gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Carl von Ossietzky
Babası, bir memur, başlangıçta Alman-Polonya sınırına yakın bir köyden gelmiş olsa Carl von Ossietzky (3 Ekim 1889-Mayıs 4, 1938), Hamburg'da doğdu. Yedi yıl sonra Ossietzky Kullanıcı babası 1891 yılında öldü, annesi Gustav Walther, Sosyal Demokrat, Ossietzky daha sonraki siyasi tutumların şekillenmesinde etkili oldu evlendi.
Ossietzky akademik başarı düzensiz olması, o memleketi şehir bir idari memur olmak üzere on yedi yaşındayken okulu bıraktı. Yakında gazeteciliğe döndü, o bir kariyer yapmak için hangi mesleği yaptığı ilk iş Das Freie Volk görünmesini [Ücretsiz İnsanlar], haftalık organ Demokratische Vereinigung [Demokratik Birliği]. 5 Temmuz, 1913, Erfurt yanlısı bir askeri mahkeme kararını eleştirdiği için Ossietzky bir makale üzerinde «Prusya Savaşı Bakanlığı ortak yararı için» hakaret suçundan çekti. Ossietzky ingiliz Maud Woods, 22 Mayıs 1914 tarihinde bir mahkeme görünümünü bir süre sonra evliliğini yapmak için çağrıldığı zaman, genç karısı gizlice onun para cezası ödemek için düzenlemeler yapılacaktır.
Ossietzky sağlık fakir olmasına rağmen, o Bavyera Pioneer Alay, Haziran 1916 yılında askerlik hizmeti için çağrılan oldu. «Barış zihniyet» insanlar yetiştirmek onun doktrini konuşmalarıyla kamuoyunun karıştırılır Ossietzky Savaştan sonra, şimdi bir teyit pasifist gibi demokrat, Hamburg döndü, Alman Barış Derneği yerel bölüm başkanı oldu Der Wegweiser [Yön] yakında finansal destek eksikliği nedeniyle başarısız bir girişimdir kurdu.
Ossietzky sonra Berlin'de merkezi randevu, Alman Barış Derneği sekreteri olarak kabul etti. Orada aylık Mitteilungsblatt [Bilgi Formu], 1 Ocak 1920 tarihinde ilk defa ortaya çıkan ve takma ad kullanarak, Monatsheften [monistler Aylık] Monisten bir düzenli olarak katkıda oldu «Thomas Murner» 1. Yoğun bir mizaç bir adam, Ossietzky yakında Alman Barış Derneği ofis çalışma yorgun ve Berliner Volkszeitung [Berlin İnsanlar Kullanıcı Kağıt], kimin editoryal politikası partizan olmayan, demokratik bir kağıt personeli dışişleri editörü görevini kabul, ve savaş karşıtı .
Berliner Volkszeitung tüm editör kadrosu yeni bir parti, Cumhuriyetçi Parti'nin kurucu dahil oldu Ossietzky 1923-1924 siyaset ile kısa bir flört vardı. Parti, Mayıs, 1924 Reichstag seçimlerinde yenilginin ardından, kendi siyasi çabaları ve masses2 bilgeliği ile ilgili bazı şüphecilik Ossietzky bu periyodik bir hayal kırıklığı yaptığı katkıları açığa haftalık siyasi Tagebuch [Dergisi] katıldı.
Siegfried Jacobsohn, Die Weltbühne kurucusu ve editörü, 1926 yılında [World Stage] Ossietzky kendi editoryal kadrosundan bir pozisyon teklif etti. Jacobsohn zaten ortaya çıkarmak ve Almanya gizli bir silahlanma duyurmak için çabalarını yer haline gelmişti ve Carl von Ossietzky Jacobsohn Aralık, 1926 yılında beklenmedik bir şekilde öldü, bu sevilmeyen yayın politikası devam etmek için, kısa bir süre sonra onun dul Ossietzky editor-in-chief adlı . Mart, 1927, Die Weltbühne Berthold Jacob3 paramiliter örgütler görmezden Reichswehr'e eleştiren bir makale yayınladı. Ossietzky, sorumlu editörü olarak, iftira suçundan yargılanması, suçlu bulundu ve bir ay hapis cezasına çarptırıldı.
Gözdağı reddeden, o, Mart, 1929 yılında, aslında, Versailles Antlaşması'nı ihlal gizli Alman silahlanma muhalefet Ossietzky bir kampanyanın parçası olduğunu Walter Kreiser tarafından bir makale yayınladı. , 1929 yılının Ağustos ayında bir duruşmada, Ossietzky, askeri sırları ihanet ile suçlandı Kasım, 1931 yılında denendi, suçlu bulundu, Spandau Cezaevi'nde ay on sekiz yaşına kadar hapis cezasına ve 1932 Noel affı yedi ay sonra serbest bırakıldı.
