gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Heinrich Rohrer
6.6 Buchs, St Gallen, İsviçre doğdu, '33 benim ikiz kardeşi yarım saat sonra üçüncü çocuk olarak. Biz özgürlük, okul ve çiftlik işleri bir ses karışımı ile dertsiz-tasasız bir çocukluk tadını çıkarmak için şanslıyız. 1949 yılında, aile Zürich taşındı ve yaşam şeklimiz ülkeden kasaba değiştirildi. Benim fizik bulgu yerine yanlışlıkla oldu. Benim doğal bükülmüş, klasik diller ve doğa bilimleri doğru ve sonbaharda 1951 yılında ETH (Teknoloji İsviçre Federal Enstitüsü), kayıt için sadece fizik lehine karar verdiniz. Önümüzdeki dört yıl içinde, Profesör G. Busch, W. Pauli, ve P. Scherrer bana temellerini öğretti. Sonbaharda 1955 yılında doktora çalışmaları başladı Tez ve Jörgen Lykke Olsen indüklenen manyetik alan süperiletken geçiş Süperiletkenlerin uzunluğu değişiklikleri ölçmek için bana güvendiği tesadüfi oldu. Zaten Young modülü süreksizlik ölçümleri ile alanında öncülük etmişti. , Onun ayak izlerini takip angström'dür için tüm saygı kaybetti. Mekanik dönüştürücüler duyarlı çok titreşim ve şehir uyurken, gece yarısından sonra öğrendi. Benim yüksek lisans, dört yıl seçkin yüksek lisans öğrencileri her zaman eğlence için, alıcı ve İsviçre dağ piyade benim temel eğitim kursları ile kesintiler dahil olmak üzere bir grup, en unutulmaz bir zaman vardı.
1961 yılında yazında, Rose-Marie Egger karım oldu ve onu dengeleyici etkisi, o zamandan beri bana bile bir dengede tuttu. Bizim balayı gezisi, New Jersey'deki Rutgers Üniversitesi'nde Profesör Bernie Serin grubunda tip II süperiletkenler ve metallerin ısıl iletkenlik üzerinde çalışan iki post-doe yıl boyunca Amerika Birleşik Devletleri götürdü. Ardından 1963 yılı yazında, yeni kurulan Rüschlikon, İsviçre, IBM Araştırma Laboratuvarı Direktörü Prof. Ambros Speiser fizik çaba katılmak için bir teklif yaptı. Gerd Binnig işe şiddetle tavsiye daha sonra Frankfurt Üniversitesi'nde profesör oldu ve Bruno Lüthi zaman, cesaret, ben formu vahşi çağrısına yanıt ettikten sonra, Aralık 1963 yılında kabul ABD ile dört aylık bir kamp gezisi.
Rüschlikon yıl benim ilk çift darbeli manyetik alanları magnetorezistans ile ağırlıklı olarak Kondo sistemleri inceleyerek geçirdi. Altmışlı yılların sonu, Keith Blazey bana GdAlO3 ile ilgilenen, optik deneyler yapmış olduğu bir antiferromagnet. Bu alana kritik olayların sonunda bana getirdi manyetik faz diyagramları verimli bir işbirliği başladı. Laboratuvarı kritik fenomen çaba öncülük etmişti K. Alex Müller, cesaret, ben bicritical ve tetracritical davranış ve sonunda rasgele alan sorunu üzerinde duruldu. Bunlar pek çok hasta meslektaşları öğretti bana fizik sırasında, en keyifli yıllardı. Yeni kıyıları keşfetmek Gerd ile cesaret biraz pişmanlık bırakmış. Biz onlara bulundu. Gerd teşekkür ederiz.
1974-1975, nükleer manyetik rezonans bir tat almak için, Santa Barbara, Kaliforniya Üniversitesi'nden Profesör Vince Jaccarino ve Dr. Alan King ile bir dini yıl geçirdim. Biz, kendi ev-baz malzeme MnF2 bicritical noktada, belirli bir sorunu çözdü. Biz deneyim, NMR ve kritik fenomen işlem görmektedir. Rose-Marie ve ben de kıyıdan diğerine iki uzun kamp gezilerinde iki kızı Doris ve Ellen, ABD göstermek için benim dini başında ve sonunda fırsatı buldu.
