gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Frans Eemil Sillanpää
Frans Eemil Sillanpää aynı adı taşıyan bir ıssız bir croft Finlandiya Hämeenkyrö Parish, yla-Satakunta 16 Eylül, 1888, tarihinde doğdu. Süzme, anne ve babası, Kumo Vadisi'nde Kauvatsa orada yaklaşık on yıl önce göç etmiş, babası Frans Henrik Henriksson, ve annesi, aile eski çağlara Hämeenkyrö Parish yaşamış Loviisa Vilhelmiina Iisaksdotter, tarafından inşa edilmiş.
Sillanpää Kullanıcı ailesi tüm denemeler ve Finlandiya bu parçaların yerleşimcilerin nesillere ortak sıkıntıları yaşamıştır. Don olayı tohumlarını öldürdüğünü, çiftlik hayvanları telef olan, ve çiftçi çocukları da, sadece Frans Eemil, yavruların genç kadar ölmüştü kaldı.
Orada bir mobil okul çiftlik çocuklar için sadece oldu ve bu kaza ile tamamen edildi - genç Sillanpää Kullanıcı hayatı kazalarında boldur için oldu - o görüntülenir nerede bir parlak delikanlı olarak kabul edildi araziyi işleten çiftçi Kullanıcı oğlu,, bir düzenli olarak okula katılmak için geldi ki bir öğrenme için gerçek bir yetenek. Bazı idealistler Tampere bir ortaokul daha az bir şey yapacağını karar verdi ve bu konuda bazı düşünce verdikten sonra, eski Sillanpää uzakta oğlunu bağcılara göndermeye razı oldu. Beş yıl boyunca, Sillanpää anne ve babası, kısık ve oğulları okulda tutmak için kazınmış, daha sonra o üç yıl boyunca kendisini destekledi ve 1908 yılında, iyi işaretleri ile mensubu. Bu, gelecek vaat eden genç bir adam, ödünç para neredeyse süresiz çalışma Finlandiya bir dönemdi ve genç Sillanpää eğitim coşkusu bu düşükle boşuna kendini yavaş değildi. O, öğrenme daldı ve yaptığı çalışmalar uzun çizildi gibi kaotik. O, ancak, onun temel bir konu olarak biyoloji seçin ve sert çalıştı şeyler kesim bunları mikroskop altında inceleyerek, ne kadar gördüm çizim, güzel bir gün, beş yıl gitmişti bulmak için uyandım, laboratuvar yaptı onun muayene gün hala uzak ve ona ödünç para verme olmuştu türlü eski baylar, böylece artık yapmaya hazır değildi. O O Annesinin ve babasının her zamankinden daha yoksul bulundu evine dönmek için birlikte yeterli nakit kazınır. O kendi kulübede yaşayan ve pek bir gurme damak heyecanlandırmak yemek paylaştı.
Onun öğrencisi gün onun aşk maceralarına geçmişte bir şey üzerinde, ama en azından, ona hiçbir şey başlatmak için yeterli kolay oldu. Sillanpää, özel yazışmalar için köy bayanlar tarafından tercih türü bazı sabit yakındaki bir köy dükkanında satın aldı ve yayınladı görmekten çok umut olmadan büyük bir şehir kağıt Editöre gönderilen bir kısa öykü yazdı. Çok kısa bir süre sonra, yukarıda belirtilen kağıdın ön sayfasında ortaya çıktı ve yazarı editörün sekreteri bir çok yakışıklı bir mektup aldı, çünkü o günlerde popüler bir ifade kullanmak için hikaye kalbinin kanı ile yazılmış olmuştur sahip olmalıdır yanı sıra, sıcak daha onun ücret. Hikaye bir kalem adı altında yayınlanmış ancak Helsinki edebiyat dünyasının yakında yazar ve abartılı övgü mektupları almak, onun hayretle buldu zamanların sonsuz bilgin kimliğini keşfetti olmuştu. Sonra aynı kağıt, alışılmadık bir şey oldu çok onun öykülerini birkaç yayımlanan olmuştu. O, bütün bir kitap Sillanpää edebi çıkış açmalıyım akılda olmak istedi Meşhur yayıncısı tarafından yaklaştı. Yayıncı, şimdiye kadar onu ona huzur içinde çalışması için makul bir süre öncesinden teklif olarak gitti.
