gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Gustav Stresemann
Gustav Stresemann (May 10, 1878-3 Ekim 1929), bir restoran ve lokali müreffeh bir sahibinin oğluydu. O sinsice yaptığı çalışmaları takip, yalnız bir çocuktu beri onun ilk yıllarında o, aile şirketi yardımcı oldu. Berlin'de Andreas Real Gymnasium katıldıktan sonra, Berlin ve Leipzig Stresemann, edebiyat, felsefe, ve siyasal ekonomi okudu. Bu öğrenci gün boyunca, o liderlik güçlerin yanı sıra edebi ulaşılması için bir kapasiteye sahip olduğunu keşfetti. O Utopia Thomas üzerine eleştirel denemeler yazdı ve lyrics DF Strauss, Bismarck (ve sonra, Napoleon) tarihi eserler ve öğrencisi dernek sözcüsü gibi davrandı. Berlin'de şişe bira ticaret, ekonomik bir araştırma, doktora tezini Berlin bağımsız orta sınıf büyük bir iş kapitalizmin baskıları değerlendirmek, hem teorik ve pratik oldu.
Stresemann, yirmi iki yaşındayken 1901 yılında Dresden'de Alman Çikolata Üreticileri Derneği kâtip olarak gerçek dünya ticaret girdi. Bir yıl sonra yerel Sanayicileri Alliance, girişimci bir dernek şube iş yönetimi devraldı. Onun organize yetenek ve onun ikna, ittifak üyelerinin sayısı 1902 yılında 1904 yılında 1000 ve 1912 yılında yaklaşık 5,000 180 arttı. Stresemann o sermaye temsil rağmen, yine de yönetim emeğin örgütlenme hakkını kabul etmelidir ve toplu sözleşme taleplerini resmi müzakereciler olarak onun temsilcilerini kabul etmelidir fikir, roman, zaman destekledi.
Ancak, ekonomi ve siyaset arasındaki ilişki her zaman ikna Stresemann seçmeli ofis aradı. 1906 yılında, 1912 yılına kadar gerçekleştirilen Dresden kent konseyi, bir koltuk seçildi, 1907 yılında Reichstag seçim kazandı. 1917 yılında Ulusal Liberal Parti lideri seçildi.
Dresden iken, Stresemann Käthe Kleefeld evlendi, iki oğlu vardı. Eşi sadakâtini olduğunu Stresemann Kullanıcı biyografi konuşmasında «bütün hayatı [onun fırlatmak için olduğunu bu yüzden] döndü hangi eksen onun tüm akıl ve enerji, onun bir endişe, siyasetin içine konsantrasyon onun neredeyse insanüstü güçleri,» 1.
Stresemann tutkuyla öncesi ve I. Dünya Savaşı O, disiplin, otorite, kuvvet inanan sırasında Germen politikasını destekledi. O, güçlü bir donanma kurulması için Alman dış ticaret genişletmek ve korumak için hangi enstrüman görmek gibi erken 1907 savundu; 1916 yılında, o sınırsız denizaltı savaşına destek Bethman-Hollweg'in hükümeti yenmek için yardımcı o çok ılıman düşündüm o Versailles Antlaşması karşı.
Dehşete, ancak, 1918 yılı sonbaharında Almanya'nın gerçek askeri konumunu keşfetmek için, Stresemann dünyanın fikirlerini değiştirerek bulundu. Henüz kendi içinde kuvvet ve fetih politikası eninde sonunda yıkıcı olduğunu kavramadan gerçekten yeterli bir kuvvet sahip ve vermedi yürürlüğe inanan bir imparatorluk hükümeti ile hayal kırıklığına uğramış, her millet, siyasi ve ticari ilişkileri bir yapboz gibi dünyanın görmek için başladı başka bulmaca ve her bağlantı bireysel bir parçası.
