gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Ernesto Teodoro Moneta
Ernesto Teodoro Moneta (20 Eylül 1833-10 Şubat 1918), paradoksal olarak terimi «militan pasifist» onu çok sık uygulanan bir kişiliğe sahipti. O milliyetçi, enternasyonalist, derin bir dini oluşmuş bu propagandacı, günlük ofisinin tam karşısında bir restoranda öğle yemeği için bir kare yürürken önlemek için bir tramvay aldı fiziksel uygunluk için bir dava insanıdır.
Aristokrat Milanese ebeveynlerin tarihi rağmen lüks olmadan, kendi yoksullaşmış ailesi hala ataerkil bir ölçekte yaşayabileceği iki ülke evlerinde onun çocukluk geçirdi. On beş yaşındayken, ailesinin evine savunmak için babasının yanında savaştı ve yakındaki üç Avusturyalı askerlerin öldüğünü gördü, Avusturya'ya karşı ayaklanma kendi deneyimleri derinden etkilendi. Bu milliyetçilik kendi tür mücadele henüz Moneta çift barış savunuculuk ve doğdu o muhtemelen. 1848 ila 1866 yılları arasında Genel Sirtori altında olan emir subayı o oldu 1859 ve 1860 yılında ve daha sonra Garibaldi ile mücadele, onun zamanında büyük bir İtalyan bağımsızlık ve birlik için çabalarının geçirdi. 1866 kampanya hayal kırıklığına uğramış, ancak gelecek vaat eden bir ordu kariyer gibi görünen kısa kesilmiş ve o bizzat Genel Sirtori tüm yaşamı boyunca sadık kalmasına rağmen, sivil hayata geri döndü.
Moneta, at binme gibi zevk amatör sahnelediği hareket ve oyun değerlendirmeleri Edoardo Sonzogno tarafından 1866 yılında kurulan, günlük gazete Il secolo katkıda bir yakışıklı, sıcak, neşeli bir adam oldu. 1867 yılında iki arkadaşı Il secolo teslim aldığında, o, o 1895 yılına kadar 1867 yılında düzenlenen editörü konumunu kabul etti. Gazetecilik, onun günlük entelektüel uyarılması ve Il secolo editörü olarak bağlılık organik bir akıbet bir pasifist olarak kariyerine Moneta dinamizm ve idealizm için ideal bir çıkış olduğunu kanıtladı.
, Güçlü bir kişisel mahkumiyet bir adam, Moneta, cesaretini ve yenilikleri kabul etmeye istekli kadar kendi bütünlüğü için saygı gördü. O editoryal denge ödün vermeden kamuoyunu şekillendirmek için güçlü bir enstrüman haline Il secolo dövme. Dine saygı olmasına rağmen Katolik pratik, o, din adamları arasında belirli ihlalleri İtalyan birleşmesi ve sosyal ilerlemeyi engelleyen olduğunu yıllarca inandıkları için bir oluşmuş bu tutum benimsemeye Il secolo izin verdi. Ve hayatı boyunca iki oğlu - Neredeyse eşi uzaklaşmış oldu diye, kocasının onun için çok fazla geliyordu dine karşı tutumu bu bariz bir tutarsızlık kabul edemez, bunun en büyük nedeni.
Moneta anlaşılmış ve İtalyan ordusunun sorunları ile sempati yılından bu yana kamuoyu getirebilir reformlara şiddetle Il secolo sütunlarında kampanya. O, askerler ve zorunlu askerlik uzun temel eğitim köylerde düzenlenen atletizm, talimi, sivil ve matkaplar, militarizm de vurguladı olabilir askerler, tren için gereken zaman önemli ölçüde kısmak olabilir, savurgan ve verimsiz olduğunu, henüz ordunun etkin bir güç aslında arttı.
On dokuzuncu yüzyılın son otuz yıl boyunca, Moneta onun opus Le guerre, le insurrezioni e la pace nel secolo XIX [savaşları, ayaklanmalar ve Ondokuzuncu Yüzyıl Barış] 1903 yılında dört cilt olarak yayınlandı, malzeme ve yorumlarla toplandı , 1904, 1906, ve 1910. En büyük ilgi kalan parçası, bu çalışmanın ilk cildi yılında yüzyılın seyri boyunca uluslararası barış hareketinin gelişimini açıklar. Moneta çalışma boyunca askeri değil, sosyal ya da ekonomik konularda ilgisi konsantreleri ve ilk kişi, anekdot tarzı anlatan, gazeteci bakış ve yaklaşım kullanır. Onun tekrarlayan tema, savaşlar ve militarizm tarafından elde edilen maddi sonuçları eksikliğidir. Ancak, Il secolo editörü olarak kariyeri boyunca, İtalya'nın en vokal milliyetçilerin Moneta biriydi. Il secolo emekli hemen sonra tam zamanlı bir pasifist olma, onun yoğun yurtseverlik ve ulusal savunma ve uluslararası barış ve tahkim teşvik özveri ile tutarlı İtalyan birleşmesine neden olan bağlılığını yapmayı başardı. Milliyetçilik, onun son derece kişisel bir marka neredeyse şovenizm yaklaştı rağmen, o, birçok Il secolo okuyucu tarafından görüntülenen Avusturya hor karşı «Gallophobia» karşı yıllarca savaşmış 1880'li yıllarda İtalya süpürüldü.