1933 yıllarının başlarında, Ossietzky, Almanya'daki siyasi durumun vahametini daha açık görüşlü iyimser arkadaşlarının daha tanınan, ama bir adam sınırdan içi boş bir sesle konuşur söyleyerek, ülkeyi terk etmeyi reddetti. 28 Şubat 1933 tarihinde, sabah Reichstag yangınından sonra, Ossietzky ilk Sonnenburg ve daha sonra Esterwegen-Papenburg, toplama kamplarına, sonra Berlin'de bir hapishaneye gönderilir, evde gizli polisi tarafından tutuklanmıştı. Bu kamplarda, adam mahkumlar haberlere göre, o bile, o zaten bir kalp krizi sürdürülebilir olmasına rağmen ağır işçilik yapmak zorunda, kötü muameleye maruz kalmıştır.
Ossietzky Barış Ödülü adaylığı ilk kez 1934 yılında öne sürüldü. Berthold Jacob, bir yoldaş, bir çok neden adaylığını güvenceye almak için gerçek bir plan formüle etmek için ilk olabilir. Fikri, dünyanın pek çok yerinde kurum ve ünlü kişilerin, Paris'te bir letterwriting kampanyası başlatmışlar Die Weltbühne eski bir ilişkilendirmek Hellmut von Gerlach, Alman Ligi İnsan Rights4 arkadaşları tarafından alınmıştır. 1934 adaylığı için çok geç geldi; 1935 ödül için bu yıl ayrılan ancak 1936 yılında Ossietzky seçildi.
Bu noktada, tüberküloz hasta Ossietzky, yaşamak için çok az zaman vardı, ancak hükümet Nobel Ödülü, Ossietzky onur etmediği bir talep düşüş toplama kampı onu serbest bırakmayı reddetti ve talep. Alman Propaganda Bakanlığı Ossietzky ödülü kabul Norveç gitmek için serbest olduğunu alenen ilan etti, ama gizli polis belgeleri Ossietzky sivil bir hastaneye girmesine izin rağmen, pasaport reddetti ve olduğunu gösterir, ölümüne kadar sürekli gözetim altında tutuldu Mayıs, 1938.
Alman basınına Ossietzky ödül verilmesi hakkında yorum yapmak yasaktır ve gelecekte hiç Almanca herhangi bir Nobel Ödülü kabul edebileceğini belirterek, Alman hükümeti emredildi.
Ossietzky son kamuoyu önüne çıkmış, kısa bir duruşmada avukatı Ossietzky para ödülü en zimmetine geçirdiği iki yıl kürek cezasına çarptırıldı.
Carl von Ossietzky (October 3, 1889-May 4, 1938) was born in Hamburg, though his father, a civil servant, had originally come from a village near the German-Polish border. Seven years after Ossietzky's father died in 1891, his mother married Gustav Walther, a Social Democrat, who was influential in shaping Ossietzky's later political attitudes.
Ossietzky's academic achievement being uneven, he left school at the age of seventeen to become an administrative civil servant in his native city. He soon turned to journalism, the profession in which he was to make a career, his first work appearing in Das Freie Volk [The Free People], the weekly organ of the Demokratische Vereinigung [Democratic Union]. On July 5, 1913, an article by Ossietzky criticizing a pro-military court decision in Erfurt drew charges of «insult to the common good» from the Prussian War Ministry. When Ossietzky was called to make a court appearance some time after his marriage on May 22, 1914, to the Englishwoman Maud Woods, his young wife secretly made arrangements to pay his fine.
Though Ossietzky's health was poor, he was called up for military service in June, 1916, with the Bavarian Pioneer Regiment. After the war, Ossietzky, now a confirmed pacifist as well as democrat, returned to Hamburg where he stirred public opinion by speeches on his doctrine of educating people to a «peace mentality», became president of the local chapter of the German Peace Society, and founded Der Wegweiser [The Signpost], an enterprise which soon failed because of lack of financial backing.
Ossietzky then accepted an appointment as secretary of the German Peace Society, with headquarters in Berlin. There he created the monthly Mitteilungsblatt [Information Sheet], which appeared first on January 1, 1920, and became a regular contributor to Monisten Monatsheften [Monists' Monthly], using the pseudonym «Thomas Murner»1. A man of intense temperament, Ossietzky soon tired of the office work of the German Peace Society and accepted the post of foreign editor on the staff of the Berliner Volkszeitung [Berlin People's Paper], a paper whose editorial policy was nonpartisan, democratic, and antiwar.
Ossietzky had a brief flirtation with politics in 1923-1924 when the entire editorial staff of the Berliner Volkszeitung became involved in the founding of a new party, the Republican Party. After the defeat which the party suffered in the Reichstag election of May, 1924, Ossietzky joined the political weekly Tagebuch [Journal], revealing in his contributions to that periodical a disillusionment with his own political efforts and some skepticism about the wisdom of the masses2.
