gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Ivan Pavlov
Ivan Petroviç Pavlov, babası Peter Dmitrievich Pavlov, bir köy papazı Ryazan, 14 Eylül 1849 tarihinde doğdu. O Ryazan kilise okulu ve daha sonra orada teoloji seminerinin ilk eğitim gördü.
DI Pisarev, 1860 ve IM Sechenov Rus fizyoloji, babası, Rus edebiyat eleştirmenleri en güzide yayılmaya başladı ilerici fikirleri esinlenerek, Pavlov, dini kariyerini terk etti ve bilim hayatını ayırmaya karar verdi. 1870 yılında, doğa bilimleri ders almak, fizik ve matematik öğretim kayıtlı.
Pavlov, fizyoloji, aslında hayatı boyunca kendisine temel öneme kalması tutkuyla emilir oldu. Bu, başka bir öğrenci, Afanasyev, ilk öğrenilen tez, pankreas sinirlerin fizyolojisi üzerinde bir çalışma ile işbirliği içinde, üretilen bu ilk ders sırasında. Bu çalışma, yaygın olarak alkışlanan ve onun için bir altın madalya kazandı.
Pavlov, 1875 yılında olağanüstü bir kayıt ile onun kursunu tamamlamış ve Doğa Bilimleri Adayı derecesi aldı. Ancak, fizyoloji onun ezici bir ilgi ile zorladığı, onun çalışmaları devam etmek için karar verdi ve orada üçüncü ders almak Cerrahi ve Tıp Akademisi'nde başladı. 1879 yılında tamamlanmış ve yine altın madalya kazandı. Rekabetçi bir incelemeden sonra, Pavlov Akademisi'nde bir burs kazandı ve bu ünlü Rus klinisyen, SP Botkin klinikte Fizyolojik Laboratuvar Müdürü görevinden ile birlikte, onun araştırma çalışmalarına devam sağladı. 1883 yılında «kalp santrifüj sinirler» bu konuda yaptığı doktora tezi sundu. Bu çalışmada örnek bulduklarını kalp yoğunlaştırılması sinir kullanarak, nervism fikrini geliştirdi ve ayrıca sinir sisteminin trofik fonksiyonu üzerinde temel ilkeleri ortaya koydu. Bu yanı sıra diğer eserlerde de, esas olarak Botkin klinikte laboratuvarda yaptığı araştırma sonucu, Pavlov, dolaşım organlarının aktivite refleks düzenlenmesinde temel bir desen var olduğunu gösterdi.
1890 yılında Pavlov, Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü Fizyoloji Anabilim Dalı düzenlemek ve yönlendirmek için davet edildi. Altında, bu Enstitü, hayatının sonuna kadar 45 yıllık bir süre boyunca devam onun yönünü, fizyolojik araştırmaların en önemli merkezlerinden biri haline geldi.
Pavlov, 1890 yılında Askeri Tıp Akademisi, Farmakoloji Profesörü olarak atandı ve beş yıl sonra, 1925 yılına kadar düzenlenen Fizyoloji, sonra boş Başkanı olarak atandı.
