gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Charles J. Pedersen
Pusan, Kore, 3 Ekim 1904 tarihinde doğdu. Babam Brede Pedersen, Norveç deniz mühendisi genç bir adam olarak eve bıraktı ve Uzak Doğu için bir buhar kargo bir mühendis olarak sevk edildi. Sonunda Kore'de geldi ve İngilizler tarafından verildi Kore gümrük servisi, filosuna katıldı. Daha sonra denizcilik terk etti ve şimdi bugünkü Kuzey Kore'nin kuzeybatı bölümünde ne Unsan Mayınlar bir makine mühendisi oldu.
Annem, Takino Yasui, Japonya'da 1874 yılında doğdu. Onlar, soya fasulyesi ve ipekböceklerinin büyük ölçekli ticaret girmek için karar verdiğinde o Kore ailesi eşlik etmişti. Onlar o benim babam araya geldi Unsan Mines, çok uzak olmayan merkez kurdu. Benim doğum öncesi, çocukluk çağında ölen bir kız kardeşi, Astrid, benim üst düzey beş yıl ve bir ağabeyi vardı.
Unsan Mayınlar bir Amerikan altın ve kereste imtiyaz alanda, 500 mil kare idi. Mayın Amerikalılar tarafından uygulandı, çünkü orada yaşamın mümkün olduğu kadar Amerikan yapmak için bir çaba vardı. İngilizce konuşulan bir dil olduğunu ve onu bir çocuk olarak öğrenilen dil. Yabancı dil okulları Kore'de o zaman mevcut değildi ve bu nedenle 8 yıl yaşta Nagasaki bir manastır okuluna katılmak için Japonya'ya gönderildi. Ben 10 yaşında iken annem Yokohama götürdü ve St Joseph Koleji'nde eğitimine başladı. Joseph Marianists olarak da bilinen Mary Derneği adı verilen rahipler ve kardeşlerin bir Roma Katolik tarikat tarafından işletilen bir hazırlık okulu oldu. Orada genel bir ortaöğretim aldı ve kimya benim ilk ders aldı.
Üniversite için zaman geldiğinde, ben Amerika'da eğitim görmek için, babamın teşvikiyle seçti. University Dayton, Ohio'da biz aile ve arkadaşlar vardı, çünkü çok Meryem Derneği tarafından işletilen çünkü seçildi. Dayton Üniversitesi'nde kimya mühendisliği alanında lisans derecesi aldıktan sonra, organik kimya alanında master derecesini aldı Teknoloji Massachusetts Institute gitti. Hala babam tarafından desteklenen ve çalışmaya başlamak için endişeli bir doktora almak için MIT'de devam etmedi. 1927 yılında, ben çok ünlü bir profesör ve araştırma danışmanı Profesör James F. Norris, iyi niyet ile, Du Pont, Wilmington, Delaware Şirket istihdam elde. Du Pont, William S. Calcott Jackson Laboratuvarı'nda araştırma yönlendirilir kadar şanslı idi. Ben bir kimyager olarak benim tüm 42 yıllık kariyeri için Du Pont kaldı.
Yeni bir bilim adamı olarak başlangıçta başarıyla çözüldü tipik sorunları, bir dizi üzerinde çalışmak için kuruldu. Bir süre sonra, bakır çözülebilir precipitants petrol aramak için başladı, ve petrol ürünleri için ilk iyi metal deaktivatörü bulundu. Bu çalışmanın bir sonucu olarak, bakır katalitik özellikleri ve genel olarak geçiş elementleri çeşitli ligandlar etkileyen büyük bir ilgi gelişti ve birkaç yıldır bu alanda çalıştı.
Ben bir sonraki, yani petrol ürünleri ve lastik üzerinde çalışıyordu substratların oksidatif bozulma benim çıkarlarını genişletti. 1940'ların Ben kendimi seçebilirsiniz sorunları açısından antioksidan ve bağımsız alanında kurulmuş olan, tam bir kariyer. 1947 yılında, ben, sonra araştırma görevlisi, Du Pont Company araştırmacı elde edebileceği en yüksek başlık olarak atandı. Ayrıca o zaman, ben Susan Ault evli ve Salem, New Jersey, o günden beri yaşamış kasabasına yerleşti.
Geç 40'lı ve 50'li yıllarda bilimsel çıkarları daha değişik oldu. Ben, bazı yeni ftalosiyanin adducts fotokimya ve quinoneimine dioksit ilgilenmeye başladı. Polimerizasyon başlatıcılar geliştirdi ve hatta bazı roman polimerler yaptı. 1960 yılında koordinasyon kimyası soruşturma döndü ve vanadyl grup, VO katalitik özellikleri hakkında iki ve multidentate fenolik ligandlar etkilerini araştırmaya karar verdiler. Bu soruşturma sırasında benim deneyler sonunda dibenzo18-taç-6, ilk taç eter olarak tanımlanan bilinmeyen beyaz kristaller beklenmedik bir küçük miktarda vermiştir. Benim kariyerimin son dokuz yıl daha fazla çalışma taç eterler harcandı. Du Pont, 1969 yılında emekli oldu. Benim emeklilik sırasında, balıkçılık, bahçecilik, kuş çalışma ve şiir çıkarları takip etmişlerdir.
