gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Fridtjof Nansen
Mağaza Frøen, Oslo yakınlarındaki Fridtjof Nansen (10 Ekim 1861-Mayıs 13, 1930) doğdu. Babası, müreffeh bir avukat, kişisel bir görev ve ahlaki prensip, açık bir anlayışı ile dindar bir adamdı; annesi çocuğunu açık yaşam tanıttı ve onları fiziksel becerilerini geliştirmek için teşvik strongminded, atletik bir kadındı. Ve Nansen atletik cesaret kariyerinin en büyük önemi kanıtlamak için. O, yuvarlanan ve yüzme, buz pateni konusunda uzman oldu, ama hayatında böyle büyük bir rol oynamak için kayak onun uzmanlık. Kitlesel inşa değil, Nansen sert, güçlü, esnek, uzun boylu idi. O, bir dişli ve en az şirket için sadece köpeği, bir günde elli kilometre ve uzun yolculuklarda atılmak için psikolojik özgüveni kayak fiziksel dayanıklılık sahipti.
Okulda Nansen bilimler ve çizim ve mükemmel, 1881 yılında Oslo Üniversitesi girdikten sonra, zooloji önemli karar verdi. Önümüzdeki on beş yıl içinde, o onun atletik yeteneği, onun bilimsel çıkarları, macera özlemi ve hatta ona uluslararası bir ün getirdi parlak başarılarından bir dizi çizim yeteneğini birleşmiştir.
1882 yılında Grönland'ın doğu kıyısında Viking mühürleyen sevk edilir. Dört buçuk ay bu yolculuk, onun bilim adamı yıl sonra, güncelleme ve bir kitap dönüştü, mühürler ve ayılar üzerinde gözlemler yaptı, ama aynı zamanda maceraperest, deniz ve buz bu dünyada kendilerinden oldu.
Nansen, Bergen Müzesi, daha sonra bu yıl hayvanat küratörü sonrası elde edilmesi, Bergen Norveç genelinde olağanüstü bir trek Kıta büyük laboratuvarlar ve bir kez bazı ziyaretler ile yaptığı çalışma vurgulayarak, yoğun bir bilimsel çalışma, önümüzdeki altı yıl boyunca Oslo ve geri kayaklar. 1888 yılında Oslo Üniversitesi'nde doktora için bazı alt omurgalılarda merkezi sinir sistemi üzerinde başarıyla tezini savundu.
Nansen, uzun bir süredir, iç keşfedilmeyi olmamıştı Grönland, çapraz bir plan gelişen olmuştu. O yaşadığı ıssız doğudan batıya geçmeye karar verdi; diğer bir deyişle, partisinin karaya konulmuştur sonra, geri çekilme yok olabilir. 1926 yılında, onun rectorial adresi Andrews öğrencilere felsefesini açıklayan Nansen önerilen bir eylem, geri çekilme hattı bir seçim olduğunu bu yüzden onun arkasında onun tekne yakmak gerekir, ancak gitmek için bir tuzak olduğunu söyledi ileri. Altı parti, -45 ° C sıcaklığa sağ kurtulan deniz seviyesinden 9.000 ayak yükseldi, yaklaşık iki aylık bir geziden sonra, 1888 Ekim ayı başlarında batı kıyısında ortaya tehlikeli buz, bitkinlik, ve yoksunluk hakim, onlarla getiren iç hakkında önemli bilgiler.
Nansen, önümüzdeki dört yıl içinde yayınlanmış çeşitli makaleleri, iki kitap, Grönland (1890) ve Eskimo Life (1891) İlk Kapısı, Oslo Üniversitesi'nde Zootomical Enstitüsü küratör olarak görev yaptı ve bir bilimsel ve keşif baskını planlanan Kuzey Kutbu. Onun planı, doğudan batıya bir akım kutup buz yapılan devrimci teorisi üzerine oturtmakta, Nansen, [ileri] Sibirya kapalı buz paketi içine, son derece güçlü ve kurnazca tasarlanmış bir gemi, 22 Eylül 1893 tarihinde gemisi Fram koymak Spitzbergen yakınında açık su içine 13 Ağustos 1896 tarihinde otuz beş ay sonra ortaya çıktı. Nansen gemisinde değildi.
