gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Henri Becquerel
Antoine Henri Becquerel, 15 Aralık 1852, akademisyenler ve bilim adamları, seçkin bir ailenin bir üyesi tarihinde Paris'te doğdu. Babası Alexander Edmond Becquerel, Uygulamalı Fizik Profesörü ve dedesi Antoine Cesar, metal ayıklamak için Royal Society üyeliğine ve elektrolitik bir yöntemin mucidi olmuştu, güneş radyasyonu ve fosforesans araştırma yapmıştı kendi cevherleri. O, 1874 yılında 1877 yılında Ingenieur olma ve Ingenieur-tr-şef 1894 yılında terfi olmak, daha sonra 1872 yılında hükümet departmanı Ponts-et-Chaussées'ye Politeknik girdi. 1888 yılında Docteur-Es-bilimleri derecesini elde etti. 1878 yılında o Conservatoire des Arts et Metiers Uygulamalı Fizik Başkanı babasından devralarak, Museum of Natural History Yardımcısı olarak randevu düzenlenen vardı. 1892 yılında Paris Museum of Natural History Bölümü Uygulamalı Fizik Profesörü olarak atandı. O, 1895 yılında Polytechnic'de Profesör oldu.
Becquerel ilk iş fosforesans olgusu ve ışık emilimini kristalleri (doktora tezi), ışığın uçak kutuplaşma ile ilgili idi. Ayrıca, karasal manyetizma konu üzerinde çalıştı. 1896 yılında, bir önceki doğal radyoaktivite olgusunun keşfi gölgede bırakılmıştı. Henri Poincaré, son zamanlarda, Röntgen (X-ışınları) tarafından keşfedildi ve vakum tüpü fosforesans bir tür tarafından eşlik etti radyasyon ile bir tartışma ardından, Becquerel, X-ışınları ve doğal arasında herhangi bir bağlantı olup olmadığını araştırmaya karar verdi fosforesans meydana. Babasının, ışığa maruz kalma fosforlanmak uranyum tuzları, bir tedarik miras kalmıştı. Tuzları opak kağıdı ile kaplı bir fotoğrafik plaka yakın yerleştirildi, plaka buğulanıyor olduğu ortaya çıktı. Bu olgu, tüm uranyum tuzları okudu ve uranyum atomunun bir özellik olduğu sonucuna varılmıştır yaygın olduğu tespit edildi. Daha sonra, Becquerel, uranyum, uzun bir süre için onların keşfeden adını, yaydığı ışınları, iyonize gazlar neden ve X-ışınları, elektrik veya manyetik alanlar tarafından bükülmesi olabilir farklı olduğunu gösterdi. Kendiliğinden radyoaktiflik Becquerel keşfiyle 1903 yılında Nobel Fizik Ödülü'nü yarısı verildi, diğer yarısı Becquerel radyasyon yaptıkları çalışmada Pierre ve Marie Curie verilmektedir.
Becquerel, onun bulguları esas Annales de Fizik et de Chimie ve Comptes Rendus de l'Academie des Sciences, birçok bildiri yayınladı.
1889 yılında Academie des Sciences de France üyesi seçildi ve bu vücudun Life Sekreteri olarak Berthelot geçti. O, diğerleri arasında da Accademia dei Lincei ve Berlin Kraliyet Akademisi üyesi oldu. 1900 yılında Legion of Honour Görevlisi yapıldı.
O Mlle evlendi. Janin, bir inşaat mühendisi kızı. Onlar bir oğlu Jean, b. 1878, dördüncü nesil Becquerel ailesinin bilim adamları aynı zamanda bir fizikçi oldu.
Antoine Henri Becquerel Le Croisic 25 Ağustos 1908 tarihinde öldü.
Antoine Henri Becquerel was born in Paris on December 15, 1852, a member of a distinguished family of scholars and scientists. His father, Alexander Edmond Becquerel, was a Professor of Applied Physics and had done research on solar radiation and on phosphorescence, while his grandfather, Antoine César, had been a Fellow of the Royal Society and the inventor of an electrolytic method for extracting metals from their ores. He entered the Polytechnic in 1872, then the government department of Ponts-et-Chaussées in 1874, becoming ingénieur in 1877 and being promoted to ingénieur-en-chef in 1894. In 1888 he acquired the degree of docteur-ès-sciences. From 1878 he had held an appointment as an Assistant at the Museum of Natural History, taking over from his father in the Chair of Applied Physics at the Conservatoire des Arts et Metiers. In 1892 he was appointed Professor of Applied Physics in the Department of Natural History at the Paris Museum. He became a Professor at the Polytechnic in 1895.
Becquerel's earliest work was concerned with the plane polarization of light, with the phenomenon of phosphorescence and with the absorption of light by crystals (his doctorate thesis). He also worked on the subject of terrestrial magnetism. In 1896, his previous work was overshadowed by his discovery of the phenomenon of natural radioactivity. Following a discussion with Henri Poincaré on the radiation which had recently been discovered by Röntgen (X-rays) and which was accompanied by a type of phosphorescence in the vacuum tube, Becquerel decided to investigate whether there was any connection between X-rays and naturally occurring phosphorescence. He had inherited from his father a supply of uranium salts, which phosphoresce on exposure to light. When the salts were placed near to a photographic plate covered with opaque paper, the plate was discovered to be fogged. The phenomenon was found to be common to all the uranium salts studied and was concluded to be a property of the uranium atom. Later, Becquerel showed that the rays emitted by uranium, which for a long time were named after their discoverer, caused gases to ionize and that they differed from X-rays in that they could be deflected by electric or magnetic fields. For his discovery of spontaneous radioactivity Becquerel was awarded half of the Nobel Prize for Physics in 1903, the other half being given to Pierre and Marie Curie for their study of the Becquerel radiation.
Becquerel published his findings in many papers, principally in the Annales de Physique et de Chimie and the Comptes Rendus de l'Academie des Sciences.
He was elected a member of the Academie des Sciences de France in 1889 and succeeded Berthelot as Life Secretary of that body. He was a member also of the Accademia dei Lincei and of the Royal Academy of Berlin, amongst others. He was made an Officer of the Legion of Honour in 1900.
He was married to Mlle. Janin, the daughter of a civil engineer. They had a son Jean, b. 1878, who was also a physicist: the fourth generation of scientists in the Becquerel family.
Antoine Henri Becquerel died at Le Croisic on August 25, 1908.