gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Jean-Paul Sartre
1905 yılında Paris'te doğan Jean-Paul Sartre (1905-1980), 1924 ile 1929 arasında École Normale Supérieure okudu ve 1931 yılında Le Havre Felsefe Profesörü oldu. Institut Français bir maaş yardımı ile (1932) ve Berlin Edmund Husserl ve Martin Heidegger felsefeleri okudu. Le Havre ve sonra Laon daha fazla öğretim sonra, 1937'den 1939'a kadar Paris'te Pasteur Lisesi'nde öğretmenlik yaptı. İkinci Dünya Savaşı'nın sonundan bu yana, Sartre, bağımsız bir yazar olarak yaşıyor.
Sartre, kimin için kararlı bir felsefi konumu sanatsal varlığın merkezidir bu yazarlarından biridir. Birçok kaynaktan çizilmiş olsa da, örneğin, ücretsiz, tamamen kasıtlı bir bilinç ve Heidegger'in varoluşçuluk Husserl düşüncesi, varoluşçuluk Sartre'ın formüle ve yaygınlaştırılmış son derece orijinal. Onun popülerlik ve yazarı kırklı bir doruk noktasına ulaştı ve Sartre'ın teorik yazılarının yanı sıra yazdığı romanlar ve tiyatro oyunları, modern edebiyatın başlıca ilham kaynaklarından birini oluşturmaktadır. Felsefi bakış ateizm için verilen alınır; "Tanrı kaybı" yas değildir. Adam, o kaçınmak, tahrif ve inkar etmek isteyebilir ama o ahlaki bir varlık olmak için ise o yüz olacak tüm yetki bir özgürlük, özgürlük, kınadı. Insanın hayatın anlamını kendi varlığını önce kurulmuş değildir. Korkunç bir özgürlük kabul edildikten sonra, adam, bu anlam kendisi yapmak için kendini bu dünyada bir rol işlemek için, onun özgürlük işlemek için. Ve bu girişim, kendini başkalarının "dayanışma" olmadan anlamsızdır.
Bu pozisyonda bir yazar çizmek gerekir kararlarında belirtilen "Qu'est-ce que la litterature?" (Edebiyat Nedir?), 1948: edebiyat yok artık kendisi için bir faaliyet, ne de karakterler ve durumlarda öncelikle açıklayıcı, fakat insan özgürlüğü ve onun (ve yazarın) taahhüdü ile ilgili. Edebiyat kararlı olduğunu, sanatsal yaratım ahlaki bir faaliyettir.
Iken onun erken, büyük ölçüde psikolojik çalışmaların yayınlanması, L'Imagination (1936), Esquisse d'une Theorie des Duygular (Duygular Kuramı Taslağı), 1939, L'Imaginaire: Psychologie phénoménologique de l'hayal ( Hayal Psikoloji), 1940, göreceli olarak farkedilmeden kaldı, Sartre'ın ilk romanı La Nausée (Bulantı), 1938 ve hikayeler Le Mur (Duvar ve diğer Öyküler), 1938 koleksiyonu, onu hemen tanınması ve başarı getirdi. Onlar dramatik yabancılaşma ve taahhüt, Sartre'ın erken varoluşçu temalar ifade ve sanat aracılığıyla kurtuluş.
Onun merkezi felsefi çalışmaları, L'être et le néant (Varlık ve Hiçlik), 1943, modern varoluşçuluğun kaynaklanmaktadır olan, onun kavramı büyük bir structuralization. Sartre onun popüler kompozisyon L'Existentialisme est un humanisme (Varoluşçuluk bir Hümanizm), 1946, yayar varoluşçu hümanizm roman serisi, Les Chemins de la Liberté (Özgürlüğe Giden Yollar), 1945-1949 an olabilir.
Sartre, belki de en iyi bir oyun yazarı olarak bilinir. Huis Clos (Çıkış yok), 1947, cehennem insanların beraberlik olarak ortaya çıkmaktadır Les Mouche'ları (Sinekler), 1943 yılında, genç katilin taahhüt özgürlük, güçsüz Jüpiter'in karşı karıncalanmış.
