gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Emil von Behring
Emil Adolf Behring Hansdorf, Deutsch-Eylau toplam 13 çocuk ile bir hoca ikinci evliliğin en büyük oğlu olarak 15 Mart 1854 tarihinde doğdu. Aile Üniversitesi Emil tutmak için göze alamazdı bu yana, o Berlin'in tanınmış Ordu Tıp Koleji, 1874 yılında girdi. Bu yaptığı çalışmalar mali açıdan uygulanabilir değil, aynı zamanda onun tıp diplomasını (1878) ve onun Devlet Sınavı (1880) geçtikten sonra birkaç yıl boyunca askerlik hizmetini kalmak yükümlülüğü taşıdı. Daha sonra Polonya Wohlau ve Posen için gönderildi. Çok pratik çalışmalarının yanı sıra o septik hastalıkları ile bağlantılı problemleri (Kimya Bölümü Deneysel İstasyonu) Posen sürede bulundu. Yıl 1881-1883 yılında bu nedenle antitoxic, mikrop öldürmek, ancak onlar tarafından verilen zehirler nötralize belirten, iyodoform eylem önemli bir soruşturma yürütülmektedir. Onun bu sorulara ilişkin ilk yayınlar 1882 yılında ortaya çıktı. Askeri sağlık, özellikle önlenmesinde ilgi ve yeteneği Behring farkında olmak, salgın hastalıklar ile mücadele ile ilgili yönetim organı, deneysel yöntemler daha ileri eğitim için Bonn farmakolog C. Binz onu gönderdi. 1888 yılında Robert Koch altında Hıfzıssıhha Enstitüsü'nde asistan olarak çalıştığı kuşkusuz kendi istekleri ile tam anlaşma Berlin, onu geri emretti. 1889'da sonra birkaç yıl boyunca burada kaldı ve ikinci Bulaşıcı Hastalıklar Enstitüsü taşındı Koch izledi. Bu randevu, 1890 yılında katıldı P. Ehrlich, işçilerin Koch etrafına toplanmıştı parlak takım da sadece Koch ile yakın ilişki içine, onu getirdi, ancak. 1894 yılında Behring Halle Hijyen profesörü oldu ve ertesi yıl Marburg ilgili sandalyeye geçti.
Ama, o, kendisi; Behring en önemli araştırmaları yakından Pasteur, Koch, Ehrlich, Löffler, Roux, Yersin ve bakteriyel hastalıklar, immünoloji, modern bilgi kuruluşuna öncülük diğerleri, çığır açan çalışmaları ile bağlı idi difteri ve tüberküloz çalışmaları için esas olarak hatırlanacak. 1888-1890 E. Roux ve A. Paris'teki Pasteur Enstitüsü'nde çalışan Yersin, yıllar boyunca hiçbir basil içeren difteri, çeşitli kültürlerin, filtratlar üretilen bir toksin denilen bir madde, hayvanlar enjekte içerdiğini gösterdi difteri tüm belirtileri. 1890 yılında, L. Brieger ve C. Fraenkel onlar toxalbumin olarak adlandırdığım bu hayvanların aşı difteri için, kobaylarda içine uygun dozlarda enjekte difteri basilinin kültürleri, zehirli bir madde, hazırladı.
Behring iyodoform eylem yaptığı gözlemlerin itibaren, hayvanların çeşitli dezenfektanlar ile tedavi edilmiş malzeme ile enjekte edildi, yaşayan bir organizma bir dezenfeksiyon elde olabilir mi bulmaya çalıştım. Tüm deneyler şeyden önce, difteri ve tetanoz basili ile yapıldı. Onlar bu iki hastalık için yeni bir tür terapi bilinen gelişimine yol açtı. 1890 yılında Behring ve S. Kitasato doz difteri ve tetanoz basilinin sterilize brothcultures, kanlarını üretmek, üretilen bu basil (antitoxins) toksinleri nötralize maddeler hayvanların neden mezun oldu, bunların keşif yayınladı. Onlar da böylece bir hayvan tarafından üretilen antitoxins başka bir hayvanın bağışıklık olduğunu ve difteri belirtileri gösteren aslında bir hayvan tedavi edebilecek gösterdi. Bu büyük keşif kısa sürede doğruladı ve diğer işçiler tarafından başarıyla kullanılmıştır.
