gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Jacobus H. van 't Hoff
Jacobus Henricus van 't Hoff, Rotterdam, Hollanda, 30 Ağustos 1852 tarihinde doğdu. Jacobus Henricus van 't Hoff, bir doktor ve Alida Jacoba Kolff yedi çocuklu bir ailenin üçüncü çocuğu oldu.
1869 yılında Delft az Politeknik okuluna girdi ve 1871 yılında yaptığı teknoloji diploması aldı. O kendisi için bir teknoloji olarak kasvetli bir meslek beklenen kararını salt bilimsel bir kariyer takip etmek, ancak bir şeker fabrikası, daha sonra tatil çalışmaları sırasında kısa sürede geldi. Ağırlıklı olarak matematik, Leiden az bir yıl geçirdikten sonra, 1872 sonbaharında 1873 bahar AF Kekulé ile çalışmak Bonn gitti; müfredatın büyük bir kısmı katıldı Bu dönemde, A. Wurtz ile Paris'te başka izledi 1873-1874 için. 1874 yılında Hollanda'ya döndü ve Utrecht E. Mulder altında aynı yıl doktorasını aldı.
1876 ??yılında Utrecht Veteriner College'da öğretim görevlisi oldu, ancak Amsterdam Üniversitesi, ertesi yıl benzer bir pozisyon için bu görevinden ayrıldı. 1878 yılında aynı üniversitede Kimya, Mineraloji ve Jeoloji Profesörü olarak atanmadan geldi. 18 yıldır bu işgal altındaki sandalyeye sahip olduktan sonra Onursal Profesör, Prusya Kraliyet Bilimler Akademisi üyeliği ile bağlantılı olarak Berlin'e gitmek için daveti kabul etti. Bu değişimin başlıca nedeni, ilköğretim ders vermek ve kendi araştırma işi yapmak için çok az zaman onu terk tıbbi propaedeutics için bile bu da dahil olmak üzere çok sayıda öğrenci incelemek için yükümlülükleri ile aşırı yüklenmiş olduğu gerçekti. O özel bir bilimsel işçi sınıfının yaratılması için ateşli bir savunucusu oldu. Onun yeni hayatının sonuna kadar kaldı.
van 't Hoff, özellikle onun çığır açan yayınlar ile ün kazanmıştır. Onun doktora tezi (1874) Bijdrage tot de Kennis kamyonet Cyaanazijnzuren en Malonzuur (cyanoacetic asitler ve malonik asit bilgi katkı) hak kazandı. Ancak, çok daha büyük bir ağırlığı birkaç ay önce ortaya çıktı onun yayın: Voorstel tot Uitbreiding der Tegenwoordige in de Scheikunde gebruikte Structuurformules in de Ruimte, vb (3 boyutlu kimyasal yapı formüllerinin geliştirilmesi Önerisi). Oniki sayfaları, metin ve bir sayfa diyagramları oluşan bu küçük kitapçık, stereokimya gelişimine ivme kazandırdı. Bu yayının ele "asimetrik karbon atomu", kavramı, sonra mevcut yapısal formüller yoluyla açıklanamaz birçok izomerleri oluşma bir açıklama verilir. Aynı zamanda o, optik aktivite ve asimetrik bir karbon atomu varlığı arasındaki ilişkinin varlığına dikkat çekti.
Onun devrimci fikirler, ancak, onun Chimie dans l'Espace, 1875 yılında yayınlanmasından sonra, kabul sadece iki yıl sonra Almanca çevirisi J. Wislicenus bir tanıtım, özellikle. (İngilizce çevirisi: Uzay Kimya, 1891 yılına kadar görünmez.) Onun Dix Annees dans l'Histoire d'une Theorie (bir teori tarihinin on yıl) o gerçeğine dikkat çekti JA Le Bel daha soyut bir biçimde bağımsız olsa da, aynı fikirleri gelmişti.