Sartre edebiyat critisicm yoğun yapan ve çalışmalar Baudelaire (1947) ve Jean Genet (1952) yazmıştır. Onun çocukluk, Les Mots (Sözcükler) bir biyografi, 1964 yılında ortaya çıktı.
Nobel Anlatım, Edebiyat 1901-1967, Editör Horst Frenz, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1969
Bu otobiyografi / biyografi ödülü anda yazılı ve kitap serisi Les Prix Nobel ilk kez yayımlandı. Daha sonra düzenlenebilir ve Nobel Anlatım yayınlanamaz. Bu belge alıntı için, yukarıda gösterildiği gibi her zaman kaynak belirtiniz.
Jean-Paul Sartre, 15 Nisan 1980 tarihinde öldü.
Jean-Paul Sartre, (1905-1980) born in Paris in 1905, studied at the École Normale Supérieure from 1924 to 1929 and became Professor of Philosophy at Le Havre in 1931. With the help of a stipend from the Institut Français he studied in Berlin (1932) the philosophies of Edmund Husserl and Martin Heidegger. After further teaching at Le Havre, and then in Laon, he taught at the Lycée Pasteur in Paris from 1937 to 1939. Since the end of the Second World War, Sartre has been living as an independent writer.
Sartre is one of those writers for whom a determined philosophical position is the centre of their artistic being. Although drawn from many sources, for example, Husserl's idea of a free, fully intentional consciousness and Heidegger's existentialism, the existentialism Sartre formulated and popularized is profoundly original. Its popularity and that of its author reached a climax in the forties, and Sartre's theoretical writings as well as his novels and plays constitute one of the main inspirational sources of modern literature. In his philosophical view atheism is taken for granted; the "loss of God" is not mourned. Man is condemned to freedom, a freedom from all authority, which he may seek to evade, distort, and deny but which he will have to face if he is to become a moral being. The meaning of man's life is not established before his existence. Once the terrible freedom is acknowledged, man has to make this meaning himself, has to commit himself to a role in this world, has to commit his freedom. And this attempt to make oneself is futile without the "solidarity" of others.
The conclusions a writer must draw from this position were set forth in "Qu'est-ce que la littérature?" (What Is Literature?), 1948: literature is no longer an activity for itself, nor primarily descriptive of characters and situations, but is concerned with human freedom and its (and the author's) commitment. Literature is committed; artistic creation is a moral activity.
While the publication of his early, largely psychological studies, L'Imagination (1936), Esquisse d'une théorie des émotions (Outline of a Theory of the Emotions), 1939, and L'Imaginaire: psychologie phénoménologique de l'imagination (The Psychology of Imagination), 1940, remained relatively unnoticed, Sartre's first novel, La Nausée (Nausea), 1938, and the collection of stories Le Mur (The Wall and other Stories), 1938, brought him immediate recognition and success. They dramatically express Sartre's early existentialist themes of alienation and commitment, and of salvation through art.
His central philosophical work, L'Etre et le néant (Being and Nothingness), 1943, is a massive structuralization of his concept of being, from which much of modern existentialism derives. The existentialist humanism which Sartre propagates in his popular essay L'Existentialisme est un humanisme (Existentialism is a Humanism), 1946, can be glimpsed in the series of novels, Les Chemins de la Liberté (The Roads to Freedom), 1945-49.
Sartre is perhaps best known as a playwright. In Les Mouches (The Flies), 1943, the young killer's committed freedom is pitted against the powerless Jupiter, while in Huis Clos (No Exit), 1947, hell emerges as the togetherness of people.
Sartre has engaged extensively in literary critisicm and has written studies on Baudelaire (1947) and Jean Genet (1952). A biography of his childhood, Les Mots (The Words), appeared in 1964.
From Nobel Lectures, Literature 1901-1967, Editor Horst Frenz, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1969
This autobiography/biography was written at the time of the award and first published in the book series Les Prix Nobel. It was later edited and republished in Nobel Lectures. To cite this document, always state the source as shown above.
Jean-Paul Sartre died on April 15, 1980.