Moneta, dünyada barışın yayılması için uğraşan hangi faaliyetlerin aralığı etkileyicidir. 1890 yılında L'Amico della pace adında yıllık bir almanak sorunu başladı. Il secolo editörü olarak emekli olduktan sonra, o, zaman zaman sütun katkıda bulunmak ve birçok broşür ve dergilerde makaleler yayımlamanız devam etti. En barış için propaganda değerinin farkında, o bile tek sayfalık yollarında baskılı ve kırsal okul müdürleri onları dağıtılan. 1898 yılında çoğu gibi dergilerde ilgi eksikliği ve mali destek için İtalya'da öğrenemeden bir döneminde uzun yıllar boyunca düzenli olarak yayınlanmasını sağlamak için yeterli prestij kazanan iki haftada bir eleştiri, La Vita internazionale kurdu.
Barış için yaptığı çalışmalar, yalnızca edebi bir nitelik değildir. O, 1895 yılında, Uluslararası Barış Bürosu Komisyonu İtalyan temsilcisi oldu. Uzun yıllar barış kongrelere katıldı ve onun saray, aldatıcı kendine güveni varlığını giderek daha tanıdık ve saygın hale gelmiştir. O teşvik eden l'Unione Lombarda başına la ayak e l'arbitrato internazionale [Uluslararası Barış ve Tahkim Lombard Birliği], 18871 vakıf, ve bu yana kendisi, geçici bir doğa çeşitli kuruluşların yanı sıra, la ayak e başına Società kurdu la Giustizia internazionale uzun ölümünden sonra, 1887 19.373 kadar süren 2 [Uluslararası Barış ve Adalet Derneği]. Yeni kurulan İtalyan Halk Üniversitesi'nde dersler verdi. 1906 yılında planlı ve onbeşinci yıllık Uluslararası Barış Kongresi sırasında başkanlık Milano Uluslararası Fuarı, Barış İçin Pavilion yaptırmıştır.
1900 yılından 1918 yılında ölümüne dek, Moneta glokom yaşadı ve o zorlukla önledi toplam körlük göz operasyonları geçirirler ülkede uzun bir süre geçirdim. Fiziksel acı, amaç Moneta yüksek duygusu rafine edilmiş fakat ileri yaşlarda bile kendi temel coşkunun, ya da şiddetle onun mahkumiyet devlet yeteneğini azaltmak vermedi. I. Dünya Savaşı sırasında, örneğin İtalya, savaşta rolü destekleyen, o said4: «Ben, bir İtalyan olarak, kendimi au Dessus de la melee koymak değildir. Ben, benim ülkemde yaşam katılmak, onun sevinçleri seviniyoruz ve onun acılarını içinde ağlamak gerekir.
Moneta, 1918 yılında seksen beş yaşındayken pnömoni yenik düştü. Dünya Savaşı sırasında bir bomba sitesinde düştü böylece imha kaçan arkadaşları onu 1925 yılında dikilmiş anıt, Faşist rejimi sırasında bir depo carted oldu. Kaidesi üzerindeki kitabeden, Garibaldi'nin bir partizan olarak ve barış savunucusu olarak bu onur onu, hayatının temel paradoksu korur.
Seçilen Kaynakça
Kombi, Maria, Ernesto Teodoro Moneta: la pace 1907 başına Premio Nobel. Milano, Mursia, 1968.
Moneta, Ernesto Teodoro, Dal presente hepsi 'avvenrie, Milano, 1913
Moneta, Ernesto Teodoro, Le guerre, le insurrezioni e la pace nel secolo decimonono, Compedio storico. 4 cilt. Milano, 1903-1910.
Moneta, Ernesto Teodoro, L'ideale della ayak e la Patria. Milano, 1913.
Moneta, Ernesto Teodoro, Irredentismo e gallophia. Milano, 1903.
Moneta, Ernesto Teodoro, La nostra ayak. Milano, Bellini, 1909.
Moneta, Ernesto Teodoro, Patria e umanità. Milano, Sonzogno, 1899.
Pinardi Giuseppe La Carrière d'un pacifiste: ET Moneta. Le Havre, Yayın de «L'Universel», 1904.