Pavlov sindirim fizyolojisi üzerinde yaptığı araştırma toplu yaptığını Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü'nde 1891-1900 yılları arasında oldu. Onun çeşitli organların fonksiyonları nispeten normal koşullar altında sürekli dikkat edilmesi gereken etkin fistül yaygın kullanımı ile «kronik» deneme, cerrahi yöntem geliştirdi burada. Bu buluş, o zamana kadar kullanılan başlıca yöntem, sadece bir analiz sürecine geldi «akut» dirikesim ve bir organizmanın işlevini olmuştu, fizyoloji gelişme yeni bir çağ açtı. Bu araştırma herhangi bir organ işleyişi içine normal organ ve çevresi arasındaki ilişkiyi bozulması gerektirdiği anlamına geliyordu. Tüm tıp biliminin gelişmesine engel teşkil eden sorunları - Böyle bir yöntem, bir organın işlevlerini nasıl düzenlenmiştir belirleyen veya organizmanın normal şartlar altında bir bütün olarak düzenleyen yasaları keşfetmek için bir araç olarak yetersiz kalmıştı. Pavlov, yaptığı araştırma yöntemi ile teorik ve uygulamalı tıp alanında yeni gelişmeler için yolu açtı. Aşırı netliği ile sinir sistemi, sindirim süreci düzenleyen baskın bir rol oynadığını gösterdi ve bu keşfi aslında modern fizyoloji sindirim temelidir. Pavlov, yaptığı araştırma sonuçlarını bu alanda, 1895 yılında teslim edilen ve yayınlanan Lektsii o rabote glavnykh pishchevaritelnyteh zhelez (başlıca sindirim bezlerinin işlevini Anlatım) başlığı altında dersler, uygulamalı tıp alanında büyük önem taşımaktadır bilinen yaptı (1897).
Pavlov sindirim fizyolojisi içine araştırma şartlı refleks bir bilim oluşturmak için mantıksal götürdü. Pavlov, sindirim bezlerinin aktivitesini refleks düzenleme yaptığı çalışmada, «psişik salgılanması» fenomeni özel bir önem, hayvansal kaynaklı bir mesafe gıda uyaranlarla neden olduğu. Pavlov meslektaşı GG Glinskii tarafından 1895 yılında geliştirilen yöntem kullanılarak, tükürük bezlerinin kanalları fistüller kurulması, bu bezlerin doğa üzerinde deneyler yapmak mümkün oldu. Bu deneylerin bir dizi Pavlov sonuçlandırmak için psişik faaliyet refleks doğa olduğunu Sechenov Kullanıcı hipotezi temelinde «psişik» tükürük salgılanması öznel yorumunu reddetmek ve için neden bu hatta burada bir refleks - ama bir kalıcı değil geçici bir değil ya da klimalı bir yer aldı.
Bu keşif, şartlı refleks fonksiyonu, öznel yöntemleri başvurmadan yerine, nesnel olarak tüm psişik faaliyet çalışma mümkün kılan, o zamana kadar gerekli deneysel bir organizma ve dış ortam arasındaki en karmaşık ilişkileri yoluyla araştırmak için artık mümkün .
1903 yılında, Madrid 14. Uluslararası Tıp Kongresi'nde, Pavlov «Hayvanların Deneysel Psikoloji ve Psikopatoloji» ile ilgili bir makale okudum. Bu çalışmada, klimalı ve diğer refleksler tanımı verildi ve bu, temel bir psikolojik olgu, aynı zamanda fizyolojik bir şartlı refleks olarak kabul edilmelidir olduğu gösterilmiştir. Şartlandırılmış refleks reaksiyon en gelişmiş formlar mekanizmasının hayvanlarda ve insanlarda kendi çevrelerine bir ipucu olduğunu izledi ve kendi psişik faaliyetin objektif bir çalışma yaptı.
Daha sonra, sistematik bir araştırma programı, Pavlov'un şartlı refleks deneysel olarak kanıtlanmış bir teori haline psişik aktivite refleks mekanizmalarını keşfetmek için Sechenov teorik girişimi dönüştürdü.
Determinizm prensibi, analiz ve sentez ilkesi, ve yapı ilkesi: canlı organizmaların etkinliği düzenleyen yasalar materyalist öğretim ilkeleri rehber olarak, Pavlov reflekslerin teorisi için üç prensip çıkarılabilir.
Pavlov ve onun okul tarafından bu ilkelerin geliştirilmesi bina tıp bilimsel bir teori doğru ve bir bütün olarak organizmanın işleyişini düzenleyen yasaları keşfi yolunda büyük ölçüde yardımcı oldu.
