Alfabetik Ödüllü kişi arama
Johann Deisenhofer
Thekla ve Johann Deisenhofer ilk oğlu olarak Zusamaltheim, Bavyera, Almanya Federal Cumhuriyeti, 30 Eylül 1943 tarihinde doğdu. Babamın askerlikten döndükten sonra ailem, aile çiftliğine koştu. 1948 yılında, ailesi benim tek kız kardeşi, Antonie doğum nihai boyutu büyüdü.
Benim ilk gençlik, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, normal bir hayat bir çeşit geri bulmaya çalıştım küçük bir köyde tarafından sağlanan çevre tarafından etkilenmiştir. Bununla birlikte, küçük bir çocuk için çok keyifli bir yerdi. 1949 yılında Zusamaltheim ilkokula girdi ve 1956 yılına katılmaya devam etti. Yerel geleneklere göre, en büyük oğlu, ailenin çiftlik devralmaya tayin edildi. Ancak, büyük bir hayal kırıklığı, annem ve babam çiftçilik ilgi eksikliği erken fark etti, ve benden okula göndermek için diffcult karar verdi. Yükseköğretime yolu "Knabenmittelschule HI Kreuz" Donanwoerth 1956 yılında başladı ve "Holbein Gymnasium", Augsburg "Staatliche Realschule Wertingen" ve 1959-1963 1959-1957 devam etti. Orada, 1963 yılında, ben, bana bir üniversiteye gitmek için izin "Abitur" sınav yapıldı. Benim ailem eğitim için mali yükünü azaltmak için yardımcı olan "Bayerische Staatsministerium für Unterricht und Kultus" "Stipendium für Besonders Begabte" layık görüldü.
Özel rütbe aşmadı Almanca Bundeswehr, askerlik hizmetinin 18 ay sonra, 1965 sonbaharında, Technische Universität München fizik okumaya başladı. Fizik seçiminde önemli bir nedeni, bu konuda popüler kitaplar uyandırdı fiziksel, özellikle astronomi problemleri, bir ilgi oldu. En net hatırladığım kitap, modern fizik, astronomi etkisini anlatan, astronomi devlet Fred Hoyle tarafından popüler bir inceleme ve son başarıları ve bu alanda açık sorular. Technische Universität München (TUM), dahası Münih Zusamaltheim sadece yaklaşık 100 km; Rudolf L. Moessbauer TUM profesörlük teklifini kabul etti, çünkü bariz bir seçim oldu.
TUM benim süre zarfında, fizik beklediğimden çok farklı olduğunu öğrendi, aynı zamanda, benim ilgi yavaş yavaş katı hal fiziği kaymıştır. Meslektaşları bir çift ile birlikte Klaus Dransfeld laboratuvar, bu alanda Diplomarbeit başladı. Ortaya çıktı o zaman iyi bir kişisel iletişim kuramadı, böylece Klaus Dransfeld, benim gibi neredeyse utangaç bir insandı. Bununla birlikte, Dransfeld laboratuarında Karl-Friedrich Renk gözetiminde deneysel çalışmalar çok başarılı oldu ve 1971 yılında Physical Review Letters bir yayın neden oldu, bu benim ilk bilimsel bir yayın oldu. Onun laboratuvarda süre zarfında Klaus Dransfeld birçok öğrenci biyofiziksel sorunları ilgisi iletilir. Bana uygun bir kurum için bu alanda bir doktora almak için bakmak, çünkü bu benim kariyer için doğrudan sonuçları vardı. Arkadaşına başkanı Robert Huber, öğrenciler için bakıyordu Max-Planck-Institut für Eiweiss-und Lederforschung yeni bir grup hakkında duydum. Robert Huber ile kısa bir röportaj sonra, 1971 yılının Haziran ayında, TUM benim fizik diploması için final sınavı benim çalışma başlatmak olabilir kabul edilmiştir. Enstitünün 1972 yılında Münih Martinsried birkaç kilometre taşındı ve "Max-Planck-Institut für Biochemie" oldu. Sığır pankreatik tripsin inhibitörü yapısı kristalografik arıtma Wolfgang Steigemann (o zaman Huber doktora öğrencileri) ile birlikte yaptığı çalışma başarılı oldu ve 1975 kağıt Acta Crystallographica bizim o zamandan beri atıf yapıldı .
1974 sonunda, benim doktora elde ettiği derecesi, Robert Huber, bana iki yıl için kabul ettim doktora sonrası pozisyon teklif. Bu pozisyon, 1976 yılında kalıcı bir konuma dönüştürülmüştür. Ben insan miyelom protein Kol işlerini, Avusturya Graz Üniversitesi'nde Peter M. Colman, Huber laboratuvarında doktora sonrası bir dost, ve Walter Palm katıldı. Bu ilginç yapısı çözüm sonra, Robert Huber, insan Fc parçası Peter Colman çalışmaları ve protein A Staphylococcus aureus Fc bağlayıcı bir parçası olan kompleks ile birlikte devam etti. Bu yapıların arıtma, 1980 yılında sona erdi. Insan C3a, sitrat sentaz ve alfa-1-proteinaz inhibitörü: Aşağıdaki iki yıl Robert Huber laboratuarında çeşitli projeler katıldı. Martinsried olarak tüm süre boyunca bilgisayar ile çalışma ve kristalografik yazılım geliştirme ve bakımı keyif aldım.