Daha önce 1898 yılında, Behring ve F. Wernicke difteri bağışıklık difteri toksini difteri Antitoksin tarafından nötralize hayvanların içine enjeksiyon yoluyla üretilen olabilir bulmuş ve 1907 yılında Theobald Smith gibi toksin Antitoksin karışımları insanın bağışıklık için kullanılan olabileceğini öne sürmüştü Bu hastalığa karşı. Bu, 1913 yılında, onun bu tür bir karışımın üretim ve aşılama büyük oranda bela difteri sürgün modern yöntemleri sonuçlandı Behring başlangıçta üretilen karışım değiştirilmiş ve rafine sonraki çalışma duyurdu, ancak, Behring insanlık. Kendini Behring Bu toksin Antitoksin karışımı son difteri eradikasyonu olasılığı onun üretim gördüm ve o hayatının çalışmaları taçlandıran bir başarı olarak çabalarına bu kısmı kabul.
, 1901 yılından Behring sağlık itibaren düzenli konferanslar vererek onu engelledi ve o esas tüberküloz çalışmaya adadı. Onun işi o bir mali ilgi olduğu ticari bir firma, Marburg iyi donanımlı laboratuarları onun için inşa edilmiş ve 1914 yılında kendisi sera ve aşı üretimi için ve bunlar üzerinde deneysel çalışmalar, Marburg, Behringwerke de kurdu kolaylaştırmak için . Onun sera ve aşı üretimi ile ilişkisi onu mali mamur ve iyi deneysel amaçlar için kullanılan sığır sunan Marburg büyük bir emlak sahibi.
Behring sayısız yayınların büyük çoğunluğu 1893 ve 1915 yılında onun Gesammelte Abhandlungen (Collected Papers) sürümleri kolaylıkla temin yapılmıştır.
Birçok ayrımlar Behring sonra takdim edildi. Zaten 1893 yılında Profesör unvanı ona takdim edildi ve iki yıl sonra oldu «Geheimer Medizinalrat» Fransız Legion of Honour memuru. Bunu takip eden yıl içinde İtalya, Fransa ve Türkiye'de Dernekleri onursal üyelik ardından, 1901 yılında Nobel Ödülü yıl, o soyluluğun büyüdü ve 1903 yılında Ekselansları başlığı ile Kraliyet Danışma Konseyi'ne seçildi. Daha sonra daha da onursal üyelikleri yanı sıra, Macaristan ve Rusya, Almanya, Türkiye ve Romanya emir ve madalyalar izledi. Ayrıca fahri Marburg libero (Ehrenbürger) oldu.
Behring 1896 yılında 18 yaşında Else Spinola, Berlin Charite Direktörü kızı ile evlendi. Onlar yedi çocuk vardı. Behring Marburg 31 Mart 1917 tarihinde öldü.
Nobel anlatım, Fizyoloji veya Tıp 1901-1921, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1967 itibaren
Emil Adolf Behring was born on March 15, 1854 at Hansdorf, Deutsch-Eylau as the eldest son of the second marriage of a schoolmaster with a total of 13 children. Since the family could not afford to keep Emil at a University, he entered, in 1874, the well-known Army Medical College at Berlin. This made his studies financially practicable but also carried the obligation to stay in military service for several years after he had taken his medical degree (1878) and passed his State Examination (1880). He was then sent to Wohlau and Posen in Poland. Besides much practical work he found in Posen time to study (at the Chemical Department of the Experimental Station) problems connected with septic diseases. In the years 1881-1883 he carried out important investigations on the action of iodoform, stating that it does not kill microbes but may neutralize the poisons given off by them, thus being antitoxic. His first publications on these questions appeared in 1882. The governing body concerned with military health, which was especially interested in the prevention and combating of epidemics, being aware of the ability of Behring, sent him to the pharmacologist C. Binz at Bonn for further training in experimental methods. In 1888 they ordered him back to Berlin, where he worked-undoubtedly in full agreement with his own wishes - as an assistant at the Institute of Hygiene under Robert Koch. He remained there for several years after 1889, and followed Koch when the latter moved to the Institute for Infectious Diseases. This appointment brought him into close association, not only with Koch, but also with P. Ehrlich, who joined, in 1890, the brilliant team of workers Koch had gathered round him. In 1894 Behring became Professor of Hygiene at Halle, and the following year he moved to the corresponding chair at Marburg.
