gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Donald J. Cram
Başından uzak, ve biz bir halk artık hayatımızın rafine bilim meyve olmadan çok olduğu gibi bir dönemdi. Ama aile ve kasaba varlığımızın etki ederken, aynı zamanda iyi bir zaman oldu. Benim İskoç babası, annesi Alman çıkarma, Cram dördüncü ve tek erkek çocuğu olarak, 1919 yılının bahar aylarında doğdu kırsal Chester, Vermont, ABD, Ontario, Kanada, üç çocuğu ile göç. İki yıl sonra, aile Brattleboro, Vermont taşındı.
Annem, Joanna, o büyüdü sıkı Mennonite dine karşı bir kızlık çağı isyan ile başlayarak, onu 94 yıl boyunca yüksek ruhlu idi. Babam, William, daha sonra dönüşümlü olarak çalışan, başarılı bir avukat ve başarısız çiftçi olarak, bir süvari subayı, romantik bir oldu. Annem Victoria üst sınıf İngilizce değerler kümesi ve sağlama görevi ile ayrıldıktan sonra, dört yaş arası kız kardeşlerim ve bana yükselterek, 53 yaşında zatürreeden öldü.
Benim eski kız kardeşi Elizabeth göre, bir çocuk olarak büyümüş de küçülmüş, meraklı, sürekli olarak ya da sorun neden oldu. £ 10 üzerinden tartılır ve alışılmışın dışında geniş bir kafası vardı; Bu karakter özelliği doğumda başladı! Yedi ay sonra ise yürümeye kararlı, ben bu baş üstüne bir tablo aşağı bir tavada taze yumurta çekti. Üç yıl sonra, benim ilk pencereyi kırdı. Babam özür dilemek için, komşumuz, Mr Mason doğrudan götürdü. Reputedly, ben ona, "Üzgünüm, kötü Mason" söyledi.
Ben dört buçuk olduğu zaman, ben de çocuk kitapları okuyordum. İngiliz edebiyatı batmış Annem, bana masalları sadece başlangıçlar okuyarak ekili teşvik, yer kahramanlar, kahramanlarından, ikiyüzlüler ve kötü adamlar. Biz heyecan ulaştığında, o hikaye ile kendim bitirmek için beni bıraktı. Benim çocukluğum, önemli şeyler maceraperest ve huzurlu oldu.
İlköğretim okul benim için MultiClass tek odalı binalar serisi, genç ve çok genç öğretilen her tanık oldu. Karne günü, "karakter notları" akademik başarıları üzerinde vurguladı sırasında soru ve eleştiri arıyor karşı karşıya geldi. Ben genellikle tutum ve başarı "A", "B" çaba ve itaat "C" damgasını vurdu.
Dediğim ne gerçek eğitim, kitap ve derelerin özel bir dünya, sınıf dışında esas oluştu. Tüm Dickens, Kipling, Scott, Shaw ve Shakespeare çok okundu. Ben, bahar-beslenen derelerin çalıştırmak için nasıl bir buzul cilalı taş diğerine atlama öğrendim. Ben, yakacak odun külleri boşalttı ve müzik dersleri için kar kürekle. Ben elma, çilek ödenecek, elma, çilek ödenecek aldı ve ben büyük bir gayrimenkulün, boşlukları dolduran ve dişlerimi çekti diş hekimine ait çimler taşındı.
Onun için zaman döviz kuru 1-50 oldu. Noel acele sırasında, kravat, gömlek, ayakkabı, eldiven, ve ceketler aynı karşılığında sattı. Ben on dört olduğu zaman, annem düzenlemeleri komşular, yan yatan yaprakları, çapalama mısır, patates kazma, yunuslama saman ve teslim gazeteler için çalışan bir saat 15 sent için sabit bir ücret yerine takas. Son iş borçları, köpek ve bisiklet çantaları hakkında öğretti.
