gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Erwin Neher
Buchloe Bavyera Alpleri'nin görünümünde bir yuvarlanma kırsal, Münih 70 km batısında yer alan küçük bir kasaba. Bu büyüdü ve 1963 yılına kadar üniversiteye girdi Hayatımın çoğunu nerede. Landsberg, 20. Mart 1944 tarihinde başka bir şehre yakın doğdu. Babam, Franz Xaver Neher, süt şirketin yönetiminde yer aldı. Neyse ki, bu askerlik kurtulmuş olduğunu, bu savaş sırasında gıda temini için önemli olarak kabul edildi. 1930'ların başında bir öğretmen olarak eğitim almış Annem Elisabeth (kızlık soyadı Pfeiffer), benim iki ablası dahil beş aile, bakımı oldu. Böylece, savaş sonrası dönemin zorluklara rağmen, sağlam bir aile içinde büyümek için bir ayrıcalıktı. Bizim aile ev, bitki ve hayvanların izlerken, kendimi saat geçirdim büyük bir park-bahçe, yer alan ve hemen hemen her çakıl biliyordu.
10 yaşındayken, ben Mindelheim 'Maristenkolleg' girdi. Mindelheim yakındaki başka bir şehridir ve yerel 'Gymnasium', 'Maristenschulbrüder' bir Katolik cemaat tarafından işletilmektedir. Cemaat ve başkalarına ait olan hem de - çok özel ve sadece konuya açık olduğunu ama aynı zamanda kişisel sorunları bu okulun büyük bir avantaj bizim öğretmenler oldu. Gymnasium (1954-1963) yıllarda canlıların benim ilgi yanında, ben de kendimi teknik ve analitik sorunları batırmayın, öğrendim. Aslında, çok yakında, fizik ve matematik benim en sevdiğim konular oldu. Ancak, aynı zamanda, bu iki alanda birleştirici yeni kavramlar benim için edebiyat, seeped vardı. Ben hevesle o zaman şık bir kelime olduğunu ve sinir uyarım 'Hodgkin-Huxley teorisi "elimi uzatsam her şeyi okudu sibernetik hakkında okuyun. Benim Abitur - Sınav üniversiteye erişim sağlayan 'biyofizikçi' olması gerektiğini bana açıktı. Planım fizik okumaya ve daha sonra eklemek biyoloji.
1963 yılı sonbaharında, 'Münih Technische Hochschule' fizik çalışmaya başladı. Technische Hochschule, tipik Alman üniversiteleri için bazı aksine oldukça sıradan dersleri tamamlayan problem odaklı ders çalışma miktarı ile oldukça sıkı bir program vardı. Bu eğitim, benim sonraki araştırma çalışmaları pek çok açıdan çok yardımcı oldu.
1966 yılında, ABD'de okumak için Fulbright bursu kazandı. Biyofizik için erişim sağlamak olabilir düşüncesi ile bu başvuruda bulunmuştur. Bu, gerçekten de böyleydi. Wisconsin-Madison Üniversitesi'nde yıl boyunca, düşük açılı X-ray saçılma dahil biyofizik laboratuar tamamen entegre oldu. Prof W.W. yönettiği proje, Beeman, kütle spektrometresi için moleküler kirişler makromoleküllerin üreten erken bir girişimdi. Bir yıldan biraz daha fazla 'Master of Science "derecesi kazandı. Bu resmi bir sonuca bir fizik eğitimi ile biyoloji geçiş için hazır hissettim. 1967 yılında Münih'e döndü ve biyofizik tercihen sinir uyarılması ile ilgili bazı Doktora proje için etrafına baktı. Neyse ki, benim arama Max-Planck-Institut für Psychiatrie, HD götürdü Lux, salyangoz nöron motoneurones ve iyon akımları sinaptik mekanizmaları araştıran oldu. Biz kolayca voltaj sıkma salyangoz nöron bir proje üzerinde anlaştı. Dieter uzay-klemp sorunları aşmak için Lux, akım yoğunluğu yerel ölçümü için emme pipetler kullanılması önerilmektedir.
Benim yıllarda Dr. Lux laboratuvarı aynı enstitüde doktora proje Bert Sakmann tanıştı. Bert biz eğitim temel nöronal mekanizmaları çok ilgimi çekti, pek çok canlı tartışmalar vardı ve arkadaş oldu. Kendi çıkarları Bert Sir Bernard Katz biyofizik laboratuvarında çalışmak üzere Londra'ya gitmeye karar verdi. Biz yapay membranlar tek kanallı kayıt deneyimi elde etmek için fiziksel bir kimya laboratuvarında katıldı 1973 yılında Göttingen tekrar toplandı. Bert nöromüsküler kavşak onunla deneyim getirdi ve tek kanal akımlarının ölçümü amaçlayan bir işbirliği üzerinde anlaşmaya sadece küçük bir tartışma gerekli. 1976 yılında Yale Üniversitesi'nde Charles F. Stevens laboratuvarda bir yıl geçirdi, ilk tek kanallı kayıtları yayınladı. Daha sonra, bölüm, Hans Kuhn ve Otto D. Creutzfeldt başımızı, bizim için bağımsız 'Genç Araştırmacı Laboratuvarı' kuruldu. Bu yakın işbirliği için çok yararlı olduğunu ve bize mükemmel bir doktora sonrası arkadaşlarının bir dizi çekmek için izin verdi: Joseph P. Patlak, Fred Sigworth, Alain Marty ve Owen P. Hamill. Birlikte tekniği mükemmel ve farklı kayıt yapılandırmaları geliştirdi. Ben bu işbirlikçilere daha sonra laboratuvarda katıldı meslektaşlarının yanı sıra çok borçlu hissediyorum. 1983 sonrasında, benim çıkarları sonunda hormonlar ve nörotransmitterler sekresyonunu hücresel bir tepki gibi, hücrelerin içindeki başlatan süreçleri kanallar kendileri uzağa kaymıştır.