Oysa o anda başka bir merak, bir dizi biri oluştu. Önemsiz bir köy dans, Sillanpää, o dans ısrar, dans salonunun arka kısmında çok oturdu, utangaç bir on yedi yaşındaki bir kız bir araya geldi. Sillanpää onun direnç rağmen, o, o son derece ciddiyet ve konsantrasyon ile koyulduğu tüm sonra dans olduğunu keşfetmek için dans pistine onu dışarı sürükledi. Bu Sigrid Maria (örneğin, on yedi yaşındaki bir kız çocuğunun adını) delik Sillanpää sekiz çocuk öldü, biri sırasında, yirmi beş yıl efsanesinin başlangıcı oldu. Bayan Sillanpää 1939 yılında bir Nisan sabahı vefat etti. Kasım ayı başlarında, o kadar, onun eşin Anna Armia von Hertzen alacağını, ona sevgi ve Helsinki belediye başkanı soruluyor önce, derin bir yas vardı, altı ay önce dul duruyordu. Bunu yapmak için, Sillanpää bariz şevk ile cevap verdi, ne de Anna Armia «evet» ürkek bir fısıltı. Birkaç gün önce bir telgraf yılında Nobel Edebiyat Ödülü'ne layık olduğunu Sillanpää söylüyorum İsveç Akademisi Sekreteri gelmişti. Yeni bir noktaya uzun Sillanpää Kullanıcı hayatı sıçramalı edildiği harika olaylar serisi ulaşmıştır. Çünkü o unutulmaz olay meydana gelmiş olabilir değişiklikleri gelince, onlar tarihsel değer kayıt olmak için çok yeni, konuşma,. Otobiyografisinde, bu nedenle, bu kırmızı-mektup gün ile sona erebilir.
Belki de 1936 yılında Helsinki Üniversitesi'nde fahri doktora Sillanpää tanınan, ilave edilmelidir.
Özellikle Maid Silja İzlanda İbranice hemen hemen her uygar diline tercüme edildiği Sillanpää, tarafından yayımlanan kitaplar şunlardır:
Elämä ja Aurinko (1916) [Yaşam ve Sun.]
Ihmislapsia elaman saatossa [Yaşam Alayı Children of Man (1917)]
Hurskas kurjuus (1919) [Meek Miras]
Rakas isänmaani (1919) [Sevgili Vatan]
Hiltu ja Ragnar (1923) [Hiltu ve Ragnar]
Enkelten suojatit (1923) [Angels Wards]
Omistani ja omilleni (1924) [benim Kendi hakkında ve kendi]
Maan tasalta (1924) [Dünya'nın Seviye]
Töllinmäki (1925) [Shanty Tepesi]
Rippi (1928) [Confession]
Kiitos hetkistä, Herra ... (1930) [Moments, Rab ... teşekkürler]
Nuorena nukkunut (1931) [Hizmetçi Silja]
Miehen tie (1932) [A Man Way]
Virranpohjalta (1933) [Çayı Alt]
Ihmiset suviyössä (1934) [Summer Night insanlar]
Viidestoista (1936) [Onbeşinci]
Frans Eemil Sillanpää Biyografik not
1939'dan sonra, Sillanpää (1880-1964) romanlarında Elokuu yazdı (1944) [Ağustos] ve Ihmiselon ihanuus ja kurjuus (1945) [İnsan Yaşam hoşluk ve perişanlık]. Hayatının bir hesap poika eli elämäänsä, esas olarak, anılarında, Fin radyo yayınları dayalı, [Boy Hayatı oturuyordu.] 1953 yılında yayımlandı. Onun politik ve sosyal deneme ve seyahat hesapları koleksiyonu [en yüksek düzeyde Gün] Paiva korkeimmillaan başlığı altında 1956 yılında çıktı.
Sillanpää soyadı Koskinen ve daha sonra Sillanpää için değiştirildi. Onun toplu eserleri, 1932 ve 1948 yılları arasında on iki cilt halinde yayımlanmıştır.
Nobel Anlatım, Edebiyat 1901-1967, Editör Horst Frenz, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1969
Bu otobiyografi / biyografi ödülü anda yazılı ve kitap serisi Les Prix Nobel ilk kez yayımlandı. Daha sonra düzenlenebilir ve Nobel Anlatım yayınlanamaz. Bu belge alıntı için, yukarıda gösterildiği gibi her zaman kaynak belirtiniz.
Frans Eemil Sillanpää 3 Haziran 1964 tarihinde öldü.
Frans Eemil Sillanpää was born on the 16th of September, 1888, at Ylä-Satakunta in the Hämeenkyrö Parish of Finland on a desolate croft of the same name. The cottage had been built by his parents, his father Frans Henrik Henriksson, who had moved there some ten years before from Kauvatsa in the Kumo Valley, and his mother, Loviisa Vilhelmiina Iisaksdotter, whose family had lived in the Hämeenkyrö Parish from times immemorial.
Sillanpää's parents had experienced all the trials and tribulations common to generations of settlers in those parts of Finland. Frosts had killed their seeds, farm animals had perished, and the farmer's children, too, had died, until only Frans Eemil, the youngest of the offspring, was left.