1884 yılında kitabında Études (dinamik kimyada çalışmalar) chimique de Dynamique fiziksel kimya alanında ilk kez girdiği ortaya çıktı. Büyük önem dönüşüm ısı ve denge deplasman arasındaki sıcaklık değişimi sonucu olarak genel termodinamik ilişkisi onun gelişme oldu. Sabit hacim, bir sistem içinde denge sistemi empoze sıcaklık değişimi karşı olarak böyle bir yöne kaydırmaya eğiliminde olacaktır. Böylece, ısı gelişmesinde sıcaklık sonuçları düşürücü, ısı emme sıcaklığı artırırken. Bu cep denge prensibi daha sonra (1885), Le Chatelier prensibi uyguladığı basınç değişiklikleri, hacim değişimi, tazminat dahil etmek için genişletilmiş bir genel formu koymak oldu şimdi van 't Hoff-Le Chatelier olarak bilinir ilkesi.
Ertesi yıl, 1885 yılında, L'Équilibre chimique dans Çözeltiler bu teoriyi ele les Systèmes gazeux ou dissous à I'État dilué (gaz sistemleri veya güçlü seyreltik çözeltiler Kimyasal denge). İşte o yeterince seyreltik çözümler "osmotik basınç" Bu basınç, sadece bir katsayı i. gaz basıncı için formül sapan bir formül ile temsil edilebilir ve böylece konsantrasyon ve mutlak sıcaklığı ile orantılı olduğunu göstermiştir. Ayrıca, buhar basıncı ve donma noktası düşürücü Raoult sonuçları sayesinde, örneğin, çeşitli yöntemler i değeri belirlendi. Böylece van 't Hoff, termodinamik kanunları sadece gazlar için değil, aynı zamanda Çözeltiler için geçerli olmadığını kanıtlamak için başardı. Onun basınç yasalar, genel geçerliliği Arrhenius elektrolitik dissosiyasyon teorisi (1884-1887) tarafından verilen - Amsterdam (1888) onunla çalışmak için gelen ilk yabancı olarak kabul edilir doğa bilimleri alanda en kapsamlı ve önemli.
Onun Berlin döneminde 1896 sürekli Stassfurt anda oluşan bu özel referans ile, okyanus mevduat kökenli sorun yapan 1905 oldu. Bu kapsamlı çalışma, özellikle daha önce bir kaç yıl için, Amsterdam onunla birlikte çalışmış olan W. Meyerhoffer tarafından yardım edildi. Muhtemelen Doğada büyük bir ölçekte meydana gelen fenomeni, laboratuvarda elde edilen küçük ölçekli sonuçları, uygulamak için ilk oldu. Çoğunlukla Prusya Bilimler Akademisi'nin Proceedings yayınlanan bu iddialı soruşturma, sonuç iki hacimde iş Zur Bildung ozeanischer Salzablagerungen, 1905-1909 kendisi tarafından özetlenmiştir.
van 't Hoff, Amsterdam yılında profesörlük yaptığı açılış konuşmasında görünür olduğu gibi büyük ölçüde bilimsel çalışma hayal gücü değerli de Wetenschap Verbeeldingskracht (Bilim hayal gücü), oldukça ayrıntılı bir çalışma sonrasında, biyografileri, o en önde gelen bilim adamları, yüksek düzeyde kaliteye sahip olması sonucuna ulaştı. Wilhelm Ostwald, onunla birlikte Leipzig'de Zeitschrift für physikalische Chemie kurulmuş ve fiziksel kimyanın kurucuları olarak kabul edilebilir.
Kendisi çok sayıda ayrım kariyerinin doruk noktası noktası olarak ona ilk Nobel Kimya Ödülü (1901) ödülü bahsedilen. Onun fikirleri başlangıçta kendi ülkesinde küçük kabul edildiğinin bir kanıtıdır adaylığını oy sayısının yetersiz olması nedeniyle 1880 yılında tevkif ettikten sonra, 1885 yılında Hollanda Kraliyet Bilimler Akademisi üyesi olarak atandı. Royal Society (1893), Prusya Bilimler Akademisi Helmholtz Madalyası (1911 Davy Madalyasını, onun diğer ayrımlar arasında Harvard ve Yale fahri doktora (1901), Victoria Üniversitesi, Manchester (1903), Heidelberg (1908) ); o da Chevalier de la Legion d'Honneur (1894), Senatör der Kaiser-Wilhelm-Gesellschaft (1911) atandı. Ayrıca Chemical Society, Londra (1898), Kraliyet Bilimler Akademisi, Göttingen (1892), American Chemical Society (1898), Académie des Sciences, Paris (1905) üyesi ve onursal üyesi oldu.
