gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
James Watson
James Dewey Watson, 6 Nisan 1928 tarihinde Chicago, Illinois, James D. Watson, bir işadamı ve Jean Mitchell tek oğlu olarak doğdu. Babasının ataları aslen İngiliz asıllı ve birkaç nesildir midwest yaşamış. Annesi, babası, 1840 ile ilgili Amerika Birleşik Devletleri gelen İrlandalı göçmenlerin bir kızı ile evli bir doğumlu İskoç terzi oldu. O sekiz yıl Horace Mann Gramer Okulu katıldı ve iki yıl boyunca Güney Shore Lisesi Genç Watson tüm çocukluk çağı Chicago'da geçti. Daha sonra Chicago Üniversitesi'nde bir burs aldı ve 1943 yılının yaz aylarında deneysel dört yıllık üniversite girdi.
1947 yılında, o Lisans aldı Zooloji yılında derecesi. Bu yıllarda kuş gözlemciliği onun çocukluk çağı faiz genetik öğrenmek için ciddi bir arzu olgunlaşmıştı. O, onun doktora aldı Bloomington Indiana Üniversitesi'nde Zooloji lisansüstü eğitim için bir Bursu aldığınızda bu mümkün oldu 1950 yılında Zooloji lisans. Indiana, o hem genetikçiler HJ Muller ve TM Sonneborn, ve SE Luria Indiana Bakteriyoloji Anabilim Dalı personeli, daha sonra doğumlu İtalyan mikrobiyolog tarafından derinden etkilenmiştir. Watson Doktora Luria mümkün rehberlik altında yapılan tez, bakteriyofaj çarpma sabit X-ışınları etkisi bir çalışma oldu.
Eylül 1950 - Eylül 1951 yılları arasında, Ulusal Araştırma Konseyi Merck Üyesi olarak Kopenhag'da ilk doktora sonrası bir yıl geçirdi. Biyokimyacı Herman Kalckar, mikrobiyolog Ole Maaløe kalan yılın kısmı geçirdi. Yine, o virüs partiküllerinin enfekte DNA kaderi çalışma girişiminde, bakteri virüsleri ile çalıştı. 1951 bahar aylarında, Napoli Zooloji İstasyonu Kalckar birlikte gitti. Sempozyumu, geç Mayıs ayında, o, Maurice Wilkins ile tanıştı ve ilk kez X-ışını kırınım deseni kristal DNA gördüm. Bu büyük ölçüde ona, nükleik asitlerin ve proteinlerin yapısal kimya doğru yaptığı araştırma yönünü değiştirmek için uyarılmış. Ekim ayı başlarında 1951 yılında çalışmaya başladı Cavendish Laboratuvarı, onu çalışması için Luria, Ağustos ayı başlarında 1951 yılında John Kendrew düzenlenmiş Neyse ki bu mümkün kanıtladı.
Yakında Crick bir araya geldi ve DNA yapısı çözümünde ortak ilgi keşfetti. Onlar hem de deneysel kanıt King College artı polinükleotid zincirlerinin mümkün Stereokimyasal yapılandırmaları dikkatli muayene verilen yapısı, doğru tahmin etmek mümkün olması gerektiğini düşündüm. İlk ciddi bir çaba, 1951 sonlarında sonbaharda, tatmin edici oldu. İkinci çaba daha fazla deneysel kanıt ve nükleik asit edebiyatının daha iyi takdir dayalı, tamamlayıcı çift sarmal yapılandırma önerisi, erken Mart 1953 yılında sonuçlandı.
Aynı zamanda, onun deneysel X-ışını kırınım teknikleri kullanarak, TMV yapısını araştıran oldu. Onun amacı daha önce Schramm zarif deneyleri ile ortaya kimyasal alt birimler, helisel olarak düzenlenmiş olup olmadığını görmek için. Bu amaç, Haziran ayı sonlarında, 1952 yılında elde, Cavendish, yeni inşa edilen döner anotlu X-ışını tüpleri kullanmak virüs sarmal yapısı kesin bir gösteriye izin verdi.
1955 1953, Watson Biyoloji Senior Research Fellow olarak Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü oldu. X-ışını kırınımı çalışmaları RNA İskender Zengin ile işbirliği yaptı. 1955-1956 yılında yeniden Crick ile çalışan, Cavendish geri döndü. Bu ziyaret sırasında virüs inşaat genel ilkeler üzerinde birkaç bildiri yayınladı.
1956 yılının sonbaharında bu yana, o, sonra 1958 yılında Doçent ve Doçent olarak Harvard Üniversitesi Biyoloji Bölümü Yardımcı Doçent olarak ilk üyesi, 1961 yılından bu yana olmuştur. Bu süre zarfında, onun başlıca araştırma faiz RNA protein sentezinde rolü olmuştur. Bu dönemde onun işbirlikçilerinin İsviçreli biyokimyacı Alfred Tissières ve Fransız biyokimyacı François Gros. Mesajcı RNA kavramını destekleyen çok daha deneysel kanıt birikmiş oldu. Onun şimdiki müdürü işbirlikçi Watson'ın ifade ettiği gibi, «heyecan son zamanlarda deneysel moleküler biyoloji öğrendi» teorik fizikçi Walter Gilbert.