IBM Araştırma ile tüm yıllarda, özellikle ilginç buldum, ve büyük keyif aldım uyaran, meslekdaşlar arasında işbirliği, samimiyetle ve süperiletkenlik ve kritik fenomen olmak üzere iki bilimsel topluluklar, entelektüel cömertlik faaliyetlerini sürdürürler özgürlüğü takdir ediyorum. Ben de zaman zordu, özellikle de bu fırsatı çok, birçok arkadaş, öğretmen, ve yaşlılar hiçbir şekilde bilimsel kariyer yolunda katkıda bulunmuş ve özellikle de annem onun sarsılmaz yardım ve destek için teşekkür etmek istiyorum
I was born in Buchs, St. Gallen, Switzerland on 6.6., '33 as the third child, half an hour after my twin sister. We were fortunate to enjoy a carefree childhood with a sound mixture of freedom, school and farm work. In 1949, the family moved to Zürich and our way of life changed from country to town. My finding to physics was rather accidental. My natural bent was towards classical languages and natural sciences, and only when I had to register at the ETH (Swiss Federal Institute of Technology) in autumn 1951, did I decide in favor of physics. In the next four years, Professors G. Busch, W. Pauli, and P. Scherrer taught me the rudiments. In autumn 1955, I started work on my Ph.D. Thesis and it was fortuitous that Jörgen Lykke Olsen trusted me to measure the length changes of superconductors at the magnetic-field-induced superconducting transition. He had already pioneered the field with measurements on the discontinuity of Young's modulus. Following in his footsteps, I lost all respect for angstroms. The mechanical transducers were very vibration sensitive, and I learned to work after midnight, when the town was asleep. My four graduate years were a most memorable time, in a group of distinguished graduate students always receptive for fun, and including the interruptions by my basic training courses in the Swiss mountain infantry.
In summer 1961, Rose-Marie Egger became my wife, and her stabilizing influence has kept me on an even keel ever since. Our honeymoon trip led us to the United States where I spent two post-doe years working on thermal conductivity of type-II superconductors and metals in the group of Professor Bernie Serin at Rutgers University in New Jersey. Then in the summer of 1963, Professor Ambros Speiser, Director of the newly founded IBM Research Laboratory in Rüschlikon, Switzerland, made me an offer to join the physics effort there. Encouraged by Bruno Lüthi, who later became a Professor at the University of Frankfurt, and, at the time, strongly recommended the hiring of Gerd Binnig, I accepted to start in December 1963, after having responded to the call of the wild in the form of a four-month camping trip through the USA.
My first couple of years in Rüschlikon were spent studying mainly Kondo systems with magnetoresistance in pulsed magnetic fields. End of the sixties, Keith Blazey interested me to work on GdAlO3, an antiferromagnet on which he had done optic experiments. This started a fruitful cooperation on magnetic phase diagrams, which eventually brought me into the field of critical phenomena. Encouraged by K. Alex Müller, who had pioneered the critical-phenomena effort in our Laboratory, I focused on the bicritical and tetracritical behavior and finally on the random-field problem. These were most enjoyable years, during which so many patient colleagues taught me physics. I left them with some regret, when I ventured with Gerd to discover new shores. We found them. Thank you, Gerd.
In 1974/75, I spent a sabbatical year with Professor Vince Jaccarino and Dr. Alan King at the University of California in Santa Barbara, to get a taste of nuclear magnetic resonance. We solved a specific problem on the bicritical point of MnF2, their home-base material. We traded experience, NMR and critical phenomena. Rose-Marie and I also took the opportunity at the beginning and end of my sabbatical to show the USA to our two daughters, Doris and Ellen, on two extended camping trips from coast to coast.
In all the years with IBM Research, I have especially appreciated the freedom to pursue the activities I found interesting, and greatly enjoyed the stimulus, collegial cooperation, frankness, and intellectual generosity of two scientific communities, namely, in superconductivity and critical phenomena. I should also like to take this opportunity to thank the many, many friends, teachers, and seniors who have contributed towards my scientific career in any way whatsoever, and most particularly my mother for her unstinting aid and assistance, especially when times were difficult