Gemi kendileri için rasyonlar otuz gün yirmi sekiz köpek, üç kızakları, iki kayaklar, yüz gün için rasyonlar 'Kuzey Kutbu, Nansen ve bir refakatçi üzerinden geçmek olmaz fark, 1895 Mart ayında batmıştı Kutbu'na 400 kilometre çizgi. Yirmi üç gün Kutbu'na yakın herkes daha önce olmuştu daha yuvarlandı buz okyanuslar üzerindeki 140 km gitti. Geriye dönecek olursak, onlar, orada 1895-1896 yılında kışı Franz Josef Land, kendi yolunu güneybatısında, Mayıs ayında tekrar güneye başladı Vardø, Norveç, Fram açık su ulaştı aynı gün ulaştı ve 21 Ağustos'ta mürettebat ile bir araya Tromsø .
Yolculuk yüksek bir macera idi ama aynı zamanda bilimsel bir geziye, bir oşinografik meteorolojik biyolojik laboratuvar olarak hizmet Fram oldu. Nansen, 1897 sonrasında, Oslo Üniversitesi'nde bir araştırma profesörlük Holding, 1893 ve 1896 yılları arasında yapılan altı ciltlik bilimsel gözlemleri yayınladı. Okyanus araştırmalarında yeni bir çığır daha sonra devam eden, 1908 yılında oşinografi profesörü olarak atandı.
Nansen, 1905 yılında yaptığı araştırma, Norveç'in İsveç'ten bağımsızlığını teşvik etmek için kesilir ve Birliğin dağılmasından sonra, 1908 yılı Mayıs ayına kadar Büyük Britanya'ya ülkesinin bakanı olarak görev yaptı. Önümüzdeki birkaç yıl içinde o kutup bölgeleri içine birkaç oşinografik sefer açtı, ama bir zamanlar dünyanın 1914 yılında savaşın içine gömüldü ve keşif durduruldu, uluslararası siyasi ilişkilerde giderek artan bir ilgi oldu.
1917-1918 neredeyse bir yıl için, Washington, DC Norveçli heyetinin başkanı olarak, Nansen temel gıda sevkiyatı Müttefik ablukanın bir dinlenme için izin verecek bir anlaşmayı müzakere. 1919 yılında Milletler Cemiyeti Norveç Birliği başkanı oldu ve Paris Barış Konferansı'nda Lig Sözleşme'nin kabulü için ve küçük milletlerin haklarının tanınması için etkili bir lobici oldu. 1920 yılındaki ölümüne dek Norveç Ligi için bir temsilci oldu.
1920 yılının baharında, Milletler Cemiyeti, savaş esirlerini Ülkeye görevi üstlenmek için Nansen sordu, çoğu Rusya'da düzenlenecek. Onun alışılmış cesaret ve yaratıcılık, Taşıma ve sınırlı fonları rağmen, Nansen, gelecek yıl ve bir buçuk 450.000 mahkumları iade.
Haziran 1921 yılında, Uluslararası Kızıl Haç ve diğer kuruluşlar tarafından teşvik Cemiyeti Konseyi, Mülteciler Yüksek Komiserliği uyguladı ve onu yönetmek için Nansen sordu. Kendi bakımı altında vatansız mülteciler için Nansen «Nansen pasaportu» sonunda elli-iki hükümet tarafından tanınan bir kimlik belge icat etti. , Gözaltı bakım, geri dönüş, rehabilitasyon, yeniden yerleşim, göç Rus, Türk, Ermeni, Süryani, Asur-Keldani - klasik olmaya yöntemler kullanılarak bu Office dokuz yıl ömür Nansen, yüz binlerce mülteci ministered , entegrasyon.
1921 yılında Kızıl Haç 1921-1922 kıtlık ölen milyonlarca Rusların yardım yönetmenlik, henüz üçüncü bir insani görev almaya Nansen istedi. Yardım Rusya, sonra da, Batılı devletlerin en gözünde şüpheli görememesi zordu ama Nansen müthiş enerji ile takip onun görevi. Sonunda toplanan ve insanların şaşırtıcı bir numarayı kaydetmek için yeterli malzeme dağıtılmıştır 7.000.000 ile 22.000.000 arasında değişen rakamlar aktardı.