There was only a mobile school for the farm children, and it was purely by accident - young Sillanpää's life was to abound in accidents - that the crofter's son, who was regarded as a bright lad, came to attend a regular school where he displayed a real aptitude for learning. Some idealists decided that nothing less than a secondary school at Tampere would do and, after giving the matter some thought, old Sillanpää consented to send his son away. For five years, Sillanpää's parents pinched and scraped to keep their son in school, after which he supported himself for another three years and, in 1908, matriculated with good marks. This was a time in Finland when a promising young man could study almost indefinitely on borrowed money, and young Sillanpää was not slow to avail himself of this miscarriage of educational zeal. He plunged into learning and his studies were as chaotic as they were long drawn-out. He did, however, choose biology as his basic subject and worked hard in the laboratory, cutting up things, studying them under the microscope, and drawing what he saw until, one fine day, he woke up to find that five years had gone by; his examination day was still far off and the kind old gentlemen who had been lending him money were not prepared to do so any longer. He scraped together enough cash to return to his home, where he found his father and mother poorer than ever. He lived in their hut and shared their meals, which could hardly excite a gourmet's palate.
His student days were over, his amorous escapades a thing of the past, but at least it was easy enough for him to start from nothing. Sillanpää acquired at a nearby village shop some stationary of the type favoured by village lads for private correspondence and wrote a short story, which he sent to the editor of a large city paper without much hope of seeing it published. To use an expression popular in those days, the story must have been written with his heart's blood because, after a very short time, it appeared on the front page of the aforesaid paper and its author received a very handsome letter from the editor's secretary, as well as his fee, which was more than welcome. The story had been published under a pen name but the literary world of Helsinki soon discovered the identity of the author and the erstwhile eternal scholar found himself, to his amazement, receiving letters of extravagant praise. After several more of his stories had been published in the same paper, something very unusual happened. He was approached by a wellknown publisher who asked to be borne in mind should Sillanpää's literary output stretch to a whole book. The publisher went so far as to offer him a reasonable advance to enable him to work in peace.
Yet another wonder - one of a series - occurred at that time. At an unimportant village dance, Sillanpää met a shy seventeen-year-old girl who, insisting that she could not dance, sat far at the back of the dance hall. In spite of her resistance, Sillanpää dragged her out onto the dance floor to discover that she could dance after all, which she proceeded to do with the utmost seriousness and concentration. This was the beginning of a twenty-five-year saga, during which Sigrid Maria (for such was the name of the seventeen-year-old girl) bore Sillanpää eight children, one of whom died. Mrs. Sillanpää died on an April morning in 1939. In early November, the widower who, six months earlier, had been in deep mourning, was standing before the mayor of Helsinki being asked if he would take Anna Armia von Hertzen to be his wedded wife, to love her, and so on. To this, Sillanpää replied with obvious eagerness, nor was Anna Armia's «yes» a timid whisper. Some days before a telegram had come from the Secretary of the Swedish Academy telling Sillanpää that he had been awarded the Nobel Prize in Literature. A new point had been reached in the long series of wonderful events with which Sillanpää's life has been punctuated. As for the changes which may have occurred in it since that memorable event, they are, historically speaking, too recent to be worth recording. May his autobiography, therefore, end with this red-letter day.
It should perhaps be added that, in 1936, the University of Helsinki conferred on Sillanpää an honorary doctorate.
Books published by Sillanpää, of which The Maid Silja in particular has been translated into nearly every civilized language from Icelandic to Hebrew, are:
Elämä ja aurinko (1916) [Life and Sun]
Ihmislapsia elämän saatossa (1917) [Children of Man in Life's Procession]
Hurskas kurjuus (1919) [Meek Heritage]
Rakas isänmaani (1919) [Beloved Fatherland]
Hiltu ja Ragnar (1923) [Hiltu and Ragnar]
Enkelten suojatit (1923) [Wards of the Angels]
Omistani ja omilleni (1924) [About my Own and to my Own]
Maan tasalta (1924) [From the Earth's Level]
Töllinmäki (1925) [Shanty Hill]
Rippi (1928) [Confession]
Kiitos hetkistä, Herra... (1930) [Thanks for the Moments, Lord ...]
Nuorena nukkunut (1931) [The Maid Silja]
Miehen tie (1932) [A Man's Way]
Virranpohjalta (1933) [From the Bottom of the Stream]
Ihmiset suviyössä (1934) [People in the Summer Night]
Viidestoista (1936) [The Fifteenth]
Biographical note on Frans Eemil Sillanpää
After 1939, Sillanpää (1880-1964) wrote the novels Elokuu (1944) [August] and Ihmiselon ihanuus ja kurjuus (1945) [The Loveliness and Wretchedness of Human Life]. An account of his life, Poika eli elämäänsä [The Boy Lived His Life], based mainly on the Finnish radio broadcasts of his memoirs, was published in 1953. A collection of his political and social essays and his travel accounts came out in 1956 under the title Päivä korkeimmillaan [Day at its Highest].
Sillanpää's family name was Koskinen and was later changed to Sillanpää. His collected works were published in twelve volumes between 1932 and 1948.
From Nobel Lectures, Literature 1901-1967, Editor Horst Frenz, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1969
This autobiography/biography was written at the time of the award and first published in the book series Les Prix Nobel. It was later edited and republished in Nobel Lectures. To cite this document, always state the source as shown above.
Frans Eemil Sillanpää died on June 3, 1964.