In 1926 Siegfried Jacobsohn, founder and editor of Die Weltbühne [The World Stage], offered Ossietzky a position on his editorial staff. Jacobsohn had already become involved in efforts to uncover and publicize the secret rearmament of Germany, and Carl von Ossietzky was to continue this unpopular editorial policy, for Jacobsohn died unexpectedly in December, 1926, and shortly thereafter his widow named Ossietzky editor-in-chief. In March, 1927, Die Weltbühne published an article by Berthold Jacob3 which criticized the Reichswehr for condoning paramilitary organizations. Ossietzky, as the editor responsible, was tried for libel, found guilty, and sentenced to one month in prison.
Refusing to be intimidated, he published in March, 1929, an article by Walter Kreiser which was, in effect, part of a campaign by Ossietzky of opposition to secret German rearmament in violation of the Treaty of Versailles. At a hearing in August, 1929, Ossietzky was charged with betrayal of military secrets, was tried in November, 1931, found guilty, sentenced to eighteen months in Spandau Prison, and released after seven months in the Christmas amnesty of 1932.
By early 1933, Ossietzky, more clear-sighted than his optimistic colleagues' recognized the gravity of the political situation in Germany, but he refused to leave the country, saying that a man speaks with a hollow voice from across the border. On February 28, 1933, the morning after the Reichstag fire, Ossietzky was apprehended at home by the secret police, sent to a Berlin prison, then to concentration camps, first at Sonnenburg and later at Esterwegen-Papenburg. In these camps, according to reports from fellow prisoners, he was mistreated, even forced to perform heavy labor although he had already sustained a heart attack.
Ossietzky's candidacy for the Peace Prize was first suggested in 1934. Berthold Jacob, a companion in many a cause, may have been the first to formulate an actual plan to secure the nomination. The idea was taken up by his colleagues in the German League for Human Rights4, by Hellmut von Gerlach, a former associate on Die Weltbühne who undertook a letterwriting campaign from Paris, by organizations and famous people in many parts of the world. The nomination for 1934 arrived too late; the prize for 1935 was reserved in that year but in 1936 was voted to Ossietzky.
At this point, Ossietzky, ill with tuberculosis, had little time left to live, but the government refused to release him from the concentration camp and demanded that he decline the Nobel Prize, a demand that Ossietzky did not honor. The German Propaganda Ministry declared publicly that Ossietzky was free to go to Norway to accept the prize, but secret police documents indicate that Ossietzky was refused a passport, and, although allowed to enter a civilian hospital, was kept under constant surveillance until his death in May, 1938.
The German press was forbidden to comment on the granting of the prize to Ossietzky, and the German government decreed that in the future no German could accept any Nobel Prize.
Ossietzky's last public appearance was at a short court hearing at which his lawyer was sentenced to two years at hard labor for embezzling most of Ossietzky's prize money.
Selected Bibliography
Frei, Bruno, Carl v. Ossietzky: Ritter ohne Furcht und Tadel. Berlin, Aufbau, 1966.
Greuner, Ruth and Reinhart, Ich stehe links: Carl von Ossietzky über Geist und Ungeist der Weimarer Republik. Berlin, Buchverlag der Morgen, 1963.
Grossmann, Kurt R., Ossietzky: Ein deutscher Patriot. Munich, Kindler, 1963. Has an extensive bibliography of Ossietzky's articles compiled by Rudolf Radler, pp. 553-570.
Hartmann, Heinz Ernst Otto, Carl von Ossietzky. Fürstenfeldbruck 2/Bayern, Steinklopfer, 1960.
Jacob, Berthold, Warum schweigt die Welt? Paris, Éditions du Phénix, 1936.
Koplin, Raimund, Carl von Ossietzky als politischer Publizist. Berlin, Leber, 1964. Contains bibliography of secondary materials on Ossietzky, pp. 235-240.
Ossietsky, Carl von, Schriften. I & II. Berlin, Aufbau, 1966.
Ossietzky, Maud von, Maud v. Ossietzky erzählt: Ein Lebensbild. Berlin, Buchverlag der Morgen, 1966.
Rieber-Mohn, Hallvard, Det blodige nei: Tyske skjetber fra Weimar til Bonn. Oslo Aschehoug, 1967. With a bibliographical note.
What Was His Crime?: The Case of Carl von Ossietzky. London, Camelot Press, 1937.
--------------------------------------------------------------------------------
1. Thomas Murner (1475-1537), German priest, satirist, and opponent of the Reformation. Ossietzky turned to the pseudonym again in 1932, when he published articles while in prison.
2. Kurt Grossmann, Ossietzky, pp. 106-107.
3. Berthold Jacob, «Plaidoyer für Schulz» in Die Weltbühne (March, 1927).
4. Founded during WWI with the name Bund Neues Vaterland [League of the New Fatherland] and renamed in 1922 after a similar French organization to underscore efforts to bring about German-French understanding; Ossietzky served for a time on the administrative council.
From Nobel Lectures, Peace 1926-1950, Editor Frederick W. Haberman, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1972