Dieter Oesterhelt birlikte Martinsried gelmişti Hartmut Michel, 1982 yılında, Rhodopseudomonas viridis fotosentetik tepkime merkezinde kristalizasyon ile yaptığı muhteşem başarısı hakkında Huber grup seminerleri biri bildirdi. Hartmut ve kendimi arasındaki tartışmalardan sonra, Robert Huber yaptığı anlaşma verdikten sonra, ben bu molekülünün üç boyutlu yapısını belirlemek amacıyla reaksiyon merkezi projesi katıldı. Kısa bir süre sonra, Osaka Üniversitesi'nde post-doktora araştırmacısı, Kunio Miki Martinsried geldi ve Eylül 1983 tarihine kadar bize yardımcı oldu. Daha sonra Otto Epp, Max Planck Enstitüsü katıldı beri bir meslektaşım ve arkadaşım, proje için en değerli katkılarda bulundular.
Şaşırtıcı derecede kısa bir süre içinde, 1983 yılı sonunda, projenin başarısı, ufukta bir noktaya geldi. Tam yapısını çalışmıştır kadar yaklaşık iki yıl sürdü ve iki yıl daha rafine 2.3a çözünürlükte modeli.
Fotosentetik tepkime merkezinde iş, pek çok yönden hayatımı değiştirdi. Bu molekülün yapısal model bir bilgisayar iş istasyonu ekran büyümeye gördüm insanların çok küçük bir gruba ait özel bir ayrıcalık olduğunu ve bu işin bu dönemde hissettiği heyecanı tarif etmek zordur. Ilgilenen bilimsel topluluk yoluyla yayılır bizim başarımızın haber kısa bir süre sonra, bilimsel toplantılar, seminerler sırasında sonuçlarını rapor birçok davetler aldı ve TV şovları bile. Bana yeni bir yere taşımak için, kendi bir araştırma grubu oluşturmak için çalışmalarımızı geniş tanıma olasılığı açtı. Çeşitli fırsatları iyi Biyokimya Profesörü ve Howard Hughes Tıp Enstitüsü Araştırmacı olmak için Mart 1988 yılında katıldı Dallas Texas Güneybatı Tıp Merkezi Üniversitesinden bir teklif oldu. Benim geldikten sonra ben hemen Kirsten Fischer Lindahl, Mikrobiyoloji ve Biyokimya Profesörü ve Howard Hughes Tıp Enstitüsü Araştırmacı aşık oldum, biz 1989 yılında evlendik.
Reaksiyon merkezi Hartmut Michel ve Amerikan Fizik Derneği 1986 Biyolojik Fizik Ödülü ve 1988 yılında Otto Bayer Ödülü aldı, üç boyutlu yapısının belirlenmesi için. 1988 Nobel Kimya Ödülü, benim evim şehir Zusamaltheim ve benim şimdiki ikamet Dallas fahri vatandaşlık gibi çeşitli bilimsel olmayan onur ve Almanya Federal Cumhuriyeti bir yüksek mertebeden izledi. Academia europaea bir üyesi ve Bilimin İlerlemesi için Amerikan Derneği Üyesi.
Nobel anlatım, Kimya 1981-1990, Editör Şarj Frängsmyr Tore, Editör Bo G. Malmström, Dünya Bilimsel Publishing Co, Singapur, 1992
I was born on September 30, 1943 in Zusamaltheim, Bavaria, now Federal Republic of Germany, as the first son of Thekla and Johann Deisenhofer. After my father's return from military service my parents ran the family farm. In 1948, our family grew to its final size with the birth of my only sister, Antonie.
My early youth was influenced by the environment provided by a little village that, after World War II, tried to find its way back to some kind of a normal life. Nevertheless, it was a most enjoyable place for a little boy. In 1949, I entered elementary school at Zusamaltheim, and continued to attend until 1956. According to the local custom, the oldest son was designated to take over the family's farm. However, to their great disappointment, my parents early noticed my lack of interest in farming, and made the diffcult decision to send me away to school. My way to higher education started in 1956 at the "Knabenmittelschule HI. Kreuz", Donanwoerth, and continued 1957 to 1959 at the "Staatliche Realschule Wertingen" and 1959 to 1963 at the "Holbein Gymnasium", Augsburg. There, in 1963, I underwent the "Abitur" examination that allowed me to go to a university. I was awarded the "Stipendium für besonders Begabte" of the "Bayerische Staatsministerium für Unterricht und Kultus" which helped to lower the financial burden on my parents for my education.
