gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Aristide Briand
Aristide Briand (28 Mart 1862-Mart 7, 1932), Milletler Cemiyeti içinde nüfuzunu yükseklikte, konuk, menü kartları verildi Cenevre, devlet adamı tasvir eden bir karikatür baskılı olduğu bir akşam yemeğine katıldı Briand, tek başına, onu suicide1 işlemek için ikna etmeye çalışıyor savaş tanrısı konuşurken dünya Mars heykeli parçalayarak. Uluslararası ilişkilerde savaş eleme - Karikatür kamu hayatına Briand en temel amacı sadece yakaladı ama aynı zamanda onun yöntemi: kişisel diplomasi, onun ünlü inandırıcılık, ve ya bir sorun kalp ziyade sembolleri saldıran onun alışkanlığı onun tutku belirtiler.
Brittany bölgesindeki tarihi Briand, köylü, aristokrat bir şey, iyi bir anlaşma ve Breton bir şey içeren bir miras ile donatılmış. Babası, müreffeh bir hancı, Nantes Lisesi'nin ardından Saint-Nazaire onu okula gönderdi ve. O sıcak, sonra bir romancı ve mucit olarak ün yükselen, Jules Verne ile arkadaş oldu. Uzun Tatil, gençler için bir romanı, Verne adlı bir on üç yaşındaki bir çocuk açıklar «» Briant, diyor, iyi zaman atık hızlı, hazır cevap, «akıllı ama çok isteksiz, biraz dağınık, iyi bir adam düşüyordu genellikle kendi formu yılının son çeyreğinde olduğunu okuyor. Bazen o konsantre bir çalışma dönemi içine hamle ve daha sonra hızlı bir anlayış ve olağanüstü bellek, gerisini ona outstrip yardımcı oldu. »2. Hayatının Briand biraz okudum ama dikkatle dinledi, ancak bir konuşma hazırlanan asla ortak kabul, kendi kuşağının önde gelen Fransız hatip, boyunca, her şeyi anladım, bu yüzden bunu dedi, ama hiçbir şey bilmiyordum.
Briand hukuk okudu ve bir uygulama kurulmuş olmasına rağmen, hukuk, gazetecilik mesleği tercih etti. La Petite République Le Peuple, La Lanterne, yazdı, ve kurucu Jean Jaurès L'Humanité, sosyalist bir kağıt ile birlikte çalıştı. Emek-sendikal hareketin bir destekçisi, Briand, 1894 yılında Nantes işçilerin bir kongrede bir konuşma sonrasında, Fransız Sosyalist Partisi bir lideri olarak ortaya çıktı. O siyasete onun gerçek çağrı bulundu, ancak, kırk yaşında iken, 1902 yılında Temsilciler Meclisi seçildi,. Önümüzdeki otuz yıl içinde Fransa ve kabine bakanı sayısız times3 başbakanı oldu.
O kilise ve devletin birbirinden ayıran yasayı hazırlayan komisyon hareket eden bir güç olarak hemen tanındı. O Odası aracılığıyla mevzuat rehberlik ve Sarrien kabinesi kamu eğitim ve ibadet bakanı olarak 1906 yılında yasanın kendisi yönetmek için atandı. Clemenceau, daha sonra o yıl içinde bir hükümet kurdu Bu mesajda muhafaza Clemenceau sonraki hükümette adalet portföyü verildi ve 1909 yılında ilk kez başbakanı oldu.
Briand bir siyasi yalnız başına olmayı eğilimindeydi. 1906 yılında Sarrien Kullanıcı «» hükümet katıldı, o Sosyalist Parti'den ihraç edildi. Başbakanı olarak o hala askerlik hizmetine tabi olan demiryolu işçileri seferber çare romanı 1910 yılında demiryolu işçileri grevi patlak verdi. O hiç bir siyasi parti kurdu yılından beri, özellikle ortak bir adam, onun hayal gücü, onun ustalığı prosedür, onun yetenek hitabet, ve insanların kendi anlayış nedeniyle kurtuldu.
Briand, savaş düşman, Mart, 1917, Ekim 1915, onsekiz kritik ay boyunca I. Dünya Savaşı sırasında kavmine yol olayların ironi zorunda kaldı. O tasarladı ve Fransız genelkurmayı muhalefetine rağmen, kararlı bir plan, sonuçta başarılı bir askeri Türkiye'nin grev girişim, Bulgaristan ve Yunanistan üzerinden Avusturya desteklenen; o Fransız yüksek komuta güçlendirdi; İtalya'da yeni bir müttefik elde etmek için yardım etti .