Deneyler Pavlov ve onun öğrencileri tarafından yürütülen «asal distribütörü ve ajanda organizmanın tüm faaliyet» ve çevresi ile bir hayvan, çok hassas bir denge sorumlu olarak hareket eden serebral korteks, şartlı refleks çıktığını gösterdi. 1905 yılında herhangi bir dış ajan, zaman içinde sıradan bir refleks ile aynı zamana rastlayan, yeni bir şartlı refleks oluşumu için klimalı sinyal haline gelebilir kurulmuştur. Bu genel keşfi ile bağlantılı olarak Pavlov «yapay şartlı refleks» araştırmak için devam önerme. Pavlov laboratuarlar Araştırma bir kaç yıl içinde ilk kez büyük hemisferlerin korteksin işleyişini düzenleyen temel yasalar ortaya koymuştur. Birçok fizyolojistleri gelişmekte olan beyin aktivitesini düzenleyen Pavlov temel yasaları sorun çizildi. Bu araştırmanın bir sonucu olarak, yüksek sinir aktivitesi üzerine entegre bir Pavlovyan teori ortaya çıktı.
Pavlov, yaptığı araştırma erken evrelerinde bile, dünyanın büyük beğeni ve tanıma aldı. 1901 yılında Rusya Bilimler Akademisi karşılık gelen bir üyesi olarak seçildi, 1904 yılında Nobel Ödülü verildi, 1907 yılında Rusya Bilimler Akademisi Akademisyen olarak seçildi, 1912 yılında Cambridge Üniversitesi'nde fahri doktora verildi ve Daha sonraki yıllarda yurtdışında çeşitli bilimsel toplumların fahri üyelik. Son olarak, Paris Tıp Akademisi önerisi, Legion of Honour (1915) Sipariş verildi.
Ekim Devrimi, Lenin tarafından 24 Ocak 1921 tarihinde imzalanan özel bir hükümet kararnamesi, kaydetti sonra «bütün dünya işçi sınıfına büyük önem Akademisyen IPPavlov olağanüstü bilimsel hizmetleri,».
Komünist Parti ve Sovyet Hükümeti Pavlov ve onun işbirlikçileri, bilimsel araştırma için sınırsız kapsamı verilen olduğunu gördüm. Sovyetler Birliği, fizyoloji çalışmaları için önemli merkezi haline geldi ve 9-17 Ağustos, 1935, 15. Uluslararası Fizyolojik Kongresi, Leningrad ve Moskova'da düzenlenen olduğu gerçeğini açıkça gibi kabul olduğunu gösterir.
Pavlov, bilimsel reformlara yönelik tüm yorulmaz enerji yönetti. O bilimsel bilginin dünya merkezleri onu başkanlığında fizyolojik kurumlar dönüşüm için çok çaba, sadık ve bu çaba içinde başarılı olduğunu genellikle kabul edilmektedir.
Pavlov, birçok seçkin öğrenciler üretilen fizyoloji büyük bir okul, besledik. - O parlak bir grup, öğrenciler, kendi ana fikirleri geliştirmeye devam edeceğini ve tüm dünyada bir dizi takipçileri zengin bilimsel mirası bıraktı.
1881 yılında, Pavlov Seraphima (Sara) Vasilievna Karchevskaya, öğretmen, Karadeniz filosunun bir doktorun kızı ile evlendi. İlk düşükle vardı onun, onu çok hızlı yürüyen kocası sonra çalıştırmak zorunda bağlı olduğu söyledi. 1925 yılında, tanınmış bir fizikçi ve Leningrad fizik profesörü olan biri, üç oğlu, Vladimir, Victor ve Vsevolod, ve bir kızı Vera; Daha sonra bir çocuk olarak çok aniden ölen bir oğlu Wirchik vardı.
27 Şubat 1936 tarihinde Dr. Pavlov Leningrad öldü.
Ivan Petrovich Pavlov was born on September 14, 1849 at Ryazan, where his father, Peter Dmitrievich Pavlov, was a village priest. He was educated first at the church school in Ryazan and then at the theological seminary there.