Tabii, laboratuvarda kendi laboratuvar monte başlamadan önce eşim, Eva-Maria ile tanıştı. Biz, 1978 yılında evlendi, evde ailem ve benim 'araştırma aile' paralel olarak arttı. Richard (12), Benjamin (11), Carola (10), Sigmund (7) ve Margret (4): Şimdi beş çocuk var. Eşim kendi bilimsel kariyer verdi ve beni benim araştırma yararı için sürekli destek vermiştir.
Onursal derece
- Onursal Profesör, 1986 Göttingen Üniversitesi
H.Ç., Limburgs Universitair Merkez 1988 - Dr.
Ödüller (çoğunlukla Bert Sakmann ile birlikte)
Nernst-Haber-Bodenstein Fizikokimya 1977 Alman Derneği Ödülü
Feldberg Ödülü, Feldberg Vakfı, Londra 1979
K.C. Cole Ödülü, Biyofizik Derneği 1982
Harold Lamport Ödülü, New York Bilimler Akademisi'nin Bilimleri 1982
Spencer Ödülü, Columbia Üniversitesi 1983
Adolf Fick-Preis, Universität Würzburg 1984
Louisa Gross-Horwitz Ödülü, Columbia Üniversitesi 1986
Fidia Araştırma Ödülü Anlatım, Fidia Araştırma Vakfı 1986
Schunck-Preis, Universität Giessen 1986
Leibniz Ödülü, Deutsche Forschungsgemeinschaft 1986
Gairdner Ödülü, Toronto l989
Hans Hellmut Vits-Preis, Universität Münster 1990
Bristol-Myers Squibb Araştırma Ödülü, New York, 1990
Gerard Ödülü, Amerikan Nörobilim Derneği 1991
Les Prix Nobel. Nobel Ödülleri 1991, Editör Frängsmyr, [Nobel Vakfı], Stockholm, 1992 Tore
Bu otobiyografi / biyografi ödülü zamanda yazılmış ve daha sonra kitap serisi Les Prix Nobel / Nobel Ders Verme yayımlandı. Bu bilgiler bazen Laureate tarafından sunulan bir zeyilname ile güncellenir.
Telif Hakkı © Nobel Vakfı, 1991
Lahikası, Ağustos 1999
Onursal derece
Dr H.Ç.
Alicante Üniversitesi, İspanya, 1993
University of Wisconsin, Madison, Wisconsin, ABD, 1993
Münih Teknik Üniversitesi, Federal Almanya Cumhuriyeti, 1994
Madrid Üniversitesi, İspanya, 1994
Huazhong Üniversitesi Fen ve Teknoloji, Wuhan, Çin Halk Cumhuriyeti, 1994
Arjantin Bahia Blanca, 1995 Üniversitesi
Roma Üniversitesi, İtalya, 1996
İbrani Üniversitesi, Kudüs, İsrail, 1999
Buchloe is a small town in Bavaria, situated in a rolling countryside in view of the Alps, 70 km west from Munich. This is where I grew up and spent most of my life until 1963, when I entered university. I was born in Landsberg, another town close by on the 20th of March 1944. My father, Franz Xaver Neher, was involved in the administration of a dairy company. Fortunately, this was considered to be of importance for food supply during the wartime, such that he was spared from military service. My mother Elisabeth (née Pfeiffer), who had received an education as a teacher in the early 1930s, was caring for the family of five, which included my two older sisters. Thus, in spite of the difficulties of the postwar period, I had the privilege to grow up in an intact family. Our family home was situated in a big, park-like garden, in which I spent hours by myself, watching plants and animals, and where I knew almost every pebble.
At the age of 10, I entered the 'Maristenkolleg' at Mindelheim. Mindelheim is another nearby town, and the local 'Gymnasium' is operated by a catholic congregation, the 'Maristenschulbrüder'. The big advantage of this school was that our teachers - both those belonging to the congregation and others - were very dedicated and were open not only to the subject matter but also to personal issues. During my years at the Gymnasium (1954 to 1963) I found out that, next to my interest in living things, I also could immerse myself in technical and analytical problems. In fact, pretty soon, physics and mathematics became my favourite subjects. At the same time, however, new concepts unifying these two areas had seeped into the literature, which was accessible to me. I eagerly read about cybernetics, which was a fashionable word at that time, and studied everything in my reach on the 'Hodgkin-Huxley theory' of nerve excitation. By the time of my Abitur - the examination providing access to university - it was clear to me that I should become a 'biophysicist'. My plan was to study physics, and later on add biology.