In the fall of 1965, after 18 months of military service in the German Bundeswehr, where I did not exceed the rank of private, I began to study physics at the Technische Universität München. A major reason for choosing physics was an interest in physical, especially astronomical problems, aroused by popular books on this subject. The book I most clearly remember was a popular review of the state of astronomy by Fred Hoyle, describing the impact of modern physics on astronomy, and the recent achievements and open questions in that field. The Technische Universität München (TUM) was the obvious choice because Rudolf L. Moessbauer had just accepted a professorship at the TUM; moreover Munich is only about 100 km from Zusamaltheim.
During my time at the TUM, I learned that physics was quite different from what I expected; also, my interest slowly shifted to solid state physics. Together with a couple of colleagues I started my Diplomarbeit in this field in the laboratory of Klaus Dransfeld. As it turned out, Klaus Dransfeld was a person almost as shy as myself, so that we could not establish a good personal contact at the time. Nevertheless, the experimental work I did under the supervision of Karl-Friedrich Renk in Dransfeld's lab was very successful, and led to a publication in Physical Review Letters in 1971; this was my first scientific publication. During my time in his lab, Klaus Dransfeld transmitted his interest in biophysical problems to many students. This had direct consequences for my career because it made me look for a suitable institution to get a Ph. D. in this field. From a friend I heard about a new group at the Max-Planck-Institut für Eiweiss- und Lederforschung whose head, Robert Huber, was looking for students. After a brief interview with Robert Huber, it was agreed that I could start my work in June 1971, following the final examination for my physics diploma at the TUM. In 1972, the institute moved a few kilometers from Munich to Martinsried, and became the "Max-Planck-Institut für Biochemie". The work I did together with Wolfgang Steigemann (also one of Huber's Ph.D. students at that time) on the crystallographic refinement of the structure of bovine pancreatic trypsin inhibitor was a success, and our 1975 paper in Acta Crystallographica has been cited ever since.
At the end of 1974, when I had obtained my Ph.D. degree, Robert Huber offered me a postdoctoral position for two years which I accepted. This position was converted into a permanent position in 1976. I joined Peter M. Colman, then a postdoctoral fellow in Huber's lab, and Walter Palm from the University of Graz, Austria, in their work on the human myeloma protein Kol. After the solution of this interesting structure, I continued, together with Robert Huber, Peter Colman's work on the human Fc-fragment, and its complex with an Fc-binding fragment from protein A from Staphylococcus aureus. The refinement of these structures was finished in 1980. In the following two years I joined several projects in Robert Huber's lab: human C3a, citrate synthase, and alpha-1 -proteinase inhibitor. During all my time in Martinsried I enjoyed working with computers, and developing and maintaining crystallographic software.
In 1982, Hartmut Michel, who had come to Martinsried together with Dieter Oesterhelt, reported in one of Huber's group seminars about his spectacular success with the crystallization of the photosynthetic reaction center from Rhodopseudomonas viridis. After discussions between Hartmut and myself, and after Robert Huber had given his agreement, I joined the reaction center project in order to determine the three-dimensional structure of this molecule. Shortly afterwards Kunio Miki, a post-doctoral fellow from Osaka University, arrived in Martinsried, and helped us until September 1983. Later Otto Epp, a colleague and friend since I joined the Max Planck-Institute, made most valuable contributions to the project.
In a surprisingly short time, at the end of 1983, we came to a point where the success of the project was at the horizon. It still took almost two years until we had worked out the complete structure, and two more years to refine the model at 2.3Å resolution.
The work on the photosynthetic reaction center changed my life in many ways. It was a special privilege to belong to the very small group of people who saw the structural model of this molecule grow on the screen of a computer workstation, and it is hard to describe the excitement I felt during this period of the work. Soon after the news of our success spread through the interested scientific community, we received many invitations to report our results during scientific meetings, in seminars, and even in TV shows. The wide recognition of our work also opened the possibility for me to move to a new place, and to build a research group of my own. The best of several opportunities was an offer from the University of Texas Southwestern Medical Center at Dallas which I joined in March 1988 to become Professor of Biochemistry, and Investigator in the Howard Hughes Medical Institute. Almost immediately after my arrival I fell in love with Kirsten Fischer Lindahl, Professor of Microbiology and Biochemistry and Investigator in the Howard Hughes Medical Institute; we got married in 1989.
For the determination of the three-dimensional structure of the reaction center Hartmut Michel and I received the 1986 Biological Physics Prize of the American Physical Society, and the 1988 Otto Bayer Prize. The 1988 Nobel Prize in Chemistry was followed by several non-scientific honors such as honorary citizenships of my home town Zusamaltheim and of my current residence Dallas, and a high order of the Federal Republic of Germany. I am a member of the Academia Europaea, and a Fellow of the American Association for the Advancement of Science.
From Nobel Lectures, Chemistry 1981-1990, Editor-in-Charge Tore Frängsmyr, Editor Bo G. Malmström, World Scientific Publishing Co., Singapore, 1992