Behring's most important researches were intimately bound up with the epoch-making work of Pasteur, Koch, Ehrlich, Löffler, Roux, Yersin and others, which led the foundation of our modern knowledge of the immunology of bacterial diseases; but he is, himself, chiefly remembered for his work on diphtheria and on tuberculosis. During the years 1888-1890 E. Roux and A. Yersin, working at the Pasteur Institute in Paris, had shown that filtrates of diphtheria cultures which contained no bacilli, contained a substance which they called a toxin, that produced, when injected into animals, all the symptoms of diphtheria. In 1890, L. Brieger and C. Fraenkel prepared, from cultures of diphtheria bacilli, a toxic substance, which they called toxalbumin, which when injected in suitable doses into guinea-pigs, immunized these animals to diphtheria.
Starting from his observations on the action of iodoform, Behring tried to find whether a disinfection of the living organism might be obtained if animals were injected with material that had been treated with various disinfectants. Above all the experiments were performed with diphtheria and with tetanus bacilli. They led to the well-known development of a new kind of therapy for these two diseases. In 1890 Behring and S. Kitasato published their discovery that graduated doses of sterilised brothcultures of diphtheria or of tetanus bacilli caused the animals to produce, in their blood, substances which could neutralize the toxins which these bacilli produced (antitoxins). They also showed that the antitoxins thus produced by one animal could immunize another animal and that it could cure an animal actually showing symptoms of diphtheria. This great discovery was soon confirmed and successfully used by other workers.
Earlier in 1898, Behring and F. Wernicke had found that immunity to diphtheria could be produced by the injection into animals of diphtheria toxin neutralized by diphtheria antitoxin, and in 1907 Theobald Smith had suggested that such toxin-antitoxin mixtures might be used to immunize man against this disease. It was Behring, however, who announced, in 1913, his production of a mixture of this kind, and subsequent work which modified and refined the mixture originally produced by Behring resulted in the modern methods of immunization which have largely banished diphtheria from the scourges of mankind. Behring himself saw in his production of this toxin-antitoxin mixture the possibility of the final eradication of diphtheria; and he regarded this part of his efforts as the crowning success of his life's work.
From 1901 onwards Behring's health prevented him from giving regular lectures and he devoted himself chiefly to the study of tuberculosis. To facilitate his work a commercial firm in which he had a financial interest, built for him well-equipped laboratories at Marburg and in 1914 he himself founded, also in Marburg, the Behringwerke for the manufacture of sera and vaccines and for experimental work on these. His association with the production of sera and vaccines made him financially prosperous and he owned a large estate at Marburg, which was well stocked with cattle which he used for experimental purposes.
The great majority of Behring's numerous publications have been made easily available in the editions of his Gesammelte Abhandlungen (Collected Papers) in 1893 and 1915.
Numerous distinctions were conferred upon Behring. Already in 1893 the title of Professor was conferred upon him, and two years later he became «Geheimer Medizinalrat» and officer of the French Legion of Honour. In the ensuing years followed honorary membership of Societies in Italy, Turkey and France; in 1901, the year of his Nobel Prize, he was raised to the nobility, and in 1903 he was elected to the Privy Council with the title of Excellency. Later followed further honorary memberships in Hungary and Russia, as well as orders and medals from Germany, Turkey and Roumania. He also became an honorary freeman (Ehrenbürger) of Marburg.
In 1896 Behring married the 18 years old Else Spinola, daughter of the Director of the Charité at Berlin. They had seven children. Behring died at Marburg on March 31, 1917.
From Nobel Lectures, Physiology or Medicine 1901-1921, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1967