van 't Hoff bir doğa aşığı idi; Leyden bir öğrenci olarak sık sık botanik gezileri yer aldı ve daha sonra Bonn tamamen şirketin veya tek başına uzun yürüyüşler yapmak, çevresindeki dağlarda zevk. Amerika Birleşik Devletleri yolculuğuna oldukça ayrıntılı açıklaması, Chicago Üniversitesi'nde ders vermek için bir davet kaynaklanan fazlasıyla seyahat sevgisini gösterir. Onun felsefe ve şiir onun yeğleme için oluşudur onun erken okul yıllarında zaten belli - Lord Byron idolü oldu.
1878 yılında Johanna Francina Mees evlendi. Onlar iki kızı vardı, Johanna Francina (d. 1880) ve Aleida Jacoba (d. 1882) ve iki oğlu, Jacobus Hendricus (d. 1883) ve Govert Jacob (d. 1889).
van 't Hoff, Berlin yakınlarındaki Steglitz, 1 Mart 1911 tarihinde öldü.
Jacobus Henricus van 't Hoff was born in Rotterdam, The Netherlands, on August 30, 1852. He was the third child in a family of seven children of Jacobus Henricus van 't Hoff, a physician, and Alida Jacoba Kolff.
In 1869 he entered the Polytechnic School at Delft and obtained his technology diploma in 1871. His decision to follow a purely scientific career, however, came soon afterwards during vacation-work at a sugar factory when he anticipated for himself a dreary profession as a technologist. After having spent a year at Leiden, mainly for mathematics, he went to Bonn to work with A.F. Kekulé from autumn 1872 to spring 1873; this period was followed by another in Paris with A. Wurtz, when he attended a large part of the curriculum for 1873-1874. He returned to Holland in 1874 and obtained his doctor's degree that same year under E. Mulder in Utrecht.
In 1876 he became lecturer at the Veterinary College at Utrecht, but left this post for a similar position at the University of Amsterdam the following year. In 1878 came his appointment as Professor of Chemistry, Mineralogy, and Geology at the same university. After having occupied this chair for 18 years he accepted an invitation to go to Berlin as Honorary Professor, connected with a membership of the Royal Prussian Academy of Sciences. The principal reason for this change was the fact that he was overburdened with obligations to give elementary lectures and to examine large numbers of students, including even those for medical propaedeutics, leaving him with too little time to do his own research work. He was an ardent advocate for the creation of a special class of scientific workers. At his new post he remained till the end of his life.
van 't Hoff has acquired fame particularly by his epoch-making publications. His doctor's thesis (1874) was entitled Bijdrage tot de Kennis van Cyaanazijnzuren en Malonzuur (Contribution to the knowledge of cyanoacetic acids and malonic acid). Of far greater weight, however, was his publication which appeared several months before: Voorstel tot Uitbreiding der Tegenwoordige in de Scheikunde gebruikte Structuurformules in de Ruimte, etc. (Proposal for the development of 3-dimensional chemical structural formulae). This small pamphlet, consisting of twelve pages text and one page diagrams, gave the impetus to the development of stereochemistry. The concept of the "asymmetrical carbon atom", dealt with in this publication, supplied an explanation of the occurrence of numerous isomers, inexplicable by means of the then current structural formulae. At the same time he pointed out the existence of relationship between optical activity and the presence of an asymmetrical carbon atom.
His revolutionary ideas, however, only found acceptance after the publication, in 1875, of his Chimie dans l'Espace; especially when two years later the German translation appeared, with an introduction by J. Wislicenus. (The English translation: Chemistry in Space did not appear until 1891.) In his Dix Années dans l'Histoire d'une Théorie (Ten years in the history of a theory) he drew attention to the fact that J.A. Le Bel had independently arrived at the same ideas, though in a more abstract form.
