gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Friedrich Bergius
Friedrich Bergius 11 Ekim 1884, Breslau, Silezya yakın Goldschmieden doğdu. O, bilim adamları, teologlar, memurlar, ordu subayları ve iş adamlarının eski saygın bir aileye aitti. Büyükbabası Breslau Ekonomi Profesörü ve babası, Goldschmieden bir kimyasal fabrika sahibiydi.
Bergius Breslau eğitim ve okula devam ederken, o babasının gözetiminde çeşitli çalışma yöntemleri çalışma başardı babasının fabrikasında büyük ilgisini çekti ve böylece chemicotechnical süreçleri ile tanıştı. Laboratuarlarında zaman geçirdim ve daha sonra, sanayi gibi bilimsel konularda önemli bir fikir elde çok erken bir yaşta zaten iyi yerine onu orada duruyordu çalışır.
Bergius Üniversitesi girmeden önce, o, büyük bir metalürji tesisi pratik yönlerini inceledi ve bu deneyimi ile büyük ölçüde kâr babası tarafından altı ay boyunca Ruhr gönderildi.
1903 yılında o Ladenburg, Abegg ve Herz altında kimya okumak için Breslau Üniversitesi girdi; (bir çözücü olarak mutlak sülfürik asit) bir yıllık askeri hizmet yaptıktan sonra 1905 yılında Leipzig Üniversitesi ilerledi ve onun tezini Über mutlak Schwefelsäure als Lösungsmittel Hantzsch altında çalıştı . Bu çalışma Abegg altında Breslau ve Bergius Leipzig 1907 yılında mezun oldu. Hantzsch ve Abegg indüklenen Bergius laboratuarlarında bilimsel araştırma kariyer için kendini adamak için canlı bilimsel bir atmosfer; sonra iki daha fazla Nernst Kullanıcı Berlin Enstitüsü açısından ve çalıştığı bu nedenle de bir dönem için Haber altında çalışma için Karlsruhe için gitti 1909.
Amonyak sentezi, 1909 yılında Hannover kendi araştırma, istendiğinde özellikle gaz reaksiyonları, kimyasal denge orada sürdürülen çalışır. O kalsiyum peroksit ayrılma detaylı bir soruşturma ile başladı ve 300 atmosfer basınçta laboratuvar çalışmaları için pratik bir yöntem geliştirdi.
Hannover Technische Hochschule laboratuarlarında mevcut ekipman yakında yetersiz olduğunu kanıtladı ve in1910 Bergius yavaş yavaş çeşitli atölye çalışmaları ve bitkiler tarafından uzatılmıştır Hanover, kendi özel laboratuvarı kurdu ve burada bir dizi işbirlikçileri istihdam. Yaptığı araştırmanın en önemli sonucu, 1912 ve 1913 yılında, yüksek basınç altında, kömür ve ağır yağlar hidrojen hydrogenating etkisi oldu.
Bu deneyler ölçekli küçük bir endüstriyel ölçekte laboratuvar yöntemleri uygulamak için büyütülmüş olması gerekiyordu, özellikle de bu laboratuvarda korumak anlamına gelir elde etmek kolay değildi. Bu nedenle 1914 yılında Bergius firmanın Th çalışan Essen yaptığı laboratuar Dr Karl Goldschmidt tarafından zaten daha önce yapılan bir teklifi kabul etti. Goldschmidt AG, kısa bir süre sonra o da bu firmanın bir yönetici konumda kalabilir.
1911 yılında kısa bir süre için Bergius teknik gaz reaksiyonları, denge teorisi, Hannover Technische Hochschule az metalürji dersleri verdi. Ancak, Birinci Dünya Savaşı'nın patlak vermesi ve kömür sıvılaşma sorunu üzerinde çalışmaya artış oranı onu kendi eğitim faaliyetlerine devam etmek imkansız yaptı. 1914 dan 1921 yılına kadar Berlin'de yaşadı.