Watson gelmek zorunda onur şunlardır: Crick 1959 yılında Massachusetts Genel Hastanesi John Collins Warren Ödülü, aynı yıl içinde Biyokimya Eli Lilly Ödülü; Lasker Ödülü, 1960 yılında Crick ve Wilkins ile; Araştırma Şirketi 1962 yılında Crick ile Ödülü, Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi ve Ulusal Bilimler Akademisi üyeliği ve Danimarka Sanatları ve Bilimleri Akademisi Dış üyelik. Ayrıca Cumhurbaşkanı Bilimsel Danışma Kurulu için bir danışman.
Watson evlenmemiş. Onun canlandırmalarından kuş gözlemciliği ve yürüyüş vardır.
Nobel anlatım, Fizyoloji veya Tıp 1942-1962, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1964 itibaren
Bu otobiyografi / biyografi ödülü anda yazılı ve kitap serisi Les Prix Nobel ilk kez yayımlandı. Daha sonra düzenlenebilir ve Nobel Anlatım yayınlanamaz. Bu belge alıntı için, yukarıda gösterildiği gibi her zaman kaynak belirtiniz.
Daha güncel biyografik bilgi için, bkz:
Watson, J.D., Double Helix. Atheneum, New York, 1968.
James Dewey Watson was born in Chicago, Ill., on April 6th, 1928, as the only son of James D. Watson, a businessman, and Jean Mitchell. His father's ancestors were originally of English descent and had lived in the midwest for several generations. His mother's father was a Scottish-born tailor married to a daughter of Irish immigrants who arrived in the United States about 1840. Young Watson's entire boyhood was spent in Chicago where he attended for eight years Horace Mann Grammar School and for two years South Shore High School. He then received a tuition scholarship to the University of Chicago, and in the summer of 1943 entered their experimental four-year college.
In 1947, he received a B.Sc. degree in Zoology. During these years his boyhood interest in bird-watching had matured into a serious desire to learn genetics. This became possible when he received a Fellowship for graduate study in Zoology at Indiana University in Bloomington, where he received his Ph.D. degree in Zoology in 1950. At Indiana, he was deeply influenced both by the geneticists H. J. Muller and T. M. Sonneborn, and by S. E. Luria, the Italian-born microbiologist then on the staff of Indiana's Bacteriology Department. Watson's Ph.D. thesis, done under Luria's able guidance, was a study of the effect of hard X-rays on bacteriophage multiplication.
From September 1950 to September 1951 he spent his first postdoctoral year in Copenhagen as a Merck Fellow of the National Research Council. Part of the year was spent with the biochemist Herman Kalckar, the remainder with the microbiologist Ole Maaløe. Again he worked with bacterial viruses, attempting to study the fate of DNA of infecting virus particles. During the spring of 1951, he went with Kalckar to the Zoological Station at Naples. There at a Symposium, late in May, he met Maurice Wilkins and saw for the first time the X-ray diffraction pattern of crystalline DNA. This greatly stimulated him to change the direction of his research toward the structural chemistry of nucleic acids and proteins. Fortunately this proved possible when Luria, in early August 1951, arranged with John Kendrew for him to work at the Cavendish Laboratory, where he started work in early October 1951.
He soon met Crick and discovered their common interest in solving the DNA structure. They thought it should be possible to correctly guess its structure, given both the experimental evidence at King's College plus careful examination of the possible stereochemical configurations of polynucleotide chains. Their first serious effort, in the late fall of 1951, was unsatisfactory. Their second effort based upon more experimental evidence and better appreciation of the nucleic acid literature, resulted, early in March 1953, in the proposal of the complementary double-helical configuration.
At the same time, he was experimentally investigating the structure of TMV, using X-ray diffraction techniques. His object was to see if its chemical sub-units, earlier revealed by the elegant experiments of Schramm, were helically arranged. This objective was achieved in late June 1952, when use of the Cavendish's newly constructed rotating anode X-ray tubes allowed an unambiguous demonstration of the helical construction of the virus.
From 1953 to 1955, Watson was at the California Institute of Technology as Senior Research Fellow in Biology. There he collaborated with Alexander Rich in X-ray diffraction studies of RNA. In 1955-1956 he was back in the Cavendish, again working with Crick. During this visit they published several papers on the general principles of virus construction.
Since the fall of 1956, he has been a member of the Harvard Biology Department, first as Assistant Professor, then in 1958 as an Associate Professor, and as Professor since 1961. During this interval, his major research interest has been the role of RNA in protein synthesis. Among his collaborators during this period were the Swiss biochemist Alfred Tissières and the French biochemist François Gros. Much experimental evidence supporting the messenger RNA concept was accumulated. His present principal collaborator is the theoretical physicist Walter Gilbert who, as Watson expressed it, «has recently learned the excitement of experimental molecular biology».
The honours that have to come to Watson include: the John Collins Warren Prize of the Massachusetts General Hospital, with Crick in 1959; the Eli Lilly Award in Biochemistry in the same year; the Lasker Award, with Crick and Wilkins in 1960; the Research Corporation Prize, with Crick in 1962; membership of the American Academy of Arts and Sciences and the National Academy of Sciences, and Foreign membership of the Danish Academy of Arts and Sciences. He is also a consultant to the President's Scientific Advisory Committee.
Watson is unmarried. His recreations are bird-watching and walking.
From Nobel Lectures, Physiology or Medicine 1942-1962, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1964
This autobiography/biography was written at the time of the award and first published in the book series Les Prix Nobel. It was later edited and republished in Nobel Lectures. To cite this document, always state the source as shown above.
For more updated biographical information, see:
Watson, J.D., The Double Helix. Atheneum, New York, 1968.