Alfabetik Ödüllü kişi arama

 

Avram Hershko 

 

Ben Karcag, Macaristan, 31 Aralık 1937 tarihinde doğdu. Karcag Budapeşte'nin yaklaşık 150 kilometre doğusunda, yaklaşık 25.000 nüfuslu küçük bir kasaba. Yaklaşık bin kişilik bir Yahudi cemaati vardı. Babam, Moşe Hershko Karcag Yahudi ilkokul, bir öğretmen; bu kasabasında Yahudi çocukların çoğu talebeleri vardı. Macaristan, ve daha sonra İsrail eski öğrenciler, ilham verici bir öğretmen ve bir rol model eğitimci gibi hayranlıkla onu tarif. Annem Shoshana / Margit ("Mançi"), eğitimli ve müzikal yetenekli bir kadındı. O Karcag çocuklar için bazı İngilizce ve piyano dersleri verdi. Ağabeyim Chaim, 1936 yılında, en az iki yıl önce doğdu. Annem de bir kız bebek var için çok istedim, ama zaman Dünya Savaşı'nın arifesinde, Hitler'in çığlıklar sık ??radyoda duydum, ailem geleceğin endişeli oldu ve böylece daha fazla çocuk sahibi deneyin değildir yaptı . Yine de, benim erken çocukluk hatıraları sevgi dolu ve destekleyici ebeveynler, aynı zamanda amatör bir babam ama hevesli bir bahçıvan tarafından oluşturulan, güzel bir bahçeye sahip olan güzel bir evde büyüyen, çok mutlu kez. Bu kez bir aile resmi, ailem, benim kardeşim ve bir bebek gibi, benim aile sıcaklığını gösterir.

Bu erken cennet hızla ve acımasızca kaybetti. İkinci Dünya Savaşı patlak verdi ve yakında Macaristan, Nazi Almanyası'nın müttefiki olarak katıldı. 1942 yılında, babam, diğer Yahudi erkeklerin şirket, zorunlu bir işçi olarak hizmet vermeye Macar ordusu tarafından çekilmiştir. Bunlar çoğu öldü Rus cephesine gönderildi. Neyse ki babam için, Sovyet Ordusu Stalingrad sonra Naziler onu öldürebilir önce Sovyetler tarafından ele geçirildi, bu kadar hızlı gelişmiş. Daha sonra Sovyetler tarafından zorunlu işçi olarak kullanılmıştır. 1946 yılında piyasaya çıktı, bu yüzden biz dört yıl boyunca hayatta olup olmadığı bilmiyordum.

1944 yılının baharında, Macaristan diktatör Horthy, Almanya savaşı kaybetmekte olduğunu anladım, ve çöl planlanıyor. Almanlar bu sezgisel ve hızlı bir şekilde Macaristan işgal etti. Bu Macaristan Yahudi nüfusu çok hızlı bir şekilde imha izledi. Mayıs-Haziran 1944 yılında, Yahudi halkının en gettolarda konsantre ve daha sonra Polonya'daki ölüm kamplarına taşınır. Ben o zaman altı yaşında idi. Biz birkaç hafta için Karcag eteklerinde bir getto vardı ve daha sonra korkunç bir kalabalık, aynı mahallede daha büyük bir şehir Szolnok, bir getto transfer edildi. Oradan, tüm bölge Yahudileri yük-trenler hakkında daha fazla taşınmıştır. Onlar çalışmaya gönderildi olduğunu söyledi, ancak savaştan sonra trenler en Auschwitz için başlı olduğunu öğrendi. Bazı rastgele bir olay olarak, ailem ve ben, Avusturya, Yahudiler gerçekten emek için kullanılan için başlı birkaç trenler biri konuldu. Bu grup, iki çocuk babaannemlerin ve üç teyzeler annem. Avusturya'da Viyana, yetişkin alanları ve bir fabrikada çalıştı yakınlarında küçük bir köy idi. Biz 1945 yılı ilkbaharında Sovyet Ordusu tarafından kurtarıldı. Benim anne dedesi 360.000 Macar Yahudileri ile birlikte, Holokost ve Karcag Yahudi halkının neredeyse üçte ikisi öldü. 1946 yılında babam ile birleşimi sonra, aile, babam bir öğretmen olarak iş buldum Budapeşte, üç yıl boyunca yaşadı. Ailesi 1950 yılında İsrail'e göç etti.

I was born on December 31, 1937, in Karcag, Hungary. Karcag is a small town of around 25,000 inhabitants, about 150 kilometers east of Budapest. It had a Jewish community of nearly one thousand people. My father, Moshe Hershko, was a schoolteacher in the Jewish elementary school in Karcag; most of the Jewish children in that town were his students. His former students from Hungary, and later from Israel, described him with admiration as an inspiring teacher and a role model educator. My mother Shoshana/Margit ("Manci") was an educated and musically gifted woman. She gave some English and piano lessons to children in Karcag. My older brother, Chaim, was born in 1936, less than two years before me. My mother wanted very much to have also a baby girl, but the times were at the eve of World War II, Hitler's screams could be frequently heard on the radio, my parents became apprehensive of the future and thus did not try to have more children. Still, my recollections of my early childhood are of very happy times, with loving and supporting parents, growing up in a nice house with a beautiful garden, created by my father who was also an amateur (but avid) gardener. A family picture from these times, with my parents, my brother and I as an infant, shows well the warmth of my family.

This early paradise was lost rapidly and brutally. World War II broke out, and soon Hungary joined in as an ally of Nazi Germany. In 1942, my father was taken by the Hungarian Army to serve as a forced laborer, in the company of other Jewish men. They were sent to the Russian front, where most of them perished. Luckily for my father, the Soviet Army advanced so rapidly after Stalingrad that he was captured by the Soviets before the Nazis could kill him. Then, he was used by the Soviets as a forced laborer. He was released only in 1946, so we did not know for four years whether or not he was alive.

In the spring of 1944, Hungary's dictator Horthy understood that Germany was loosing the war, and planned to desert. The Germans sensed this and quickly occupied Hungary. This was followed by the rapid extermination of much of the Jewish population of Hungary. In May-June 1944, most Jewish people were concentrated in ghettos and then transported to death camps in Poland. I was six years old at that time. We were in a ghetto at the outskirts of Karcag for a couple of weeks and then were transferred to a terribly crowded ghetto in Szolnok, which is a larger city in the same district. From there, Jews from the entire district were transported further on freight-trains. They were told that they were sent to work, but after the war we learned that most of the trains were headed for Auschwitz. By some random event, my family and I were put on one of the few trains that headed for Austria, where Jews were actually used for labor. This group included my mother with us two children, my paternal grandparents and my three aunts. In Austria we were in a small village near Vienna, where adults worked in the fields and in a factory. We were liberated by the Soviet Army on the spring of 1945. My maternal grandparents perished in the Holocaust, along with 360,000 Hungarian Jews and almost two-thirds of the Jewish people of Karcag. Following our reunion with my father in 1946, the family lived for three years in Budapest, where my father found job as a schoolteacher. The family emigrated to Israel in 1950.