Mannheim yakınlarındaki Rheinau hydrogenating sürecinin teknik gelişimi için nispeten büyük bir sanayi tesisi kurulmuştur. Yakında bu araştırma çalışmaları kapsamında bir firma tek başına çok büyük olduğunu ve savaş Bergius sona erdikten sonra firmalar hidrojenasyon gelişimi işbirliği için uygun bulmak için çaba bulundu. Alman şirketleri gruplar dışında, aynı zamanda onunla işbirliği yapmak, Shell Güven ve İngiliz işletmelerin sayısı, özellikle kömür endüstrisi kaynaklı. Ancak, kritik zamanlarda yine de, sürecin daha da geliştirilmesi için tüm sorumluluk ve risk katlanmak zorunda kaldılar. Nihayet, 1927 yılında, o pratik olanakları geniş bir ölçekte ispat edildikten sonra, kendi çalışmalarını sonuçlandırmak için kömür sıvılaştırma başardı. I.G. Farbenindustrie ve Imperial Chemical Industries sonra bir endüstriyel ölçekte iş aldı.
O zamandan itibaren Bergius ahşap selüloz şeker elde bir süreç kendini adamış, hangi o zaten Birinci Dünya Savaşı sırasında çalışmıştır. Rheinau çalışmalarında da, 15 yıl sonra başardı ve bir sanayi tesisi kurulmuştur. Bergius ikinci kısmında, yani hayatının çalışması, şeker, ahşap ve benzeri maddelerin selüloz bu hidroliz aldı yoğunluğu şaşırtıcı. Bu çalışma son derece konsantre hidroklorik asit ile bilinen zorluklar Bergius için özel bir zorluk sunulan gibi görünüyor. Başlangıçta işlem sadece İngiltere'de çekildi ve otuzlu sırasında Bergius Almanya bu deneyler devam etmek başardınız, onun asıl endişe sürecini rasyonalize etmek ve karmaşık cihazların yapımında kullanılan hidroklorik asit tam iyileşme sağlamak için. 1921 yılında Mannheim-Rheinau yaptığı teknik çalışmalar yakın olmak için, Heidelberg taşındı ve aynı zamanda Heidelberg Üniversitesi ile temas halinde.
Evine, uluslararası ve zihinsel hayatta insanların her zaman tam oldu. O büyük bir iş yapmış ve onun ömür boyu hareketli çağında mümkün onur almıştı. Dr Phil derecesi aldı. Heidelberg Üniversitesi ve Hannover Üniversitesi'nde fahri doktora; o Liebig Madalyası verildi ve kömür ve petrol ilgilenen pek çok dernek ve şirketlerin Yönetim Kurulu seçildi. 1931 yılında Carl Bosch ile kimyasal yüksek basınç yöntemlerinin keşfi ve geliştirilmesine yaptıkları katkılar için Nobel ödülü paylaştı.
Bergius onun yeteneklerini adalet yapardı Almanya'da çalışma alanı bulmak için son bir savaştan sonra mümkün değildi. O, ölüm, 1949 yılında Buenos Aires'te yaptığı olaylı kariyer sona erdirmek Arjantinli göç.
Nobel anlatım, Kimya 1922-1941, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1966
Bu otobiyografi / biyografi ödülü anda yazılı ve kitap serisi Les Prix Nobel ilk kez yayımlandı. Daha sonra düzenlenebilir ve Nobel Anlatım yayınlanamaz. Bu belge alıntı için, yukarıda gösterildiği gibi her zaman kaynak belirtiniz.
Friedrich Bergius 30 Mart 1949 tarihinde öldü.
Friedrich Bergius was born on October 11, 1884, in Goldschmieden near Breslau, Silesia. He belonged to an old respected family of scientists, theologians, civil servants, army officers, and business men. His grandfather was Professor of Economics in Breslau and his father owned a chemical factory in Goldschmieden.
Bergius was educated in Breslau and whilst still at school took great interest in his father's factory where he was able to study various working methods under the guidance of his father and thus became acquainted with chemicotechnical processes. The time spent in the laboratories and the works there later stood him in good stead, as already at a very early age he obtained considerable insight into industrial as well as scientific matters.
Before entering University, Bergius was sent to the Ruhr for six months by his father, where he studied the practical aspects of a large metallurgical plant and profited greatly by this experience.