In 1884 his book Études de Dynamique chimique (Studies in dynamic chemistry) appeared, in which he entered for the first time the field of physical chemistry. Of great importance was his development of the general thermodynamic relationship between the heat of conversion and the displacement of the equilibrium as a result of temperature variation. At constant volume, the equilibrium in a system will tend to shift in such a direction as to oppose the temperature change which is imposed upon the system. Thus, lowering the temperature results in heat development while increasing the temperature results in heat absorption. This principle of mobile equilibrium was subsequently (1885) put in a general form by Le Chatelier, who extended the principle to include compensation, by change of volume, for imposed pressure changes - it is now known as the van 't Hoff-Le Chatelier principle.
The following year, in 1885, followed L'Équilibre chimique dans les Systèmes gazeux ou dissous à I'État dilué (Chemical equilibria in gaseous systems or strongly diluted solutions), which dealt with this theory of dilute solutions. Here he demonstrated that the "osmotic pressure" in solutions which are sufficiently dilute is proportionate to the concentration and the absolute temperature so that this pressure can be represented by a formula which only deviates from the formula for gas pressure by a coefficient i. He also determined the value of i by various methods, for example by means of the vapour pressure and Raoult's results on the lowering of the freezing point. Thus van 't Hoff was able to prove that thermodynamic laws are not only valid for gases, but also for dilute solutions. His pressure laws, given general validity by the electrolytic dissociation theory of Arrhenius (1884-1887) - the first foreigner who came to work with him in Amsterdam (1888) - are considered the most comprehensive and important in the realm of natural sciences.
During his Berlin period he was from 1896 to 1905 continuously engaged on the problem of the origin of oceanic deposits, with special reference to those formed at Stassfurt. In this extensive work he was especially assisted by W. Meyerhoffer, who had previously worked with him in Amsterdam for a number of years. He was probably the first to apply small-scale results, obtained in the laboratory, to phenomena occurring on a large scale in Nature. The results of this ambitious investigation, mostly published in the Proceedings of the Prussian Academy of Sciences, were summarized by him in a two-volumes work Zur Bildung ozeanischer Salzablagerungen, 1905-1909.
van 't Hoff greatly valued the power of imagination in scientific work, as is apparent from his inaugural address on taking up his professorship in Amsterdam: Verbeeldingskracht in de Wetenschap (The power of imagination in Science), in which, after a rather elaborate study of biographies, he arrived at the conclusion that the most prominent scientists have possessed this quality in a high degree. Wilhelm Ostwald, who together with him established the Zeitschrift für physikalische Chemie in Leipzig, and can be regarded as founders of physical chemistry.
Of the numerous distinctions he himself mentioned the award of the first Nobel Prize in Chemistry (1901) to him as the culmination-point of his career. In 1885 he was appointed member of the Royal Netherlands Academy of Sciences, after his nomination had been withheld in 1880 because of an insufficient number of votes - a proof that his ideas initially found little acceptance in his own country. Among his other distinctions were the honorary doctorates of Harvard and Yale (1901), Victoria University, Manchester(1903), Heidelberg (1908); the Davy Medal of the Royal Society (1893), Helmholtz Medal of the Prussian Academy of Sciences (1911); he was also appointed Chevalier de la Legion d'Honneur (1894), Senator der Kaiser-Wilhelm-Gesellschaft (1911). He was also member or honorary member of the Chemical Society, London (1898), Royal Academy of Sciences, Gottingen (1892), American Chemical Society (1898), Académie des Sciences, Paris (1905).
van 't Hoff was a lover of nature; as a student in Leyden he frequently took part in the botanical excursions, and later in Bonn he fully enjoyed the mountains in the vicinity, taking long walks in company or alone. His quite detailed description of his journey to the United States, resulting from an invitation to lecture at Chicago University, amply shows his love of travel. His receptiveness for philosophy and his predilection for poetry were already apparent in his early school years - Lord Byron was his idol.
In 1878 he married Johanna Francina Mees. They had two daughters, Johanna Francina (b. 1880) and Aleida Jacoba (b. 1882) and two sons, Jacobus Hendricus (b. 1883) and Govert Jacob (b. 1889).
van 't Hoff died on March 1, 1911, at Steglitz near Berlin.