Briand, savaştan sonra Versailles Fransa görüşmelerde Clemenceau hükümetin bir üyesi değildi. Washington Arms Konferansı'nda Fransa temsil; kendisi için istinat dışişleri portföy, 1921 yılının Ocak ayında başbakanı olarak devam zaman, o tazminat sorunu bir çözüm elde etmek için çalıştı ve 1922 yılında Cannes, Lloyd George ile bir güvenlik paktı anlaşmalı , o da onay alamadı istifa.
1925 yılında Painlevé dışişleri bakanlığı hatırlattı, Briand üzerine beş girdi ve son derece başarılı bir diplomasi buçuk yıl. Locarno ilk başarısı oldu. Briand karşılıklı garanti ve saldırmazlık paktı Stresemann teklifini ele geçirmesi üzerine, Austen Chamberlain, bu öneriyi, bölgesel, kolektif güvenlik paktların kavramı nasıl sığacak gösterdi ve konferans sırasında, sonunda anlayış getirdiğini gayri sevimlilik atmosferi oluşturmuştur. 16 Ekim 1925 tarihinde, Briand, dışişleri bakanı olarak, paraf ve 1 Aralık'ta, başbakanı olarak, çeşitli anlaşmalar ve garantiler dahil Locarno Paktı imzalandı: bir yandan Fransa, Belçika, Polonya, Almanya arasında dört tahkim antlaşmalar ve diğer tarafta Çekoslovakya, bir yandan, Polonya ve Çekoslovakya, diğer tarafta Fransa arasında iki antlaşmalar, Almanya'nın batı sınırlarını garanti edilmiştir, Rheinland askerden arındırılmış olması için oldu, savaş, olağanüstü durumlar dışında feragat, ve Almanya Cemiyeti'ne katılmak oldu oldu Milletler. Locarno Briand ruhu somutlaşan siyaset insanlaştırma.
Bir model olarak Locarno ile Briand «ulusal politika aracı» Frank B. Kellogg yerine çok taraflı bir öneri ile karşılık olarak 1927 yılında Fransa ve Amerika Birleşik Devletleri savaş vazgeçmek katılmak öneren tahkim kavramı, Amerika Birleşik Devletleri genişletmek için çalıştı ikili bir anlaşma daha, 27 Ağustos 1928 tarihinde, Quai d'Orsay, on beş ülke savaş feragat, Paris Paktı, Kellogg-Briand Paktı imzalandı. Kellogg gelecek yıl Nobel Barış Ödülü kazanan saflarında Briand katıldı.
, Dünyaya sunduğu son büyük öneri Briand, Mayıs ayında yirmi altı ülke, 1930 için bir memorandum belirtilen bir Avrupa Birliği kendi süpürme kavramı idi. Eylül ayında teklifi Milletler Cemiyeti'ne sunulan, ancak Briand Premier Laval, 1932 Ocak ayında istifasından sonra da dışişleri bakanlığı tekrar görevlendirilebilir değilken, teklifin öğrenemeden oldu.
Mayıs 13, 1931, Briand, Fransa başkanlığı için yaptığı teklif kaybetti, ama onun hayati esneklik ve ılımlı mizaç, Quai d'Orsay ofisinde bir gün kaybedecek vermedi.
Briand Talleyrand bu yana herhangi bir diplomat daha uzun Fransız dış ofis işgal etti. Dünya Savaşı sonrası siyasette ahlaki bir güç, o insan yok etmek için, insanlığın iyileştirilmesi için uluslararası bozukluğu şüphesiyle, hukuk için güveni yerine aradı. Ama, bir gerçeklik Galya duygusu ile onun idealleri temperli, o Örneğin, başarısız durumda önlemler idealist bir anlayışı korunmak olur.
Briand 7 Mart 1932 tarihinde oldukça beklenmedik bir şekilde öldü, o Cocherel, ülkesinin geri çekilme gömüldü.
Aristide Briand (March 28, 1862-March 7, 1932), while at the height of his influence within the League of Nations, attended a dinner in Geneva where the guests were given menu cards on which was printed a cartoon depicting the statesmen of the world smashing a statue of Mars while Briand, alone, talked to the god of war trying to convince him to commit suicide1. The cartoon caught not only Briand's main objective in public life - the elimination of war in international relations - but also his method: his penchant for personal diplomacy, his renowned persuasiveness, and his habit of attacking the heart of a problem rather than its symbols or symptoms.
