shropshire taşınmış ve hayatının büyük bir çiftlik yakınlarındaki Hamamı vardı. Ben o kitapları ve ansiklopediler geniş bir koleksiyonu vardı, bir öğretmen olmak için tercih edeceğini sanıyorum. O benim annem bir öğretmen olmak istedim, ama bu gerçekleşmedi. Bunun yerine, o, daha sonra, ilk savaş sırasında ordu içinde bir kütüphaneci, zengin bir ailenin çocuğu çocuklarına bir öğretmen oldu ve. Akrabalarının çoğu Somerset ve Wiltshire çeşitli yerlerinde çiftçiler, küçük çocuklar gibi, çiftliklerde kalan erkek kardeşim ve ben çok zaman geçirdim.
Ailem her ikisi de çocukları için iddialı; erken yaşlardan itibaren ben bu küçük kasaba, küçük bir işletmeyi devam daha bekleniyor olduğunu söyledi. Eğitim önemli ve ileriye doğru hareket eden bir yolu olarak görülmektedir. Ancak, okul seçiminde zorluklar ortaya çıktı. İngilizce karmaşık sınıf sisteminin bir parçası olarak, perakende esnaf çocukları ücretleri göze bile açık değil vardı, iyi bir hazırlık okulu Burnham ama. Mevcut alternatif yetersiz ve ailem ne yapmak üzerine ızdıraplar sahip olmalıdır. Sonunda, otuz kilometre uzakta Bristol Gramer Okulu (BGS) en yakın büyük şehir bize göndermek için karar verdi. BGS, devlet ilköğretim okullarında bir yıl otuz erkek hakkında kabul için bir devlet hibe almış olmasına rağmen, şehirde ikamet eden orta sınıf ailelerin ağırlıklı olarak ikram, erkekler için birinci gün okula. Ben on yaşındayken, 1936 baharında oraya gittik. Yatılı için bazı düzenleme yapılması gerekiyordu ve ben her hafta sonu trenle eve dönmek için kullanılır. Bu zevksiz bulundu ve sonunda bana günlük gidip izin ailem ikna bisiklet, tren ve bir mil tarafından yirmi beş kilometre yürüyerek iki mil. Savaşın ilk kısmında, Bristol birçok hava saldırıları sırasında zorlu bir deneyim sırasında bunu yapmaya devam etti. Çoğu zaman, bu sabah okula giderken yanan binalardan geçmiş ve patlamamış bombalar etrafında yolumuza wend vardı. Birçok sınıflar, oyun alanları altında rutubetli beton sığınakları yapılacak. Tüm bu zorluklara rağmen, okul personeli de başa ve mükemmel bir eğitim aldı.
Oniki yaşına geldiğinde, ben matematik yoğun bir ilgi gelişti. Cebire maruz eşanlı denklemler hayran oldu ve kitabın sonuna kadar hızlı bir şekilde sınıfın önünde okunur. Ben bir çöp sepeti hesabı atılır bir ders kitabı buldu ve kapak kapsayacak şekilde okumak. Bir yıl içinde, normal okul matematik müfredatı en aşina oldu. Ben bile, olası bir kriket takımı onbir oyuncu vuruş siparişlerin sayısı hakkında bir meydan okuma cevap permütasyon teorisi formüle bazı araştırma projelerine başladı. Çok kısa bir süre için, bu orijinal bir çalışma olması düşündüm ama bulmak için mahcup n! Bir ders kitabında açıklanmıştır. Daha sonra genişletmek için çalıştı n! çeşitli interpolasyon şemaları kesirli sayılar. Bir sürü çaba rağmen, bu proje sonuçta başarısız oldu, birkaç yıl sonra Euler çözüm öğrendi kendimle kızmıştı. Ancak, bu erken deneyimler araştırma kalıcılık bir tutum formüle değerliydi.
Tüm bu matematiksel etkinlik gizli tutuldu. Annem ve babam ne yaptığını idrak etmedi, sınıf içinde, sık sık, çok zeki olmanın bir izlenim vermekten kaçınmak için egzersizleri kasıtlı hatalar tanıttı. Ben genellikle aylık bir sınıf düzeni birkaç yerde aşağı yukarı sona erdi böylece matematik ve fen dışında notları vasat. Bu üç yıl sonra aniden değişti, yeni üst düzey matematik öğretmeni, RC Lyness, alışılmadık zor testi ile sınıf meydan okumaya karar verdi. Ben günaha yenik düştü ve sorunların çoğu birden fazla çözümleri ile, mükemmel bir kağıt döndü. Kısa bir süre sonra, ailem ve ben ben Cambridge Üniversitesi'nde matematik burs için hazırlanan gerektiğine karar verildi müdürü ile özel bir konferansa çağrıldılar. BGS kalan iki yıl boyunca, ben Lyness ve üst düzey fizik master, TA yoğun kişisel koçluk aldı Morris. Her ikisi de seçkin öğretmenleri vardı. Diğerleri, İngiltere'de Oxford ve Cambridge öğrencilerin yerleştirilmesi büyük önem gibi okul. Çoğu ödül klasikleri vardı ve ben matematik ve fen personeli rekabet için çok endişeli olduğunu düşünüyorum. İronik olarak, son iki yıl BGS boyunca, matematik ve fizik üzerine konsantre kimya terk etti. 1942 yılında, ben, Trinity College burs sınavına, Cambridge, bir ödül aldı ve Ekim 1943 yılında üniversiteye girdi.