Bir ay sonra, 11 Kasım 1918 mütareke Stresemann, Alman Halk Partisi kurdu, yeni bir anayasanın çerçevesi 1919 yılında Weimar toplanan ulusal meclis seçildi, 1920 yılında yeni Reichstag seçildi ve önümüzdeki üç yıl geçirdi muhalefet. 13 Ağustos - 23 Kasım 1923, Stresemann bir koalisyon hükümetinin başbakanı oldu. Hitler'in darbe girişimi başarısız oldu sonra onun kısa ömürlü bakanlık Bavyera, Saksonya ayaklanma ile sıkı bir şekilde restore amacıyla ele Fransız işgal güçleri Ruhr Almanların pasif direniş sona erdi, ve Almanya'nın para birimi stabilize çalışmaya başladı.
1924 yılında Stresemann halefi dışişleri sekreteri, o Bismarck bu yana, Alman dış politikasının en büyük ana denirdi dört hükümetleri altında böyle bir ayrım ile doldurmak için o bir ofis olarak onu seçti. O tazminat Almanya'nın ödeme yeteneği temelinde yeniden yapılandırılan Dawes Planı, kabul edilmesi ile acil bir başarı öyküsüdür. 9 Şubat 1925 onun notu ile Versailles kurulan sınırları bakım garanti, özellikle Fransa ile, Batılı Müttefikler ile bir yakınlaşma gelen inisiyatifi ele aldı. Locarno, İsviçre, karşılıklı güvenlik paktlarının yukarı çekmek için bir araya gelerek katılan diğer dört ulusların temsilcileri ile birlikte bir konferans Gustav Stresemann, Aristide Briand ve Austen Chamberlain, dikkatli bir hazırlık sonra. Briand, hafifçe eğik, saç eğlenmiş, gayri resmi, bıyıklı, darmadağınık, ışık, ihtiyatlı resmi yansıtan Stresemann, kaskatı dimdik, kel kafa Chamberlain, serin, schoolmasterish, monocled, zarif, uzun boylu: üç zıtlıklar bir çalışma. Genel güvenlik sağlamak için, politik ve ekonomik istikrar achieved2 olabilir: Ama ortak bir hedefe paylaştı.
16 Ekim'de Locarno Paktı initialing sonra Stresemann hükümet tarafından kabul sigortalamak için acele eve. 3 Kasım 1925 tarihinde ülke için bir konuşma yayın söyleyerek, destek için başvurmuştur: «Locarno, son olarak Avrupa Devletleri onlar ortak karışma olmadan birbirlerini savaş yapma gitmek değil. Olduğunu fark olduğu anlamına olarak yorumlanır olması olabilir berbat. »3
Stresemann onun barış taarruzunun başka bir parçası olarak 1926 Nisan ayında Berlin Antlaşması olarak adlandırılan, Rusya ile yakınlaşma imzaladı. Ve Mart ayında Cenevre başarısız bir yolculuk sonrasında nihayet 8 Eylül, 1926, içine Almanya Milletler Cemiyeti'ne kabul oybirliği ile kabul gördü.
Onun sağlık rağmen, 1927 yılı Noel sonra hızla geriledi ve doktora karşı Stresemann Alman dışişleri bakanı görevini korudu. 1929 yılında Lahey'de, Ruhr tahliye edilmesi için son tarih olarak, 30 Haziran 1930 adlı Young Planı kabul etmiştir.
Stresemann bu tahliye görmek için yaşamadı. Bir vuruş kurbanı, 1929 yılının Ekim ayında Berlin'de öldü.
Seçilen Kaynakça
Down Yıllar Chamberlain, efendim Austen. Londra, Cassell, 1935. Bölüm 10 Locarno; Stresemann Bölüm 11; Briand Bölüm 12.
Gatzke, Hans W., Stresemann ve Almanya'nın silahlanma. Baltimore Johns Hopkins Press, 1954.
Gustav Stresemann: Festschrift. Bearbeitet von Joseph Scheidal. Mainz, Arbeitsausschuss für die Wiedererrichtung des Stresemann-Ehrenmals, 1960. HH Redlhammer »« Stresemann, Briand, Chamberlain bir kompozisyon içerir.