In 1903 he entered Breslau University to read chemistry under Ladenburg, Abegg and Herz; after doing one year's military service he proceeded to Leipzig University in 1905 and worked under Hantzsch on his thesis Über absolute Schwefelsäure als Lösungsmittel (On absolute sulphuric acid as a solvent). This work was completed in Breslau under Abegg, and Bergius received his degree at Leipzig in 1907. The lively scientific atmosphere in the laboratories of Hantzsch and Abegg induced Bergius to devote himself to a career in scientific research; for this reason he worked for two further terms at Nernst's Institute in Berlin and then went to Karlsruhe to study under Haber for one term in 1909.
The work which was being carried out there on the chemical equilibrium in gas reactions, in particular that on the synthesis of ammonia, prompted his own research in Hanover in 1909. He started with a detailed investigation on the dissociation of calcium peroxide and developed a practical method for laboratory work at pressures up to 300 atmospheres.
The equipment available in the laboratories of the Technische Hochschule in Hanover soon proved insufficient and in1910 Bergius established his own private laboratory in Hanover, which was gradually extended by several workshops and plants, and where he employed a number of collaborators. The most important result of his research was the hydrogenating effect of hydrogen on coal and heavy oils under high pressure, in 1912 and 1913.
It was not easy to obtain the means for maintaining this laboratory, especially as the scale of the experiments had to be enlarged in order to apply the laboratory methods to a small industrial scale. Therefore in 1914 Bergius accepted an offer made already previously by Dr. Karl Goldschmidt to transfer his laboratory to the Essen works of the firm Th. Goldschmidt A.G.; shortly afterwards he also accepted an executive position in this firm.
For a short time in 1911 Bergius lectured on technical gas reactions, equilibrium theory, and metallurgy at the Technische Hochschule in Hanover. However, the outbreak of the First World War and the increased rate of work on the problem of liquefaction of coal made it impossible for him to continue with his teaching activity. From 1914 to 1921 he lived in Berlin.
A comparatively large industrial plant for the technical development of the hydrogenating process was set up in Rheinau near Mannheim. It was soon found that the scope of this research work was too large for one firm alone and after the end of the war Bergius endeavoured to find firms suitable for collaborating in the development of hydrogenation. Apart from groups of German companies, he also induced the Shell Trust and a number of British enterprises, in particular the coal industry, to collaborate with him. However, in critical times he still had to bear the whole responsibility and risk for the further development of the process. Finally, in 1927, he was able to conclude his own work on the liquefaction of coal, after the practical possibilities had been proved on a large scale. The I.G. Farbenindustrie and Imperial Chemical Industries then took up the work on an industrial scale.
From that time onwards Bergius devoted himself to a process of obtaining sugar from cellulose in wood, on which he had already worked during the First World War. He succeeded after 15 years' work and an industrial plant was set up, also in the Rheinau works. It is amazing with what intensity Bergius took up the second part of his life's work, namely this hydrolysis of cellulose in wood and similar substances to sugar. It seems as if the well-known difficulties of working with highly concentrated hydrochloric acid had presented a special challenge to Bergius. Initially the process was taken up only in England and only during the thirties did Bergius manage to continue these experiments in Germany; his main concern was to rationalize the process and to ensure complete recovery of the hydrochloric acid used by constructing intricate devices. In 1921 he moved to Heidelberg, in order to be near his technical work in Mannheim-Rheinau, and at the same time to be in contact with Heidelberg University.
His home was international, and always full of mentally alive people. He had done great work and had received most of the honours possible during the eventful epoch of his lifetime. He received the degree of Dr. Phil. from the University of Heidelberg and the honorary doctorate from the University of Hanover; he was awarded the Liebig Medal and was elected to the Board of Directors of many associations and companies interested in coal and oil. In 1931 he shared the Nobel Prize with Carl Bosch for their contributions to the invention and development of chemical high-pressure methods.
After the last war it was impossible for Bergius to find a field of work in Germany which would have done justice to his abilities. He emigrated to the Argentine, where death put an end to his eventful career in Buenos Aires in 1949.
From Nobel Lectures, Chemistry 1922-1941, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1966
This autobiography/biography was written at the time of the award and first published in the book series Les Prix Nobel. It was later edited and republished in Nobel Lectures. To cite this document, always state the source as shown above.
Friedrich Bergius died on March 30, 1949.