Inspired by the progressive ideas which D. I. Pisarev, the most eminent of the Russian literary critics of the 1860's and I. M. Sechenov, the father of Russian physiology, were spreading, Pavlov abandoned his religious career and decided to devote his life to science. In 1870 he enrolled in the physics and mathematics faculty to take the course in natural science.
Pavlov became passionately absorbed with physiology, which in fact was to remain of such fundamental importance to him throughout his life. It was during this first course that he produced, in collaboration with another student, Afanasyev, his first learned treatise, a work on the physiology of the pancreatic nerves. This work was widely acclaimed and he was awarded a gold medal for it.
In 1875 Pavlov completed his course with an outstanding record and received the degree of Candidate of Natural Sciences. However, impelled by his overwhelming interest in physiology, he decided to continue his studies and proceeded to the Academy of Medical Surgery to take the third course there. He completed this in 1879 and was again awarded a gold medal. After a competitive examination, Pavlov won a fellowship at the Academy, and this together with his position as Director of the Physiological Laboratory at the clinic of the famous Russian clinician, S. P. Botkin, enabled him to continue his research work. In 1883 he presented his doctor's thesis on the subject of «The centrifugal nerves of the heart». In this work he developed his idea of nervism, using as example the intensifying nerve of the heart which he had discovered, and furthermore laid down the basic principles on the trophic function of the nervous system. In this as well as in other works, resulting mainly from his research in the laboratory at the Botkin clinic, Pavlov showed that there existed a basic pattern in the reflex regulation of the activity of the circulatory organs.
In 1890 Pavlov was invited to organize and direct the Department of Physiology at the Institute of Experimental Medicine. Under his direction, which continued over a period of 45 years to the end of his life, this Institute became one of the most important centres of physiological research.
In 1890 Pavlov was appointed Professor of Pharmacology at the Military Medical Academy and five years later he was appointed to the then vacant Chair of Physiology, which he held till 1925.
It was at the Institute of Experimental Medicine in the years 1891-1900 that Pavlov did the bulk of his research on the physiology of digestion. It was here that he developed the surgical method of the «chronic» experiment with extensive use of fistulas, which enabled the functions of various organs to be observed continuously under relatively normal conditions. This discovery opened a new era in the development of physiology, for until then the principal method used had been that of «acute» vivisection, and the function of an organism had only been arrived at by a process of analysis. This meant that research into the functioning of any organ necessitated disruption of the normal interrelation between the organ and its environment. Such a method was inadequate as a means of determining how the functions of an organ were regulated or of discovering the laws governing the organism as a whole under normal conditions - problems which had hampered the development of all medical science. With his method of research, Pavlov opened the way for new advances in theoretical and practical medicine. With extreme clarity he showed that the nervous system played the dominant part in regulating the digestive process, and this discovery is in fact the basis of modern physiology of digestion. Pavlov made known the results of his research in this field, which is of great importance in practical medicine, in lectures which he delivered in 1895 and published under the title Lektsii o rabote glavnykh pishchevaritelnyteh zhelez (Lectures on the function of the principal digestive glands) (1897).
Pavlov's research into the physiology of digestion led him logically to create a science of conditioned reflexes. In his study of the reflex regulation of the activity of the digestive glands, Pavlov paid special attention to the phenomenon of «psychic secretion», which is caused by food stimuli at a distance from the animal. By employing the method - developed by his colleague D. D. Glinskii in 1895 - of establishing fistulas in the ducts of the salivary glands, Pavlov was able to carry out experiments on the nature of these glands. A series of these experiments caused Pavlov to reject the subjective interpretation of «psychic» salivary secretion and, on the basis of Sechenov's hypothesis that psychic activity was of a reflex nature, to conclude that even here a reflex - though not a permanent but a temporary or conditioned one - was involved.