In the fall of 1963, I took up the study of physics at the 'Technische Hochschule' in Munich. The Technische Hochschule, in some contrast to typical German universities had a pretty tight schedule with quite an amount of problem-oriented course work supplementing ordinary lectures. Such training was of great help for many aspects of my subsequent research work.
In 1966, I won a Fulbright Scholarship to study in the US. I had applied for this with the idea, that it might provide access to biophysics. This was, indeed, the case. During my year at the University of Wisconsin at Madison, I was fully integrated into a biophysics laboratory involved in low angle X-ray scattering. My own project, directed by Prof. W.W. Beeman, was an early attempt at producing molecular beams of macromolecules for mass spectrometry. In a little more than a year I earned a 'Master of Science' degree. With this formal conclusion of a physics education I felt ready for switching to biology. I returned to Munich in 1967 and looked around for some PhD project in biophysics, preferably related to nerve excitation. Fortunately, my search led me to the Max-Planck-Institut für Psychiatrie, where H.D. Lux was investigating synaptic mechanisms in motoneurones and ion currents in snail neurones. We readily agreed on a project on voltage-clamping snail neurones. To circumvent space-clamp problems Dieter Lux suggested to use suction pipettes for local measurement of current density.
During my years in Dr. Lux's laboratory I met Bert Sakmann, who did his PhD project in the same institute. Bert was very interested in the basic neuronal mechanisms that we were studying, we had many lively discussions, and became friends. Following his interests Bert decided to go to London to work in the biophysics laboratory of Sir Bernhard Katz. We met again in Göttingen in 1973, where I had joined a physical chemistry laboratory to get experience with single channel recording in artificial membranes. Bert brought with him the experience on the neuromuscular junction and it required only little discussion to agree on a collaboration, aiming at the measurement of single channel currents. In 1976, we published the first single channel records while I spent a year in the laboratory of Charles F. Stevens at Yale University. Afterwards, our heads of department, Hans Kuhn and Otto D. Creutzfeldt, established independent 'Young Investigator Laboratories' for us. This was very helpful for close collaboration, and allowed us to attract a number of excellent postdoctoral fellows: Joseph P. Patlak, Fred Sigworth, Alain Marty and Owen P. Hamill. Together we perfected the technique, and developed the different recording configurations. I feel very much indebted to these collaborators as well as to colleagues who later joined the laboratory. After 1983, my interests shifted away from the channels themselves to processes they initiate inside cells, eventually leading to a cellular response-like secretion of hormones and neurotransmitters.
Just before starting to assemble my own laboratory I met my wife, Eva-Maria - in the laboratory, of course. We married in 1978, such that my family at home, and my 'research family' grew in parallel. We now have five children: Richard (12), Benjamin (11), Carola (10), Sigmund (7), and Margret (4). My wife has given up her own scientific career and given me constant support for the benefit of my research.
Honorary degrees
- Honorary Professor, University of Göttingen 1986
- Dr. h.c., Limburgs Universitair Centrum 1988
Awards (mostly together with Bert Sakmann)
Nernst-Haber-Bodenstein, Award of the German Society for Physical Chemistry 1977
Feldberg Award, Feldberg Foundation, London 1979
K.C. Cole Award, Biophysical Society 1982
Harold Lamport Award, New York Academy of Sciences 1982
Spencer Award, Columbia University 1983
Adolf Fick-Preis, Universität Würzburg 1984
Louisa Gross-Horwitz Award, Columbia University 1986
Fidia Research Award Lecture, Fidia Research Foundation 1986
Schunck-Preis, Universität Giessen 1986
Leibniz Award, Deutsche Forschungsgemeinschaft 1986
Gairdner Award,Toronto l989
Hans Hellmut Vits-Preis, Universität Münster 1990
Bristol-Myers Squibb Research Award, New York 1990
Gerard Prize, American Neuroscience Association 1991
From Les Prix Nobel. The Nobel Prizes 1991, Editor Tore Frängsmyr, [Nobel Foundation], Stockholm, 1992
This autobiography/biography was written at the time of the award and later published in the book series Les Prix Nobel/Nobel Lectures. The information is sometimes updated with an addendum submitted by the Laureate.
Copyright © The Nobel Foundation 1991
Addendum, August 1999
Honorary Degrees
Dr. h.c.
University of Alicante, Spain, 1993
University of Wisconsin, Madison, Wisconsin, USA, 1993
Technical University of Munich, FRG, 1994
University of Madrid, Spain, 1994
Huazhong University of Sciences & Technology, Wuhan, PR China, 1994
University of BahÌa Blanca, Argentine, 1995
University of Rome, Italy, 1996
Hebrew University of Jerusalem, Israel, 1999