Schou, Ağustos, Histoire de l'internationalisme III: Du Congrès de Vienne'dan jusqu'à la prömiyeri guerre MONDIALE (1914), s. 355-359. Yayınlar de l'Institut Nobel Norvégien Tome VIII. Oslo, Aschehoug, 1963.
-------------------------------------------------- ------------------------------
1. O, onun yayıncı Il secolo ile 20 yıl sonra ona layık mali bonus katkıda bulunmuştur. Politik olarak önemli bir gazetenin editörü olarak, bir yönetim kurulu üyesi haline olamazdı, ama Hodgson Pratt, bir İtalyan, Uluslararası Tahkim ve Barış Derneği şube bulundu Milan geldiğinde o kurucu başkanı Francesco Viganò ve kurucu sekreteri Angelo Mazzoleni ile görüştü ve genellikle Lombard Barış Birliği olarak anılacaktır - Il secolo ayrıldıktan sonra, o Birliği'nin kendisi de aktif hale gelmiştir. Maria Kombi, Ernesto Teodoro Moneta (özellikle Önsöz, s. 7-13, Bölüm V, s. 77-107), bu organizasyon ve Moneta, 1887 yılında kurduğu bir karmaşık bir ilişki ile ilgili bir tartışma için, bkz.
2. Kimin fonksiyonları kurulmasında Moneta ile bir araya geldi Lombard Birliği kurucu olarak hemen hemen aynı olmasına rağmen, daha az politik olarak hassas.
3. Moneta yeğeni ve işbirlikçi Doro Rosetti, 1945 yılında yeniden canlandırıldı.
4. (Londra) Times (11 Şubat 1918) 7.
Ernesto Teodoro Moneta (September 20, 1833-February 10, 1918) had a personality as paradoxical as the term «militant pacifist» which was so often applied to him. He was a nationalistic internationalist, a deeply religious anticlerical propagandist, a crusader for physical fitness who daily took a tram to avoid walking across a square to lunch in a restaurant opposite his office.
Born of aristocratic Milanese parents, he spent his childhood in two country houses where his impoverished family could still live on a patriarchal scale, although without luxury. He was profoundly affected by his experiences in the uprising against Austria when, at the age of fifteen, he fought next to his father to defend his family home and saw three Austrian soldiers die nearby. It was probably then that Moneta's dual advocacy of peace and yet of fighting for his own kind of nationalism was born. From 1848 to 1866 he spent a great deal of his time in efforts for Italian independence and unification, fighting with Garibaldi in 1859 and 1860 and later under General Sirtori whose aide-de-camp he became. Disillusioned by the campaign of 1866, however, he cut short what seemed to be a promising army career and returned to civilian life, although he remained personally loyal to General Sirtori all his life.
Moneta was a handsome, warm, cheerful man who enjoyed riding horses, acting in amateur theatricals, and contributing play reviews to Il Secolo, daily newspaper founded in 1866 by Edoardo Sonzogno. When two of his friends took over Il Secolo in 1867, he accepted the position of editor, which he held from 1867 until 1895. Journalism proved to be the ideal outlet for Moneta's dynamism and idealism, his career as a pacifist being an organic outgrowth of his daily intellectual stimulation and passionate commitment as editor of Il Secolo.
A man of strong personal convictions, Moneta was respected for his integrity as much as for his courage and willingness to accept innovations. He forged Il Secolo into a powerful instrument for shaping public opinion without compromising its editorial balance. Although he respected religion and was a practicing Catholic, he permitted Il Secolo to adopt an anticlerical stance because he believed for many years that specific abuses among the clergy were impeding Italian unification and social progress. He became virtually estranged from his wife - and from his two sons during her lifetime - largely because she was unable to accept this apparent inconsistency in her husband's attitude toward the religion which meant so much to her.
Since Moneta understood and sympathized with the problems of the Italian army, he campaigned vigorously in the columns of Il Secolo for reforms which public opinion could bring about. He contended that the lengthy basic training of recruits and conscripts was wasteful and inefficient, that organized athletics, target practice, and civilian drills in the villages could drastically cut down the time needed to train recruits, that militarism could be de-emphasized, yet the effective strength of the army actually increased.
During the last thirty years of the nineteenth century, Moneta gathered material and insights for his opus Le guerre, le insurrezioni e la pace nel secolo XIX [Wars, Insurrections and Peace in the Nineteenth Century], which he published in four volumes in 1903, 1904, 1906, and 1910. The part of this work which remains of greatest interest is the first volume, in which he describes the development of the international peace movement during the course of the century. Moneta concentrates his interest on military rather than on social or economic issues throughout the work and utilizes the point of view and approach of the journalist, narrating in a first-person, anecdotal style. His recurrent theme is the lack of substantive results achieved by wars and militarism. Yet, during his career as editor of Il Secolo, Moneta was one of the most vocal nationalists in Italy. He managed to make his intense patriotism and his devotion to the cause of national defense and of Italian unification consistent with his dedication to the fostering of international peace and arbitration, becoming a full-time pacifist immediately upon his retirement from Il Secolo. Although his highly personal brand of nationalism almost approached chauvinism, he fought for years against the contempt for Austria displayed by many Il Secolo readers and against the «Gallophobia» which swept Italy during the 1880's.