This discovery of the function of conditioned reflexes made it possible to study all psychic activity objectively, instead of resorting to subjective methods as had hitherto been necessary; it was now possible to investigate by experimental means the most complex interrelations between an organism and its external environment.
In 1903, at the 14th International Medical Congress in Madrid, Pavlov read a paper on «The Experimental Psychology and Psychopathology of Animals». In this paper the definition of conditioned and other reflexes was given and it was shown that a conditioned reflex should be regarded as an elementary psychological phenomenon, which at the same time is a physiological one. It followed from this that the conditioned reflex was a clue to the mechanism of the most highly developed forms of reaction in animals and humans to their environment and it made an objective study of their psychic activity possible.
Subsequently, in a systematic programme of research, Pavlov transformed Sechenov's theoretical attempt to discover the reflex mechanisms of psychic activity into an experimentally proven theory of conditioned reflexes.
As guiding principles of materialistic teaching on the laws governing the activity of living organisms, Pavlov deduced three principles for the theory of reflexes: the principle of determinism, the principle of analysis and synthesis, and the principle of structure.
The development of these principles by Pavlov and his school helped greatly towards the building-up of a scientific theory of medicine and towards the discovery of laws governing the functioning of the organism as a whole.
Experiments carried out by Pavlov and his pupils showed that conditioned reflexes originate in the cerebral cortex, which acts as the «prime distributor and organizer of all activity of the organism» and which is responsible for the very delicate equilibrium of an animal with its environment. In 1905 it was established that any external agent could, by coinciding in time with an ordinary reflex, become the conditioned signal for the formation of a new conditioned reflex. In connection with the discovery of this general postulate Pavlov proceeded to investigate «artificial conditioned reflexes». Research in Pavlov's laboratories over a number of years revealed for the first time the basic laws governing the functioning of the cortex of the great hemispheres. Many physiologists were drawn to the problem of developing Pavlov's basic laws governing the activity of the cerebrum. As a result of all this research there emerged an integrated Pavlovian theory on higher nervous activity.
Even in the early stages of his research Pavlov received world acclaim and recognition. In 1901 he was elected a corresponding member of the Russian Academy of Sciences, in 1904 he was awarded a Nobel Prize, and in 1907 he was elected Academician of the Russian Academy of Sciences; in 1912 he was given an honorary doctorate at Cambridge University and in the following years honorary membership of various scientific societies abroad. Finally, upon the recommendation of the Medical Academy of Paris, he was awarded the Order of the Legion of Honour (1915).
After the October Revolution, a special government decree, signed by Lenin on January 24, 1921, noted «the outstanding scientific services of Academician I.P.Pavlov, which are of enormous significance to the working class of the whole world».
The Communist Party and the Soviet Government saw to it that Pavlov and his collaborators were given unlimited scope for scientific research. The Soviet Union became a prominent centre for the study of physiology, and the fact that the 15th International Physiological Congress of August 9-17, 1935, was held in Leningrad and Moscow clearly shows that it was acknowledged as such.
Pavlov directed all his indefatigable energy towards scientific reforms. He devoted much effort to transforming the physiological institutions headed by him into world centres of scientific knowledge, and it is generally acknowledged that he succeeded in this endeavour.
Pavlov nurtured a great school of physiologists, which produced many distinguished pupils. He left the richest scientific legacy - a brilliant group of pupils, who would continue developing the ideas of their master, and a host of followers all over the world.
In 1881, Pavlov married Seraphima (Sara) Vasilievna Karchevskaya, a teacher, the daughter of a doctor in the Black Sea fleet. She first had a miscarriage, said to be due to her having to run after her very fast-walking husband. Subsequently they had a son, Wirchik, who died very suddenly as a child; three sons, Vladimir, Victor and Vsevolod, one of whom was a well-known physicist and professor of physics at Leningrad in 1925, and a daughter, Vera.
Dr. Pavlov died in Leningrad on February 27, 1936.