Hirsch, Felix, Gustav Stresemann: Patriot und Europäer. Frankfurt, Munsterschmidt, 1964.
Pensa, Henri De Locarno au Pacte Kellogg: La Politique européenne sous le triumvirat Chamberlain-Briand-Stresemann, 1925-1929. Paris, 1930.
Stresemann, Gustav, çeşitli konularda Denemeler ve Konuşmalar, Christopher R. Turner tarafından çevrilmiştir. Londra, Butterworth, 1930.
Stresemann, Gustav, Gustav Stresemann: Vermächtnis. Drei Bänden Der Nachlass'a. Herausgegeben von Henry Bernhard unter Mitarbeit von Wolfgang Goetz und Paul Wiegler. Berlin, Ullstein, 1932-1934. Bu birimler, Fransızca haline ve İngilizce'ye tercüme edilmiştir: Les Papiers de Stresemann, traduction de Henri Bloch ve ark Paul Roques. 3 tome. Paris, Plon, 1932-1934. Gustav Stresemann: düzenlenebilir ve Eric Sutton tarafından tercüme Onun Günlükler, Edebiyat, Bildiriler,. 3 cilt. New York, Macmillan, 1935-1940. İngilizce sürümü biraz yoğunlaşmış, ancak 1929 yıllarını kapsayan 8 sayfa ve 1923 için 24 sayfalık bir biyografik kroki Stresemann otobiyografik parçasının bir çeviri değil, aynı zamanda çevirmen tarafından 21 sayfalık bir orijinal kroki değil sadece içerir.
Stresemann, Gustav, Nachlass'a des Reichminister Dr. Gustav Stresemann. Mikrofilm. Washington, D.C., ABD'deki Ulusal Arşivleri, n.d. Endeksi ve katalogda listelenen kağıtlar, dosyalar ve Alman Dışişleri Bakanlığı arşivleri, 1920-1945 mikrofilm, Alman Dışişleri Bakanlığı kayıtları açıklaması.
Stresemann, Gustav Von der Revolution bis zum Frieden von Versailles: Reden und Aufsätze. Berlin, Staatspolitischer, 1919. Deutsche Stimmen yayınlanan makaleler oluşmaktadır.
Turner, Henry Ashby, Jr, Stresemann ve Weimar Repubie Politika. Princeton, Princeton University Press, 1963.
Vallentin-Luchaire, Antonina, Stresemann, Eric Sutton tarafından çevrilmiştir. New York, Smith, 1931.
-------------------------------------------------- ------------------------------
1. Antonina Vallentin-Luchaire, Stresemann, s. 24.
2. Locarno Paktı bir kaç daha fazla bilgi için, Austen Chamberlain biyografisi bakın.
3. Çeşitli Başlık Stresemann Kullanıcı Denemeler ve Konuşmalar «Locarno Antlaşması», s. 238.
Itibaren Nobel Anlatım, Barış 1926-1950, Editör Frederick W. Haberman, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1972
Bu otobiyografi / biyografi ödülü anda yazılı ve kitap serisi Les Prix Nobel ilk kez yayımlandı. Daha sonra düzenlenebilir ve Nobel Anlatım yayınlanamaz. Bu belge alıntı için, yukarıda gösterildiği gibi her zaman kaynak belirtiniz.
Gustav Stresemann 3 Ekim 1929 tarihinde öldü.
Gustav Stresemann (May 10, 1878-October 3, 1929) was the son of a prosperous owner of a restaurant and tavern. In his early years he helped in the family business and, since he was a lonely boy, assiduously pursued his studies. After attending the Andreas Real Gymnasium in Berlin, Stresemann studied literature, philosophy, and political economy at Berlin and Leipzig. During these student days, he discovered that he had powers of leadership as well as a capacity for literary attainment. He wrote critical essays on the Utopia of Thomas More and the lyrics of D.F. Strauss, historical pieces on Bismarck (and later, on Napoleon), and acted as spokesman for his student association. His dissertation for his doctorate, an economic investigation of the bottled beer trade in Berlin, was both practical and theoretical, assessing the pressures of big business capitalism on the independent middle class of Berlin.