The range of activities in which Moneta engaged for the propagation of world peace is impressive. In 1890 he began to issue an annual almanac called L'Amico della pace. After his retirement as editor of Il Secolo, he continued to contribute to its columns from time to time and to republish many of his articles in pamphlets and periodicals. Ever aware of the value of propaganda for peace, he even printed one-page tracts and distributed them to rural schoolmasters. In 1898 he founded a fortnightly review, La Vita internazionale, which gained sufficient prestige to ensure publication on a regular basis for many years during a period when most such periodicals languished in Italy for lack of interest and financial support.
His work for peace was not solely of a literary nature. He became the Italian representative on the Commission of the International Peace Bureau in 1895. He attended peace congresses for many years, and his courtly, deceptively diffident presence became increasingly familiar and respected. He had encouraged l'Unione lombarda per la pace e l'arbitrato internazionale [the Lombard Union for International Peace and Arbitration] since its foundation in 18871, and had himself founded, besides several organizations of an ephemeral nature, the Società per la pace e la giustizia internazionale [Society for International Peace and Justice]2, which lasted from 1887 until 19373, long after his death. He lectured at the newly founded Italian Popular University. In 1906 he planned and had constructed a Pavilion for Peace at the Milan International Exposition, during which he presided over the fifteenth annual International Peace Congress.
From 1900 until his death in 1918, Moneta suffered from glaucoma, and he spent long periods in the country recuperating from eye operations which barely prevented total blindness. Physical suffering refined Moneta's high sense of purpose but did not diminish his essential exuberance, even in advanced age, or his ability to state vigorously his convictions. During World War I, for example, supporting Italy's role in the war, he said4: «I, as an Italian, cannot put myself au dessus de la mêlée. I must participate in the life of my country, rejoice in her joys, and weep in her sorrows.»
Moneta succumbed to pneumonia in 1918 at the age of eighty-five. The monument which his friends erected to him in 1925 was carted off to a warehouse during the Fascist regime, thus escaping destruction when a bomb fell on the site during World War II. The inscription on its base preserves the essential paradox of his life, for it honors him both as a partisan of Garibaldi's and as an apostle of peace.
Selected Bibliography
Combi, Maria, Ernesto Teodoro Moneta: Premio Nobel per la pace 1907. Milano, Mursia, 1968.
Moneta, Ernesto Teodoro, Dal presente all' avvenrie, Milano, 1913
Moneta, Ernesto Teodoro, Le guerre, le insurrezioni e la pace nel secolo decimonono, Compedio storico. 4 vols. Milano, 1903-1910.
Moneta, Ernesto Teodoro, L'ideale della pace e la patria. Milano, 1913.
Moneta, Ernesto Teodoro, Irredentismo e gallophia. Milano, 1903.
Moneta, Ernesto Teodoro, La nostra pace. Milano, Bellini, 1909.
Moneta, Ernesto Teodoro, Patria e umanità. Milano, Sonzogno, 1899.
Pinardi, Giuseppe, La Carrière d'un pacifiste: E. T. Moneta. Le Havre, Publication de «L'Universel», 1904.
Schou, August, Histoire de l'internationalisme III: Du Congrès de Vienne jusqu'à la première guerre mondiale (1914), pp. 355-359. Publications de l'Institut Nobel Norvégien, Tome VIII. Oslo, Aschehoug, 1963.
--------------------------------------------------------------------------------
1. He contributed to it the financial bonus his publisher awarded him after 20 years with Il Secolo. As editor of a politically significant newspaper, he could not become a board member, but he met with the founding president Francesco Viganò and founding secretary Angelo Mazzoleni when Hodgson Pratt came to Milan to found an Italian branch of his International Arbitration and Peace Society, and after he left Il Secolo, he became active in the Union itself - often referred to as the Lombard Peace Union. For a discussion of Moneta's complicated relationship to this organization and to the one he founded in 1887, see Maria Combi, Ernesto Teodoro Moneta (especially the Foreword, pp. 7-13, and Chapter V, pp. 77-107).
2. Whose functions were less politically sensitive, although those who met with Moneta in founding it were virtually the same as those founding the Lombard Union.
3. It was revived in 1945 by Doro Rosetti, nephew and collaborator of Moneta.
4. The (London) Times (February 11, 1918) 7.