Onaltı, Brattleboro, Vermont, Connecticut Nehri üzerinde yakışıklı bir eski şehir, benim evi terk. O zamana kadar ben farklı işverenler sekiz uyum nasıl öğrendiği ve lise üniversite takımı, tenis, futbol, ??ve buz hokeyi oynamıştır. Ben de 195 kilo tam bir büyüme vardı ve 6 metre boyunda.
Benim ailem o zaman dağınık ve bir lisans parası olmadan, Model A Ford Florida iki yaşlı bayanlar sürdü ve taşıma karşılığında. Lake Worth, Florida Durdurma dondurma dükkanında çalıştı ve oda ve yemek karşılığında çimler weeded. Orada, New England için ev özlemi akut bir durumda acı çekerken ben ortaokula devam etti. Dokuz ay sonra, tekrar Massachusetts kuzeyinde otostop ve boyacı ve Çatı ustası olarak yaz geçti. Benim onikinci sınıf benim öğrenim ve yönetim kurulu için bir Factotum olarak çalışan küçük bir özel okul, Long Island, New York Winwood geçirdi. Oradayken, ben benim gelecekteki önemli üç şey yaptı. Ben kendimi bir kitaptan katı geometri dersleri, kimya bir ders aldı ve 6000 $ dört yıllık Ulusal Rollins College Onur Bursu kazandı.
Rollins, Winter Park, Florida tatil beldesinde, kimya çalıştı ve felsefe (dört ders!) Oynanan iken. Ben, Dostoyevski'nin, Spengler ve Tolstoy'un okuma, koro ve bir berber dükkanı dörtlüsü seslendirdi. Dört halcyon yıllarda oynar hareket, bir uçağın pilot lisansı almış, arkadaşım öğrencilerin şikayet ederken, ben henüz karşılaşılan en iyi gıda üzerinde Dined, küçük bir radyo programı ilan ve.
1938-1941 yaz boyunca, sert Doğu Yakası 78. Cadde 144 Sokak bir alanı kapsayan bir satıcı olarak ilk önce, New York'taki Ulusal Bisküvi Company için çalıştı. Ülkenin en büyük şehri, aynı zamanda onun en iyi öğretmendi. Bu getto gecekondu, gençlik çete savaşları, uyuşturucu, fuhuş, ve küçük çapta hırsızlık benim ilk pozlama. Yahudi şarküteri hakim oldu benim topraklarının kuzey ucunda, ilk bakışta hangi (ancak daha sonra) terk etmeye çağırdı oldu. Ben herkesin, herkesin iş bilmek lazım. İrlanda vadede bakkallarda, biz bin son incir çubuğu için "uyanır" yürütülecekti. Harlem, her sokakta bir oyun olan bir yerdi ve her mağazaya küçük bir kale. Porto Rikolu ilçe, her türlü sokak satıcıları doluydu. 195 kg ağırlığındaki bu yaz başladı ve 155 sona erdi. Benim 15 $ haftada nakit ve etnik gruplar ve büyük şehir sokak ömrü konusunda hızlandırılmış bir kurs bana sağladı. Diğer yazlar, nem ve yağ içeriği peynirler Ulusal Bisküvi Laboratuvarlarında analiz içeriyordu.
Bu rutin işler, oyunlar içine yaparak zevk ayıklanır. Onlar beni öz-disiplin öğretti ve ben hayatımı harcamak istemiyordu nasıl gösterildiği. Ancak bu süre, insanlar arasındaki farklılıkları bir ilgi ile beni sağlanan ve tekrarlayan faaliyetlerin ezici bir sevmediğim. "Araştırma" sözcüğü benim kelime girildiğinde, bu yeni fenomeni için arama düşündüren, sihirli bir yüzük vardı. Kimya araştırma, 1938 yılından günümüze kadar dua hareket, tanrım oldu ve yürütülmesi. Ama muhtemelen iyi bir akademik - benim o, ben iyi bir sanayi araştırmacı düşündüm ilk üniversite kimya profesörü Dr. Guy Waddington, söyledi ne zaman, kimya alanında akademik bir araştırma kariyer ile belirlenecek.