Stresemann entered the real world of commerce in 1901 at the age of twenty-two as a clerk in the Association of German Chocolate Manufacturers in Dresden. A year later he took over the business management of the local branch of the Manufacturers Alliance, an association of entrepreneurs. With his organizing talent and his persuasiveness, he increased the number of members in the alliance from 180 in 1902 to 1,000 in 1904 and to approximately 5,000 in 1912. Although he represented capital, Stresemann nonetheless supported the idea, novel at the time, that management should accept labor's right to organize and should recognize its representatives as official negotiators of collective bargaining demands.
Always convinced of the relationship between economics and politics, however, Stresemann sought elective office. In 1906 he was elected to a seat on the town council of Dresden, which he held until 1912; in 1907 he won election to the Reichstag. In 1917 he was elected leader of the National Liberal Party.
While in Dresden, Stresemann married Käthe Kleefeld; they had two sons. One of Stresemann's biographers remarks that his devotion to his wife was «the axis on which his whole life turned [so that he was free to fling] his entire intellect and energy, his almost superhuman powers of concentration, into his one concern, politics»1.
Stresemann passionately supported Germanic policy both before and during World War I. He believed in force, in authority, in discipline. He argued as early as 1907 for the creation of a strong navy, seeing in it the instrument by which to extend and protect German overseas trade; in 1916, he supported unrestricted submarine warfare; he helped to defeat the government of Bethmann-Hollweg which he thought too temperate; he opposed the Treaty of Versailles.
Dismayed, however, to discover Germany's true military position in the fall of 1918, Stresemann found his ideas of the world changing. Disillusioned with an imperial government that believed in force yet did not possess adequate force, and indeed realizing that the policy of force and conquest in itself is ultimately ruinous, he began to see the world as a jigsaw of political and commercial interrelationships, each nation an individual piece in the puzzle and each fitting into another.
A month after the armistice of November 11, 1918, Stresemann formed the German People's Party, was elected to the national assembly which gathered at Weimar in 1919 to frame a new constitution, was elected to the new Reichstag in 1920 and spent the next three years in opposition. From August 13 to November 23, 1923, Stresemann was chancellor of a coalition government. In his short-lived ministry he dealt firmly with insurrection in Saxony, restored order in Bavaria after Hitler's Putsch failed, ended the passive resistance of Germans in the Ruhr to the French occupying forces, and began the work of stabilizing Germany's currency.
In 1924 Stresemann's successor chose him as his secretary of foreign affairs, an office he was to fill with such distinction under four governments that he was called the greatest master of German foreign policy since Bismarck. He enjoyed immediate success with the acceptance of the Dawes Plan, which restructured reparations on the basis of Germany's ability to pay. With his note of February 9, 1925, he took the initiative in arriving at a rapprochement with the Western Allies, especially with France, in guaranteeing the maintenance of the boundaries established at Versailles. After careful preparation for a conference, Gustav Stresemann, Aristide Briand, and Austen Chamberlain, along with representatives of the other four nations involved, met at Locarno, Switzerland, to draw up mutual security pacts. The three were a study in contrasts: Chamberlain, tall, elegant, monocled, schoolmasterish, cool; Briand, slightly stooped, hair disheveled, moustached, informal, amused; Stresemann, stiffly erect, bald head reflecting the light, cautiously formal. But they shared a common goal: to provide general security so that political and economic stability could be achieved2.
