gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Giosuè Carducci
Giosuè Carducci (1835-1907), Val di Castello, Pisa yakınlarındaki küçük bir kasabada doğdu. Yunan ve Romalı yazarlar erken çekmiştir; ek olarak, o bilinçli İtalyan klasikleri okudu: Dante, Tasso, ve Alfieri. Yirmi yaşına geldiğinde o Pisa Üniversitesi'nde felsefe ve edebiyat bir derece ile mezun oldu. Çeşitli yüksek okullarda öğretilen çok zor yıllar sonra, Bologna Üniversitesi, 1904 yılında emekli olana kadar düzenlenen bir yazı İtalyan Edebiyatı kürsüsüne atandı.
O bir çocukken, hem kendi yanı sıra klasik ve İtalyan şairlerinden yaptığı çalışmada ilham Carducci şiir yazmaya başladı. Onun şiirinin ilk iki koleksiyon Çerçevesi (1857) [Rhymes] ve Levia Gravia (1868) [Hafif ve Ağır]. Her ikisi de kendi hevesini gözler önüne sermek ve taklit eskilerin yanı sıra güçlü bir devrimci eğilim. Inno bir Satana (1865) [İlahi şeytanın] Carducci için onun özgür düşüncenin ve modern fikirler, buluşlar, ve devrimler tam ifade «Şeytan'ın kötü şöhretli Praiser» olarak kabul edildi. Giambi ed epodi (1882) [Iambics ve Epodes], satirik şiirleri, politik nitelik taşıyan bir koleksiyon, kendi yurttaşları ile Carducci Kullanıcı öfke ifade eder. Nuove poesie (1873) [Yeni Şiirler] sonuna Odi barbare üç koleksiyonları (1877, 1882 ve 1889) [Barbar Odes], şiirsel formları mükemmelliğe ulaşmak.
Carducci aynı zamanda mükemmel bir çevirmen, lyrics Goethe, Heine, büyük ölçüde kendi şiirinin gelişimini önemli ölçüde etkilemiştir.
Onun bir şair olarak ün yanı sıra, ünlü bir edebiyat tarihçisi ve seçkin bir hatip oldu. O edebiyat her aşamasında araştırma yapmış ve eloquently Studi letterati onun bulguları ifade [Edebiyat Araştırmaları (1874)], Bozetti critici e discorsi letterari (1876) [Kritik Eskizler ve Edebiyat Discussigns], ve birçok diğer eserler.
Carducci, dahası, aktif siyasi hayatında yol açtı. Bologna fahri vatandaşı seçildi ettikten sonra, o 1890 yılında Senato'ya seçildi, o kısa bir süre için Temsilciler Meclisi'nde milletvekili olarak görev yaptı. Carducci şiirleri İtalyan bağımsızlığı için savaş onun yurttaşlarının ilham ve eve hem de yurtdışında büyük bir popülerlik kazandı. Tüm çabalar bir akademik ve dinamik kişiliği ortaya olduktan sonra, on dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısında en büyük İtalyan edebi figür olarak duruyor.
Nobel Anlatım, Edebiyat 1901-1967, Editör Horst Frenz, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1969
Bu otobiyografi / biyografi ödülü anda yazılı ve kitap serisi Les Prix Nobel ilk kez yayımlandı. Daha sonra düzenlenebilir ve Nobel Anlatım yayınlanamaz. Bu belge alıntı için, yukarıda gösterildiği gibi her zaman kaynak belirtiniz.
Giosuè Carducci 16 Şubat 1907 tarihinde vefat etti.
Giosuè Carducci (1835-1907) was born in Val di Castello, a small town near Pisa. He was early attracted to the Greek and Roman authors; in addition, he conscientiously studied the Italian classics: Dante, Tasso, and Alfieri. At the age of twenty he graduated with a degree in philosophy and letters from the University of Pisa. After several difficult years in which he taught in various high schools, he was appointed to the chair of Italian Literature at the University of Bologna, a post that he held until his retirement in 1904.
Inspired both by his own time as well as by his study of the classical and Italian poets, Carducci began writing poetry when he was a child. The first two collections of his poetry were Rime (1857) [Rhymes] and Levia Gravia (1868) [Light and Heavy]. Both reveal his enthusiasm for and imitation of the ancients as well as a strong revolutionary tendency. Inno a Satana (1865) [Hymn to Satan], for which Carducci was considered to be a «notorious praiser of Satan», is the full expression of his free thought and of modern ideas, inventions, and revolutions. Giambi ed epodi (1882) [Iambics and Epodes], a collection of satiric poems of a political nature, expresses Carducci's indignation with his compatriots. In the Nuove poesie (1873) [New Poems] end the three collections of Odi barbare (1877, 1882, and 1889) [The Barbarian Odes], his poetic forms reach perfection.
Carducci was also an excellent translator, and the lyrics of Goethe and Heine greatly influenced the development of his own poetry.
In addition to his fame as a poet he was a noted literary historian and an eminent orator. He conducted research in every phase of literature and eloquently expressed his findings in Studi letterati (1874) [Literary Studies], Bozetti critici e discorsi letterari (1876) [Critical Sketches and Literary Discussigns], and many other works.
Carducci, moreover, led an active political life. After having been named an honorary citizen of Bologna, he was elected to the Senate in 1890; he served as deputy in the House of Representatives for a short time. Carducci's poetry inspired his compatriots in the war for Italian independence, and he enjoyed an immense popularity both at home and abroad. Having manifested a scholarly and dynamic personality in all his endeavours, he stands as the greatest Italian literary figure in the latter part of the nineteenth century.
From Nobel Lectures, Literature 1901-1967, Editor Horst Frenz, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1969
This autobiography/biography was written at the time of the award and first published in the book series Les Prix Nobel. It was later edited and republished in Nobel Lectures. To cite this document, always state the source as shown above.
Giosuè Carducci died on February 16, 1907.