Yunan ordusu tarafından mağlup edildikten sonra, Yunan hükümetinin isteği ve onayı ile, Milletler Cemiyeti 1922 yılında Nansen, Küçük Asya'daki evlerinden kendi ülkesine dökülür Yunan mültecilerin sorunu çözmek için çalıştı Türkler. Nansen, onlara yeni bir yaşam başlatmak için bir fırsat vermek için uygun bir tazminat ve hükümleri ile, Yunanistan'da yaşayan Türklerin yaklaşık 500.000 Türk topraklarında yaşayan yaklaşık 1.250.000 Yunanlılar bir değişim düzenlenmiştir.
Nansen beşinci büyük bir insani çaba, 1925 yılında Cemiyeti'nin daveti üzerine, Ermeni halkının kalıntıları yok olmaktan kurtarmak için. Birleşmiş Milletler Teknik Yardım Kurulu ve Uluslararası Kalkınma ve İmar Bankası Dünya Savaşı sonrası dönemde yaptıklarını habercisiydi Erivan'da Ermeniler için millî bir yurt yaratmak için, siyasi, sınai ve mali bir plan hazırladı. Ligi planını uygulamak için başarısız oldu, ama Nansen Uluslararası Mülteciler Ofisi daha sonra Suriye ve Lübnan'da bazı Erivan'da 10.000 ve 40.000 yerleşti.
Nansen May 13, 1930 tarihinde öldü ve 17 Mayıs Norveç'in Anayasa Günü gömüldü.
Fridtjof Nansen (October 10, 1861-May 13, 1930) was born at Store Frøen, near Oslo. His father, a prosperous lawyer, was a religious man with a clear conception of personal duty and moral principle; his mother was a strongminded, athletic woman who introduced her children to outdoor life and encouraged them to develop physical skills. And Nansen's athletic prowess was to prove of the utmost importance to his career. He became expert in skating, tumbling, and swimming, but it was his expertise in skiing that was to play such a large role in his life. Not massively built, Nansen was tall, supple, strong, hard. He possessed the physical endurance to ski fifty miles in a day and the psychological self-reliance to embark on long trips, with a minimum of gear and only his dog for company.
In school Nansen excelled in the sciences and in drawing and, upon entering the University of Oslo in 1881, decided to major in zoology. In the next fifteen years he united his athletic ability, his scientific interests, his yearning for adventure, and even his talent for drawing in a series of brilliant achievements that brought him international fame.
In 1882 he shipped on the sealer Viking to the east coast of Greenland. On this trip of four and a half months, the scientist in him made observations on seals and bears which, years later, he updated and turned into a book; but at the same time the adventurer became entranced by this world of sea and ice.
Obtaining the post of zoological curator at the Bergen Museum later that year, Nansen spent the next six years in intensive scientific study, punctuating his work with visits to some of the great laboratories on the Continent and once by an extraordinary trek across Norway from Bergen to Oslo and back on skis. In 1888 he successfully defended his dissertation on the central nervous system of certain lower vertebrates for the doctorate at the University of Oslo.
For a long time Nansen had been evolving a plan to cross Greenland, whose interior had never been explored. He decided to cross from the uninhabited east to the inhabited west; in other words, once his party was put ashore, there could be no retreat. In 1926, explaining his philosophy to the students at St. Andrews in his rectorial address, Nansen said that a line of retreat from a proposed action was a snare, that one should burn his boats behind him so that there is no choice but to go forward. The party of six survived temperatures of -45° C, climbed to 9,000 feet above sea level, mastered dangerous ice, exhaustion, and privation to emerge on the west coast early in October of 1888 after a trip of about two months, bringing with them important information about the interior.