Born in Brittany, Briand was endowed with a heritage containing something of the peasant, something of the aristocrat, and a good deal of the Breton. His father, a prosperous innkeeper, sent him to school in Saint-Nazaire and then to the Nantes Lycée. There he was warmly befriended by Jules Verne, then rising to fame as a novelist and inventor. In A Long Vacation, a novel for youngsters, Verne describes a thirteen-year-old boy named «» Briant, he says, was audacious, quick at repartee, a good chap, somewhat untidy, « intelligent but so unwilling to waste good time studying that he was usually in the last quarter of his form. Occasionally he would spurt into a period of concentrated work, and then his quick understanding and remarkable memory helped him outstrip the rest.»2. Throughout his life Briand read little but listened intently, never prepared a speech but was, by common acknowledgment, the leading French orator of his generation; he understood everything, so it was said, but knew nothing.
Although Briand studied law and established a practice, he preferred the profession of journalism to that of law. He wrote for Le Peuple, La Lanterne, La Petite République, and collaborated with Jean Jaurès in founding L'Humanité, a socialist paper. A supporter of the labor-union movement, Briand emerged as a leader in the French Socialist Party after a speech at a congress of workingmen at Nantes in 1894. He found his true calling in politics, however, when, at the age of forty, he was elected to the Chamber of Deputies in 1902. In the next thirty years he was premier of France and a cabinet minister innumerable times3.
He achieved recognition almost immediately as the moving force of the commission that prepared the law separating church and state. He guided the legislation through the Chamber and in 1906 was appointed to administer the law itself as minister of public instruction and worship in Sarrien's cabinet. He was retained in this post when Clemenceau formed a government later in that year, was given the justice portfolio in Clemenceau's next government, and in 1909 became premier for the first time.
Briand tended to be a political loner. In 1906 when he joined Sarrien's «» government, he was expelled from the Socialist Party. As premier he broke the railway workers' strike in 1910 by the novel expedient of mobilizing the railway workers who were still subject to military service. Since he never formed a political party, he survived because of his power of imagination, his mastery of procedure, his talent in oratory, and his understanding of people, especially of the common man.
Briand, the enemy of war, was forced by the irony of events to lead his nation during World War I for eighteen critical months from October, 1915, to March, 1917. He devised and, despite opposition from the French general staff, resolutely supported a plan, ultimately a successful military venture, to strike Turkey, Bulgaria, and Austria through Greece; he strengthened the French high command; he helped to obtain a new ally in Italy.
Briand was not a member of the Clemenceau government which conducted the negotiations for France at Versailles after the war. When he resumed as premier in January of 1921, retaining for himself the portfolio for foreign affairs, he tried to obtain a settlement of the reparations issue; represented France at the Washington Arms Conference; and negotiated a security pact with Lloyd George at Cannes in 1922, resigning when he failed to obtain its ratification.
Recalled to the foreign ministry by Painlevé in 1925, Briand now entered upon five and a half years of highly successful diplomacy. The first success was at Locarno. Briand seized upon Stresemann's offer of a pact of mutual guarantee and nonaggression, showed Austen Chamberlain how this proposal would fit into his concept of regional, collective security pacts, and during the conference itself, established the atmosphere of informal amiability that eventually brought understanding. On October 16, 1925, Briand, as foreign minister, initialled and on December 1, as premier, signed the Locarno Pact, which included various treaties and guarantees: four arbitration treaties between Germany on the one hand and France, Belgium, Poland, and Czechoslovakia on the other; two treaties between France on the one hand and Poland and Czechoslovakia on the other; Germany's western boundaries were guaranteed, the Rhineland was to be demilitarized, war was renounced except in extraordinary circumstances, and Germany was to join the League of Nations. Locarno embodied the Briand spirit - the humanization of politics.
With Locarno as a model, Briand sought to extend the arbitration concept to the United States, proposing in 1927 that France and the United States join in renouncing war as « instrument of national policy» Frank B. Kellogg countered with the suggestion of a multilateral rather than a bilateral treaty, and on August 27, 1928, at the Quai d'Orsay, fifteen nations signed the Pact of Paris, or Kellogg-Briand Pact, for the renunciation of war. In the next year Kellogg joined Briand in the ranks of Nobel Peace Prize laureates.
The last major proposal Briand offered to the world was his sweeping concept of a European Union outlined in a memorandum to twenty-six nations in May, 1930. In September the proposal was presented to the League of Nations, but when Briand was not reappointed to the foreign ministry after Premier Laval's resignation in January, 1932, the proposal languished.
On May 13, 1931, Briand lost his bid for the presidency of France, but with his vital resiliency and equable temperament, he did not lose a day at his office in Quai d'Orsay.
Briand occupied the French foreign office longer than any diplomat since Talleyrand. A moral force in post-World War I politics, he sought to substitute trust for suspicion, law for international disorder, mankind's betterment for human destruction. Yet he tempered his ideals with a Gallic sense of reality; he would, for example, hedge an idealistic conception with precautions in case it should fail.
Briand died quite unexpectedly on March 7, 1932; he was buried at Cocherel, his country retreat.