Out asistanlık öğretim okulu mezunu gitmek için 17 başvuru, üç teklifler geldi. Ben, MS 1942 yılında verildi Nebraska Üniversitesi, kabul etti. Tezimin araştırma var, Dr. Norman O. Cromwell gözetiminde yapıldı. Sonra, İkinci Dünya Savaşı üzerimize, mükemmellik için arama Dr Max Tishler tarafından sembolize penisilin projesi, sonuçta, Merck & Co çalışmak için gitti. Savaş 1945 yılında sona erdi hemen sonra, Max Profesör LF Fieser için çalışan, Harvard Üniversitesi katılmak benim için düzenlenmiş. Benim doktora çalışması Ulusal Araştırma Konseyi Bursu derecesi, on sekiz ay içinde el oldu.
Harvard Üniversitesi'nde Profesör Paul D. Bartlett ve Robert B. Woodward tarafından, bilimsel mükemmeliyet, benim için kişileşen. MIT'de üç ay sonra, Profesör John D. Roberts için çalışan, 1 Ağustos 1947 tarihinde Los Angeles California Üniversitesi için yola çıkan ve öğretti ve S. Winstein Kimya Profesörü olarak 1985 yılından sonra, o zamandan beri orada araştırılmış .
Geriye dönüp bakıldığında, erken Hayatımda babamın ölümü beni benim karakterim çok farklı bireyler alınan parçadan oluşan bir model inşa etmek zorunda ki yargıç, bazı insanlar, ben okudu ve diğerleri kitaplardan kaldırdı. Merhum Prof Saul Winstein, benim meslektaşım, arkadaş ve rakip bu model çok katkıda bulundu. 35 yaş zaman hemen hemen tamdı. Yavaş yavaş zihnimde göz olgunlaşması olduğunu babası resmi animasyon gerçekten gerekliliği - Bu nedenle, erken ölüm ile babamın, ben bir fırsat vardı. Ve son olarak, ben bu rakamın aslında kim olduğunu fark etti. I. oldu
Süreleri ve çevre kimyasal araştırma kırk altı yıl boyunca bana çok iyi olmuştur. Fiziksel, organik ve biyokimya entegre olan bir dönemde mesleğe girmiş, kimyasal yapıları yeni spektroskopik pencereler açılıyor, UCLA, güzel ve yeni bir üniversite kampüsünde, il büyüyen dünya standartlarında bir kurum iken, . 200'den fazla ortak çalışanlar bana birçok hataları ve bazı zafer zevkleri sefaletine paylaştılar. Onların kariyerleri benim en güzel anıt. Benim vatandaşlarının kendi karakter zorunlu olmadan araştırma desteklemiştir. Jean Tuna Cram, benim ilk eşi olarak, 1968-1940 kariyer için feda etmiştir. , Ikinci eşi Dr Jane Maxwell Cram esirgememek ama ilham söz ötesinde yollarını eleştirmeni ve araştırma stratejist, folyo gibi davrandı.
Arthur C., Organik Kimya Seçkin Başarı Ödülü Cope; ve Sentetik Organik Kimya, Organik Kimya Roger Adams Ödülü Yaratıcı Çalışma: Benim diğer bilim adamları cömertçe araştırma programı, üç American Chemical Society ödülle onurlandırıldı var. Aynı toplum Yerel bölümler bana Willard Gibbs ve Tolman Madalya ile ödüllendirildi. Yıl 1974 Kaliforniya Bilim Adamı olmak için, National Academy of Science (1961) üyeliğine seçildi ve 1976 Kimya Öğretim Görevlisi ve Kraliyet Kimya Enstitüsü (İngiltere) madalyalı. 1977 yılında İsveç Uppsala Üniversitesi Fahri Doktor derecesi verildi ve 1983 yılında University of Southern California'da benzer bir.