Les Prix Nobel. Nobel ödülleri 1987, Editör Wilhelm Odelberg, [Nobel Vakfı, Stockholm, 1988
Bu otobiyografi / biyografi ödülü zamanda yazılmış ve daha sonra kitap serisi Les Prix Nobel / Nobel Ders Verme yayımlandı. Bu bilgiler bazen Laureate tarafından sunulan bir zeyilname ile güncellenir.
Charles J. Pedersen, 26 Ekim 1989 tarihinde öldü.
I was born in Pusan, Korea, on October 3, 1904. My father Brede Pedersen, was a Norwegian marine engineer who left home as a young man and shipped out as an engineer on a steam freighter to the Far East. He eventually arrived in Korea and joined the fleet of the Korean customs service, which was administered by the British. Later, he abandoned seafaring and became a mechanical engineer at the Unsan Mines in what is now the northwestern section of present-day North Korea.
My mother, Takino Yasui, was born in 1874 in Japan. She had accompanied her family to Korea when they decided to enter large-scale trade in soybeans and silkworms. They established headquarters not far from the Unsan Mines, where she met my father. I had a sister, Astrid, five years my senior, and an elder brother who died in childhood prior to my birth.
The Unsan Mines were an American gold and lumber concession, 500 square miles in area. Because the mines were administered by Americans, there was an effort to make life there as American as possible. English was the spoken language, and it was the language I learned as a child. Foreign language schools did not exist in Korea at that time and so at the age of 8 years I was sent to Japan to attend a convent school in Nagasaki. When I was 10 years old my mother took me to Yokohama, and I began my studies at St. Joseph College. St. Joseph's was a preparatory school run by a Roman Catholic religious order of priests and brothers called the Society of Mary, also known as the Marianists. There I received a general secondary education and took my first course in chemistry.
When it came time for university, I chose, with my father's encouragement, to study in America. I selected the University of Dayton because it was in Ohio were we had family and friends and because it too was run by the Society of Mary. After taking a bachelor's degree in chemical engineering at the University of Dayton, I went to the Massachusetts Institute of Technology where I obtained a master's degree in organic chemistry. I did not remain at MIT to take a Ph.D.; I was still being supported by my father, and I was anxious to begin working. In 1927, I obtained employment at the Du Pont Company in Wilmington, Delaware, through the good offices of Professor James F. Norris, a very prominent professor and my research advisor. At Du Pont, I was fortunate enough to be directed to research at Jackson Laboratory by William S. Calcott. I remained at Du Pont for my entire 42-year career as a chemist.
As a new scientist I was initially set to work on a series of typical problems, which I solved successfully. After a while, I began to search for oil-solvable precipitants for copper, and I found the first good metal deactivator for petroleum products. As a result of this work, I developed a great interest in the affects of various ligands on the catalytic properties of copper and the transition elements generally and worked in the field for several years.
I next expanded my interests in the oxidative degradation of the substrates I was working on, namely petroleum products and rubber. By the mid-1940s I was in full career, having established myself in the field of antioxidants and independent in terms of the problems I might choose. In 1947, I was appointed research associate, then the highest title that a Du Pont Company researcher could attain. Also at that time, I married Susan Ault and settled in the town of Salem, New Jersey, where I have lived ever since.
During the late '40s and '50s my scientific interests became more varied. I became interested in the photochemistry of some new phthalocyanine adducts and of quinoneimine dioxides. I developed polymerization initiators and even made some novel polymers. In 1960 I returned to investigations in coordination chemistry, and decided to study the effects of bi- and multidentate phenolic ligands on the catalytic properties of the vanadyl group, VO. In the course of these investigations one of my experiments yielded an unexpected small quantity of unknown white crystals which I eventually identified as dibenzo18-crown-6, first crown ether. The last nine years of my career were spent in the further study of crown ethers. I retired from Du Pont in 1969. During my retirement, I have pursued interests in fishing, gardening, bird study and poetry.
From Les Prix Nobel. The Nobel Prizes 1987, Editor Wilhelm Odelberg, [Nobel Foundation], Stockholm, 1988
This autobiography/biography was written at the time of the award and later published in the book series Les Prix Nobel/Nobel Lectures. The information is sometimes updated with an addendum submitted by the Laureate.
Charles J. Pedersen died on October 26, 1989.