My early life was spent in Burnham-on-Sea, Somerset, a small seaside resort town (population around 5000) on the west coast of England. I was born on October 31, 1925 and lived there with my parents until shortly after the end of the Second World War in 1946. No member of my family was involved in any scientific or technical activity. Indeed, I was the first to attend a university.
My father, Keith Pople, owned the principal men's clothing store in Burnham. In addition to selling clothes in the shop, he used to drive around the surrounding countryside with a car full of clothes for people in remote farms and villages. He was resourceful and made a fair income, considering the economic difficulties during the depression of the 1930s. My great-grandfather had come to Burnham around 1850 and set up a number of local businesses. He had a large family and these were split up among his children. As a result, I had relatives in many of the other businesses in the town. My grandfather inherited the clothing shop and this passed to my father when he returned from the army at end of the First World War.
My mother, Mary Jones, came from a farming background. Her father had moved from Shropshire as a young man and had farmed near Bath for most of his life. I suspect that he would have preferred to be a teacher, for he had a large collection of books and encyclopedias. He wanted my mother to be a schoolteacher, but this did not happen. Instead, she became a tutor to children in a rich family and, later, a librarian in the army during the first war. Most of her relatives were farmers in various parts of Somerset and Wiltshire so, as small children, my younger brother and I spent much time staying on farms.
Both of my parents were ambitious for their children; from an early age I was told that I was expected to do more than continue to run a small business in this small town. Education was important and seen as a way of moving forward. However, difficulties arose in the choice of school. There was a good preparatory school in Burnham but, as part of the complex English class system, it was not open to children of retail tradesmen, even if they could afford the fees. The available alternative was unsatisfactory and my parents must have agonized over what to do. Eventually, they decided to send us to Bristol Grammar School (BGS) in the nearest big city thirty miles away. BGS was the prime day school for boys, catering mainly to middle class families resident in the city, although it received a government grant for accepting about thirty boys a year from the state elementary schools. I went there in the spring of 1936 at the age of ten. Some arrangement had to be made for boarding and I used to return home by train each weekend. This I found unappealing and eventually I persuaded my parents to allow me to commute daily - two miles by bicycle, twenty-five miles by train and one mile on foot. I continued to do this during the early part of the war, a challenging experience during the many air attacks on Bristol. Often, we had to wend our way past burning buildings and around unexploded bombs on the way to school in the morning. Many classes had to be held in damp concrete shelters under the playing fields. In spite of all these difficulties, the school staff coped well and I received a superb education.
At the age of twelve, I developed an intense interest in mathematics. On exposure to algebra, I was fascinated by simultaneous equations and rapidly read ahead of the class to the end of the book. I found a discarded textbook on calculus in a wastebasket and read it from cover to cover. Within a year, I was familiar with most of the normal school mathematical curriculum. I even started some research projects, formulating the theory of permutations in response to a challenge about the number of possible batting orders of the eleven players in a cricket team. For a very short time, I thought this to be original work but was mortified to find n! described in a textbook. I then attempted to extend n! to fractional numbers by various interpolation schemes. Despite a lot of effort, this project was ultimately unsuccessful; I was angry with myself when I learned of Euler's solution some years later. However, these early experiences were valuable in formulating an attitude of persistence in research.
All this mathematical activity was kept secret. My parents did not comprehend what I was doing and, in class, I often introduced deliberate errors in my exercises to avoid giving an impression of being too clever. My grades outside of mathematics and science were undistinguished so I usually ended up several places down in the monthly class order. This all changed suddenly three years later when the new senior mathematics teacher, R.C. Lyness, decided to challenge the class with an unusually difficult test. I succumbed to temptation and turned in a perfect paper, with multiple solutions to many of the problems. Shortly afterwards, my parents and I were summoned to a special conference with the headmaster at which it was decided that I should be prepared for a scholarship in mathematics at Cambridge University. During the remaining two years at BGS, I received intense personal coaching from Lyness and the senior physics master, T.A. Morris. Both were outstanding teachers. The school, like many others in Britain, attached great importance to the placement of students at Oxford or Cambridge. Most such awards were in the classics and I think that the mathematics and science staff were very anxious to compete. Ironically, during the last two years at BGS, I abandoned chemistry to concentrate on mathematics and physics. In 1942, I travelled to Cambridge to take the scholarship examination at Trinity College, received an award and entered the university in October 1943.