Organik kimya öğretimi doğrudan katkıda bulunmuştur lisans öğrencileri ve dolaylı olarak yaklaşık 12.000, üç ders kitapları yazarak: Organik Kimya (GS Hammond; On iki dile çevrilen), Organik Kimya (DH Richards ve GS Hammond ile Elemanları; üç çeviriler), Organik Kimya Özü (JM Cram; bir çeviri), artı monografi, "Carbanion Kimya Temelleri" (bir çeviri). Ben kayak ve surfboarding, tenis oynamak ve benim şarkı halk şarkıları eşliğinde gitar çalmaya keyfini çıkarın. 68 yıl yaşta Nobel Ödülü ödül benim araştırma kariyer yönlendirme yerine geliştirmek için ideal bir zaman oldu.
Kimya Nobel Ödülü (1987), bu onuru almak benim hayat derin etkisi paylaşılan bu yana geçen dört yıl içinde. En önemlisi, 50 yıl araştırma yapan benim en heyecan verici sonuçlar elde etmek için bana izin Ödülü yeterince yıl kariyer genişletmiştir. Ödülü de benim deneyimleri yelpazesini genişletti, en ilginç ve eğitici olmuştur. Son olarak, organik kimya moleküler tanıma araştırma alanında Nobel Ödülü kabul edilmesi büyük bir ivme kazanmıştır. Araştırma sonuçları, organik kimyasal araştırma yürüten sevinçleri bilenler onurlandıran için bir araç olarak seçilmiştir minnettarım.
Les Prix Nobel. Nobel ödülleri 1987, Editör Wilhelm Odelberg, [Nobel Vakfı, Stockholm, 1988
Bu otobiyografi / biyografi ödülü zamanda yazılmış ve daha sonra kitap serisi Les Prix Nobel / Nobel Ders Verme yayımlandı. Bu bilgiler bazen Laureate tarafından sunulan bir zeyilname ile güncellenir.
Daha güncel biyografik bilgi için, bkz:
Tasarım itibaren Discovery Cram, Donald J.. Oxford University Press, Oxford, 2001.
Donald J. Cram 17 Haziran 2001 tarihinde öldü.
The beginning is distant, and was a time when we as a people were without much of the fruits of science that now refine our lives. But it was also a good time, when family and town were the domain of our existence. My father of Scottish, and mother of German extraction, migrated with their three children from Ontario, Canada, to rural Chester, Vermont, USA, where I was born in the spring of 1919, as the Cram's fourth and only male child. Two years later, the family moved to Brattleboro, Vermont.
My mother, Joanna, was high-spirited throughout her 94 years, starting with a girlhood rebellion against the strict Mennonite faith in which she was raised. My father, William, was a romantic, a cavalry officer, later working alternately as a successful lawyer and unsuccessful farmer. He died of pneumonia at 53, leaving my mother with a set of Victorian upper-class English values, and the task of providing for and raising my sisters and me, then aged four.
According to my oldest sister, Elizabeth, I was as a child precocious, curious, and constantly in, or causing, trouble. This character trait started at birth; I weighed over ten pounds, and had an unusually large head! Determined to walk at seven months, I pulled a pan of fresh eggs down from a table onto that head. At three years, I broke my first window. My father took me directly to our neighbor, Mr. Mason, to apologize. Reputedly, I said to him, "Sorry, you nasty Mason".
By the time I was four and a half, I was reading children's books. My mother, steeped in English literature, cultivated incentive by reading to me only the beginnings of tales that involved heroes, heroines, hypocrites, and villains. When we reached the exciting part, she left me with the story to finish by myself. My childhood was adventuresome and idyllic in the things that mattered.
Elementary schooling for me was series of multiclass single-room buildings, where the young and very young witnessed each other being taught. On report card days, I faced searching questions and criticism during which "character grades" were stressed over academic accomplishments. I usually was marked "A" in attitude and accomplishment, "B" in effort, and "C" in obedience.