After initialing the Locarno Pact on October 16, Stresemann hurried home to insure its acceptance by the government. In a speech broadcast to the nation on November 3, 1925, he appealed for support, saying: «Locarno may be interpreted as signifying that the States of Europe at last realize that they cannot go on making war upon each other without being involved in common ruin.»3
As another part of his peace offensive, Stresemann signed a rapprochement with Russia, called the Treaty of Berlin, in April of 1926. And, following an unsuccessful trip to Geneva in March, he finally saw on September 8, 1926, the unanimous acceptance of Germany's admission into the League of Nations.
Despite his health, which declined rapidly after the Christmas of 1927, and against medical advice, Stresemann retained his position as German foreign minister. In 1929 at The Hague, he accepted the Young Plan which named June 30, 1930, as the final date for the evacuation of the Ruhr.
Stresemann did not live to see that evacuation. The victim of a stroke, he died in Berlin in October of 1929.
Selected Bibliography
Chamberlain, sir Austen, Down the Years. London, Cassell, 1935. Chapter 10 is on Locarno; Chapter 11 on Stresemann; Chapter 12 on Briand.
Gatzke, Hans W., Stresemann and the Rearmament of Germany. Baltimore, Johns Hopkins Press, 1954.
Gustav Stresemann: Festschrift. Bearbeitet von Joseph Scheidal. Mainz, Arbeitsausschuss für die Wiedererrichtung des Stresemann-Ehrenmals, 1960. Contains an essay by H. H. Redlhammer, «Stresemann, Briand, Chamberlain».
Hirsch, Felix, Gustav Stresemann: Patriot und Europäer. Frankfurt, Munsterschmidt, 1964.
Pensa, Henri, De Locarno au Pacte Kellogg: La Politique européenne sous le triumvirat Chamberlain-Briand-Stresemann, 1925-1929. Paris, 1930.
Stresemann, Gustav, Essays and Speeches on Various Subjects, translated by Christopher R. Turner. London, Butterworth, 1930.
Stresemann, Gustav, Gustav Stresemann: Vermächtnis. Der Nachlass in drei Bänden. Herausgegeben von Henry Bernhard unter Mitarbeit von Wolfgang Goetz und Paul Wiegler. Berlin, Ullstein, 1932-1934. These volumes have been translated into French and into English as follows: Les Papiers de Stresemann, traduction de Henri Bloch et Paul Roques. 3 tomes. Paris, Plon, 1932-1934. Gustav Stresemann: His Diaries, Letters, and Papers, edited and translated by Eric Sutton. 3 vols. New York, Macmillan, 1935-1940. The English version is slightly condensed, but it contains not only a translation of Stresemann's autobiographical fragment of 8 pages and a biographical sketch of 24 pages to 1923, but also an original sketch of 21 pages by the translator, covering the years to 1929.
Stresemann, Gustav, Nachlass des Reichsminister Dr. Gustav Stresemann. Microfilm. Washington, D.C., U.S. National Archives, n.d. Index and description of records of the German Foreign Office; papers listed in catalog of files and microfilms of the German Foreign Ministry archives, 1920-1945.
Stresemann, Gustav, Von der Revolution bis zum Frieden von Versailles: Reden und Aufsätze. Berlin, Staatspolitischer, 1919. Comprised of articles originally published in Deutsche Stimmen.
Turner, Henry Ashby, Jr., Stresemann and the Politics of the Weimar Repubie. Princeton, Princeton University Press, 1963.
Vallentin-Luchaire, Antonina, Stresemann, translated by Eric Sutton. New York, Smith, 1931.
--------------------------------------------------------------------------------
1. Antonina Vallentin-Luchaire, Stresemann, p. 24.
2. For a few more details on the Locarno Pact, see the biography of Austen Chamberlain.
3. «The Treaty of Locarno», in Stresemann's Essays and Speeches on Various Subjects, p. 238.
From Nobel Lectures, Peace 1926-1950, Editor Frederick W. Haberman, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1972
This autobiography/biography was written at the time of the award and first published in the book series Les Prix Nobel. It was later edited and republished in Nobel Lectures. To cite this document, always state the source as shown above.
Gustav Stresemann died on October 3, 1929.