In the next four years, Nansen served as curator of the Zootomical Institute at the University of Oslo, published several articles, two books, The First Crossing of Greenland (1890) and Eskimo Life (1891), and planned a scientific and exploratory foray into the Arctic. Basing his plan on the revolutionary theory that a current carried the polar ice from east to west, Nansen put his ship, the Fram [Forward], an immensely strong and cunningly designed ship, into the ice pack off Siberia on September 22, 1893, from which it emerged thirty-five months later on August 13, 1896, into open water near Spitzbergen. Nansen was not aboard.
Realizing that the ship would not pass over the North Pole, Nansen and one companion, with thirty days' rations for twenty-eight dogs, three sledges, two kayaks, and a hundred days' rations for themselves, had set out in March of 1895 on a 400-mile dash to the Pole. In twenty-three days they traveled 140 miles over oceans of tumbled ice, getting closer to the Pole than anyone had previously been. Turning back, they made their way southwest to Franz Josef Land, wintered there in 1895-1896, started south again in May, reached Vardo, Norway, the same day the Fram reached open water and were reunited with the crew on August 21 at Tromsø.
The voyage was a high adventure but it was also a scientific expedition, the Fram serving as an oceanographic-meteorological-biological laboratory. Holding a research professorship at the University of Oslo after 1897, Nansen published six volumes of scientific observations made between 1893 and 1896. Continuing thereafter to break new ground in oceanic research, he was appointed professor of oceanography in 1908.
Nansen interrupted his research in 1905 to urge the independence of Norway from Sweden and, after the dissolution of the Union, served as his country's minister to Great Britain until May of 1908. In the next few years he led several oceanographic expeditions into polar regions, but once the world was plunged into war in 1914 and exploration was halted, he became increasingly interested in international political affairs.
For almost a year in 1917-1918, as the head of a Norwegian delegation in Washington, D. C., Nansen negotiated an agreement for a relaxation of the Allied blockade to permit shipments of essential food. In 1919, he became president of the Norwegian Union for the League of Nations and at the Peace Conference in Paris was an influential lobbyist for the adoption of the League Covenant and for recognition of the rights of small nations. From 1920 until his death he was a delegate to the League from Norway.
In the spring of 1920, the League of Nations asked Nansen to undertake the task of repatriating the prisoners of war, many of them held in Russia. Moving with his customary boldness and ingenuity, and despite restricted funds, Nansen repatriated 450,000 prisoners in the next year and a half.
In June, 1921, the Council of the League, spurred by the International Red Cross and other organizations, instituted its High Commission for Refugees and asked Nansen to administer it. For the stateless refugees under his care Nansen invented the «Nansen Passport», a document of identification which was eventually recognized by fifty-two governments. In the nine-year life of this Office, Nansen ministered to hundreds of thousands of refugees - Russian,Turkish, Armenian, Assyrian, Assyro-Chaldean - utilizing the methods that were to become classic: custodial care, repatriation, rehabilitation, resettlement, emigration, integration.
The Red Cross in 1921 asked Nansen to take on yet a third humanitarian task, that of directing relief for millions of Russians dying in the famine of 1921-1922. Help for Russia, then suspect in the eyes of most of the Western nations, was hard to muster, but Nansen pursued his task with awesome energy. In the end he gathered and distributed enough supplies to save a staggering number of people, the figures quoted ranging from 7,000,000 to 22,000,000.
In 1922 at the request of the Greek government and with the approval of the League of Nations, Nansen tried to solve the problem of the Greek refugees who poured into their native land from their homes in Asia Minor after the Greek army had been defeated by the Turks. Nansen arranged an exchange of about 1,250,000 Greeks living on Turkish soil for about 500,000 Turks living in Greece, with appropriate indemnification and provisions for giving them the opportunity for a new start in life.
Nansen's fifth great humanitarian effort, at the invitation of the League in 1925, was to save the remnants of the Armenian people from extinction. He drew up a political, industrial, and financial plan for creating a national home for the Armenians in Erivan that foreshadowed what the United Nations Technical Assistance Board and the International Bank of Development and Reconstruction have done in the post-World War II period. The League failed to implement the plan, but the Nansen International Office for Refugees later settled some 10,000 in Erivan and 40,000 in Syria and Lebanon.
Nansen died on May 13, 1930, and was buried on May 17, Norway's Constitution Day.