What I call my real education occurred principally outside of the classroom, in a private world of books and brooks. All of Dickens, Kipling, Scott, Shaw, and much of Shakespeare were read. I learned how to run up spring-fed brooks, jumping from one glacier-polished stone to another. I carried firewood, emptied ashes, and shoveled snow for music lessons. I picked apples to be paid in apples, strawberries to be paid in strawberries; and I moved the lawns of a large estate belonging to the dentist who filled my cavities and pulled my teeth.
The rate of exchange of my time for his was fifty to one. During the Christmas rush, I sold ties, shirts, shoes, gloves, and jackets in return for the same. By the time I was fourteen, my mother's barter arrangements were replaced by a flat fee of 15 cents an hour working for neighbors, raking leaves, hoeing corn, digging potatoes, pitching hay, and delivering newspapers. The last job taught me about debts, dogs, and bicycle bags.
At sixteen, I left my home in Brattleboro, Vermont, a handsome old town on the Connecticut River. By then I had learned how to adapt to eighteen different employers, and had played high school varsity tennis, football, and ice hockey. I also had my full growth of 195 pounds, and was 6 feet tall.
My family dispersed at that time, and I drove two elderly ladies to Florida in a Model-A Ford, without benefit of a license, and in return for transportation. Stopping at Lake Worth, Florida, I worked in an ice-cream shop and weeded lawns in return for room and board. There, I continued my secondary schooling while suffering an acute case of homesickness for New England. Nine months later, I hitchhiked north again to Massachusetts, and passed the summer as a house painter and roofer. My twelfth grade was spent at Winwood, a little private school on Long Island, New York, working as a factotum for my tuition and board. While there, I did three things significant to my future. I took a course in chemistry, taught myself solid geometry from a book, and won a $6,000 four-year National Rollins College Honor Scholarship.
While at Rollins, in the resort town of Winter Park, Florida, I worked at chemistry and played at philosophy (four courses!). I read Dostoevski, Spengler, and Tolstoy, and sang in the choir and in a barbershop quartet. In four halcyon years, I obtained an airplane pilot's license, acted in plays, produced-announced a minor radio program, and, while my fellow students complained, dined on the best food I had yet encountered.
During the summers of 1938 to 1941, I worked for the National Biscuit Company in New York City, at first as a salesman covering an area from 144th Street to 78th Street on the tough East Side. The largest city in the country was also its best teacher. This was my first exposure to ghetto slums, youth gang warfare, drugs, prostitution, and petty thievery. The northern end of my territory was dominated by Jewish delicatessens, out of which at first (but not later) I was urged to leave. I got to know everybody, and everybody's business. In the Irish-run grocery stores, we would conduct "wakes" for the last fig bar in the bin. Harlem was a place where each street was a playground, and each store a small fort. The Puerto Rican district was full of street vendors of all sorts. I started that summer weighing 195 pounds, and ended it at 155. My $ 15 per week provided me with cash, and a crash course in ethnic groups and big city street-life. The other summers involved analyzing cheeses for moisture and fat content in the National Biscuit Laboratories.
From these routine jobs, I extracted pleasure by making them into games. They taught me self-discipline, and illustrated how I did not want to spend my life. But this period provided me with a keen interest in the differences between people, and an overwhelming dislike of repetitive activities. When the word "research" entered my vocabulary, it had a magic ring, suggesting the search for new phenomena. Chemical research became my god, and the conducting of it, my act of prayer, from 1938 to the present. When told by my first college chemistry professor, Dr. Guy Waddington, that he thought I would make a good industrial investigator - but probably not a good academic one - I determined upon an academic research career in chemistry.
Out of 17 applications for teaching assistantships to go to graduate school, three offers came. I accepted the University of Nebraska's, where an MS was granted in 1942. My thesis research there was done under the supervision of Dr. Norman O. Cromwell. By then, World War II was upon us, so I went to work for Merck & Co., ultimately on their penicillin project, where my search for excellence was symbolized by Dr. Max Tishler. Immediately after the war ended in 1945, Max arranged for me to attend Harvard University, working for Professor L.F. Fieser. The work for my Ph.D. degree on a National Research Council Fellowship was in hand in eighteen months.
At Harvard, scientific excellence was personified for me by Professors Paul D. Bartlett and Robert B. Woodward. After three months at M.I.T., working for Professor John D. Roberts, I set out for the University of California at Los Angeles on August 1, 1947, and have taught and researched there ever since, after 1985 as the S. Winstein Professor of Chemistry.
In retrospect, I judge that my father's death early in my life forced me to construct a model for my character composed of pieces taken from many different individuals, some being people I studied, and others lifted from books. The late Professor Saul Winstein, my colleague, friend, and competitor, contributed much to this model. It was almost complete by the time I was 35 years of age. Thus, through the early death of my father, I had an opportunity - indeed the necessity - to animate that father image that was slowly maturing in my mind's eye. And, at last, I realized who in fact this figure was. It was I.
The times and environment have been very good to me during my forty-six years of chemical research. I entered the profession at a period when physical, organic, and biochemistry were being integrated, when new spectroscopic windows on chemical structures were being opened, and when UCLA, a fine new university campus, was growing from a provincial to a world-class institution. My over 200 co-workers have shared with me the miseries of many failures and the pleasures of some triumphs. Their careers are my finest monument. My countrymen have supported our research without mandating its character. Jean Turner Cram, as my first wife, sacrificed for my career from 1940 to 1968. Dr. Jane Maxwell Cram, my second wife, acted as foil, unsparing but inspiring critic and research strategist in ways beyond mention.
My fellow scientists have generously honored my research program with three American Chemical Society awards: for Creative Work in Synthetic Organic Chemistry; the Arthur C. Cope Award for Distinguished Achievement in Organic Chemistry; and the Roger Adams Award in Organic Chemistry. Local sections of the same society awarded me the Willard Gibbs and Tolman Medals. I was elected to membership in the National Academy of Science (1961), to become the 1974 California Scientist of the Year, and the 1976 Chemistry Lecturer and Medalist of the Royal Institute of Chemistry (UK). In 1977, I was given an Honorary Doctor's degree from Sweden's Uppsala University, and in 1983 a similar one from the University of Southern California.
I have contributed directly to the teaching of organic chemistry-about 12,000 undergraduate students-and, indirectly, by writing three textbooks: Organic Chemistry (with G.S. Hammond; translated into twelve languages), Elements of Organic Chemistry (with D.H. Richards and G. S. Hammond; three translations), and Essence of Organic Chemistry (with J.M. Cram; one translation), plus the monograph, "Fundamentals of Carbanion Chemistry" (one translation). I enjoy skiing and surfboarding, playing tennis, and playing the guitar as an accompaniment to my singing folk songs. The award of a Nobel Prize at the age of 68 years was ideally timed to enhance rather than divert my research career.
In the four years that have elapsed since I shared a Nobel Prize in Chemistry (1987), the effect of receiving this honor on my life has been profound. Most importantly, the Prize has extended my career by enough years to allow me to obtain the most exciting results of my 50 years of carrying out research. The Prize has also broadened the range of my experiences, most of which have been both interesting and educational. Finally, the research field of molecular recognition in organic chemistry gained much impetus by being recognized by the Nobel Prize. I am grateful that our research results were chosen as a vehicle for honoring those who know the joys of carrying out organic chemical research.
From Les Prix Nobel. The Nobel Prizes 1987, Editor Wilhelm Odelberg, [Nobel Foundation], Stockholm, 1988
This autobiography/biography was written at the time of the award and later published in the book series Les Prix Nobel/Nobel Lectures. The information is sometimes updated with an addendum submitted by the Laureate.
For more updated biographical information, see:
Cram, Donald J., From Design to Discovery. Oxford University Press, Oxford, 2001.
Donald J. Cram died on June 17, 2001.